Eli κι εγώ εκεί ποντάρω γιατί αλλιώς θα με πρήξει όπως πρήζει η μπίρι μπίρι τη Λίλα!
Printable View
Eli κι εγώ εκεί ποντάρω γιατί αλλιώς θα με πρήξει όπως πρήζει η μπίρι μπίρι τη Λίλα!
:lol: :lol: :lol: Πάρε ένα υπογλώσσιο για καλό και για κακό! :lol:Quote:
Originally posted by Eli
Μαναράκια σας αφήνω, παω διαιτολόγο να μπω στον ορθό δρόμο :lol:
Βάι βάι βάι τι θα δουν τα ματάκια μου....
ααα οπως πρηζει η μπιρι εμενα δεν υπαρχει
Μακόνι μου, τι καλά που θα απαλλαγείς δια παντός από τις τριχάρες! Το δικό μου δράμα είναι στις γάμπες. Δεν είμαι να με δει άνθρωπος!
Χθες πήγα για καφεδιά περιποιημένη δίπλα σε ποτάμι. Λέω μέσα μου, πώς την πάτησα έτσι και δεν έβαλα ένα μαγιώ, να βουτήξω να δροσιστώ.. Μετά θυμήθηκα τις τρίχες και είπα, άσε μην αρχίσουν να επιπλέουν στο νερό και τρομάξει ο κόσμος! :lol:
Περιττό να πω Eli μου ότι, αν συνεχίσω αυτό το βιολί, κάπως έτσι θα καταντήσω, αλλά χωρίς τον ταλαίπωρο με τη μπατανόβουρτσα!
Τζίνα και Λίλα, πολύ ωραία τα νέα σας! Χαίρομαι που ανασάνατε, τόσο οικονομικά όσο και ψυχολογικά!
Μόλις έκλεισα ένα μαραθώνιο τηλεφώνημα με μία κοπέλα γλυκύτατη μεν, αλλά πολύ κουραστική. Σαν τη φιλενάδα της Eli, που λέει μόνο για βάσανα και προβλήματα. Έκλεισα το τηλέφωνο και ανάσανα!
κορίτσια να σας πω τον πόνο μου...
Ξέρετε ότι έχω μια πολύ καλή σχέση με την οικογένεια μου, λατρευω τη μάνα μου, έως και παθολογικά θα έλεγα, αγαπώ πάρα πολύ τα αδέρφια μου, αλληλοστηριζόμαστε και από κοινού φροντίζουμε τη μανα μας που τελευταία είναι αδύναμη.. Όμως ρε κορίτσια, νιώθω να πνίγομαι, η μέρα μου παρα-έχει οικογένεια, όλο τηλέφωνα είμαστε, όλο εξωτερικές δουλειές που έχω αναλάβει εγω λόγω του ότι οδηγώ, με ρωτάνε που είμαι, τι κάνω, τι πρόγραμμα έχω για την υπόλοιπη μέρα, όχι βασικά για να με ελέγξουν, από συνήθεια και περιέργεια. Αλλά εγώ πνίγομαι, δεν θέλω να λέω αναλυτικά που, πως, πότε , κυρίως γιατί βαριέμαι αλλά γιατί είναι σπαστικό, είμαι 38 χρονών γυναίκα, ελεύθερη, αυτόνομη και θέλω και την απομόνωση μου.. Λίγο έχει ξινίσει η αδερφή μου που της έκοψα τον αέρα με τα εκατό τηλεφωνήματα την ημέρα, λίγο έχει ξινίσει η μανα μου που της έβαλα τις φωνές γιατί μου παρουσιάζει διαρκώς νεες δουλειές και επαναλαμβάνει τα ίδια και τα ίδια, ουφ, θέλω τον προσωπικό μου χωροχρόνο! Θέλω να είμαι στο σπίτι μου χωρίς να τους έχω έγνοια! Μπορώ?
Μακόνι μου αυτό είναι το γνωστό σύμπτωμα του να μεγαλώνουν οι γονείς και παράλληλα να μην έχουν δημιουργήσει τα παιδιά δικές τους οικογένειες.
Οι μεγάλοι άνθρωποι έχουν την τάση με το πέρασμα των χρόνων να ακουμπούν όλο και περισσότερο πάνω μας. Τι έλεγαν οι παλιότεροι; Να κάνεις ένα κορίτσι, να σου δίνει ένα ποτήρι νερό στα γεράματα..
Εμείς από την άλλη νιώθουμε να ασφυκτιούμε όταν δεχόμαστε πιέσεις. Γιατί, κακά τα ψέμματα, το ότι δε δημιουργήσαμε οικογένεια δε σημαίνει ότι την περνάμε ζάχαρη. Μια ζωή στις υποχρεώσεις, στα θρανία, στις δουλειές, στο πρέπει. Τώρα ήρθε η ώρα μας να απολαύσουμε, αλλά δυστυχώς σε αυτό το καίριο σημείο αρχίζουν οι πιέσεις. Όταν ζούσα εκείνες τις εφιαλτικές μέρες με τους γονείς μου, παρατήρησα ότι άρχισαν να τσακώνονται και μεταξύ τους. Τους είπα φτάνει, δε με λυπάστε, σταματήστε! Είδε η μητέρα μου την κατάστασή μου και τι μου είπε, η άτιμη; Ότι όταν είναι μεταξύ τους δε μαλώνουν, το αντίθετο.. Μόλις βλέπουν εμένα, νιώθουν ότι στηρίζονται κάπου και χαιδεύονται. Ακούς; Ακούω να λες!
Δεν είναι σωστό να αδιαφορούμε για τους γονείς μας, αλλά τώρα που είναι μακρυά, το πόσο χαίρομαι δεν περιγράφεται!
Μην αισθάνεσαι τύψεις, Μακ μου, για όσα έρχονται στο πίσω μέρος του μυαλού σου. Είναι απολύτως φυσιολογικά και ανθρώπινα.
Μακ έχεις δίκιο, καταλαβαίνω τι εννοείς, ειδικά αυτό με την οδήγηση το έχει πάθει και η αδερφή μου, της φορτωνόμαστε όλοι επειδή οδηγεί. Πιστεύω ότι αυτόν τον καιρό που δεν δουλεύεις κιόλας γίνονται άθελά τους και πιο φορτικοί επειδή ξέρουν ότι έχεις περισσότερο χρόνο ελεύθερο. Υπάρχει πάντα ο τρόπος να τους δείξεις πως νοιώθεις και να τους θέσεις κάποια όρια και ας ξινίζουν λίγο, δεν πειράζει, από αγάπη το κάνουν κι αυτοί, από αγάπη το κάνεις κι εσύ. Μίλα τους με τρόπο και ίσως καταλάβουν τι θέλεις. Μην τα μαζεύεις μέσα σου.
Τι φοράει ο Ναπολέων; Μαγιώ και σαγιονάρες!
Θα ξαναπάμε στο ποτάμι, αυτή τη φορά όχι για καφέ, αλλά για τσίπουρο! Επειδή δεν την ξαναπατάω, το φόρεσα το μαγιώ και ας μη βουτήξω. Στο μεταξύ, για να μη λυσσάξω από την πείνα και πέσω με τα μούτρα στους μεζέδες, έφαγα ένα πιάτο τραχανά, ζεστό ζεστό.. Τι το ήθελα; Βράζω, ιδρώνω.. Τον έφτιαξα για αύριο, κρύος τρώγεται ευχάριστα. Αλλά η λαιμαργία μου, βλέπετε..
Θα πάρω μαζί μου και εσώρουχα στην τσάντα μου, α, και πετσέτα. Όλο ακούω για μπάνια και καίγεται η καρδούλα μου. Να μην κάνω ένα κι εγώ; Ας είναι και ποταμίσιο..
καλησπερα!
μπορει να μη μιλαω αλλα σας διαβαζω παντα!
κοριτσια μεγεια τα ρουχαλακια και μπραβο τζινα για τα νεα σου θα γλυτωσεις και μερικα ευρουδακια!
λιλακι λιωσατε σημερα?
καλλιοπη εμας η ζεστη μας πειραξε πιο πολυ απο ολες τις περιοχες.ειναι και διπλα στο ποταμι το χωριο και η θερμοκρασια που αισθανοσουν ελεγε στην τηλεοραση οτι ηταν 48 ενω ειχε 41.τωρα εχουμε ανοιξει ολα τα παραθυρα και ευτυχως εβαλε αερα και αρχισε να πεφτει λιγο η θερμοκρασια.εσυ πως εισαι???
με τη ζεστη τα ιδια και εδω!
ανοιξα ολα τα παραθυρα και τις πορτες αλλα τιποτα!
αμα ολη μερα το ψηνει ο ηλιος τι να κανει τωρα !
οσο για τα ψυχωπλακοτικα μου συνηλθα λιγο αλλα οχι τελειως
απλα το παλευω γιατι δε φταιανε τιποτα τα παιδια να με βλεπουν χαλια!
εμαθε καμια τιποτα για την αντα???
εγω δε ξερω κατι
Καλησπέρα Καλλιοπίτσα. Εστειλα μήνυμα στην Αντα στο fb, πιστεύω ότι όταν μπορέσει θα απαντήσει σε κάποια από εμάς.
σημερα δε νομιζω εγω παντως τη πρωτη μερα μονο να κοιμηθω ηθελα!
τη τεταρτη παντως οταν παω κατω θα την δω ( ελπιζω να κοβει βολτες πια)