Originally Posted by
ioannis2
Διαβάζω Καζαντζάκη τον τελευταίο καιρό. Αυτός ψάχνει για το Θεό αν υπάρχει και σχολιάζει τη ματαιότητα του κόσμου στο άγνωστο της άλλης ζωής αν επίσης υπάρχει, αλλά δεν λέει ότι είμαστε τραγωδία των θεών. Ένας ενθουσιασμός μέσα στη μελαγχολία μου κι ένα κίνητρο προσφορά με ώθησαν στην μελέτη του, αν και είχα ξαναμελετήσει Καζαντζάκη.
Μου κάνει εντύπωση που χθες αμέσως μετά που διάβασα λιγάκι Καζαντζάκη πήρα ένα εκκλησιαστικό βιβλίο απ αυτα που σε κάνουν να νιωσεις, να διαβάσω κι απ εκεί λιγάκι αλλά ήταν σαν να μην ένιωθα τίποτα εν σχέσει με άλλες φορές που το ξαναπήρα στο χέρι.
