Πως να στο πω, τη νύχτα πάντα τη φοβάμαι
είν' η σιωπή της μια σιωπή που καταπίνει
όπως η τρέλα κι όπως η παραφροσύνη
που μες το κλάμα της σε κλείνει...
Γι' αυτό τη νύχτα τη φοβάμαι...
Printable View
Πως να στο πω, τη νύχτα πάντα τη φοβάμαι
είν' η σιωπή της μια σιωπή που καταπίνει
όπως η τρέλα κι όπως η παραφροσύνη
που μες το κλάμα της σε κλείνει...
Γι' αυτό τη νύχτα τη φοβάμαι...
Δε με γνωρίζεις,
με αφορίζεις,
φοβάμαι κι όλο κλείνομαι...
Στον πανικό μου,
κάτι δικό μου
να ψάχνω και ν' αφήνομαι...
Κάνω αγώνα
και στον κανόνα,
ας είμαι η εξαίρεση...
Κι ας την πατήσω
κι ας ξεψυχήσω
στης νύχτας την προσπέραση...
Κι ας ουρλιάζουν φαντάσματα και λύκοι,
θα τους πάρω αυτό που μου ανήκει...
Μια μάχη γίνεται πίσω μου
στα πόδια μου βλέπω τους ίσκιους
ακούω τις σκόρπιες τους λέξεις
δεν γυρνάω το κεφάλι
Σκαρώνουν σχέδια πλάι μου
το πιάνουν οι άκρες των ματιών μου
μυρίζω τον ιδρώτα των ερώτων τους
δεν τους κάνω τη χάρη
Γιατί δε γίνεται τίποτα εμπρός μου
με μια ματιά να το κλέψω να φύγω
και μένω εδώ καρφωμένος με την πλάτη στον τοίχο
Ένα καράβι ενοχές τη ζωή μου αρρωσταίνει
μέσα στη γη του πυρός ταξιδεύω γυμνός
ένας πανάρχαιος μύθος απ’ τη μύτη με σέρνει
αδέξιος, τεχνίτης κι αλήτης με την πλάτη στον τοίχο
Φοβέρες χτίζουν πάνω μου
μικραίνει όσος έμεινε χώρος
βαραίνουνε κιόλας οι ώμοι μου
δεν σηκώνω το βλέμμα
Μια τρύπα σκάβουνε κάτω μου
βουλιάζουν στην κινούμενη άμμο
τραβάνε στη γη τα φεγγάρια μου
δε θα φτάσουν στο τέρμα
Γιατί δε γίνεται τίποτα εμπρός μου
με μια ματιά να το κλέψω να φύγω
και μένω εδώ καρφωμένος με την πλάτη στον τοίχο
Ένα καράβι ενοχές τη ζωή μου αρρωσταίνει
μέσα στη γη του πυρός ταξιδεύω γυμνός
ένας πανάρχαιος μύθος απ’ τη μύτη με σέρνει
αδέξιος, τεχνίτης κι αλήτης με την πλάτη στον τοίχο
σαν πεφτει η νυχτα ολα γλυκαινουν στην ψυχη μου
γινονται οι φοβοι μου χαρουμενα σκιαχτρα
στηνουν χορο μες το θεορατο κελι μου
μου τραγουδαει μια ξεκουρδιστη μπαντα
Ο ουρανός φεύγει βαρύς
πάνω από τη ζωή μου,
μα η θύμηση σου έμεινε
να δένει την ψυχή μου...
Ο ουρανός φεύγει βαρύς,
τα όνειρα μου παίρνει
και μες την τόση μου φωτιά
κι άλλη φωτιά μου φέρνει...
Δεν έχω μάτια να σε δω,
καρδιά να σου μιλήσω
πέσαν τα χέρια μου νεκρά
και πώς να σε κρατήσω;
Δεν έχω μάτια να σε δω...
Οι ελέυθεροι κι ωραίοι ζουν σε κάποιες φυλακές
μες τα τείχη που ‘χει χτίσει ο καθένας για να ζήσει
τις μεγάλες του στιγμές
http://www.youtube.com/watch?v=aswrVnE-CpM
I find it kind of funny..
I find it kind of sad..
The dreams in which I'm dying are the best I've ever had..
Κάθε που νιώθω μοναξιά
σκέφτομαι πως υπάρχεις
και θέλω να ΄ρθω εκεί κοντά
τίποτα να μην πάθεις...
Θα φτιάξω χρώμα της φωτιάς
απ' το χαμόγελο σου
σ' άδεια δωμάτια, σκοτεινά
θα βλέπω απ' το φως σου...
Να με θυμηθείς,
να με θυμηθείς,
δε φταίω εγώ,
μέσα μου θα ζεις...
Sometimes it feels like I always keep falling
into the void and into the blue
I wish I knew why it all stays the same
Whatever I do, wherever I go
See me drown in your abyss
Watch me wander in the dark
See me drown in your abyss
Watch me wander in the dark
A secret lies hidden in my mortal core
Never forgotten companions for life
The darkest embrace, so fragile but light
My burden indeed, a blissful delight
The darkness in me always will be there
The darkness in me will never let go
See me drown in your abyss
Watch me wander in the dark
I believe in miracles
you sexy thing
Hahahaha
μπραβο κοπέλα , αισιοδοξια !
Εμένα με εκφραζουν οι επικοι στοιχοι του σπαλιαρα
Μια ματια στο κορμι μου σου αρκει
για να δεις οτι δεν εχω ουτε μια ατελεια μικρη
Ενω εσυ μέσα σε μια κουταλιά
πνιγεσαι γιατι πήρες τη ζωή πολυ στα σοβαρα
Μα εγω αρέσω
Ναι αρεσω
Και μη μου κολλάς μη σε βαρεσω
:P
You make my heart sing
you make everything!!!!
I can't laugh
I can't cry
I can't see inside of me
Don't know the reason why
I ain't straight
And I ain't high
I'm the ugly in between
Can't live and I can't die
I wanna scream
And I can't win
My life's a living soundtrack
For a human horror film
I can't feel
And I can't love
My mama never showed me how
I never was enough
I can't laugh
And I can't smile
I'll sacrifice my aged elders
To show me how to die
I can't love
And I can't feel
And my mother never loved me
Deep down she hated me
I can't fuck
I can't feel
I'm one bizzare motherfucker
What the fuck's inside of me
I'll kill the beast
So to free my soul
And smash the mirrors
That won't let me go
Oh if there's a smile that ya see
It's only the clockwork orange that's in me
I curse the darkness impassioned plea
And tear the heart out and watch me bleed
I'll sacrifice my blood for free
To satisfy the vengence that's in me
And bury the mirror that's inside me
Στίχοι: Γιάννης Πανουτσόπουλος
Μουσική: Νότης Μαυρουδής
1. Γιώργος Νταλάρας & Παιδική Χορωδία Δημήτρη Τυπάλδου
Το μέλλον είναι ο θεριστής σε μια πλαγιά με στάχυ
είναι το βλέμμα που μετρά πόσο σιτάρι θα ‘χει
Το μέλλον είναι αστραπή, τυφώνας που σαρώνει
κόπους ολόκληρης ζωής τους κάνει να ‘ναι σκόνη
Το μέλλον είναι η παγωνιά που νιώθω το χειμώνα
ένα κοστούμι που φοράς να βγάλεις τον αιώνα
Το μέλλον είναι το μετά που τρέχω για να φτάσω
το καλοκαίρι που θα ‘ρθει κι εγώ που θα ξεχάσω
Το μέλλον είναι μια βροχή που κάποτε τελειώνει
μετά θα γίνει συννεφιά και θα ξανάρθει χιόνι
Το μέλλον είναι ουρανός την ώρα που βραδιάζει
ο ήλιος που θα γεννηθεί σαν έρθει να χαράζει