HMEΡΟΛΟΓΙΟ ΒΟΥΛΙΜΙΚΩΝ-ΥΠΕΡΦΑΓΙΚΩΝ

είμαι σπίτι και ψήνω μπισκότα παρμεζάνας για μια μίνι συγκέντρωση που θα κάνουμε άυριο...στην αρχή ήμουν οκ..μετά άρχισα να τσιμπάω απτο ταψί δήθεν να δω αν γίνονται καλά...έπειτα ενώ έιμαι επίτηδες πολύ καλά φαγωμένη, το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα είναι να τα κατασπαρ'αξω όλα κ να φτιάξω καινούργια..και μετά να φάω και ότι βρω κ να τα βγάλω..έχω αρχίσει πάλι τα ίδια..ας κρατηθώ να μην κάνω άλλη μαλακία δν θα το αντέξω..

ροζουλα
όχι εμέτό σε παρακαλώ μην κάνεις !!!


μην το κάνεις αυτό στον εαυτό σου!!

πάλι θα πονάει το στομάχι σου και θα νιώθεις απαίσια!!

ήδη απαίσια αισθάνομαι γιατί κάποια απο την πρώτη δόση που μ ψιλοάρπαξαν τα τσάκισα ήδη...καμιά 15αριά κομμάτια..

να μην αισθάνεσαι απαίσια... απλά αν νιώθεις χορτάτη προσπάθησε να μην το φτάσεις στα άκρα ώστε να αναγκαστείς να τα βγάλεις. αυτό που πρέπει να ριζωθεί πολύ πολύ πολύ βαθειά μέσα μας είναι ότι ο εμετός ΔΕΝ υπάρχει. Όπως ΔΕΝ υπάρχει για τόσους και τόσους ανθρώπους γύρω μας. Οπότε οι ποσότητες που τρώμε θα πρέπει να τις αντέχουμε κιόλας...
Ελπίζω να είχαν μεγάλη επιτυχία τα μπισκοτάκια σου, και όταν βρεις χρόνο γράψε μας και την συνταγή για να μην τα πληρώνουμε χρυσά στους φούρνους... :wink2:

τελικά τοριξα στο ψωμί με βούτυρο.κοντά μια φρατζόλα.τώρα είμαι να σκάσω αλλά θα προσπαθήσω να μην τα βγάλω.αλλά όπως και νάχει πάλι τα ίδια.και αύριο πάλι δν γίνεται να αποφύγω το πολύ φαί.και σε όλη μου τη ζωή αποδω κ πέρα θα πρέπει να παλεύω να μην κάνω εμετούς και κουρ'αστηκα παρα πολύ που δν τα καταφέρνω που πραγματικά αυτή τη στιγμή δν με νοιάζει οτι κ να γίνει.νιώθω πραγματικά ανίκανη να λειτουργήσω φυσιολογικά όπως παλιά.όσο είμαι σχετικά απομονωμένη είμαι οκ, τώρα αυτές τις μέρες που έχουν προκύψει πόσες γιορτές , γενέθλια κτλ έχω πάθει πανικό και έχω κάνει ένα σωρό βουλιμικά.τελικά ακόμα μια φορά υπερεκτίμησα τις δυνάμεις μου και πίστεψα πως μπορώ να ξαναγίνω φυσιολογική τόσο έυκολα αλλά δεν..μια ζωή προβληματική πρέπει να το πάρω απόφαση.

ροζ πως είσαι καλύτερα τωρα??

καλύτερα όχι..συνέχισα να τρώω και μετά τα έβγαλα για να φάω και πίτσα.θλιβερό τελείως το ξέρω.δν μπορώ ούτε να με λυπηθώ πλέον.τέλος πάντων, απο Παρασκευή που θα ξεμπερδέψω με τα φαγοπότια θα μαζευτώ κ ελπίζω κ να ηρεμήσω.ας πάρω και 2 κιλά στην τελική, προτιμότερο απαυτή τη μιζέρια.γενικά όταν παρατρώω με τρίτους το φχαριστιέμαι κ το θεωρώ υγιές, όταν μπουκώνω μόνη μου πανικοβάλομαι κ κάνω μαλακίες.σευχαριστώ πάντως για το ενδιαφέρον..

Υπαρχει εινα ρητο Ροζ που λεει "Aut viam inveniam aut faciam" δηλαδη either i will find a way, or I will make one.

Μην απογοητευεσαι,θα βρεις τον τροπο να ξεφυγεις...

αυτές τις μέρες παράφαγα κ παραήπια.αλλά όσα συναισθήματα κ αν κατάπια , πάλι βγήκαν στην επιφάνεια με το που έμεινα μόνη μου.πλεον τρώω κανονικά, δν μετράω θερμίδες, βαρέθηκα, κουράστηκα, δεν με ενδιαφέρει πια.αλλά η βουλιμία είναι συνήθεια πλέον, όπως το τσιγάρο, είναι νευρική αντίδραση ή κάτι τέτοιο , άλλοι το κάνουν απο ανία, εγώ για να πάψω να σκέφτομαι, κάθε φορά που το κάνω πλέον, νιώθω οτι μου δίνω οτι πραγματικά αξίζω, σαν καταστροφική κάθαρση.έχω κλείσει 2 ώρες σαν φυτό σε έναν καναπέ κοιτάζω τη βροχή, καπνίζω και προσπαθώ να βρω κάτι που να έχει απομείνει για να πιαστώ κ να αντλήσω δύναμη.και όταν κάποια στιγμή ένιωσα τα συναισθήματα να με πνίγουν, το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ΄΄ηταν να φάω και να τα βγάλω, όχι γιατι πεινάω αλλά για να αποσπάσω τη σκέψη μου σε κάτι άλλο.τελικά είναι σαν τον αλκοολισμό.Ευτυχώς δεν είχα κουράγιο ούτε να σηκωθώ, πρέπει να προσπαθήσω να αντιμετωπίσω όλα τα φαντασματα του παρελθόντος , είναι καιρός να πάψω να κρύβομαι πίσω απτο δάχτυλό μου και πίσω απο τη ταμπέλα της βουλιμικής..δεν με γεμίζει ούτε κ αυτό πια.και όσο κ αν ακουστεί τρελό, λυπάμαι, γιατί συνήθησα να θολώνω τα συναισθήματα μου με φαί κ αλκοόλ και φοβάμαι την πραγματικότητα πια...

Ροζουλα μου!!!!!!!!
ειμαι χαλια κι εγω...
καπως ετσι κυλουν οι μερες... στα 27 μου....
και θα ερθει μια μερα-που τη φοβαμαι πολυ,αλλα θα ερθει και θα μου αξιζει-που θα αναρωτιεμαι γιατι σπαταλισα ετσι τα νιατα μου και τη ζωη μου.αλλα θα ειναι πραγματικα αργα.
"δευτερη ζωη δεν εχει"

και εγώ το σκέφτομαι συνέχεια αυτό ρε γμτ.Έχω χάσει την ανεμελιά μου τελείως...εντάξει καλή η φιλοσοφία, αλλά έχω παραιτηθεί εντελώς απο τη ζωή, σπρώχνω τις μέρες βιαστικά, λες και μου έχει τάξει κανείς οτι τα καλύτερα με περιμένουν τον τάδε μήνα της τάδε χρονιάς΄κ βιάζομαι να έρθουν..έτσι παθητικά , 3 χρόνια τώρα.Θεατής.Αλλά απο την άλλη δεν μπορώ να συμβιβαστώ με καταστάσεις κ ανθρώπους που δεν με ΕΜΠΝΕΟΥΝ.Είμαι δύσκολη..Η ανάλωση είναι παρωδικά καταπραυντική αλλά πάλι στο μηδέν είμαι τελικά.Δν θέλω να γίνομαι αγνώμων , έχω υγεία(σχεδόν) κ αρκετούς ανθρώπους κ κάποια ονειράκια, αλλά ξέρεις τι λείπει?Το χρώμα.Η χαρά.Η αβίαστη χαρά, χωρίς αλκοόλ.Ο ενθουσιασμός.Κάποτε το βίωσα αυτό στο ζενίθ, και ας ήταν αυταπάτη, απο τότε είμαι ανάπηρη συναισθηματικά και απότι μου επισημαίνουν κ οι γύρω μου, έχω κάνει την αυτοκατασροφή, τέχνη κ τρόπο ζωής!Δεν ξέρω..τελικά ίσως είμαι ψιλοπειραγμένη κ προτιμώ το "ψιλοπειραγμένη" απτο "υπερευαίσθητη", που τελικά μόνο πλεονέκτημα δν μπορεί να θεωρηθεί..

ΟΠΩΣ ακριβωστο λες ..νομιζω οτι ειμαι εγω αυτη που τα γραφει!!στην αυταπατη κ στο ψεμα ζω...κ ολα αυτα γιατι ΦΟΒΑΜΑΙ απο 47 κιλα να γινω 50!!δεν μου επιτρεπω να φαω αηδιες κ αμα φαω...ξερεισ πολυ καλα που τρεχω!!αλλα επειδη μονο ετσι γεμιζωτο μυαλο μου κ ικανοποιουμαι τρελα τα τρωω μεχρι σκασμου κ μετα τα βγαζω!! αλλα το πηρα αποφαση. θα προσπαθησω να βρω αλλου τη χαρα της ζωης κ οχι στο υπερβολικο φαγητο

έτσι είναι, έχουμε παραπάνω κοινά στην ψυχολογία μας απότι πιστεύουμε..είναι η εύκολη λύση, σαν ναρκωτικό που υπάρχει παντού κ αν το ανακαλύψεις δύσκολα ξεκολλάς.εγώ πάλι έφαγα τώρα χωρίς να πεινάω.έτσι, γιατί βαρέθηκα να καπνίζω.Διάβασα οτι είσαι παντρεμένη νομίζω..καλά ο σύντροφός σου δν έχει καταλάβει τίποτα?Πώς γίνεται αυτό?Και στο σπίτι, κ σε ταβέρνες, κ με παρέες..εσύ τρέχεις στην τουαλλέτα?Κ εγώ πολλές φορές αν έχω παραφάει κ είμαι έξω σκέφτομαι να το κάνω αλλά απλά το σκέφτομαι, δν θα ρίσκαρα να γίνει καμία στραβή..δν αξίζει, μια φορά στο πατρικό μου το έκανα κ με κατάλαβαν..(μάλλον ούτε κ αυτό δν είμαι ικανή να κάνω σωστά..)

και για να σου κάνω και την ερώτηση μπαλαντερ της τελευταίας χρονιάς:(, επειδή έχουμε ίδιο ύψος, με 47 κιλά κ εμετούς έχεις περίοδο κανονική?

ροζ εγώ στη θέση σου αν ήμουν θα πήγαινα σε έναν καλό διατροφολόγο παράλληλα με ενδοκρινολόγο.αυτό χρειάζεσαι.έναν άνθρωπο να σου δώσει τις κατάλληλες τροφές,να σου κάνει τις κατάλληλες μετρήσεις.κ να σε παρακολουθεί συχνά.κάντο αυτό κ δεν θα χάσεις.θα γλιτώσεις πολύ χρόνο, κ θα αρχίσεις να τα βλέπεις όλα πιο θετικά.γιατί κ μόνο θα κάνεις κάτι για το καλό σου.μην φοβάσαι να αντιμετωπίσεις αυτό που έχεις. πάρε μια αναπνοή βαθιά κ κάντο.μακάρι τόσα χρόνια να είχα κάποιον να με βοηθήσει να καταλάβω πράματα που με πήραν τόσα χρόνια να μάθω.τουλάχιστον για την διατροφή.