τρίωρα & τριάδες γευματων

Alexan972 και ria δυστυχώς το πρόβλημά μου δεν έχει να κάνει με το αν ειμαι χορτάτη ή όχι. Ακόμη και να'χω μόλις φάει, δε μπορώ να ασχοληθώ με φαγητό, γιατί γίνεται ο εξής συνειρμός:
φαγητό! > μα είσαι χορτάτη... > δεν πειράζει, φάε κι άλλο και μετά τα βγάζεις...

Ακόμη και αν έχω φάει υγιεινά, αν νιώσω οτι τρώω έστω και λίγο παραπάνω, δηλαδή μία μπουκιά, να δοκιμάσω, τοτε αυτόματα μπαίνω σε διαδικασία εγκεφαλικά ανεξέλεγκτη. Σκέφτομαι οτι οφείλω να φάω κι άλλο ώστε να μπορέσω να κάνω εμετό. Το να μείνω με το στομάχι φουσκωμένο ειναι πολύ δύσκολο ψυχολογικά...
Για αυτό και στρεσάρομαι πχ. μέσα σε σούπερ μάρκετ...

Κυβέλη μου πράγματι η αδηφαγική διαταραχή είναι πολύ πιο εύκολη να την διαχειριστούμε σε σχέση με την νευρική βουλιμία. Ωστόσο η διατροφή για να καταφέρουμε να αποκτήσουμε έλεγχο είναι η ίδια. Προσπάθησε να τρως όπως τρώμε εδώ στις τριάδες ανά τρίωρο και αν δεν μπορείς να ασχολείσαι πολύ με το φαγητό, άφηνε το να το κάνουν άλλοι για σένα π.χ. στην μαμά σου αν μένεις με τους γονείς σου, ή αν μένεις μόνη σου, τρώγε κάτι απλό και σχετικά γρήγορο που δεν απαιτεί μεγάλη προετοιμασία. Απλά προσπάθησε να τηρείς τα τρίωρα για να έχεις έναν σχετικό έλεγχο. Αν τώρα ταλαιπωρείσαι χρόνια με την νευρική βουλιμία εκεί χρειάζεσαι και περισσότερη βοήθεια για να την ξεπεράσεις. Θα χρειαστείς ψυχολογική υποστήριξη. Υπάρχουν ψυχολόγοι πλέον που ειδικεύονται στις διατροφικές διαταραχές που μπορούν να σε βοηθήσουν καθώς και διατροφολόγοι.
Από τι καταλαβαίνω από αυτά που λες έχει γίνει πλέον αυτόματη διαδικασία για εσένα, το τρώω - κάνω εμετό, που σημαίνει ότι θέλει αρκετή δουλίτσα για να σπάσεις αυτή την αυτοματοποίηση στο μυαλό σου. Προσπάθησε να κάνεις παρεμβολές στην αυτόματη αυτή διαδικασία στην οποία μπαίνεις, όπως να κάνεις μία βόλτα, ή να παίρνεις ένα τηλέφωνο, η να μπαίνεις στο ιντερνετ πριν πας στην τουαλέτα. Σιγά σιγά προσπάθησε αυτό το χρονικό διάστημα να το μεγαλώνεις, από 1 λεπτό σε 3 λεπτά σε 5 λεπτά σε 10 λεπτά κτλ. Έτσι θα μπορέσεις να σπάσεις τον αυτοματισμό του τελετουργικού σου. Ωστόσο χρειάζεσαι βοήθεια, είναι δύσκολη η πάλη με την βουλιμία και χρειάζεται να αποκτήσεις συμμάχους για να την νικήσεις.

Κοριτσάκια την έκανα την κουτσουκέλα μου! Έφαγα 2 κομμάτια πίτσα - παράγγειλε ο γιος μου και την ζήλεψα. Γιατί; Γιατί ξέχασα να φάω το δεκατιανό μου! Καλά να πάθω για να εμπεδώνω καλύτερα την λειτουργία αυτού του προγράμματος. :( Τουλάχιστον χτύπησα κι ένα καροτάκι μετά για να το φέρω λίγο στα ίσα του.
Οπότε η σαλάτα με τα μαυρομάτικα πάει για το βράδυ τώρα.

Πράγματι Eli... ευχαριστώ για τις συμβουλές.
Έχω ήδη πάει στην ΑΝΑΣΑ, έχω περάσει τις πρώτες συναντήσεις ώστε να εγκριθεί το οτι χρειάζομαι βοήθεια και θα κάνω αυτή τη βδομάδα τις εξετάσεις ώστε να μπω στη λίστα αναμονής. Μου το είπε και εκεί η ψυχίατρος οτι επειδή το πρόβλημά μου το έχω 14 χρόνια, χρειάζομαι πάνω από 1 έτος ψυχοθεραπείας.

Μου φαντάζει βουνό, όμως πρώτη φορά μέσα μου ελπίζω οτι ίσως κάτι αλλάξει αν βρω τις σωστές εγκεφαλικές συνδέσεις.

Ο λόγος που ρώτησα στο συγκεκριμένο τόπικ για την προετοιμασία των φαγητών ήταν γιατί εγώ έχω τόσο μεγάλο θέμα με αυτό το σκέλος, να μπω σε κουζίνα και να ασχοληθώ με κάτι, έστω και για λίγο. Γενικώς νιώθω οτι αν δεν είχα πρόσβαση σε κουζίνα ποτέ στη ζωή μου και σε σούπερ μάρκετ... οτι θα μπορούσα να με λυτρώσω και να μου δώσω το διάστημα ώστε να απεξαρτηθώ. (το ξέρω οτι ειναι λάθος το σκεπτικό και αυτό δεν ειναι η λύση, απλά έτσι νιώθω...)

Ria μπράβο για την όλη σου προσπάθεια και προσήλωση! Είσαι αξιοθαύμαστη και με εμπνέει η όλη σου πορεία! Συγχαρητήρια.

Κυβέλη μπράβο σου που το πήρες απόφαση και ξεκινάς να το αντιμετωπίσεις! Σίγουρα είναι δύσκολος ο δρόμος αλλά κάθε βήμα θα σε πηγαίνει και μακρύτερα από την κατάσταση που βιώνεις τώρα. Η πρώτη απόφαση είναι η πιο δύσκολη και αφού την πήρες νομίζω ότι με θέληση και ελπίδα θα τα καταφέρεις! :thumbup:

Kyveli σε ευχαριστώ πολυ για τα καλά σου λόγια... κι εγω το παλευω καθημερινά, ομως θα παρει πολυ καιρο πιστευω να λυσω τον κόμπο.

Συμφωνώ με οσα είπε η Ελλη. Είναι οσα κ η ψυχολογος μου θα ελεγε!
Η αρχή ειναι δύσκολη , αυτη που ήδη έκανες εσυ δηλαδη... αυτο το τηλεφωνο στους ειδικους... η πρωτη επίσκεψη. Η γνωριμία με τους θεραπευτες, η σχεση εμπιστοσυνης... κ ο προσωπικός αγωνας θα αρχισει με συμμαχους που ξέρουν πολυ καλα πως να παλευουν με το θηρίο. Χαίρομαι για εσένα κ ευχομαι να ειναι ενα ταξιδι χωρις επιστροφη.

Καλή αρχή και οποτε θες να ερχεσαι στη παρεα μας να μας λες τα νέα σου! :grin:

Αλεξάνδρα :love:

Ευχαριστώ για το καρδουλάκι Ρία!!!:blush:

Κυβέλη μου για εμένα που απλά έχω αδηφαγική διαταραχή, αν φροντίσω να είμαι χορτάτη πριν πάω στο σούπερ μάρκετ ή πριν μαγειρέψω τότε δεν έχω πρόβλημα στο να συγκρατηθώ. Εγώ θα φάω παραπάνω ή θα ψωνίσω γαριδάκια, παγωτά, μπισκότα κτλ μόνο όταν είμαι πολύ άσχημα ψυχολογικά, τότε μπορεί ακόμη και χορτάτη να μην μπορώ να συγκρατηθώ και να θέλω το ανέβασμα που θα μου δώσει το φαγητό ή τα γλυκά. Αλλά το κακό είναι ότι αυτό είναι στιγμιαίο για όσο κρατάει το υπερφαγικό και μετά ξεκινάνε οι τύψεις, και μετά νιώθω χειρότερα... απλά δεν πάω να κάνω εμετό. Προσπαθώ λοιπόν να συγκρατήσω τον εαυτό μου κάνοντας σωστή και πλήρης διατροφή και να κάνω πράγματα που με κάνουν ευτυχισμένη και με αποσυμφορούν από κακές σκέψεις για να μην ξεσπάω στο φαγητό και κυρίως στα γλυκά που είναι η αδυναμία μου...
δύσκολο ναι αλλα το παλεύω.
Καλή επιτυχία με την Ανάσα, εύχομαι να σε δεχθούν σύντομα. Πράγματι 14 χρόνια βουλιμίας δεν σβήνονται μέσα σε λίγο καιρό, αλλά μην τρομάζεις Κυβέλη μου γιατί την βελτίωση θα την αναγνωρίζεις μήνα με τον μήνα, χρόνο με τον χρόνο. Έτσι θα νιώθεις περισσότερη αυτοπεποίθηση και παράλληλα θα νιώθεις όλο και καλύτερα και θα χαίρεσαι περισσότερο την ζωή σου και θα χαμογελάς. Μην το αφήσεις όσο καιρό και αν σου πάρει, αξίζει 100% ο αγώνας που ξεκινάς , θέλει δέσμευση από την πλευρά σου, επιμονή και υπομονή, αλλά θα σε κάνει καλύτερο και δυνατότερο άνθρωπο, θα σου αλλάξει την ζωή :D

Αλεξάνδρα μια χαρά το έσωσες με 2 κομμάτια πίτσα και ένα καροτάκι, μια χαρά γεύμα :). Αυτό ήθελες αυτό έφαγες δεν είναι κακό και μάλιστα το έφαγες και σωστά και στην σωστή ποσότητα. Εύχομαι να απόλαυσες την πίτσα σου :D

Ότι το απόλαυσα, το απόλαυσα, δεν έχω παράπονο!! :grin:

Μόλις έβαλα στο φούρνο τα βρωμομπίσκοτα, αλλά δεν είμαι σίγουρη αν τα έχω κάνει σωστά. Κάπως σαν να μου διαλύονταν, δεν μπορούσα να τα πλάσω εύκολα. Έτσι είναι και σε σας;
Τέλος πάντων, οπως και να βγούνε νόστιμα θα είναι, το πολύ πολύ τα τρώω σε τρίμματα!

Ε, λοιπόν, δεν βγήκαν τρίμματα, βγήκε ένα ενιαίο μπισκότο στο σχήμα του ταψιού!! :lol::lol::lol:
Έχω πεθάνει στα γέλια!! Κάτι έκανα πολύ λάθος! Περιμένω να κρυώσει να τα σπάσω!!

χαχαχαχαχα... ρε αλεξανδραααα τι εβαλες μεσα?

Τη συνταγή όπως μου την έγραψε η Έρι στην σελ. 123... Δεν πειράζει, στη γεύση καλά είναι!! :lol: