Νομίζω ότι στο χωρισμό και στη διάψευση ταιριάζει αυτό:
http://www.youtube.com/watch?v=5q9H2...eature=related
Με κάθε σοβαρότητα
Printable View
Νομίζω ότι στο χωρισμό και στη διάψευση ταιριάζει αυτό:
http://www.youtube.com/watch?v=5q9H2...eature=related
Με κάθε σοβαρότητα
Να βοηθήσω λίγο...
--->ΤΑΝΙΑ ΤΣΑΝΑΚΛΙΔΟΥ : ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟΙ
Στίχοι: Λάκης Τεάζης
Μουσική: Γιάννης Σπανός
Την πόρτα κλείσε την ψυχή
Και το παράθυρο
Δεν θέλω βήματα πια ανθρώπων
Ν'ακούγονται
Είμαστε μόνοι μας
Είμαστε μόνοι
Κι ό,τι θυμόμαστε σκληρά
Θα μας πληγώνει
Είμαστε μόνοι μας
Μας τόσο μόνοι
Σε έναν κόσμο σαν κι εμάς
Μοναχικό
Όλα χαθήκανε
μας έμειναν τα όνειρα
Και τίποτα άλλο δεν υπάρχει
Απ' την αγάπη μας
Είμαστε μόνοι μας
Είμαστε μόνοι
Σ' αυτόν τον κόσμο π' αργοσβήνει
Και τελειώνει
Είμαστε μόνοι μας
Μα τόσο μόνοι
Την μοναξιά μας να μετράμε στον καιρό
Κράτα το χέρι μου
Και δώς μου
Ένα χαμόγελο
Δεν έχω τίποτα καλύτερο
Για αύριο
Είμαστε μόνοι μας
Είμαστε μόνοι
Μα το τραγούδι μας εδώ
Δεν τελειώνει
Κι αν τό'χει η μοίρα μας
Να μας ματώνει
Είμαστε μόνοι
Αλλά είμαστε μαζί
Μπα...Αυτό έχει κάτι τρυφερό μέσα και παιδικό...Quote:
Originally posted by Ava
Νομίζω ότι στο χωρισμό και στη διάψευση ταιριάζει αυτό:
http://www.youtube.com/watch?v=5q9H2...eature=related
Με κάθε σοβαρότητα
Αλογάκια στο λούνα παρκ που γυρίζουν...Δε με πιάνεις!Δε με πιάνεις!
Βάλθηκες να με καταστρέψεις σήμερα, το βλέπω!
Τι κι αν έχασα τριάντα κιλά, είμαι μόνη σε έναν σιχαμερό τόπο, που περιστοιχίζεται από ανθρωπίδια, που εξίσου απεχθάνομαι..
http://www.youtube.com/watch?v=y6pN6...eature=related
Σε Χατζιδάκη θα έβαζα Ντίνο Χριστιανόπουλο
--->ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΡΑΚΟΤΑΣ : ΕΝΟΣ ΛΕΠΤΟΥ ΣΙΓΗ
Εσείς που βρήκατε τον άνθρωπό σας
κι έχετε ένα χέρι να σας σφίγγει τρυφερά,
έναν ώμο ν' ακουμπάτε την πίκρα σας,
ένα κορμί να υπερασπίζει την έξαψή σας,
κοκκινίσατε άραγε για τη τόση ευτυχία σας,
έστω και μια φορά;
Είπατε να κρατήσετε ενός λεπτού σιγή
για τους απεγνωσμένους;
Η εξήγηση είναι μία: Είμαι πιο απλή από σένα κι ας το αφήσουμε εδώ..
Εμένα αυτό το συγκεκριμένο, ίσως μέσα από προσωπικό βίωμα, μου βγάζει σπαραγμό.. Χωρισμό για πάντα, αεροδρόμιο, όπου θα επιστρέψω στην καθημερινότητά μου και θα αποχαιρετήσω για πάντα (το ήξερα) αυτόν που αγαπούσα..
Όταν η μουσική ντύνει βίωμα είναι άλλη ιστορία...
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που τον καθένα τον αγγίζουν νότες διαφορετικές...
'Ωστε είσαι πιο απλή από μένα;Κι αυτό εμένα τι με κάνει;Πολύπλοκη;
Αυτό για σένα,για μένα,για τον καθένα μας και τις ολόδικες του σημαντικές στιγμές!
--->ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ : ΣΤΙΓΜΕΣ
Στίχοι: Πολυξένη Βελένη
Μουσική: Νίκος Παπάζογλου
Είναι κάτι στιγμές,
τρυφερές και λεπτές,
σαν κλωστές τυλιγμένες σ' αδράχτι,
σε γυρνούν απαλά,
σε μεθούν σιωπηρά,
σε γεμίζουν με πείσμα και άχτι...
για όλα αυτά που ζητάς,
για πολλά που πονάς,
για το τίποτε μιας ευτυχίας,
και γυρνάς σαν τρελός,
του καθρέφτη εαυτός,
θύμα-θύτης κακής συγκυρίας.
Πλημμυρίζουν το χθες
μαγεμένες σκιές,
που ξοπίσω μου γράφουν τροχιά,
με κρατούνε θαρρώ
σαν αλήθειες παλιές
σε λαβύρινθο δέσμιο βαθιά.
Είναι κάτι στιγμές,
σα μικρές πινελιές
ζωγραφιάς που δεν έχει τελειώσει,
λείπουν λίγα ακριβά
των χρωμάτων νερά,
για να δώσουν του τόπου τη γνώση.
Για τους κήπους της γης,
για το ροζ της αυγής,
για το κύμα που απόμεινε μόνο,
να χαϊδεύει με αφρούς,
τους πικρούς μας καημούς
και να διώχνει της πίκρας τον πόνο.
Εξαιρετικά πολύπλοκη.. Αν ήμουν άντρας, αλήθεια το λέω, θα ένιωθα κόμπλεξ μπροστά σου... Τι να σου κάνουν τα αντράκια, κατά τη Βλαχοπούλου πάντα, όταν έχουν μπροστά τους τέτοια γυναίκα. Για ρίξε λιγάκι το επίπεδο, να δεις τι θα γίνει! Θα ξαφνιαστείς κι εσύ η ίδια!
Θα σου απαντώ με ίδιο τραγουδιστή/τραγουδίστρια...Quote:
--->ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΑΛΑΝΗ : ΚΙΤΡΙΝΑ ΦΩΤΑ
Μουσική: Leonard Cohen
Πρωτότυπος τίτλος: "Famous blue raincoat"
Ελληνικοί στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Όλο τ απόγευμα δεν είπα τίποτα
κρύβω τα λόγια μου μ ένα τσιγάρο
έξω τα χρώματα σβήνουν και χάνονται
κλείνω τα μάτια μου ανάσα να πάρω
Πώς βραδιάζει νωρίς
όλα εδώ σαν φινάλε γιορτής
το μπαλκόνι στενό, κάτω η πόλη μυρίζει
μοναξιά και καπνό
Και μένω, κάτω απ τα κίτρινα φώτα
στην πόλη που χώραγε πρώτα
τη φωνή σου να λέει "σ αγαπώ"
Σ έχω χάσει, μέσα στα κίτρινα φώτα
στην πόλη που χώραγε πρώτα
τη φωνή σου να λέει "σ αγαπώ"
να λέει "σ αγαπώ"
Όλο τ απόγευμα σ ένα παράθυρο
και κάτω αδιάφορα ο κόσμος περνάει
κάποιο ραδιόφωνο, μόλις που ακούγεται
δίχως φτερά η ζωή μου πού πάει
Πώς βραδιάζει νωρίς
όλα εδώ σαν φινάλε γιορτής
το μπαλκόνι στενό, κάτω η πόλη μυρίζει
μοναξιά και καπνό
Και μένω, κάτω απ τα κίτρινα φώτα
στην πόλη που χώραγε πρώτα
τη φωνή σου να λέει "σ αγαπώ"
Σ έχω χάσει, μέσα στα κίτρινα φώτα
στην πόλη που χώραγε πρώτα
τη φωνή σου να λέει "σ αγαπώ"
να λέει "σ αγαπώ"
http://www.youtube.com/watch?v=zg7Sd9EC9e0
Κομμάτι του σπαραγμού, τότε... ʼσε, μη ρωτάς..
Μιλάς τώρα σοβαρά;Ποιό κόμπλεξ,ποιό επίπεδο,ποιά γυναίκα;Quote:
Originally posted by Ava
Εξαιρετικά πολύπλοκη.. Αν ήμουν άντρας, αλήθεια το λέω, θα ένιωθα κόμπλεξ μπροστά σου... Τι να σου κάνουν τα αντράκια, κατά τη Βλαχοπούλου πάντα, όταν έχουν μπροστά τους τέτοια γυναίκα. Για ρίξε λιγάκι το επίπεδο, να δεις τι θα γίνει! Θα ξαφνιαστείς κι εσύ η ίδια!
Εξαιρετικά πολύπλοκη;Ασήμαντη,βαρετή,� �λα τα στερητικά Α...ʼδεια...
Ας μην πιάσω τον Μεγάλο Ερωτικό...Quote:
Originally posted by Ava
http://www.youtube.com/watch?v=zg7Sd9EC9e0
Κομμάτι του σπαραγμού, τότε... ʼσε, μη ρωτάς..
--->ΦΛΕΡΥ ΝΤΑΝΤΩΝΑΚΗ : ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ
Εκεί σκορπισμέμη στον ύπνο μουσκεύει η ψυχή
θλιμμένη αγαπιέμαι από σκεύη κουζίνας και πράγματα
και κάπου στο βάθος της νύχτας αστράφτεις εσύ
σε εικόνες γεμάτες περάσματα.
Αίμα στο στόμα μου και τ' όνειρο άσπρο
μικρές αγγελίες στον τύπο διαβάζεις
μου μοιαζεις με όστρακο κι απόρθητο κάστρο
Αίμα στα πόδια μου και τ' όνειρο άσπρο
γυμνή-ξαπλωμένη να τρέχω διατάζεις
μου μοιάζεις απόμακρος και σβήνεις σαν άστρο
αίμα στο βλέμμα μου και τ' όνειρο άσπρο
στο χρώμα μπερδεύτηκα - δεν βλέπω - μ' αρπάζεις
φωνάζω σαν νήπιο μια λέξη σαν ''άσ' το''.
Εκεί διάλυμένη στον ύπνο, βαμμένη χρυσή
με γέλια φλερτάρω ένα σκεύος κουζίνας χαράματα
και μ' ένα μπουκάλι υγρό γεννημένο εσύ
γυμνή με δικάζεις να βάλω τα κλάματα
'Να 'μαι '' φωνάζω μπροστά στον καθρέφτη
''γυναίκα από πέτρα με ψυχή βιασμένη''
κοιτάζω τη φάτσα μου να βλέπει τον κλέφτη
''να 'μαι '' ψελλίζω κοντά στον καθρέφτη
διακρίνω τη χλόη μου με στάχτη βαμμένη
και κει μπρος στα πόδια μου το σώμα μου πέφτει
''να 'μαι '' υστερίζω σιμά στον καθρέφτη
τον χτυπώ με γροθιά και με βλέπω σπασμένη.
Ξυπνώ μουσκεμένη κοντά σ' ένα κάλπικο ψεύτη.
Ξυπνώ μουσκεμένη...
Αγαπητή μου... σε γελάσανε!!
Βγάζεις τέτοιο επίπεδο, τέτοιες ποιότητες, που κομπλάρεις ώρες ώρες ακόμη κι εμένα, που υποτίθεται πως δεν μασάω. Έχω συνανατραφεί ανθρώπους που τους τρέμει η γης κι εγώ δεν τους φοβήθηκα.
Βαρετή? Χα!!! Γι' αυτό όλες συνωστιζόμαστε γύρω σου? Ναι, θα μου πεις, ακριβώς αυτό συμβαίνει στις βαρετές..
ʼσε με να σε γνωρίσω πρώτα και μετά, αν μου το επιτρέψεις, θα σου δείξω πώς να "απαλύνεις" τις γωνίες σου.. Πολλές "γωνίες" έχεις εξωτερικά, αλλά μέσα σου είσαι ένα ολοστρόγγυλο, γλυκύτατο πλασματάκι! Εμένα δεν με τρομάζεις, σκέψου, όμως, κάποιους που δεν σε γνωρίζουν και ακούν τις περιβόητες ατάκες σου!
Αργείς και δεν το μπορώ το κενό...Συνεχίζω...Το τραγούδι μου...Το δρόμο μου αργά να τραβώ...
--->ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΚΡΑΟΥΝΑΚΗΣ : ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ
Μουσική : Σταμάτης Κραουνάκης
Ποίηση : Κωστής Παλαμάς
Μου σφίγγει ο καϋμός, σα θηλειά το λαιμό
Και μεσ' 'ς την καρδιά με δαγκώνει σα φείδι
Παράξενο θέλω ν' αρχίσω ταξείδι
Χωρίς, μα χωρίς τελειωμό
Το δρόμο μ' αργά να τραβώ, να τραβώ
Αλλά πουθενά και ποτέ να μη στέκω,
Ψυχή να μη βρίσκω, ή πάντα να μπλέκω
Με κόσμο τυφλό και βουβό
Να νοιώθω τριγύρω πλατειά ερημιά
Κλεισμένα τα σπίτια, τα τζάκια σβυσμένα
Ψηλά να μη φέγγη αστέρι κανένα
Και κάτου γυναίκα καμμιά
Αι! Ίσως σε τέτοιο ταξείδι αν βρεθώ
Ατέλειωτο, έρμο, 'ς αγνώριστη χώρα
Δε θάχω περίσσια λαχτάρα σαν τώρα
Αγάπη, από σε να χαθώ!
Σαν ποιές ατάκες για να καταλάβω;
Καλά την πάμε τη Γαλάνη...
--->ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΑΛΑΝΗ : ΜΕ ΠΝΙΓΕΙ ΤΟΥΤΗ Η ΣΙΩΠΗ
Να, σαν αυτό που μόλις είπες.. Είναι, αν δεν σε γνωρίζει κάποιος, σαν να τον ειρωνεύεσαι... Πρέπει ο άλλος να σε ξέρει καλά, ώστε να καταλάβει ότι κάνεις πλάκα.. Ελπίζω να μην έχω τη μοίρα του δύσμοιρου αγγελιοφόρου των κακών ειδήσεων... Εγώ, όσα λέω, τα λέω από αγάπη, να ξέρεις..
Το "καλά την πάμε τη Γαλάνη";!;!;!Θα μας τρελάνεις,δικέφαλε αετέ;
Συνεχίζω εντωμεταξύ το αφιέρωμα μου...
Συγνώμη,Δήμητρα,καλά το είπες κι εσύ,αλλά ο λυγμός της Τάνιας δεν αγγίζεται!
--->ΤΑΝΙΑ ΤΣΑΝΑΚΛΙΔΟΥ : ΑΥΤΗ Η ΝΥΧΤΑ ΜΕΝΕΙ
Μουσική - στίχοι : Σταμάτης Κραουνάκης
Πέλαγος να ζήσω δεν θα βρω
σε ψυχή ψαριού,κορμί γατίσιο.
Κάθε βράδυ βγαίνω να πνιγώ
πότε άστρα,πότε άκρη της αβύσσου.
Κάτι κυνηγώ,σαν τον ναυαγό,
τα χρόνια μου σεντόνια μου,
τσιγγάρα να τα σβήσω.
Αυτή η νύχτα μένει,αιώνες παγωμένη
που δυό ψυχές δεν βρήκαν καταφύγιο.
Κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι και καταδίκασμένοι
να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο.
Χάθηκα κι εγώ κάποια βραδιά
πέλαγο η φωνή του Καζαντίδη
πέφταν τ'άστρα μες την λασπουριά
μαύρος μάγκας ο καιρός και μαύρο φίδι.
Μου'γνεφαι η καρδιά,πάρε μυρωδιά,
το λάδι εδώ πως καίγεται
και ζήσε το ταξίδι.
Αυτή η νύχτα μένει,αιώνες παγωμένη
που δυό ψυχές δεν βρήκαν καταφύγιο.
Κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι και καταδίκασμένοι
να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο.
Την έχω γνωρίσει από κοντά, στο είπα?
Μιλήσαμε και με εντυπωσίασε αν και με ξενέρωσε σε ένα σημείο..
Θα μου τα πεις αναλυτικά αυτά...
Ό,τι και να λένε για την Τάνια,εγώ δεν άκουσα άλλη να πονά τραγουδώντας...
Κι αντίστοιχο της ερμηνευτή σε άντρα(δε θέλω σαχλά χαμογελάκια)έχω τον Κράου
--->ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΚΡΑΟΥΝΑΚΗΣ : ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΕΡΓΑ
Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Λες και τρώμε το χειμώνα παγωτό.
Λες και πέφτουμε σε τοίχους μ' εκατό.
Έτσι ανάποδα λυγάω το βράδυ αυτό
του νου τη βέργα.
Λες και η στάθμη της αγάπης πάει να βρει
πόσοι κρύβονται στη λάσπη θησαυροί.
Πώς κοπήκανε στα δάχτυλα οι σταυροί
γι' ανθρώπων έργα.
Αδιόρθωτα τα μάτια κι οι καρδιές
με κουμπιά και φερμουάρ κατεστραμμένα
δυο κουβέντες μου σου πέσανε βαριές
κι αποφάσισες να ζεις χωρίς εμένα.
Λες και στρώσαμε τον Αύγουστο χαλί
λες και βγήκε τ' ασανσέρ σ' ένα κελί
που ένας το βλέπε το φως γι' ανατολή
κι άλλος για δύση.
Λες και μέσα μας τ' αντίθετα τραβάν
να ψηφίσουνε στο ίδιο παραβάν
σαν αιώνιο Ιησούν ή Βαραβάν
του ανθρώπου η φύση.
Αυτή η γάργαρη Τάνια των νιάτων,δε μου αρέσει...Quote:
Μιλώ για τη γεμάτη εμπειρίες και μοναξιά ερμηνεύτρια Τάνια...
--->ΤΑΝΙΑ ΤΣΑΝΑΚΛΙΔΟΥ : ΜΑΜΑ ΓΕΡΝΑΩ-ΜΑΝΟΥΛΑ ΜΟΥ-ΟΙ ΜΟΙΡΕΣ
Δεν χαζογελάω όταν δεν πρέπει.
Δεν μου είπες, όταν θα συναντηθούμε, πού θα πάμε?
Σε ό,τι αφορά το προηγούμενο, στη Γαλάνη αναφερόμουν, όχι στην Τσανακλίδου. Αγκαλιαστήκαμε, φιληθήκαμε, μου έκανε μία δήλωση που δεν έπρεπε, της απάντησα όπως δεν έπρεπε και να το ξενέρωμα..
Πολύ απαιτητική είσαι, κυρία μου!
Τι άλλο να κάνω, σου έχω γυρίσει την ψυχή μου ανάποδα (σχεδόν) και λες δεν μου αρέσει αυτό, δεν μου κάνει εκείνο, δες και το τρίτο..
Να τι εννοώ περί ξενερώματος στους άντρες. Δεν τους αρέσουν αυτά, να το ξέρεις.. Δεν σου λέω να απαρνηθείς αυτό που είσαι, αλλά ποτέ και σε καμία περίπτωση μην αναφέρεις κάτι παρόμοιο περί εποχής πχ της Τάνιας!
Θα σου κάνω σεμινάρια! Τελείωσε!
Δε θα λέω δηλαδή ό,τι σκέφτομαι,όπως το σκέφτομαι,τη στιγμή που το σκέφτομαι;Δεν ήξερα!
θα το λες, αλλά δες τη διαφορά:
http://www.youtube.com/watch?v=7mSObSij1yg
Το ίδιο πράγμα, αλλιώς δοσμένο...
Και μόνο η λέξη δοσμένο,υποννοεί,σερβιρισμ ένο,επεξεργασμένο,μη γνήσιο,στερούμενο όλης της αλήθειας του...Δεν ήξερα!
Πάω για ύπνο, αλλά πριν φύγω, θα σου αφιερώσω κάποιο ακόμη, αγαπημένο μου τραγούδι:
http://www.youtube.com/watch?v=imrErSEFhXk
Μια που μου έβαλες ʼλκηστη,θυμήθηκα ένα τρυφερό της...
--->ΑΛΚΗΣΤΙΣ ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗ : ΟΝΕΙΡΑ ΤΗΣ ΑΜΜΟΥ
Κάλεσέ με να΄ρθω
άγια μου ομορφιά
όνειρα να πλάθω
να ΄χεις συντροφιά
Έλα είμαι μόνη
θα΄χω ανοιχτά
κι όπως ξημερώνει
κράτα με σφιχτά
Μέσα από σένα
φτάνω στον Θεό
μάτια λατρεμένα
πες μου οτι θα΄σαι πάντα εδώ
Φίλα με στα χείλη
είμαστε παιδιά
και ψυχή και ύλη
είναι η καρδιά
Έλα έρωτά μου
δώσε μου φιλιά
όνειρα της άμμου
πέστε μου οτι θα΄μαστε αγκαλιά
Μέσα από σένα
φτάνω στον Θεό
μάτια λατρεμένα
πες μου οτι θα΄σαι πάντα εδώ
σ΄αγαπώ...
σ΄αγαπώ...
Είδες που με παρατάς κι εσύ,σαν όλους τους άλλους;Βαρετή και μόνη λοιπόν!
Και μου αφιερώνεις και τρίτο στεφάνι,που ούτε πρώτο δε φορέσαμε ακόμη...Ακόμη,που λέει ο λόγος...
Εντωμεταξύ,αυτή η σειρά γυρίστηκε σ'ένα παλιό αρχοντικό,στο οποίο εργάστηκε η πρώην λατρεία μου...
Δε νομίζω να θέλεις να με γυρίσεις στη σκοτεινή του σκέψη,ειδικά απόψε...
Καληνύχτα,ʼβα!Καληνύχταααα αα
--->ΑΡΛΕΤΑ : ΕΡΩΤΙΚΟ
Συνθέτης: Νότης Μαυρουδής (κιθάρα)
Στίχοι-Μελοποιημένη ποίηση: Μάνος Χατζηδάκις
Κι αν γεννηθείς κάποια στιγμή
Μιαν άλλη που δε θα υπάρχω
Μη φοβηθείς
Και θα με βρείς είτε σαν άστρο
Όταν μονάχος περπατάς στην παγωμένη νύχτα
Είτε στο βλέμμα ενός παιδιού που θα σε προσπεράσει
Είτε στη φλόγα ενός κεριού που θα κρατάς
Διαβαίνοντας το σκοτεινό το δάσος
Γιατί ψηλά στον ουρανό που κατοικούνε τ' άστρα
Μαζεύοντ' όλοι οι ποιητές
Κι οι εραστές καπνίζουν σιωπηλοί πράσινα φύλλα
Μασάν χρυσόσκονη, πηδάνε τα ποτάμια
Και περιμένουν
Να λιγωθούν οι αστερισμοί και να λιγοθυμήσουν
Να πέσουν μεσ' στον ύπνο σου
Να γίνουν αναστεναγμός στην άκρη των χειλιών σου
Να σε ξυπνήσουν και να δεις απ' το παράθυρό σου
Το πρόσωπό μου φωτεινό
Να σχηματίζει αστερισμό
Να σου χαμογελάει
Και να σου ψιθυρίζει
Καλή νύχτα
Αλλαγή βάρδιας.
Ήρθε η ώρα της Γλαύκης να με αναλάβει...
Τι να κάνω γλυκειά μου? Δεν σε παρατάω, έχω ξύπνημα αύριο, πες μου τι να κάνω?
Μόνη, ναι, βαρετή, ποτέ!!
Πολύ καλά λοιπόν!Πούλα με για ένα άψυχο αντικείμενο!Το ξυπνητήρι σου!
Ή όσα αυτό αντιπροσωπεύει.Το λόγο για τον οποίο θα σηκωθείς:το χρήμα!
Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο...Μάλλον το "μόνη,ναι!"
Καληνύχτα,ʼβα,αφού σου πάει η καρδιά...
--->ΤΑΝΙΑ ΤΣΑΝΑΚΛΙΔΟΥ : ΜΟΝΗ ΜΟΥ
Όμορφη η νύχτα που έρχεται
κι ο κόσμος γύρω μου
έτοιμος μου μοιάζει για γιορτή
μα δε συμμετέχω από παιδί
Γίνομαι κομμάτια χίλια-δυό
σε γλέντι αν βρεθώ
θλίψη μου σερβίρει, με μεθάει
είμαι γυαλί, ραγίζω και με σπάει
της σκέψεις μου το χάος με απορροφάει
Μόνη μου θα μείνω
τόσα χρόνια τώρα πιά το έχω μάθει
τόπος κανείς δεν με χωρά.
Μόνη μου θα σβήνω
και το κέφι όλων γύρω θα ανάβει
ώσπου να πάρω εγώ φωτιά
Όμορφη η νύχτα που έρχεται
ακόμα κι η βροχή
όλα έχουν νόημα μ' από δω
πάντα λείπεις νόημα πως να βρώ.
Δίκοπο μαχαίρι η ομορφιά
στα μάτια μου μπροστά
βλέπω τη γαλήνη γύρω γύρω
θέλω κι εγώ επάνω της να γύρω
γιατί είμαι μέσα μου άνω-κάτω πιά
Μάτια μου εδώ στο τέλος μην έρχεσαι
γίνομαι στάχτη και να μη με δείς
Μάτια μου εδώ στο τέλος μην έρχεσαι
αφού δε λιώνεις ίσως να καείς
Μόνη μου θα μείνω
τόπος κανείς δε με χωρά...
Μόνη μου θα σβήνω
ώσπου να πάρω εγώ φωτιά...
Μου φαίνεται ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος:
http://www.youtube.com/watch?v=l9eghd246Lo
Γλαύκη ανάλαβε δράση με τη δεσποινίδα από δω!!
Όσο για μένα, θέλω να τα πιω, αλλά δεν έχω την πολυτέλεια!
Πού και να τα πιω.. Τότε να δείτε τι έχετε να πάθετε! Είμαι τρελή εγώ!!
Φιλάκια μωρά μου, καληνύχτα!!
Τώρα αυτά τα κάνεις για να σε διώξω!Δεν μπορεί...
Μετά από τόσα και τόσα τραγούδια που βάλαμε απόψε
να μου το γυρίζεις και πάλι στην τσικουλάτα!
Εγώ πάλι που ούτε πίνω ούτε καπνίζω ούτε πλέον σε φαγητό ξεσπώ,
πάει και το σεξ(το όποιο σεξ τέλος πάντων),τι να κάνω για να εκτονωθώ,μου λες;
Εσύ,που θα μου στρογγυλέψεις και τις γωνίες μου...