Quote:
Originally posted by interappted
σαν κακια ταινια ειναι η ζωη μου σαν κακογραμμενο βιβλιο
καμια φορα δυσκολευομαι να την πιστεψω κι εγω 2 μελη του φορουμ ο ενας απο το τηλεφωνο που ακουγε κι ο αλλος που ηρθε για καφε στο σπιτι..ειναι οι μαρτυρες μου!αλλιως ακομα κι εγω αναρωτιεμαι...ειναι δυνατον?κ μεσα σε ολα αυτα να πεθανει κι ο αντρας μου??
κι απανταω υπαρχουν κ χειροτερα
οτι πρεπει να λυσω τα παιδικα μου κ να δω τα τωρινα μου
την αρρωστεια μου,κ το παιδι μου που μεγαλωνει πενθοντας,δεν μου επιτρεπεται να ασχολουμαι αλλο με τα παιδικα μου βιωματα
για αυτο θελω να μπω μεσα να τα βαλω σε ταξη ανενοχλητη κ να επιστρεψω πιο υγιεις
να μην αμελω κι εγω το γιο μου.Το Θανασακη μου!δικαιολομενα η οχι η αμελεια του θα τον αρρωστησει..Κ ΔΕΝ ΤΟ ΘΕΛΩ!ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΘΡΙΨΑΛΑ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ,ΝΑ ΑΝΑΓΕΝΝΗΘΩ ΜΕ ΤΟ ΓΙΟ ΜΟΥ Κ ΝΑ Τ
ΡΑΒΗΞΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΚΙ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΙΑΤΗ Η ΑΡΡΩΣΤΕΙΑ ΜΟΥ
ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΑ ΠΟΛΛΑ
ΕΤΣΙ ΚΑΤΑΘΕΤΩ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ
ΕΙΜΑΙ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΣ ΑΣΘΕΝΗΣ!:P
Κ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΤΑ ΜΟΙΡΑΣΤΩ ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΠΟΥ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΣΑΣ ΞΕΡΩ(ΑΥΤΟΙ ΤΑ ΞΕΡΟΥΝ ΗΔΗ)Κ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΝΙΩΘΩ ΟΤΙ ΣΑΣ ΞΕΡΩ
ΣΥΓΝΩΜΗ ΚΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
Ε,ψιτ.Μη ζητάς συγνώμη......Υπάρχουν και χειρότερα.Ανίατες σωματικές ασθένειες που πάνε καπάκι με ψυχικές..Καρκίνος με κατάθλιψη......Υπάρχουν ασθένειες που δεν επιλέγεις αν σήμερα θα καείς για να πεθάνεις και απλά πεθαίνεις μια μέρα που δεν επέλεξες.Ξέρω είναι δύσκολο όταν βαράει η διαταραχή αλλά η αυτογνωσία βοηθάει και η αυτοπαρατήρηση σώζει.Ένα για εμένα είναι και ήταν δύσκολο.Οι ανθρώπινες σχέσεις.Ποτέ δεν τα κατάφερα σε αυτές.Έπαιρνα αριστεία στα μαθήματα και κοινωνική ζωή μηδέν.Όπως λέει και το τραγούδι\"Πάντοτε στο τετράδιο βαθμό έπαιρνα δέκα κι αν στη ζωή πήρα μηδέν τα φταίει μια γυναίκα.\"Η μάνα μου, η μάνα σου, η διαταραχή.Κάτι γένους θηλυκού μοιάζει να είναι.Πυρ,γυνή και θάλασσα.Αν τα βρω με τους ανθρώπους που επιλέξω θα τα πάω καλύτερα στη ζωή μου και θα φύγουν μεγάλα κενά........Μέχρι τότε κάνω υπομονή.......Μην μπλέκεις με πράγματα που ξέρεις ότι θα είναι καταστροφικά για εσένα.Εγώ με φοβήθηκα τόσο που είχα κλειστεί παλιά στον εαυτό μου.Έκανα ξέφρενες προσπάθειες όχι για να αποφύγω φανταστική ή πραγματική εγκατάλειψη αλλά για να διαφύγω από το σπίτι μου.5 χρόνια παλεύω από τα 16 μου.Θα δικαιωθώ.Που θα πάει η βαλίτσα;;;;5 χρόνια να παλεύεις όχι για να περνάς καλά αλλά για να επιβιώσεις.Από τους γονείς σου,από την διαταραχή σου από τον εαυτό σου.Σου είπα ότι κι εγώ ήθελα να κλειστώ σε άσυλο.Παλιά ήθελα σε μοναστήρι.Πάντα μια φυγή από την πραγματικότητα.Ποτέ δεν την άντεξα.Και με κατηγορώ γιατί ήμουν αδύναμος χαρακτήρας και δεν μπόρεσα να αντιμετωπίσω κανένα στα ίσα και δη τους γονείς μου.Για εσένα ξέρω ότι είναι απαραίτητος ο εγκλεισμός σου σε ίδρυμα.Για εμένα λόγω του ότι δεν μου το έχουν προτείνει οι ψυχίατροι θα είναι μια ακόμα φυγή.Θα βγω και θα δω ξανά τα ίδια μούτρα.Θέλω να μπω καπού και να μην ξαναδώ τίποτα όπως παλιά.Να γράφεις μικρή - μεγάλη Τζοάννα.Θα μου λείψουν οι νύχτες γλεντιού με τα ψυχοτράγουδα....
Σε φαντάζομαι στο ίδρυμα να περιμένεις για τα χάπια σα μια σύγχρονη Κέησεν........Ιωάννα τάδε........Λολ.........Φιλενάδα να θυμάσαι απόφυγε ότι σε προβληματίζει και σε πάει πίσω.Πάνω απ\'όλα η αποθεραπεία σου.
Με τους άλλους μην ταυτίζεσαι.Μάθε να παίρνεις τα καλά τους.....Μη σε βάλουμε μέσα και μας καταλήξεις μια Άηλιν Γουόρνος.χαχα..
Ξέρεις τι λένε για τις φυλακές.Μπαίνεις μέσα για πλημμέλημα και βγαίνεις Πάσσαρης........ΠΡΟΣΕΧΕ!!!!!!Φιλ ιά......