Originally Posted by
avgeris
Την εξιδανίκευα οσο δεν έπαιρνε. έφτασα σε σημείο να λέω στους φίλους μου ότι είναι η ομορφότερη γυναίκα που είχα δει ποτέ. Από φωτογραφίες της και μόνο, οι περισσότερες τουλάχιστον ένα χρόνο πριν !!!! Και με κοίταζαν οι φίλοι μου περίεργα και μου έλεγαν ότι λέω μλκίες, μαζί ήμασταν τόσα χρόνια στις εξόδους και στις τρέλες, αλλά εγώ εκεί, δεν άκουγα κανένα.
Ξέρεις τι έκανα για να απομυθοποιήσω ακόμα και τη μορφή της, αυτή που δεν είδα ποτέ στο χώρο. Κοίταζα κοπέλες που είχαν τον ίδιο σωματότυπο με αυτήν και ήταν ηλικιακά κοντά, της παρατηροιύσα πως κινούνταν, πως μιλούσαν, πως χαμογελούσαν, πέτυχα μάλιστα και κάποιες που της έμοιαζαν τρομερά. Απλά τις κοίταζα, τις παρακολουθούσα, διακριτικά. έφτιαξα στο μυαλό μου ήδη μια "προσομοίωσή" της, αυτό μου ήταν αρκετό μέσα σε ελάχιστο χρόνο να απομυθοποιήσω την παρουσία της, καταλαβαίνοντας ότι δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια νέα, όμορφη κοπέλα που δεν είχε κάτι διαφορετικό από τόσες άλλες που τις είχα γύρω μου.
Είχα την ανάγκη να ερωτευτώ μια κοπέλα με χαρακτηριστικά που αφενός με έκανε να πιστέψω ότι είχε (και τα περισσότερα πιθανό να τα είχε, όσον αφορά τρόπο ζωής, διασκέδασης, σεξουαλικότητας κλπ.) και αφετέρου έπλασα με το μυαλό μου ότι είχε (ότι π.χ. έψαχνε κι εκείνη κάποιον σαν κι εμένα, όχι βέβαια με τον "παθολογικό" τρόπο που αποδείχτηκε στη συνέχεια κλπ.). Ήταν από άλλη πόλη, άρα όχι πολλές δεσμεύσεις, ήταν όμορφη, νέα, χαρισματική, έξυπνη (γεγονότα αυτά), έδειχνε τύπο μποέμικο και αντισυμβατικό, με γούσταρε πολύ (έτσι έδειχνε, φυσικά κάτι τέτοιο απείχε από την πραγματικότητα), έδειχνε πολύ απελευθερωμένη σεξουαλικά (κάτι που η ίδια είχε περάσει ως εικόνα, ίσχυε στο παρελθόν ίσως, όχι όμως πλέον στο παρόν), είχε ένα πακέτο πραγμάτων που με γοήτευσε και κόλλησα, θεωρώντας εύκολη την προσέγγισή της, Ακριβώς το αντίθετο από αυτό που εξελίχτηκε.