Αλεξαντριτα πως εισαι τωρα;Καλυτερα;
Printable View
Αλεξαντριτα πως εισαι τωρα;Καλυτερα;
αποστασιωποιησου γιατι ολη αυτη η αρρωστημενη κατασταση μπορει να επηρεασει ανεπανορθωτα και τις δικες σου σχεσεις, ειδικα αυτες με το αλλο φυλλο.
εχω 500 ερωτηματα σχετικα με αυτα που ειπες για τον πατερα σου, αλλα δεν ειναι η ωρα ουτε το τοπικ. αν ποτε νιωσεις οτι θελεις να το συζητησεις ειτε περιβε ειτε σε τοπικ, ειμαστε εδω!
α!!! και την επομενη φορα θα μαρεσε να σε δω να γραφεις εδω κατι τυπου
"σημερα ακουσα τον πατερα μου να λεει @@ριες στο τηλεφωνο, κουνησα το κεφαλι μου και σκεφτηκα "δε βαριεσαι, μεχρι εκει του κοβει, περαστικα" και δεν το αφησα να μου μπιπ ολη την ψυχολογια"
δεν ξερω... ισως η καλυτερη μεθοδος για να μπορεσουμε να συγχωρσουμε τους γονεις μας κ να παμε παρακατω, ισως λεω, ειναι να σκεφτουμε το αυτονοητο:
οτι ειναι ανθρωποι!!
οσο κ να θελουμε -κ εγω πολυ θα το θελα , δε φανταζεστε ποσο!!!- να ειναι προτυπα, να ειναι εκει οταν τους χρειζομουν, να ειναι μεγαλυτεροι απο μενα οντως κ να μπορω αν τους ρωταω, να με συμβουλευουν, να με καθοδηγουν...να...να..να...
απλα πηρα αποφαση καποια στιγμη οτι ειναι ανθρωποι, για διαφορους λογους διαφορετικοι απο μενα, η για την ακριβεια, ανθρωποι σαν και μενα, που απλα τα ονειρα τους πεθαναν λιγο προωρα, η ζωη τους τσακισε πολυ προωρα...
κι οπως θα εδειχνα συμπονια σε καποιους ασχετους, ετσι ενιωσα κ γι αυτους.. συμπονια, οχι οικτο... κ απλα-καλως η κακως- αποδεχτηκα καποια πραγματα κ προσπαθησα να παω παρακατω (η τουλαχιστον οσο παρακατω μπορουσα !!)
εν πασει περιπτωσει.. ξεφυγαμε ισως, σορι :)
σημερα εκανα κουραμπιεδες κ μελομακαρονα-καλλιο αργα.....:P
αλλα σημερα προλαβα, τι να κανω?
αχ κοριτσια σας ευχαριστώ πολύ,όλες!!!!μου φτιάξατε τη διάθεση,ειναι ωραιο να σου συμπαραστεκονται και αυτα ειναι πραγματα που δε λεγονται....
Αν ήταν αυτό το μόνο πρόβλημα με τους γονείς μου ΙΣΩΣ να μπορούσα να το ξεπεράσω.αλλα δυστυχώς για μένα είναι και πολλά άλλα.αν ξεκινησω να γραφω δε νομιζω να τελειωσω ποτε... clickaki τι αποριες έχεις?ειδες οτι παντα υπαρχουν χειροτερα?
lessing προτίμησα να πάω γυμναστήριο να ξεδώσω γιατί τα νεύρα μου ήταν σε χάλια κατάσταση.
smart πέτυχαν τα γλυκά σου?
οι κουραμπιεδες καλοι φαινονται-δε δοκιμασα , αλλα τα πειραματοζωα ( :p ) μου ειπαν οτι ειναι οκ :)
τα μελομακαρονα δεν τελειωσαν ακομη αλλα δεν το βλεπω να μου βγαινουν οπως τα θελω.. βγαινουν καπως σφιχτα κ δε μελωνονται καλα.. ισως τα ζυμωσα πολυ :(
sorry αν σας κουραζω,αλλα τωρα συνειδητοποιησα οτι υπαρχει κατι χειροτερο σε ολο αυτο.Η απαντηση του,μετα απο ενα τιτανιο τσακωμο μας ξερετε ποια ηταν? "η μανα σας φταιει,που μου την εφερε μεσα στο σπιτι". νομιζω οτι θα με εβγαζε αθωα το δικαστηριο αν το σκοτωνα.
απλως νιωθω χαλια,γιατι απο τη μια τους λατρευω για οσα εχουν κανει για μενα και δεν θελω να ειμαι αχαριστη και απο την αλλη τους μισω.
Πωλινα μου εκανες την οικογενεια σου και ξεφυγες απο ολο αυτο ευτυχως....smart σε γενικες γραμμες αυτα που λες προσπαθω να κανω και να το βλεπω απο αυτη την οπτικη...
click εχεις δικιο σε αυτο που ειπες για τη σχεση μου με τους αντρες και εχει ηδη φανει.σκεψου ομως οτι νιωθω οτι με εχει προδωσει ο ιδιος μου ο πατερας :(
Αλεξανδρίτα μου, έχω κάνει την οικογένειά μου, αλλά έχω χάσει την ψυχή μου....... τάχω κάνει και εγώ σκ&%&%&%@
:( :( :(Quote:
Originally posted by polinaki1983
Αλεξανδρίτα μου, έχω κάνει την οικογένειά μου, αλλά έχω χάσει την ψυχή μου....... τάχω κάνει και εγώ σκ&%&%&%@
παιδια το παρηγορο ειναι οτι σ αυτη τη ζωη τιποτα δεν κραταει για παντα!
μια εισαι πανω, μια κατω, μια στον ηλιο, μια στο βουρκο... αλλα ο τροχος γυριζει!!
τι περιεργο ομως πραγμα...
οταν ειμαστε ευτυχισμενοι, ή εστω χαρουμενοι, ζουμε μες στο φοβο μηπως καποια μερα ξυπνησουμε κ ηταν ολα ονειρο..
οταν ειμαστε δυστυχισμενοι, γιαιτ θεωρουμε οτι αυτη η φαση δε θα περασει ποτε?
κι ομως...
ειμαι σιγουρη οτι ο καθενας απο εμας θυμαται φασεις της ζωης του που περασαν.. που πιστευε οτι δε θα περασουν ποτε, οτι δε θα επιβιωσει ζωος...., οτι....,οτι...οτι...
οποτε, γιατι δεν προσπαθουμε απλα να παραδειγματιστουμε απο την ιδια της δικη μας -ο καθενας- ιστορια?
ολα περνανε... υπομονη :)
αλεξανδρα, τα ερωτηματα ειχαν να κανουν με τη συμπεριφορα του πατερα σου σαν πατερας και οχι σαν συζυγος. πως δηλαδη ηταν απεναντι σου, αφηνοντας εντελως απεξω τα γκομενικα του.
οσο για το "ειδες οτι υπαρχουν και χειροτερα", δεν ξερω, ετσι κι αλλιως ουτε το 1/10 δεν εχω γραψει απο τα "Ατοπηματα" των γονιων μου.
anyway,
πιστευω οτι καποιοι ανθρωποι, ΠΟΛΛΟΙ ανθρωποι δεν ειναι "φτιαγμενοι" για γονεις, δεν το χουν! Παρολαυτα αραδιαζουν παιδια γιατι ετσι το θελει η ελληνικη κοινωνια.
Οι περισσοτεροι απο αυτους ψαχνουν να βρουν οι ιδιοι καποιο γονιο ακομα και στα παιδια τους!!!!!!!:shocked2::thumbdown:
οι δικοι μου ειναι μεσα σε αυτη την κατηγορια. αν σε αυτο προσθεσεις μανιοκαταθλιψη, βουλιμια και πολλα αλλα, εδεσε το γλυκο.
μπορεις εσυ να αποστασιωποιηθεις και να γινεις καλυτερη απο τους δικους σου? να μην κανεις οσα εκαναν?
γιατι προς το παρον εχω την εντυπωση οτι σε εχουν καταπιει τα του σπιτιου σου.
οταν λες σε προδωσε ο πατερας σου εννοεις το περιστατικο με τη γκομενα στο σπιτι?
Ναι αυτό εννοώ,κυρίως γιατι τον αγαπουσα πάρα πολυ,κοιμομασταν μαζι τα βραδυα και ημασταν πολυ δεμενοι γενικα.οποτε μετα μου ανεστρεψε ολη την εικονα,δεν ηθελα να με αγγιζει και να με φιλαει...
Τώρα,ειναι δυσκολο να τον κρινω μονο ως πατέρα αλλα θα προσπαθησω.Δεν ειναι ο κλασσικος ο αντρας ο πατερας μου.Ειναι ο πιο ηρεμος και υπομονετικος ανθρωπος που εχω γνωρισει στη ζωη μου.Δε μας φώναξε ποτέ και δε μας μάλωσε ποτέ.Βεβαια η αποψη του δε μετραγε στο σπιτι,παντα η μαμα εκανε κουμαντο στα παντα. Αλλα επειδη η μαμα μου δουλευε συνεχεια,δεν μας εχει μεγαλωσει αυτη.Συνεπως οι μονες καλες στιγμες που εχω να θυμαμαι απο την παιδικη μου ηλικια ειναι με τον μπαμπα.... τα καλοκαιρια μας πηγαινε για μπανιο καθε μερα,μας επαιζε ρακετες,κολυμπουσαμε μαζι,μας επαιρνε παγωτα και μπισκοτα,τα βραδυα μας πηγαινε στην πλατεια να παιξουμε,μας εμαθε ποδηλατο.... Επειδη ειναι μορφωμενος και εξυπνος ανθρωπος,μας μιλουσε συνεχεια,για πολιτικη κυριως μιας και ειναι το αγαπημενο του θεμα...και ως λατρης του παναθηναικου και μη εχοντας αποκτησει γιο μετεδωσε σε μας αυτη την αγαπη και παρακολουθουσαμε αγωνες μαζι...Ολες οι φιλες μου και φιλοι που δεν ξερουν τα πολυ οικογενειακα μου λενε συνεχως τι καλο πατερα που εχω.Και οντως,δε μας χαλασε ΠΟΤΕ χατιρι και δεν ηταν καθολου αυστηρος και καταπιεστικος-ουτε η μαμα μου φυσικα,άλλα θεματα εχει αυτη,εξισου σοβαρα βεβαια... δεν μπορω να θυμηθω ουτε μια φορα τον εαυτο μου να θέλει κάτι και να μην το έχει,αναφερομαι δυστυχως σε 'υλικα΄ αγαθα.Αυτο βεβαια εχει αποδειχτει πολυ κακο εκ των υστερων.Το μονο φαουλ που του επισυναπτω σαν πατερας ειναι οτι με συγκρινε με την αδερφη μου (ευτυχως οχι μπροστα της) εκθειαζοντας με,κατι που με εκανε να νιωθω πολλες τυψεις και να κλαιω απο τη στενοχωρια μου.
Απο το Σεπτεμβρη δε που εμαθε για τους εμετους η κατασταση εχει ξεφυγει εντελως.Και γυμνος στο Συνταγμα να του πω να βγει θα το κανει.
βρε αλεξανδριτα,
δε θα κρινω τον πατερα σου ως συντροφο ( κ νομιζω οτι γενικα κανεις δε μπορει να κρινει ζευγαρια κ σχεσεις γιατι κανεις ποτε δεν ξερει που ακριβως εχουν ανατραπει κ που εχουν βρεθει οι ισορροπιες)
αλλα
ξερεις οσοι ανθρωποι θα ηθελαν να εχουν εναν τετοιο πατερα?
(χωρις να θελω να μειωσω τα συναισθηματα στεναχωριας που σου δημιουργουν τα υπολοιπα)
σκεφτηκα ακριβως το ιδιο πραγμα.Quote:
Originally posted by smart
αλλα
ξερεις οσοι ανθρωποι θα ηθελαν να εχουν εναν τετοιο πατερα?
(χωρις να θελω να μειωσω τα συναισθηματα στεναχωριας που σου δημιουργουν τα υπολοιπα)
αλεξανδρα μου δε σε προδωσε ο πατερας σου. δες τον σαν πατερα, οπως εκεινος σε βλεπει σαν κορη και οχι σαν κατι αλλο.
και για να κανω και λιγο το δικηγορο του "διαβολου" (σε πολλα εισαγωγικα, γιατι σαν αγγελο τον περιεγραψες), ισως οπως εσυ μεγαλωσες σχεδον χωρις μαμα, εκεινος ζουσε χωρις συζυγο?
το ξερω smart μου, κι εκει εγκειται το προβλημα μου.ειμαι διχασμενη.
αλλιως θα μπορουσα πολυ ευκολα να τον διαγραψω απο τη ζωη μου.
αλλα πως να ξεχασω το κακο που εχει κανει?ειναι κατι πολυ βαρυ,δεν ειναι οτι απλα ειχε μια εξωσυζηγικη σχεση...ισως και σε αυτη την περιπτωση να του εδινα καποια ελαφρυντικα.αλλα το οτι δεν εχουν χωρισει για το δικο μας καλο και το οτι εχουν θυσιαστει για μας,ειναι ενα βαρος που δε θελω να κουβαλαω.
πως να τον συγχωρεσω για τον πονο που προκαλεσε στη μαμα μου και σε εμας?
και επιπλεον δεν ειναι μονο ο πατερας μου.η μαμα μου κι αν εχει θεματα.