Μπερδεμενη σεξουαλικοτητα - Απελπισμενος

Quote:

---

Originally Posted by RainAndWind

Καλημέρα Τζιμ. Ο χρόνος που έχεις χάσει δε γυρνάει πίσω, οπότε είναι μάταιο να τον κλαις. Φρόντισε να μη χάσεις άλλο, ιδιαίτερα κλαίγοντας για τον καιρό που έχασες! Άτομα πιο ώριμα θα υπάρχουν πάντα, κοίτα εσένα και όχι αλλού. Μη συγκρίνεις, όπως υπάρχουν τα καλύτερα υπάρχουν και τα χειρότερα, ισορρόπησε λιγάκι τη ματιά σου. Καθόλου αργά δεν είναι και δεν τέλειωσε και τίποτε. Και υπάρχουν άνθρωποι που ποτέ δεν αναρωτιούνται για τις δυστυχίες τους, και τις κακοτοπιές τους, εσύ που αναρωτήθηκες έχεις κάθε ευκαιρία να διορθώσεις. Η ανεργία και τα λοιπά είναι κάτι που δε ζεις μόνος, αλλά εκατομμύρια πια άνθρωποι μαζί σου, στον ίδιο τόπο με σένα. Τουλάχιστον αν δεν μπορείς να σε κάνεις χαρούμενο, μη σε κάνεις πιο δυστυχή επαναλαμβάνοντας ο ίδιος φράσεις απόγνωσης, που σε ρίχνουν και σε καταθλίβουν.

---

Το ξερω οτι εχεις δικιο. Υπαρχουν ομως αυτες οι στιγμες που νιωθεις εχεις χασει τα παντα. Οτι απο δω και περα θα ζησεις με τα απωθημενα. Απ την αλλη εχω παρατηρησει πως οσο καθομαι μεσα τοσο χαλιεμαι. Ιδιαιτερα κανοντας αυτη την κινηση να αναψω τον υπολογιστη το πρωι που σηκωνομαι με κανει να αισθανομαι ολο και πιο χαλια και αγχωμενος. Σαν να λεω...αλλη μια μερα που θα παει χαμενη. Το μυαλο μου παγωνει και καμια φορα περναει ολη η μερα ετσι. Απ την αλλη χθες που πηγα μια βολτα, γνωρισα καινουρια ατομα και δυο κοπελες και ενιωσα αλλος ανθρωπος. Ειδα και ζωντανη μουσικη που ειχα καιρο. Ενιωσα πολυ ομορφα. Σημερα το βραδυ λεω να παω θεατρο. Εχω αρχισει και φοβαμαι το σπιτι... ΚΑΙ το καταραμμενο το δωματιο μου. Καθε φορα που βγαινω εξω και παιρνω αερα και αισθανομαι καλα και εχω ορεξη για ζωη με πιανει τοσο μεγαλη ανυπονησια να ζησω τα παντα που στο τελος με μπλοκαρει. Ειμαι σαν ταυρος σε υαλοπωλειο. Και οι φιλοι μου καμια φορα με αποπαιρνουν και με λενε υπερβολικο. Αλλα παρολο που με ζουνε απο κοντα δεν μπορουνε με τπτ να αντιληφθουν ποσο πιεζομαι. Ο χορτατος δεν μπορει να νιωσει τον πεινασμενο τελικα...

jimmaster, είδα πολύ δυναμισμό στην απάντηση σου για το δικό θέμα, δεν φανταζόμουν ότι περνούσες αυτό που περιγράφεις εσύ.
Για μένα οι απαντήσεις βρίσκονται στις εμπειρίες μας γιατί η διαίσθηση ή το αυθόρμητο κρύβουν τις μεγάλες μας αλήθειες. Ζήσε! Δοκίμασε τον εαυτό σου , όχι σαφέστατα σε καταστάσεις επικίνδυνες, να έρθεις κοντά με ανθρώπους του ίδιου φύλου και τότε θα καταλάβεις, όχι απαραίτητα ολοκληρωμένη σεξουαλική πράξη. Κοίτα όπως λες να είσαι περισσότερο εκτός σπιτιού, τώρα βελτιώνεται και ο καιρός και να έχεις όρεξη να ζήσεις. Πιστεύω η αδράνεια μας σκοτώνει χειρότερα από τη αίσθηση της αποτυχίας ή του λάθους. Πάτα ένα restart, (δεν ξέρω αν έχεις χωρίσει εν τω μεταξύ, θα ήταν καλύτερο να είσαι ανεπηρέαστος) και νιώσε σαν μικρό παιδί να ανακαλύπτεις τώρα τον κόσμο και σίγουρα κράτα την σοφία των εμπειριών σου για να αποφύγεις τα ίδια λάθη. Πιστεύω θα έχεις πολύ ουσιαστικά αποτελέσματα που θα σου αρέσουν.. Να μη ξεχνάς να είσαι ανοιχτός σε όλα στην αρχή και σε μια πορεία καταλήγεις και στις επιλογές που σου ταιριάζουν..

Quote:

---

Originally Posted by jimmaster

Το ξερω οτι εχεις δικιο. Υπαρχουν ομως αυτες οι στιγμες που νιωθεις εχεις χασει τα παντα. Οτι απο δω και περα θα ζησεις με τα απωθημενα. Απ την αλλη εχω παρατηρησει πως οσο καθομαι μεσα τοσο χαλιεμαι. Ιδιαιτερα κανοντας αυτη την κινηση να αναψω τον υπολογιστη το πρωι που σηκωνομαι με κανει να αισθανομαι ολο και πιο χαλια και αγχωμενος. Σαν να λεω...αλλη μια μερα που θα παει χαμενη. Το μυαλο μου παγωνει και καμια φορα περναει ολη η μερα ετσι. Απ την αλλη χθες που πηγα μια βολτα, γνωρισα καινουρια ατομα και δυο κοπελες και ενιωσα αλλος ανθρωπος. Ειδα και ζωντανη μουσικη που ειχα καιρο. Ενιωσα πολυ ομορφα. Σημερα το βραδυ λεω να παω θεατρο. Εχω αρχισει και φοβαμαι το σπιτι... ΚΑΙ το καταραμμενο το δωματιο μου. Καθε φορα που βγαινω εξω και παιρνω αερα και αισθανομαι καλα και εχω ορεξη για ζωη με πιανει τοσο μεγαλη ανυπονησια να ζησω τα παντα που στο τελος με μπλοκαρει. Ειμαι σαν ταυρος σε υαλοπωλειο. Και οι φιλοι μου καμια φορα με αποπαιρνουν και με λενε υπερβολικο. Αλλα παρολο που με ζουνε απο κοντα δεν μπορουνε με τπτ να αντιληφθουν ποσο πιεζομαι. Ο χορτατος δεν μπορει να νιωσει τον πεινασμενο τελικα...

---

Jimmako σε καταλαβαίνω απόλυτα γιατί και γω την ίδια φάση περνάω, θέλω να τα ζήσω όλα και οι σκέψεις συσσωρεύονται μες το μυαλό μου μέχρι που το μπλοκάρουν...Πιστεύω πως η λύση είναι να μην το σκέφτεσαι και να προσπαθήσεις ν' απασχολήσεις τον εαυτό σου με άλλα πράγματα, έτσι κι αλλιώς, στην ζωή δεν μπορούμε να βάλουμε πρόγραμμα όπως και να το κάνουμε, είναι απρόβλεπτη και δεν ξέρεις και τι σου ξημερώνει. Ισως να είναι καλύτερα που είναι απρόβλεπτη γιατί μπορεί να σου επιφυλάσσει και εκπλήξεις που ούτε καν φανταζόσουν ;) Είδες τι ωραία που είναι όταν βγαίνεις; :)

Quote:

---

Originally Posted by Curie

jimmaster, είδα πολύ δυναμισμό στην απάντηση σου για το δικό θέμα, δεν φανταζόμουν ότι περνούσες αυτό που περιγράφεις εσύ.
Για μένα οι απαντήσεις βρίσκονται στις εμπειρίες μας γιατί η διαίσθηση ή το αυθόρμητο κρύβουν τις μεγάλες μας αλήθειες. Ζήσε! Δοκίμασε τον εαυτό σου , όχι σαφέστατα σε καταστάσεις επικίνδυνες, να έρθεις κοντά με ανθρώπους του ίδιου φύλου και τότε θα καταλάβεις, όχι απαραίτητα ολοκληρωμένη σεξουαλική πράξη. Κοίτα όπως λες να είσαι περισσότερο εκτός σπιτιού, τώρα βελτιώνεται και ο καιρός και να έχεις όρεξη να ζήσεις. Πιστεύω η αδράνεια μας σκοτώνει χειρότερα από τη αίσθηση της αποτυχίας ή του λάθους. Πάτα ένα restart, (δεν ξέρω αν έχεις χωρίσει εν τω μεταξύ, θα ήταν καλύτερο να είσαι ανεπηρέαστος) και νιώσε σαν μικρό παιδί να ανακαλύπτεις τώρα τον κόσμο και σίγουρα κράτα την σοφία των εμπειριών σου για να αποφύγεις τα ίδια λάθη. Πιστεύω θα έχεις πολύ ουσιαστικά αποτελέσματα που θα σου αρέσουν.. Να μη ξεχνάς να είσαι ανοιχτός σε όλα στην αρχή και σε μια πορεία καταλήγεις και στις επιλογές που σου ταιριάζουν..

---

Συμφωνω απολυτα. Ειναι η εμμονη μου να βαζω τη ζωη σε "κουτακια" και γραμμες που με εφερε εδω. Προσπαθω να το κανω...εχω και τις μαυρες μερες μου αλλα οταν η καταχνια σηκωνεται προκυπτει μαγεια. Τι να κανουμε...ας μου αρεσουν και οι αντρες... αν ετσι γεννηθηκα ετσι θα πορευτω...και ισως η πραγματικη ελλειψη επαφης με εφερε σε αυτο το χαλι. Οπως και η ελλειψη ΥΠΟΜΟΝΗΣ!

Quote:

---

Originally Posted by Gypsy Cello

Jimmako σε καταλαβαίνω απόλυτα γιατί και γω την ίδια φάση περνάω, θέλω να τα ζήσω όλα και οι σκέψεις συσσωρεύονται μες το μυαλό μου μέχρι που το μπλοκάρουν...Πιστεύω πως η λύση είναι να μην το σκέφτεσαι και να προσπαθήσεις ν' απασχολήσεις τον εαυτό σου με άλλα πράγματα, έτσι κι αλλιώς, στην ζωή δεν μπορούμε να βάλουμε πρόγραμμα όπως και να το κάνουμε, είναι απρόβλεπτη και δεν ξέρεις και τι σου ξημερώνει. Ισως να είναι καλύτερα που είναι απρόβλεπτη γιατί μπορεί να σου επιφυλάσσει και εκπλήξεις που ούτε καν φανταζόσουν ;) Είδες τι ωραία που είναι όταν βγαίνεις; :)

---

Ειναι ωραια οντος....ακομα και σημερα που κοντινο μου προσωπο εκανε εγχειριση στο νοσοκομειο (ευτυχως ολα πηγανε καλα) ενω ημουν απιστευτα στρεσαρισμενος τωρα αρχιζω και χαλαρωνω και συνειδητοποιω ποσο ομορφη ειναι η ζωη και πως σε ανθρωπους με ιδιαιτεροτητες στην ψυχολογια τους μικρες λεπτομερεις μπορουν να σου φανε ανετα 10 χρονια απ τη ζωη σου.

Kαλημεριζω το φορουμ. Ηθελα να πω πως η καταθλιψη μου εχει χτυπησει κοκκινο... Απο δω και περα ολα ειναι πιθανα. Εφτασα στο σημειο να κανονισω συναντηση με καποιο γκει ατομο εδω της πολης (μικροτερος λιγο απο μενα) μεσω σαιτ γνωριμιων. Συναντηθηκαμε αλλα εγω δεν προχωρησα σε καποια επαφη οποιουδηποτε ειδους ουτε του αφησα περιθωριο να κανει κατι εκεινος. Συζητησαμε λιγο και ομολογω ηταν ΤΟ ΔΥΣΚΟΛΟΤΕΡΟ πραγμα που εχω κανει στη ζωη μου. Καθισαμε 3 ωρες και συζητουσαμε....μου ελυσε καποιες αποριες για το θεμα... Αλλα περα απο αυτο ηταν οι πιο δυσκολες και αμηχανες ωρες που εχω περασει στη ζωη μου. Ολη την ωρα ειχα μια φοβερη εξαρση καταθλιψης και αγχους. Το γεγονος και μονο οτι επιδιωξα καποια συναντηση με πηγε στο ακρο.... Βαφτισα τον εαυτο μου γκει.... Περασε ολη η ζωη μπροστα απο τα ματια μου. Εχω καταστενοχωρηθει και φοβαμαι τοσο πολυ για το μελλον. Ποτε μου δεν εχω περασει τοσο μεγαλη προσωπικη κριση. ΔΕΝ μπορω να δεχτω εστω και το μακρυνο ενδεχομενο να ειμαι γκει. Ειμαι τοσο εμποτισμενος με το να θεωρω αυτους τους ανθρωπους "περιεργους" που δεν μπορω να δεχτω οτι μπορει να ανηκω κι εγω σαυτους. Ειναι απ τις λιγες φορες που εχω σκεφτει σοβαρα να αυτοκτονησω. Δεν εχω αυτοκτονικες τασεις, δε μου βγαινει να δοκιμασω κατι...Αλλα οσο νιωθω οτι δεν την παλευω με τη ζωη μου και φτασει στο απροχωρητο, πολυ φοβαμαι θα αρχισω να μελεταω κι αυτη την πιθανοτητα. Εχετε κατι να με συμβουλεψετε? Αυτη τη φορα δεν εχω καποια συμβουλη να δωσω στον εαυτο μου.... :(

Γειά σου jimmaster,

Όταν η καθημερινότητά μας δεν μας ευχαριστεί και δεν αντλούμε απ' αυτήν ικανοποίηση, τότε για αυτοπροστασία χρησιμοποιεί ο εγκέφαλός μας τον πανικό, τις ιδεοληψίες και τις φοβίες. Το γιατί τώρα δεν μπορούμε ν' αντλήσουμε ικανοποίηση στην παρούσα φάση, έχει να κάνει με τις αντιλήψεις μας.

Μεγαλώνουμε μ' ένα σύστημα ιδεών, από στερεότυπα, που έρχεται σ' αντίθεση με τις βασικές μας ανάγκες, ενώ ταυτόχρονα προκειμένου να επιβεβαιωθούμε, ζητάμε συνεχώς απ' τον εαυτό μας να μην αποτύχει ή να μην κάνει λάθη.
Επόμενο λοιπόν είναι και κάτω απ' αυτήν την πίεση να οδηγηθούμε σε ψυχολογικές συγκρούσεις.
Δεν νιώθουμε χαρά με τίποτα, μάλλον απογοήτευση κι από την καθημερινή μας ζωή κι από μας τους ίδιους!

Με την ψυχοθεραπεία το σημαντικό είναι ότι εκτός από την ρίζα του κακού, των προβλημάτων, αλλάζουμε την ποιότητα της ζωής μας σε όλους σχεδόν τους τομείς. Και για την ομοφυλοφιλία, προσωπικά πιστεύω, ότι η αντιμετώπιση μπορεί να επέλθει μέσω ψυχοθεραπείας, αφού τελικά κι εσύ την αντιλαμβάνεσαι σαν πρόβλημα.

Quote:

---

Originally Posted by μαρκελα

Γειά σου jimmaster,

Όταν η καθημερινότητά μας δεν μας ευχαριστεί και δεν αντλούμε απ' αυτήν ικανοποίηση, τότε για αυτοπροστασία χρησιμοποιεί ο εγκέφαλός μας τον πανικό, τις ιδεοληψίες και τις φοβίες. Το γιατί τώρα δεν μπορούμε ν' αντλήσουμε ικανοποίηση στην παρούσα φάση, έχει να κάνει με τις αντιλήψεις μας.

Μεγαλώνουμε μ' ένα σύστημα ιδεών, από στερεότυπα, που έρχεται σ' αντίθεση με τις βασικές μας ανάγκες, ενώ ταυτόχρονα προκειμένου να επιβεβαιωθούμε, ζητάμε συνεχώς απ' τον εαυτό μας να μην αποτύχει ή να μην κάνει λάθη.
Επόμενο λοιπόν είναι και κάτω απ' αυτήν την πίεση να οδηγηθούμε σε ψυχολογικές συγκρούσεις.
Δεν νιώθουμε χαρά με τίποτα, μάλλον απογοήτευση κι από την καθημερινή μας ζωή κι από μας τους ίδιους!

Με την ψυχοθεραπεία το σημαντικό είναι ότι εκτός από την ρίζα του κακού, των προβλημάτων, αλλάζουμε την ποιότητα της ζωής μας σε όλους σχεδόν τους τομείς. Και για την ομοφυλοφιλία, προσωπικά πιστεύω, ότι η αντιμετώπιση μπορεί να επέλθει μέσω ψυχοθεραπείας, αφού τελικά κι εσύ την αντιλαμβάνεσαι σαν πρόβλημα.

---

Κι οταν δεν μπορεις να πληρωσεις την ψυχοθεραπεια τι κανεις?

Συγνωμη που απασχολω το φορουμ μια ακομα φορα αλλα δεν ειμαι καθολου καλα. Υπαρχει καποιος που διαβασε το τελευταιο μου ποστ? Καμια ιδεα ή συμβουλη? Ξερω οτι μου εχετε πει οτι ειναι να μου πειτε και πολλα ειναι αλλα δεν μπορω για καποιο λογο να ξεκολλησω... :((

Anybody.........?

Kαλησπεριζω και παλι το φορουμ... Δεν το κανω να τραβηξω την προσοχη απλα εχω προβληματιστει παρα πολυ..

Υπαρχει καποιος που να εχει βγαλει ενα συμπερασμα τελικα απο ολα αυτα...?

Ειμαι ομοφυλοφιλος ή αμφιφυλοφιλος ή απλα στρειτ και βασανιζομαι με σκεψεις λογω απειριας?

Πραγματικα εχω μπλοκαρει παρα πολυ

Quote:

---

Originally Posted by jimmaster

Kαλησπεριζω και παλι το φορουμ... Δεν το κανω να τραβηξω την προσοχη απλα εχω προβληματιστει παρα πολυ..

Υπαρχει καποιος που να εχει βγαλει ενα συμπερασμα τελικα απο ολα αυτα...?

Ειμαι ομοφυλοφιλος ή αμφιφυλοφιλος ή απλα στρειτ και βασανιζομαι με σκεψεις λογω απειριας?

Πραγματικα εχω μπλοκαρει παρα πολυ

---

Αν οι περισσότερες απαντήσεις σήμερα τείνουν σε έναν προσδιορισμό , και συνεχίσουν οι αυριανές και καταλήγουν σε έναν άλλο , εσύ πόσο ωφελημένος , η ζημιωμένος θα βγεις με την ερώτηση σου ;
Όταν ο ίδιος μάθεις να αντιλαμβάνεσαι αντικειμενικά την φύση της σεξουαλικότητας , πιστεύω να μην έχεις ανάγκη την γνώμη μας !
Καλή επιτυχία !

Quote:

---

Originally Posted by jimmaster

Kαλησπεριζω και παλι το φορουμ... Δεν το κανω να τραβηξω την προσοχη απλα εχω προβληματιστει παρα πολυ..

Υπαρχει καποιος που να εχει βγαλει ενα συμπερασμα τελικα απο ολα αυτα...?

Ειμαι ομοφυλοφιλος ή αμφιφυλοφιλος ή απλα στρειτ και βασανιζομαι με σκεψεις λογω απειριας?

Πραγματικα εχω μπλοκαρει παρα πολυ

---

Πάντως, το σίγουρο είναι ότι βασανίζεσαι από ψυχολογικές συγκρούσεις, που προέρχονται όπως έχουμε ξαναπεί
από τον τρόπο, που μας αναθρέφουν σε σχέση με τις βασικές μας ανάγκες. Εκεί, λοιπόν υπάρχει και το αίτιο..
Μόνος σου, απ΄ότι φαίνεται είναι δύσκολο να καταλήξεις τελικά για το ποιά θα είναι μελλοντικά η σεξουαλική σου κατεύθυνση.
Ίσως για να βγεις απ' τ' αδιέξοδο, θάταν καλύτερο-να σκεφτείς και να μπεις και σε διαδικασία δοκιμής πλέον!-τί είν' αυτό
που σεξουαλικά θα σούδινε ικανοποίηση κι ευχαρίστηση κι αυτό γιατί όλα μας τα ψυχολογικά προβλήματα, αυτό έχουν σαν
αποτέλεσμα, δλδ, δεν αντλούμαι χαρά κι ικανοποίηση στην πραγματικότητά μας.
Τώρα, αν δεν μπορείς μόνος σου, πάλι μπαίνει το θέμα αναζήτησης ειδικού..

ωραία ιδέα...έτσι θα διευρύνεις και τους ορίζοντες σου και την σεξουαλικότητα σου. Γιατί δεν το βλέπεις σαν ταξίδι και απλά δεν δοκιμάζεις τα πάντα?

Νομίζω πως η σεξουαλική συμπεριφορά που αντιστοιχεί καλύτερα στην ανθρώπινη ιδιότητα είναι ο πανσεξουαλισμός. Τι σημασία έχουν οι ταυτότητες; Εγώ προτιμώ τις γυναίκες, αλλά και πάλι δεν αποδέχομαι την ταμπέλα του straight, που νιώθω πως με περιορίζει ασφυκτικά..