ʼβα μου διαβάζω αυτά που πέρασες στα φοιτητικά σου χρόνια και δεν μπορώ να μην πω ότι διαπιστώνω ότι έχεις μία μεγάλη δυσκολία να λες όχι στον κόσμο... Βλέπεις το είχα και εγώ αυτό το πρόβλημα και πάντα ένιωθα αδικημένη και ότι με καταπατούσαν. Είδα και απόειδα όμως και με τα χρόνια άρχισα να αλλάζω στάση. ʼρχισα να εκπαιδεύω τον εαυτό μου να λέω και όχι σε αυτά που δεν θέλω, παρόλο που ξέρω ότι θα δυσαρεστήσω ή θα ξεβολέψω. Δεν μπορώ να γίνομαι πάντα χαλί να μα πατάνε γιατί μετά εξαντλούμαι και γίνομαι καταθλιπτική. Έτσι αποφάσισα να διαφυλάξω την καλή μου ψυχολογία και την ακεραιότητα της ψυχής μου και να προσπαθώ να λέω όχι σε όλα όσα δεν μπορώ να προσφέρω χωρίς μεγάλο κόστος για τον ψυχισμό μου. Δεν τα καταφέρνω πάντα άλλα τουλάχιστον έχω βρει περισσότερες ισορροπίες από αυτές που είχα κάποτε και νιώθω καλύτερα με τον εαυτό μου και την συνείδηση μου. Και προς μεγάλη μου έκπληξη από τότε που άρχισα να λέω όχι δεν είδα και κανέναν να χαλιέται γύρω μου, ίσως κάποιοι "φίλοι" να απομακρύνθηκαν, αλλά στις υπόλοιπες ουσιαστικές σχέσεις της ζωής μου έχει κάνει τεράστιο καλό :D