Τέρας, δε διάβασες το u2u σου, που σου εξηγώ αναλυτικά τους λόγους!!!
Διάβασε και θα καταλάβεις τι τραβάω...:lol:
Printable View
Τέρας, δε διάβασες το u2u σου, που σου εξηγώ αναλυτικά τους λόγους!!!
Διάβασε και θα καταλάβεις τι τραβάω...:lol:
http://www.youtube.com/watch?v=wBu7t...eature=related
Κλείνουν τα ματάκια μου, κουράστηκα και σήμερα...
Καληνύχτα μικρές μου, μοσχομυριστές μανόλιες!
Αύριο πάλι!
Χαρά μου, δεν είσαι μόνη σου. Σκέψου ότι νοερά έχεις εμένα πλάι σου (Ελπίζω να μη σε γεμίσω εφιάλτες με μένα να σε σηκώνω με το ζόρι και να χορεύουμε τσιφτετέλια)..
Μόνη μου θα μείνω
τόσα χρόνια τώρα πιά το έχω μάθει
τόπος κανείς δεν με χωρά...
Λείπει η γάτα και το ποντικάκι κλέβει το τραγούδι της γάτας;
Δε χρειάζεται ν'αναρρωτηθούμε ποιό ποντικάκι.Καθώς ένα βάζει τα τραγούδια που αγαπά η γάτα
και το άλλο όσα της σηκώνεται η τρίχα κάγκελο!Χαρά της χαράς της,συμμαζέψου!
Χάνουμε πελατεία στο μαγαζί με το πρόγραμμα,που ανεβάζεις!Έχει δυό τρεις μέρες
που η Αλαλουμένια γράφει στο φόρουμ από δω κι από κει κι ούτε ένα "γειά" δε μας έχει απευθύνει!
Κατά τα άλλα,κρατήστε τα μυστικά σας,όσα μόνο μεταξύ σας καταλαβαίνετε,αλλά να ξέρετε πως αυτό είναι αγενές.
Κι επειδή ξέρω θα με πείτε ζηλιάρα και τα συναφή,θα υπερασπιστώ τον εαυτό μου διευκρινίζοντας πως το κάνω για τους τρίτους.
Μετά μας λένε κλίκες αποκλειστικές,που δε νιώθουν οι υπόλοιποι άνετα να ενσωματωθούν στην παρέα.
Και τώρα,αφού εξήγησα τους λόγους,στηθείτε για την τιμωρία σας!
Μόλις γύρισα από το δημοτικό γυμναστήριο της πόλης που μεγάλωσα,
όπου τα παιδιά μας(το βαφτιστήρι μου και τα υπόλοιπα παιδιά των φίλων μου)
είχαν τουρνουά μπάσκετ.Είχα από τα λυκειακά χρόνια να περπατήσω τα τερέν των δικών μας παιχνιδιών,
την έκταση με τα έλατα,όπου μικρά πηγαίναμε εκδρομές και στην εφηβεία τρέχαμε για άσκηση,να κάψουμε θερμίδες
με μια παλιά μου αδελφική φίλη.Σκέφτομαι πως εμείς ακόμα παιδευόμαστε με επιπλέον κιλά ενώ η κουμπάρα μου
που δεν ασκήθηκε στη ζωή της είναι στα πενηντακάτι κιλά(ούσα μάνα δυό παιδιών-εμείς άτεκνες,ανύπαντρες)...
Ένας χαμός από μπάλες μπάσκετ να σκάνε ασταμάτητα και κάποιοι γονείς στις κερκίδες,ανάμεσα στους οποίους αγόρια
της εφηβείας μου,σήμερα ασπρομάλληδες και κοιλαρούμπες."Πώς περάσαν τα χρόνια,τι είναι αυτά που φορώ...το παλιό μου παλτό"
Μαζί κι ο μεγαλύτερος σε διάρκεια νεανικός έρωτας της ζωής μου με τον γιό του φυσικά...Τον ερωτεύτηκα στο τέλος δημοτικού
σ'ένα ταξίδι στα σαλέ της Βουλγαρίας,όπου μαθαίναμε σκι,γυμνάσιο έτρεχα σε αγώνες ανά την Ελλάδα για να είμαι μαζί του,
στο λύκειο τον έψαχνα στους δρόμους της πόλης και στο Πανεπιστήμιο χάσαμε επαφή,ανταλλάσοντας αλληλογραφία
όσο εκείνος σπούδαζε νομική στην Κομοτηνή κι εγώ στη Θεσσαλονίκη.Μαθαίνω πως εξελίχθηκε σε όχι τόσο ηθικό στοιχείο,
βγαίνει τα βράδια καθημερινά και ψιλογκομενιάζει κι αναλογίζομαι τη ζωή που πολύ χαίρομαι που τελικά μαζί του δεν έζησα...
Οι φίλοι και συμμαθητές μου είναι πλέον παράγοντες ομάδων,γονείς,υπεύθυνοι των επαγγελματικών και άλλων δρώμενων της πόλης...
Κι εγώ έμεινα είκοσι-εικοσιπέντε χρόνια πριν,όχι μόνο αναφορικά με όσα κοινωνικά δεν πέτυχα,αλλά κυρίως μέσα μου...
Και σήμερα,για πρώτη φορά νιώθω καλά που δε με πήρε το ποτάμι του συμβιβασμού,που τραβώ σαν το σολωμό τη δική μου πλεύση,
κόντρα στο ρεύμα κι ας πληρώνω το τίμημα.Όχι πως όσοι ακολούθησαν τα βήματα της ζωής κακώς έκαναν,
αλλά δε μου δείχνουν να νιώθουν δικαιωμένοι από τις επιλογές τους.Αλλά πάλι,είμαι τάχα εγώ από τις δικές μου;Ουφ...
Τελικά μάλλον κανείς δεν είναι ικανοποιημένος με τίποτα...Τουλάχιστον να μην απέχουμε πολύ...Τέλος πάντων...
Ελπίζω τουλάχιστον εσείς να νιώθετε γεμάτοι από τις δικές σας!Έστω τις περισσότερες φορές...Την καλησπέρα μου!
--->ΤΑΝΙΑ ΤΣΑΝΑΚΛΙΔΟΥ : Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ
Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
(--->Πρώτη εκτέλεση: ʼλκηστις Πρωτοψάλτη)
Της εξοχής τα πρωινά
θα τα βρούμε ξανά
αγκαλιά στο κρεβάτι
και δεν πειράζει που τόσο νωρίς
θα κοιτάμε χωρίς
να γυρεύουμε κάτι.
Της σιγουριάς τα υλικά
είναι λόγια γλυκά
σε κασέτες γραμμένα
γι' αυτά που ήρθανε τόσο αργά
μα τα πήρε η καρδιά
με τα χέρια ανοιγμένα.
Η Σωτηρία της ψυχής
είναι πολύ μεγάλο πράγμα
σαν ταξιδάκι αναψυχής
μ' ένα κρυμμένο τραύμα.
Μια παραλία ερημική
και ν' απλώναμε εκεί
της ζωής μας το βήμα
και δεν πειράζει που τόσα φιλιά
πριν να γίνουν παλιά
θα τα πάρει το κύμα.
Κι εκεί στην άκρη της γραμμής
θα χαρίζουμε εμείς
τα παλιά μας κομμάτια
σ' αυτά που ήτανε τόσο μικρά
μα που ρίχναν σκια
για να μοιάζουν παλάτια.
Aχ!Στέναξαν τα μαγαζιά της Ερμού!Κάποιες εμ μας κεράτωσαν εμ δείχνουν να το απολαμβάνουν κιόλας!
Λογικά τώρα είναι η ώρα της χαλάρωσης και της κουβεντούλας...ʼντε,την επόμενη φορά,μαζί!
Πάνω εκεί που έγραψα ένα κατεβατό, κόπηκε το ρεύμα και σβήστηκε όλο το κείμενο. Τα νεύρα μου! Το ρεζουμέ όσων έγραψα ήταν ότι δεν έχει νόημα να κοιτάς πίσω. Ότι όσα έγιναν, καλώς είναι καμωμένα. Ότι αν κοιτάξουμε σχολαστικά μέσα μας και αν ρωτήσουμε τους γύρω μας για τη δική τους ζωή και αν αυτοί μας απαντήσουν με ειλικρίνεια, θα διαπιστώσουμε πως τελικά δεν τα καταφέραμε κι άσχημα. Όσο κι αν παραπονούμαστε, όσο και αν βαρυγκομούμε ώρες ώρες και κατηγορούμε τον εαυτό μας ή τη μοίρα μας.
Υποσχέθηκα, τέλος, έστω και με βαριά καρδιά, στην κυρία Πρόεδρο ότι θα σταματήσω να ανοητεύω μουσικώς. Γιατί διαπίστωσα σήμερα ότι μόνον εγώ διασκεδάζω και κανείς άλλος. Σήμερα ήρθαν να με δουν οι γονείς μου. Στήθηκα μπροστά τους όλο καμάρι και χαρά και τους έβαλα ένα "τραγουδάκι" για να γελάσουμε όλοι μαζί. Πανωλεθρία! Σε απόλυτο συγχρονισμό, πήραν βλοσυρό ύφος και έκαναν την ίδια στιγμή, το ίδιο νεύμα, με το ίδιο χέρι, του τύπου "έλα, τελείωνε". Με εντυπωσίασε το πόσο συντονισμένοι ήταν στις κινήσεις, στις εκφράσεις των προσώπων τους, παντού. Ήταν σαν ένας άνθρωπος! Κατέληξα πως έτσι θα ονειρευόμουν να με δω με το σύντροφό μου. Συμβιβασμούς κάνουμε, μπορεί και εκπτώσεις, αλλά όχι και να ξεπουλήσουμε κάτω του κόστους!
Μα, ούτε ένα τοσοδούλικο, μικρούλι τραγουδάκι, περιορισμένης γυφτο-εμβέλειας? Ούτε ένα? Που και που, όχι συνέχεια, ένα μόνο, please.....
Ένα είναι αρκετό να επαναφέρει το συρφετό!Όπως εκείνοι που καταφέρνουν μετά κόπων και βασάνωνQuote:
Originally posted by Ava
Υποσχέθηκα, τέλος, έστω και με βαριά καρδιά, στην κυρία Πρόεδρο ότι θα σταματήσω να ανοητεύω μουσικώς. Γιατί διαπίστωσα σήμερα ότι μόνον εγώ διασκεδάζω και κανείς άλλος.
Μα, ούτε ένα τοσοδούλικο, μικρούλι τραγουδάκι, περιορισμένης γυφτο-εμβέλειας? Ούτε ένα? Που και που, όχι συνέχεια, ένα μόνο, please.....
να κόψουν το κάπνισμα και μετά υποτιμούν τη δύναμη του ενός και ξαναγυρίζουν στις δεκάδες καθημερινών τσιγάρων!
Εκτός αν προτιμάς-τώρα που το σκέφτομαι-να κόψεις το τσιγάρο αντί των γυφτοτράγουδων!Είναι η μόνη περίπτωση
που ενδέχεται όχι μόνο να τα επιτρέψω στο μαγαζί,αλλά να τους δώσω και λίγα δευτερόλεπτα χρόνου στ'αφτιά μου!Τι λες;
Κάπου εδώ νιώθω σαν τον Μιστουλέτο,το κακό πουλί του δάσους,που για να βοηθήσει τη βασίλισσα ζήτησε σε αντάλλαγμα
το πρώτο της παιδί! Κι αν δεν ήταν η κοπέλα και δεν ήταν παπαρδέλα,δε θα τρώγαμ' ίσως φέτο,Μιστουλέτο,Μιστουλέτο ...
Μία μελαγχροινή θεά και μια ξανθωπή ημιθεά (χιχιχιχι) αλώνισαν τα σοκάκια και τους δρόμους, είδαν ρούχα, αγόρασαν ζώνες, ήπιαν καφέ, μοιράστηκαν ένα bregel! Όποια ζηλεύει να κατέβει , να κατέβει! Δεν κουράστηκαν τα ποδαράκια μας, άμα λάχει το πάμε άλλη μια!Quote:
Originally posted by NADINE
Aχ!Στέναξαν τα μαγαζιά της Ερμού!Κάποιες εμ μας κεράτωσαν εμ δείχνουν να το απολαμβάνουν κιόλας!
Λογικά τώρα είναι η ώρα της χαλάρωσης και της κουβεντούλας...ʼντε,την επόμενη φορά,μαζί!
Θα πω κάτι, που θα σας σοκάρει έντονα!
Θα σας λυπήσει αφάνταστα, θα σας κάνει να παραληρείτε από δυστυχία..
Θα προσπαθήσω να μη ξαναβάλω γυφτουλιές! Είμαι εθισμένη, το παραδέχομαι, γιατί με το που τα ανακαλύπτω χαμογελάω. Μόλις, δε, τα αναρτώ και φαντάζομαι τις φατσούλες σας, γελάω κανονικά!
Το κάπνισμα δεν το κόβω φέτος. Του χρόνου, όταν με το καλό χάσω και τα υπόλοιπα κιλά μου και είμαι έτοιμη για νέους αγώνες. Ορίστε, μπήκα πάλι στον πειρασμό! Θα έφταιγα τώρα αν έβαζα ένα του Πουράτου περί της διακοπής καπνίσματος? (Όχι, δεν θα το έβαζα, γιατί υπάρχει και η λογοκρισία)...
Κακιά!
E! Nαι,λοιπόν! Τ'ομολογώ! Είμαι η κακιοτάτη Βάντα!Quote:
Originally posted by Ava
Κακιά!
(Ξέρω αυτή τη στιγμή σου μουρμουρίζει ο πειρασμός το "ομολογώ" του Βαλάντη,ωστόσο πρέπει ν'αντισταθείς!)
εμείς κάναμε την αρχή και προκαλούμε τις υπόλοιπες μανολένιες να κατέβουν Αθήνα και να τις ξεπατώσουμε στο περπάτημα και στο μπουρου μπουρου!!!Quote:
Originally posted by monahoiot
Μία μελαγχροινή θεά και μια ξανθωπή ημιθεά (χιχιχιχι) αλώνισαν τα σοκάκια και τους δρόμους, είδαν ρούχα, αγόρασαν ζώνες, ήπιαν καφέ, μοιράστηκαν ένα bregel! Όποια ζηλεύει να κατέβει , να κατέβει! Δεν κουράστηκαν τα ποδαράκια μας, άμα λάχει το πάμε άλλη μια!Quote:
Originally posted by NADINE
Aχ!Στέναξαν τα μαγαζιά της Ερμού!Κάποιες εμ μας κεράτωσαν εμ δείχνουν να το απολαμβάνουν κιόλας!
Λογικά τώρα είναι η ώρα της χαλάρωσης και της κουβεντούλας...ʼντε,την επόμενη φορά,μαζί!
Ενίσταμε κυρία πρόεδρε και οι δυό ΘΕΕΣ είμασταν , τι ημίθεες και βλακείες...τςτςτς.
Ναταλία η Βάντα χαχχΧχΧΑΑΑ , τι μου θύμησες...:yes:
Αυτό επιτρέπεται? Ω, ναι, νομίζω πως επιτρέπεται...
Μου αρέσει ιδιαίτερα ο λυγμός που βγαίνει στο 3.30 min. Μεγάλος καημός, ασήκωτος!
http://www.google.gr/url?q=http://ww...ZyrWGoYxCn9HtA
Μα είναι δυνατόν ν'αναρρωτιέσαι αν επιτρέπεται κάτι που βγήκε και μέσα από την ψυχή της Τάνιας
με δημιουργούς του μάλιστα τα ιερά τέρατα Νίκο Γκάτσο και Σταύρο Ξαρχάκο;Είμαστε σοβαροί;
Από τον ίδιο δίσκο (2 χρόνια Mετρό)σου αφιερώνω το επόμενο για το τσιγάρο σου το τελευταίο(καλή του ώρα!)
--->ΤΑΝΙΑ ΤΣΑΝΑΚΛΙΔΟΥ : ΣΤΟ ΑΔΕΙΟ ΜΟΥ ΠΑΚΕΤΟ
...Μα τι να πω
στο περιθώριο που ζω φυλακισμένος
το σ' αγαπώ
μοιάζει με λέξη που τη λέει μεθυσμένος...
Χαρα μου αυτο επιβαλλετε οχι μονο επιτρεπετε!Δε νομιζω να εχει αντιρρηση η κυρια προεδρος!Ξαρχακος ειναι!Ηταν περσι να ανεβασουμε το Ρεμπετικο του Φερρη κ ενω εχουμε ξεκινησει προβες μας λεει οτι δεν επιτρεπει ο Ξαρχακος να χρησιμοποιει τη μουσικη κ μας εδωσε αλλη που ηταν καλη αλλα δεν ηταν αυτη που σου ερχεται οταν σκεφτεσαι Φερρη κ Ρεμπετικο.
Ωχ!εχει δωσει ηδη αδεια η προεδρος,αλλα εγω ειχα αρχισει κ σταματησα για να πεσω με τα μουτρα σε ενα γεμιστο με φετα μπιφτεκι μεγεθους ταψιου,σε ενα καρβελι ζημωτο ψωμι κ σε μια πιατελα ψητα λαχανικα.Ανοιξαμε εχθες την ταβερνα οπως καταλαβατε κ ο συζυγος μπορει να εχει πολλα στραβα αλλα τετοιος ψηστης αλλος δεν υπαρχει!
Που σε έψησε να τον παντρευτείς;Υπονοείς να πάρουμε σβάρνα τις χασαποταβέρνες οι ελεύθερες;Quote:
Originally posted by Γλαύκη
...ο συζυγος μπορει να εχει πολλα στραβα αλλα τετοιος ψηστης αλλος δεν υπαρχει!
ʼσχετο:Μου ήρθε φλασιά από την ταινία Delicatessen τώρα...
Εγω αγαπη μου ηλεκτρονικο παντρευτηκα!Στην πορεια μου βγηκε με ταβερνα κ ψηστης!Κ στα παϊδακια ειναι ο καλυτερος ψηστης....στα αλλα δεν ξερω....δεν θυμαμαι μετα τοσα χρονια...
ʼρα δε σε έψησε,αλλά σου άλλαξε τα φώτα;Quote:
Originally posted by Γλαύκη
Εγω αγαπη μου ηλεκτρονικο παντρευτηκα!
Κατάληξε στο επάγγελμα της σίγουρης επιτυχίας,μην ψάχνουμε σε λάθος ειδικότητες!
--->ΛΙΝΑ ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ & ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΚΡΑΟΥΝΑΚΗΣ : ΤΑ ΚΑΝΤΗΛΙΑQuote:
Originally posted by Γλαύκη
....στα αλλα δεν ξερω....δεν θυμαμαι μετα τοσα χρονια...
"...Όσο καίνε ακόμα τα καντήλια μας
λάβα το φιλί θα καίει τα χείλια μας
σώματα θ' ανάβουμε στα στρώματα
και στα παπλώματα
όλοι αραχτοί
όσο αντέχει ακόμα το σαρκίο μας
κι όσο υπάρχει κάτι στο ψυγείο μας
Έρωτα ζωής εμείς θα ζήσουμε
κι όταν θα σβήσουμε
θα μεταλλαχτεί..."
Αρνούμαι να δεχτώ πως έσβησαν τα καντήλια μας!
Η Marie-Claire είναι μια γυναίκα με πάθος! ΕΣΥ;
Πυρκαγια σκετη μωρο μου,ποια καντηλια.....Κ γυναικα με παθος ειμαι κ απ'ολα!!Τα υπολοιπα θα στα πω τηλεφωνικα...τυχεροι αυτοι που δεν εχουν κουραστει 20 χρονια.....
Αφιερωμένο...
Λυπάμαι που με κάνεις να σκέφτομαι εσένα σε κάθε λέξη του στίχου του...
--->ΤΑΝΙΑ ΤΣΑΝΑΚΛΙΔΟΥ : ΚΡΑΤΑ ΤΗΝ ΑΚΡΗ ΣΟΥ
Στίχοι: Τάνια Τσανακλίδου
Μουσική: Μιχάλης Δέλτα
Κράτα την άκρη σου
απέναντι θα είμαι
στης θάλασσας τη θέση
στο μακρινό ορίζοντα
Κι ανάμεσα του φεγγαριού ο δρόμος
κι όγκοι άπειροι νερού
αστραφτερού και μαύρου
Μείνε στην άκρη σου
δεν ήσουν για ταξίδια
κι είμαι η θάλασσα
το σπίτι σου, η ζωή σου
Εσύ και δίπλα σου ακριβώς
να ξεκινά ο κόσμος όλος
δεν ήσουνα για ταξίδια
Να να να...
Μείνε στην άκρη σου
δεν ήσουν ούτε εσύ
ο ίσκιος σου μονάχα
σ' ό,τι αγαπούσα έμοιαζε
Φυλάξου απ' την αγάπη
μα πιο πολύ απ' το φόβο σου γι' αυτή
μείνε έξω απ' τα όνειρά μου
Ευτυχως που μου το αφιερωσες γιατι θα ελεγα οτι μου κλεβεις τα τραγουδια μου,που λες κ εσυ....εβαλες και τη σωτηρια της ψυχης.....
Τωρα για επαγγελμα τι να σου πω δεν ξερω!Αλλα μικρη ειμαι ακομη μπορω να μαθω....Παντως τωρα κανω προξενιο στη χαρα μου ενα δικηγορο οποτε θα εχουμε μια γνωμη ακομη.Αποψε για να εχει τους γονεις της επεσε για υπνο νωρις κ τη χασαμε.Ετσι να συνηθιζεις γιατι η οικογενεια του γαμπρου ειναι αυστηρη κ θελει κοριτσι με πτυχιο κ απο σπιτι!
Αυτο για καληνυχτα....Οι αντρες περνουν μαμα...
http://www.youtube.com/watch?v=kJiyN5LetY8
Δεν ξέρω τι πήρες χθες βράδυ για να πιστέψεις πως σου το αφιέρωσα.
Δε σε τιμά ο στίχος του να με κάνει να σκέφτομαι εσένα...Είναι για τον καταυλακιώτη,
αλλά είπα να μην το βάλω στο φατσοβιβλίο και τον πληγώσω...Ήθελα ωστόσο να το ελευθερώσω...
Κι εκεί με τα επαγγέλματα το χάσαμε...Τ'άστρα της επικοινωνίας δεν πρέπει να ήταν ευνοϊκά χθες βράδυ.
Όσο για τα προξενιά σας,ευτυχώς δεν έχω πτυχίο συν τοις άλλοις και μένω έξω από τις λίστες σας.
Με το καλό για τη χαρά σου!Μακάρι να ξεκινήσει προξενιό και να καταλήξει ο έρωτας της ζωής της!
Την Κυριακάτικη ηλιόλουστη καλημέρα μου!Φεύγω Κατερίνη σε βάφτιση,μετά Θεσσαλονίκη
κι ήδη άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για να καλοδεχτώ το Λούμπι μου!Ευτυχώς που κάποιες
Καλαματιώτισες μας καταδέχονται...Τα λέμε το βράδυ καλώς εχόντων των πραγμάτων...Φιλιά!
Στις Κυριακάτικες παραδόσεις...Στη Λουλουλένια μου...
--->ΡΙΤΑ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ : ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΚΛΑΙΣ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ
Στιχοι: Οδυσσεας Ιωαννου
Μουσικη: Θανος Μικρουτσικος
Πάντα θα κλαις τις Κυριακές
που όλες οι σιωπές δε σε χωράνε
πάντα οι ίδιες αντοχές
θα φτάνουν ως την άκρη και θα σπάνε.
Πάντα θα χάνεις συλλαβές
τα λόγια σου ένας παλιός καθρέφτης
θα σε ζαλίζουν οι φωνές
δυο βήματα θα κάνεις και θα πέφτεις.
Κι αν σκοτεινιάσεις
κι άμα νομίζεις όλα πια τα έχεις χάσει
έλα, εγώ είμαι εδώ
σ το ορκίζομαι κι αυτό πως θα περάσει.
Πάλι το βράδυ δε θα βγει
τα πόδια σου ξανά δε σε κρατάνε
πάλι στην ίδια φυλακή
τα μάτια σου τους τοίχους να μετράνε.
Κι αν σκοτεινιάσεις
κι άμα νομίζεις όλα πια τα έχεις χάσει
έλα, εγώ είμαι εδώ
σ το ορκίζομαι κι αυτό πως θα περάσει.
Καλημέρα σας!
Περί αντιστροφής των ρόλων σήμερα οι σκέψεις μου. Όπως ξέρετε έχω τους γονείς μου κοντά μου για το Σαββατοκύριακο και.. έχω γίνει η μαμά τους. Είναι σαν παιδάκια που χαίρονται, βολτάρουν και σκορπούν στο διάβα τους την ακαταστασία. Πάνε οι χρυσές εποχές που δεν με άφηναν να πλύνω ούτε ένα πιατάκι για να μη χαλάσουν τα χέρια μου, όπως έλεγαν. Έχω αναλάβει πλήρη βάρδια, να τους περιποιούμαι, να τους διασκεδάζω, να τους κάνω να χαίρονται. Τώρα τους έστειλα βόλτα, μπας και κάνω καμιά δουλειά. Ταψιά άπλυτα, πιάτα, καφέδες παντού, το σπίτι είναι σε αισχρή κατάσταση. Ως γνήσια γεροντοκόρη που είμαι, μου σηκώνεται η τρίχα με την ακαταστασία γύρω μου. Αυτοί, όμως, δεν πτοούνται. Μου λένε, έλα να περάσουμε όμορφα, άστα αυτά τα βαρετά. Ποιοι? Αυτοί, που το σπίτι τους αστράφτει! Αυτοί, που πάντα με κυνηγούσαν να μαζέψω το δωμάτιό μου, να μάθω κέντημα και βελονάκι, να διαβάζω, γιατί η γυναίκα πρέπει να είναι και νοικοκυρεμένη και σοβαρή και μορφωμένη και απ' όλα. Αδιαθέτησα κιόλας και είμαι χάλια. Σκούπισα, σφουγγάρισα και σταμάτησα για καφεδάκι, γιατί η μέση μου με σφάζει. Έβαλα πλυντήριο. Έπλυνα τα ταψιά. Έπλυνα (ξυπόλητη και θα το πληρώσω) τις βεράντες. Ό,τι προλάβω κορίτσια μου, γιατί θα επανέλθει η λαίλαπα και θα γίνουν όλα πάλι :cul:
Το ωραίο της υπόθεσης είναι ότι με ήθελαν μαζί τους στη βόλτα. Έπρεπε να τους εξηγήσω ότι από αύριο δουλεύω και ότι δεν αντέχω να γυρίζω και να βρίσκω το σπίτι σε κακή κατάσταση. Χθες πήγαμε για ποτό και ξεσαλώσαμε! Μου επέτρεψαν να πιώ μισή μπύρα (γιατί δεν είμαστε αλκοολικοί). Μια παιδί και μια μαμά. Φταίω εγώ που τελώ σε σύγχυση?
Όσο για το "άδειο πακέτο", μου αρέσει πολύ, αλλά ας μου επιτρέψει η κυρία Πρόεδρος να το παραθέσω σε μία πιο λαική βερσιόν:
http://www.youtube.com/watch?v=3X_sZZ7phVk
Είναι πιο ωραίο έτσι, μου ακούγεται πιο γνήσιο. Καλή η Τάνια, αλλά για άλλο ρεπερτόριο. Κάθε ένας στον τομέα του!
Σας αφήνω μανολένιες μου, γιατί οι χλωρίνες με περιμένουν! Θα κάνω ένα θεριακλίδικο τσιγάρο και θα ορμήξω! Φιλάκια!!
Αγαπημενη μου κ χαρα μου!Τελευταια δεν συμπιπτουν οι ωρες μας.Αντε με το καλο να φυγουν οι δικοι σου να οργανοσουμε παλι ενα τριο απο τα τρια διαφορετικα ακρα της Ελλαδας!
Αγαπημενη μου εγινε παρεξηγηση αλλα αφου κ εγω σε αντρα καταυλακιωτη το προσαπτω ολα καλα!Οσο για το αλλα,πολλες καλαματιανες σε καταδεχονται κ μεχρι 3μερο στο Μαραθο σου εταξαν αλλα εσυ...Να περασεις καλα!
Χαρα μου ειχα παει στο πανυγυρι κ σε σκεπτομουν.Εψαχα τους παγκους να βρω τις αγορες σου,ακουσα κλαρινα....Νοικοκυρα μου εσυ!Ολο ανεβαινουν οι μετοχες σου για το προξενιο!Δεν εβγαλες τη μαμα για ψωνια?
Τα τελείωσα όλα! Αλλά μαζί τελείωσα κι εγώ.
Χαρά μου και αγαπημένη μου, δε νομίζω ότι ανεβαίνουν οι μετοχές μου στο προξενιό. Μάλιστα ήμουν έτοιμη να πω το ακριβώς αντίθετο. Αύριο, που θα φύγουν με το καλό, θα ανακουφιστώ, ο Θεός ας με συγχωρήσει. Πιστεύεις ότι είμαι σε θέση, μία γυναίκα που έμαθε παραπάνω από τη μισή της ζωή να ζει μόνη, με τη ρουτίνα και την τάξη της, να υποστεί φασαρίες από πεθερικά και λοιπούς συγγενείς?
Για να μην παρεξηγηθώ και εντελώς θα πω ότι τους γονείς μου τους λατρεύω! Έμαθα, όμως, να ζω μόνη, τόσο απλό είναι. Κάθε φορά που έρχονται σε μένα προσπαθώ εγώ να συμβιβαστώ με την εικόνα που είχαν από εμένα στα 17 μου χρόνια. Δεν τους προσαρμόζω αυτούς στην τωρινή μου πραγματικότητα. Θεωρώ ότι είναι αρκετά μεγάλοι για κάτι τέτοιο. Αποτέλεσμα είναι να καταπιέζομαι εγώ. Δεν τρώω, δεν καπνίζω, δεν ακούω ό,τι θέλω, δεν κάνω ό,τι θέλω, τη στιγμή που το θέλω. Αντίθετα κάνω όσα φαντάζομαι ότι θα τους κάνουν να χαρούν. Γι' αυτό νιώθω εξουθενωμένη. Μάλλον τόσα χρόνια έμαθα να λειτουργώ για μένα και μόνο και να μη χαρίζομαι εύκολα.
Σήμερα ζορίστηκα πολύ. Το απόγευμα πήγαμε για καφέ με κάτι φίλους τους, οι οποίοι μου έχουν κάνει μεγάλη ζημιά και δεν θέλω να τους βλέπω. Επειδή αποφάσισαν οι γονείς μου ότι απαγορεύεται να είμαι εμπαθής, ανέχτηκα τους φίλους τους με τρομακτική βλάβη μου και με πτώση της αξιοπρέπειάς μου. Γιατί πρεσβεύω το εκεί που φτύνεις, μη γλύφεις. Έλα όμως που έπρεπε να χαρούν. Τελικά καθόλου δεν χάρηκαν, γιατί είδαν τα μούτρα μου και το ζόρι μου, όταν με ανάγκασαν να έρθω ξανά σε επαφή με ανθρώπους, που τους απέφευγα χρόνια. Όταν σου εξηγήσω, χαρά μου, τι μου έχουν κάνει, θα πεις ότι ανεβαίνουν κι άλλο οι μετοχές μου, γιατί επιδεικνύω μεγαλείο. Λάθος. Βλακεία επιδεικνύω και διάθεση να κάνω τους γονείς μου να αισθανθούν άνετα και όμορφα.
Τη μαμά την πήγα για ψώνια, την έβαλα στο τραινάκι, της πήρα γλυφειτζούρι, της έκανα όλα, μα όλα τα χατίρια! Εγώ νιώθω σα στιμμένη λεμονόκουπα και ανυπομονώ να μείνω μόνη ξανά και να κάνω τα δικά μου! Μάλλον δεν κάνω πια για γάμο. Πιστεύω ότι ο καθένας μας επιλέγει πάνω κάτω αυτό που θέλει στην πραγματικότητα. Μήπως η πορεία μου είναι προδιαγεγραμμένη και την έχω καθορίσει εγώ? Δεν ξέρω, μια σκέψη κάνω..
Τώρα ακούω αυτό
http://www.youtube.com/watch?v=5GuDd...eature=related
κλείστηκα στην κουζίνα - καπνιστήριο, με ανοιχτά παράθυρα και απολαμβάνω τις τσιγαριές μου. Θα μου πείτε, ένα βράδυ είναι αυτό, τόσο δε μπορείς να κρατηθείς? Όχι, δε μπορώ, τράβηξα μεγάλο λούκι με τους φίλους τους. Τόσο, που το παραδέχτηκαν ακόμη και οι ίδιοι, όταν είδαν το βλέμμα μου να σκοτεινιάζει, το στόμα μου να σφίγγεται, τα χέρια μου να τα παίζω νευρικά.. Γνωρίζω τη γλώσσα του σώματος και θα ήθελα να είμαι πιο χαλαρή, αλλά ήταν κάτι πάνω από μένα. Το ότι δεν έριξα μπουνιές και δεν τους έβρισα, αλλά κάθισα μαζί τους, τους φίλησα και μιλούσαμε ανάλαφρα ήταν άθλος.
Xαρα μου κουρασμενο μου κοριτσακι...Ειναι πολυ δυσκολο να μεινεις με αλλον οταν τοσα χρονια εχεις μαθει μονη.Μου το λεει κ η κορη μου.Ασε οταν ερχεται σπιτι νομιζω οτι εχω ξενους,δεν μπορω να κανω τις δουλειες μου,εχει πραγματα της εδω κ εκει...Λεγαμε με μια φιλη μου που κ τα δυο παιδια της ζουνε στην Αθηνα οπως κ η δικη μου κ εφετος ανεβοκατεβαιναν συνεχεια,να τελειωσει το καλοκαιρι να μαζευτουνε σπιτια τους κ γελουσαμε κ λεγαμε να μας ακουσει κανεις τι θα νομιζει!Η ξαδελφη δε λεει οτι παντρευεται αλλα να μενουν σε διαφορετικα σπιτια ολη τη βδομαδα κ μονο σκ γιορτες αργιες κ διακοπες μαζι!Φυσικα θα του εχει φαγητο,θα ειναι καθαρος σιδερωμενος αλλα σπιτι του!Παντως μεγαλο πραγμα η συνηθεια.Ηρθε ο συζυγος σπιτι,γιατι το καλοκαιρι μενει λογω εργασιας στο χωριο.κ δεν κοιμηθηκα σχεδον καθολου.Ειχα μαθει ολο το κρεββατι δικο μου,φοβομουν να γυρισω,μαλλον θα τον στειλω σε αλλο κρεββατι!
Τωρα γιατι επρεπε να καταπιεστεις εσυ τοσο κ να βγεις με ανθρωπους που αντιπαθεις για χατηρι των γονιων σου ειναι απο αυτα που σου λεω κ δεν καταλαβαινω.Εζησαν τη ζωη τους οπως αυτοι ηθελαν.Κανουμε το καλυτερο που μπορουμε γι'αυτους αλλα οχι εις βαρος της δικης μας ζωης.
http://www.youtube.com/watch?v=tnFfKbxIHD0
Πού είναι τα κορίτσια μου? Τζάμπα κάνω όμορφες αφιερώσεις? ʼντε, μην επιστρέψω στα παλιά και αναστενάξετε!
Το ξέρετε το "είπα, ξείπα"?
Όχι τίποτε άλλο, αλλά έχω ζόρι και στα ζόρια πιο πολύ ταιριάζει η λαικούρα, παρά το social club!
Στενοχωριέμαι, βρε κορίτσια, γιατί στενοχωριέται και η μανούλα μου. Κατάλαβε πολλά, δυστυχώς και είπε, αν είναι να σου δημιουργώ θέματα με τους φίλους μου, δε χρειάζεται να έρχομαι. Της είπα, πολύ λογικά, ότι οι φίλοι της είναι δικοί της, αλλά όχι δικοί μου. Κακώς με ενέπλεξε στο σημερινό. Μπορούσε να τους δει και μόνη της και όλα θα ήταν μια χαρά. Αλλά είναι ρομαντικούλα, πανάθεμά την, και νομίζει πως αν φέρεις σε επαφή ανθρώπους, είναι αρκετό για να τα ξαναβρούνε. Ο ρομαντισμός της σήμερα μάλλον κατέρρευσε. Μου είπε ότι κακώς είναι τόσο αφελής σε αυτή την ηλικία και ότι ζητάει συγνώμη, που με ανάγκασε να υποστώ το όλο σκηνικό. Της πήρα σουβλάκια, λουκάνικα, την έβαλα στο κρεβάτι της και της είπα ότι να μη σκέφτεται εμένα. Είμαι αρκετά ανεξάρτητη, έμαθα να ανταπεξέρχομαι στα δύσκολα, μπορώ και μόνη μου να κάνω τα πάντα, αρκεί να μη λησμονεί την ηλικία μου. Τώρα κοιμάται ήσυχη και αύριο θα φύγουν με το καλό και όλα θα πάρουν το δρόμο τους.
Επρεπε να τα πεις αυτα πριν υποστεις ολο αυτο Αβουλινι μου!Αντε αυριο θα πας παλι στις πισινες σου,θα ριξουμε κ ενα μαραθωνιο τηλεφωνημα κ θα τα ξεχασεις ολα τα ασχημα!
Κυρια προεδρε που ειστε?Μελος χρειζεται την υποστηριξη σας!Ειμαστε η δεν ειμαστε συμβουλευτικη ομαδα?
Όσο προσπαθούσα να μαζέψω το σπίτι άκουγα συνέχεια το όνομά μου. Έρχομαι, έλεγα, αμέσως, και τα άφηνα όλα στη μέση. Αυτά, εννοείται ότι γίνονταν ψιλοκρυφά, για να μην αισθανθούν παρείσακτοι. Έκαναν "αταξίες", συμμάζευα από πίσω και να το όνομά μου να αντηχεί στο σπίτι κι εγώ να τρέχω, με τις σαπουνάδς, με το ξεσκονόπανο, με, με.. ʼσε που είχαν διάθεση για κουβεντούλα (διακοπές έναναν, μη ξεχνιόμαστε) και τους φαινόταν αφύσικο που εγώ έτρεχα σαν το Βέγγο να προλάβω την καθημερινότητα.
Τώρα, που είναι ώρα εξομολογήσεων, θα πω και το εξής: Μου ερχόταν συνέχεια να φωνάξω, βρε μαμά, δε με βλέπεις? Βοήθησέ με λίγο! Δεν έκαναν τίποτα, μα τίποτα! Όλα μόνη μου τα έκανα. Μαγείρεμα, καθαριότητα, διασκέδαση, συμμάζεμα... Το ότι αύριο θα πάω στη δουλειά και θα επιστρέψω σε ένα ανθρώπινο περιβάλλον το οφείλω σε μένα και μόνο. Εντυπωσιάζομαι, γιατί η μητέρα μου είναι νοικοκυρά από τις λίγες! Ούτε μύγα στο σπαθί της, που λένε! Μάλλον κουράστηκε και έρχεται σε μένα για να ξεκουραστεί, αυτή είναι η μοναδική λογική εξήγηση που δίνω.
Αβουλινι μου τι να πω?Δεν πειραζει,Χρειαζοταν κ η μαμα να βγει λιγο απο την καθημερινοτητα του νοικοκυριου.Κ αυριο μερα ειναι.Θα κανεις τα υπολοιπα!Μα που ειναι κ αυτη η προεδρος που τα λεει ωραια?Εγω δεν τα καταφερνω με τις λεξεις.Κ με τι τα καταφερνω δηλ....
Τι λες χαρά μου?
ʼντε μην τα πάρω και με σένα..
ʼκου εκεί δεν τα καταφέρνεις!
Μακάρι να μπορούσα να μιλήσω δυνατά και ένα τηλεφωνάκι θα έλυνε την τωρινή μου σύγχυση.
Αλήθεια, Κυρία Πρόεδρε, που κατοικοεδρεύετε αυτή τη στιγμή?
Φοβάμαι κι άλλα, Γλαύκη μου, σε αυτές τις ηλικίες.. Πολύ περίεργη συμπεριφορά, αλήθεια..
Αλλά, ας μη γίνω και χειρότερα. Πάντως, να ξέρεις, άλλα σκέφτομαι.
Να τονίσω ότι πρόκειται για νοικοκυρά, όπου όλα αστράφτουν, με κεντήματα, με κοφτά, με δαντέλες, με ασημικά, με, με, με.... Πάντα μου έλεγε ότι τα μεταξωτά βρακιά θέλουν επιδέξιους κ..λους και με γέμιζε εργόχειρα... Και καθάριζα, η καημένη, και ξεσκόνιζα, και κολάριζα εργόχειρα και σιδέρωνα κι ας ήμουν φοιτήτρια! Τα θεωρούσε απαραίτητα σε κάθε σπίτι! Είναι ανησυχητικό αυτό που συμβαίνει... για το χαρακτήρα της.
http://www.youtube.com/watch?v=WXm-U...eature=related
Καληνυχτα κ ενα τρυφερο φιλακι σε καθε μια που ειναι μονη σε αυτο τον παραξενο κοσμο.....Στο Αβουλινι μου κ στα δυο μαγουλακια....
Θα επαναληφθώ, αλλά το κάνω εν γνώσει μου:
http://www.youtube.com/watch?v=MZ1A55fUmB4
Πιο πολύ δε γίνεται να με αντιπροσωπεύσει κομμάτι τώρα.
Μονάχα που είναι τώρα λιγάκι αντίστροφο, λιγάκι πιο θλιβερό...
Εγώ γερνάω, αναλαμβάνω ευθύνες, κάνω τα πάντα και αυτή γίνεται παιδί και αφήνεται στη φροντίδα μου.. Η οποία γίνεται με το ζόρι... Γιατί είμαι πολύ απασχολημένη με μένα και τα θέματά μου. Αλλά πάντα την αγαπάω..
Γερνάω μαμά.... Και σε χρειάζομαι....!!!
Αβουλινι μεγαλωνουμε εμεις αλλα μεγαλωνουν κ αυτοι.Πρεπει να το δεχτουμε.Η μαμα μου εστυβε την πετρα κ τωρα αμα κουραστει τη μια μερα περναει την αλλη στο κρεββατι.Χαρα μου αυτο με τα εργοχειρα.Ξερεις τι μου εχει φορτωσει?κ μηπως στρωνω τιποτα?16 κοφτα τραπεζομαντηλαπου τουλαχιστον οταν εκανα γιορτες ειχαν χρηση.Τωρα...Οσο για το νοικοκυριο?Πλεναμε πρωτα τα ρουχα κ μετα τα βαζαμε στο πλυντηριο.Σιδερωνα απο πολυ μικρη.Δεν ηθελα να ερχονται αργιες γιατι αυτες τις μερες δε δουλευε κ εβλεπε οτι δεν ειχε κανει καλα η γυναικα που καθαριζε κ μας εβαζε μα το κανουμε.Γυριζα θυμαμαι απο την παρελαση κ αρχιζα φασινα.
Παω για υπνο.δεν ειμαι κ στα πολυ καλα μου,Θα τα πουμε αυριο.Φιλακια..
Αύριο, μωρό μου, φιλάκια!!
Σε ευχαριστώ από καρδιάς για απόψε.
Καληνύχτα!
Σας πρόλαβα ή κλείσατε το μαγαζί γι'απόψε;
Η κυρία πρόεδρος παλεύει με τη σκόνη ενός καλοκαιριού!
Μιλούσε στα τηλέφωνα όλη μέρα και στα μουσουνού και ξεκίνησε στις 12 καθαριότητα!
Μα είναι αυτές απασχολήσεις για τα προεδρικά χέρια;Πού είναι ο λαός;Πού οι αυλικοί;Το υπηρετικό προσωπικό;
Εντωμεταξύ έχω ανάψει τα επάνω φώτα για να βλέπω καλά(αυτό δε γίνεται ποτέ)ανοιχτές οι πόρτες
κι οι πεταλούδες της νύχτας κάνουν πάρτυ!Έξω η πόλη κοιμάται ή διασκεδάζει κι εγώ στη φασίνα!
Πού είναι τα καλά κορίτσια με τα κολαριστά εργόχειρα,τώρα που πήραν το κολάι και τις χρειάζομαι;
Λοιπόν!Γραφείο ξεσκονίστηκε.Προχωράμε τώρα στο σαλόνι.Δεν είναι αργά να ξεκινήσετε να συνδράμετε.
Είναι και ψυχοθεραπευτική η εργασία.Ούτε σκέψεις βασανιστικές ούτε μαζοχιστικά τραγούδια!
Το παρακάτω εξαιρετικά αφιερωμένο στη χαρά της Γλαύκης,όχι για να δει τι κάνει η πρόεδρος για χάρη της!
--->http://www.youtube.com/watch?v=mkNgEsOLNYU&feature=channel_video_title