Δε μου ειπες τελικα, μπας και εισαι στο ζωδιο σκορπιος ;
Printable View
χτες ενιωθα αδυναμια να μην μπορω να κανω τιποτα ολο κοιμομουν και σημερα παλι αυτο το αισθημα ζομπυ.
Γεια σου Περαστικέ!! Καλώς ήρθες ξανά στην παρέα μας!!! Γεια σου Cc!!! Τι κάνετε???? Δίδυμος είσαι περαστικέ ε? Δυσκολο ζώδιο!! Εγώ παρθένος επίσης αρκετά περίεργη!! Τελειομανής , της κριτικής και του γίνουν όλα άψογα με την παραμικρή λεπτομέρεια. Κουραστικό πολύ!!
Σημερα πανω που ειχα στρωσει απο πανικους αισθανομαι ολη την μερα πολυ εντονη νυστα αδυναμια συγκεντρωσης και συνεχεια να με ενοχλει το στομαχι μου σαν θελω να κανω εμετο και μαζι με αυτα ζαλαδα. Με φοβιζει ολο αυτο. Σκεφτομαι μηπως φταει η χθεσινη προπονηση που ηταν μετα απο καιρο και προσπαθω να με ηρεμησω
κάπως καλύτερα...είναι πολύ σημαντικό να υπάρχουν φίλοι - φίλες και να μοιραζόμαστε τα προβλήματά μας και ας μην έχουν κάτι να πουν...απλά να ακούν...είναι τόσο ανακουφιστικό....
μακάρι όλοι, να έχουν από 1-2 άτομα (δεν χρειάζονται παραπάνω) στα οποία να μπορούν να μιλήσουν
Νεύρα, θλίψη και μοναξιά...και τα νεύρα δεν ξέρω που να τα ξεσπάσω κι αυτό με κουράζει, τα καταπιέζω αλλά μέχρι πότε; Γιατί δεν μπορεί να είναι τα πράγματα όπως πρέπει;
Μερικές φορές είναι όπως μας βολεύει κι άρα έτσι τα κανονίζουμε αλλά τυχαίνει ν' ανατρέπονται...για παράδειγμα σήμερα έχω κανονίσει να πάω σινεμά κι από εκεί που θα τελείωνα από την ψυχολόγο και θα πήγαινα κατευθείαν με τη φίλη μου της έτυχε κάτι και θα πάμε στην επόμενη προβολή πράγμα που σημαίνει ότι θα περάσω δυο ώρες μόνη μου κάτω στο κέντρο και δεν ξέρω πως θα τις ξοδέψω...σκέφτομαι μήπως βρω κάποιον τρόπο...
Αλλά εκτός αυτού θα ήθελα να υπάρχει μια τάξη στον κόσμο και δεν υπάρχει κι αυτό με φρικάρει μερικές φορές...
Ατυχως , Κυκνε , ο κοσμος ειναι αυτος που ειναι , γενικως μιλωντας , καλυτερα να προσαρμοστουμε εμεις σε αυτον , να τον προσαρμοσουμε στα μετρα μας , ειναι αδυνατον .........................δεν αναφερομαι στο συγκεκριμενο παραδειγμα με την φιλη σου , ειναι ενα μεμονωμενο περιστατικο ...................
Προσπαθώ, τι να κάνω...πάντως θα μου άρεσε να γινόταν ν' αλλάξει ο κόσμος, τώρα σκέφτομαι τους στίχους από ένα αγαπημένο μου τραγούδι "τον κόσμο εμείς θα φέρουμε στα μέτρα μας πριν να μας φέρει εκείνος στα δικά του"...μακάρι να γινόταν...
Τελικά πάντως για καλή μου τύχη η φίλη μου τελείωσε νωρίτερα από τη δουλειά της οπότε προλάβαμε την προβολή των 8 και δεν χρειάστηκε να περάσω ώρες μόνη μου γεγονός που μου προκαλεί ανασφάλεια έως και φόβο...
Πόσο παπάρας μπορεί να είναι ένας άνθρωπος που 5 χρόνια ισχυριζόταν ότι η συγκεκριμένη γυναίκα είναι ο έρωτας της ζωής του και μετά το χωρισμό την πέφτει στη συνεργάτιδά της?
Άντε τώρα εγώ να την παρηγορήσω...
Κάποτε πίστευα ότι ίσως να γίνεται, τώρα πια δεν ξέρω...έχω χάσει μέρος της δύναμης και της πίστης μου...
Πάντως θέλει πολύ δύναμη και να μην είσαι μόνος σου για ν΄αλλάξεις τον κόσμο, δεν βγήκε τυχαία πιστεύω το "η ισχύς εν τη ενώσει"...
Θα σας βάλω δυο βιντεάκια, ένα το τραγούδι κι ένα που είναι το trailer μιας αγαπημένης μου ταινίας κι ελπίζω να σας εμπνεύσουν...
Ορίστε το τραγούδι:
https://www.youtube.com/watch?v=5pSFGRW6LAk
Ορίστε και η ταινία, αν τυχόν κάποιος έχει απορίες σχετικά ας με ρωτήσει...
https://www.youtube.com/watch?v=RWBsQArUkQY
Είναι επίσης από τις αγαπημένες μου...
Με πονάει το κεφάλι μου από ένα τούβλο που πετάει εδώ μέσα και με κουτούλησε... :p
Σ' ευχαριστώ Θεέ μου που δεν είναι νομοθέτης και θα ζήσω γιατί αν γίνονταν αυτά που λέει εγώ θα έπρεπε να κλείσω από τώρα θέση για τα θυμαράκια...αν κι ομολογώ πως αναστατώθηκα λες και δεν μου φτάνει η αυπνία αλλά οκ, θα τα καταφέρουμε κι απόψε...
Εγω δεν ειμαι καλα πριν απο δεκα μερες υποτροπιασα ηπια τα κερατα μου σε αλκοολ και τωρα ολη μερα ειμαι σε τρελα ιδρωνω και εχω τρεμουλο γιατι θελω να πιω ηρωινη και κοκαινη
αποτοξίνωση!!
ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ.
εδω και 3 μερες ειμαι σε πολυ πεσμενη διαθεση.δε με ευχαριστει τιποτα, κοιμαμαι περισσοτερο σε σχεση με οσο κοιμομουν, νυσταζω ολη μερα, δεν εχω ορεξη να φαω, δε μπορω να συγκεντρωθω, δε θελω να σηκωνομαι απο το κρεβατι, δεν εχω ορεξη γενικα να κανω τιποτα.χτες αρχισαν οι φωνες παλι..
οχι δεν τα μειωσα τα παιρνω κανονικα.τωρα οι φωνες μου λενε οτι ειμαι αχρηστη, οτι δε μπορω να τα καταφερω, να αυτοκτονησω καλυτερα και πως δεν προκειται να φυγουν.δεν τις εχω ολη μερα.μια δυο φορες.ελπιζω να μην ειναι αρχη επεισοδιου.την Πεμπτη θα παω στη γιατρο μου και θα της το πω.προσπαθω να λεω οταν δεν τις εχω οτι ειναι απλα σκεψεις μου και οχι πραγματικες φωνες.οπως μου ειχε πει η γιατρος παλιοτερα
Πιο μανιοκαταθλιπτικα απο ποτε
Αν βιωνω μανιοκαταθλιψη ειναι ισως πιο εντονη απο ποτε..αν βιωνω
Ερωτηση: που μπορω να κανω ενα αξιοπιστο ( τεστ ) για μανιοκαταθλιψη online ( θα παω σε ψυχιατρο αλλα λογω αποστασης και λιγο υποχρεωσεων δεν γινεται αυτη τη στιγμη)
Ξεχασα να πω ευχαριστω :)
Να περνατε καλα καλη βδομαδα και χαμογελο σε οτι σας συμβει!
Αγχωμένη...
Επίσης εκνευρισμένη κι απογοητευμένη με την κακοψυχία μερικών ανθρώπων, ευτυχώς όχι κοντινών μου...
Καλε Κυκνε , εξαφανιστηκες , λεω, παει, παντρευτηκε αυτη ....................
Το πρωί πιάστηκα με μια δουλειά και ξέχασα να πάρω την πρωινή δόση φαρμάκων και τώρα είμαι χάλια...περιμένω να συνέλθω μ' αυτά που πήρα πριν λίγο...
γυρνουσα απο μαθημα πριν.με παρακολουθουσαν στο δρομο.αγχωθηκα πολυ.μπερδευτηκα
την Πεμπτη πηγα γιατρο στην Αθηνα.της ειπα οτι 20 Σεπτεμβρη σταματησαν τα ψυχωτικα εκτος απο 3-4 μερες μετα που ειχα πολυ πεσμενη διαθεση και ακουσα 2-3 φορες φωνες.
σημερα δε ξερω τι με επιασε.την Πεμπτη με βρηκε πολυ καλα η γιατρος
ραντεβου εχω ξανα τον Δεκεμβρη οταν ξανανεβω Αθηνα δηλαδη
Όταν νιώθεις ότι σε παρακολουθούν προσπαθείς με κάποιο τρόπο να το αντιμετωπίσεις; Δηλαδή να μπεις σε μια διαδικασία να σκεφτείς αν αυτό όντως συνέβη και αν υπάρχουν άνθρωποι που έχουν λόγο να σε παρακολουθούν; Αυτό που ένιωσες σήμερα πιστεύεις ότι ήταν πραγματικότητα ή ένα σύμπτωμα της ασθένειας;
οχι δε ξερω πως να το αντιμετωπισω εκεινη την ωρα.βασικα δε μπορω να σκεφτω κατι εκεινη την ωρα.κατι λογικο ενοω..ελεγα απο μεσα μου δε συμβαινει δε συμβαινει αλλα δε με ηρεμησε αυτο.τωρα που γυρισα σπιτι και νιωθω πιο ασφαλης προσπαθω να πεισω τον εαυτο μου οτι δεν ειναι αληθεια.οτι ειναι συμπτωμα.θελω ωρα για να ηρεμησω.να το σκεφτω και να το ξανασκεφτω.
εχεις καποιον τροπο για να ξεφευγω απο εκεινες τις σκεψεις οταν με πιανει?
τωρα εχω αγχος και ταραχη μετα απο αυτο και φοβαμαι να ξαναβγω εξω