κύκνε, πόσο καιρό έχεις που χώρισες από το φίλο σου?
Printable View
κύκνε, πόσο καιρό έχεις που χώρισες από το φίλο σου?
Όχι, δεν είναι ο χωρισμός η αιτία που είμαι έτσι, η αιτία βρίσκεται πιο παλιά στο παρελθόν και φταίει άλλος άντρας γι' αυτό κι εν μέρει ήταν ένας από τους λόγους του χωρισμού...εξαιτίας του έχασα ότι αγάπησα πιο πολύ στη ζωή μου και τον μισώ! Απλά ο χωρισμός επιδείνωσε την κατάσταση μου επειδή τον αγαπούσα και τον έχασα και μαζί του και την ασφάλεια που ένιωθα που ήταν απαραίτητη για μένα...δεν αντέχω τον φόβο...33 είμαι, εσύ; Και όχι, δεν υπάρχει κανείς που να με καταλαβαίνει αρκετά...και γενικά δεν ανοίγομαι εύκολα αλλά επίσης δεν μπορούνε οι φίλοι να με κάνουν να νιώσω ασφαλής...Quote:
Originally Posted by ioannis2
Θα πρέπει να είναι περίπου 2 χρόνια, γιατί; Εγώ πάντως τον αγαπάω ακόμα :(Quote:
Originally Posted by Θεοφανία
Quote:
Originally Posted by Κύκνος
εχεις μιλήσει με το γιατρό σου γι αυτό?
Φυσικά αλλά δεν με έχει βοηθήσει καθόλου και σε τίποτα...την κρατούσα όμως γιατί την είχα χρόνια κι υπήρχε ένα δέσιμο και δεν ήθελα να την αφήσω όμως τελευταία αφότου άρχισα τα κοψίματα και είδα ότι ούτε σ' αυτό με βοηθούσε άρχισα να ψυχραίνομαι...για να μην αναφέρω ότι δεν ξέρει την τύφλα της από φάρμακα! Μου έδινε ένα υπνωτικό που όποτε το έπαιρνα γινόμουν χώμα και την είχα ρωτήσει πόοοσες φορές αν υπάρχουν μικρότερα mg κι έλεγε όχι και τελικά έμαθα από έναν απλό άνθρωπο ότι υπάρχουν και τόσο καιρό άδικα σηκωνόμουν άρρωστη το πρωί! Και στην τελευταία μου επίσκεψη μου είπε κάτι φριχτό οπότε αποφάσισα να μην ξαναπάω αν δεν ζητήσει συγγνώμη και δεν το έχει κάνει, οπότε τελειώσαμε! Θα ψάξω να βρω κάποιον άλλον! Και της το είπα φεύγοντας ότι αν δεν καταλάβει τη βλακεία που είπε εγώ δεν ξαναπατάω! :mad:Quote:
Originally Posted by Θεοφανία
..αν θες αλλαξε το χρώμα στα ποστ σου, είναι παααρα πολυ κουραστικό να διαβαστεί και δεν βρίσκω να εξυπηρετεί πουθενά.Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Απ ότι φαίνεται δεν κάνεις δουλειά με τη γιατρό σου. Γιατί δεν ψάχνεις για κάποιον καλύτερο γιατρό?
Ξέρεις γιατί στο λέω? Είναι πολλά τα δυο χρόνια για να κλαις, να κόβεσαι και να λες πως θα αυτοκτονήσεις. Αυτό σημαίνει πως το πρόβλημα είναι μέσα σου και όχι στο χωρισμό. Είναι κρίμα να βασανίζεσαι να να μη πηγαίνεις παρακάτω.
Είναι κρίμα να χάνεις την ευκαιρία να βρεις έναν άνθρωπο που θα αγαπήσεις και θα περάσεις καλά μαζί του.
Καλύτερα τώρα; Το ροζ είναι το αγαπημένο μου χρώμα γι' αυτό το έβαλα...Quote:
Originally Posted by Θεοφανία
Αυτό θα κάνω, θα ψάξω για άλλον...αλλά τα κοψίματα κλπ δεν είναι μόνο επειδή χωρίσαμε, είναι κυρίως επειδή φοβάμαι χωρίς αυτόν και δεν αντέχω το φόβο κι έτσι προσπαθώ να γλυτώσω...και πριν τον γνωρίσω είχα αρχίσει να το κάνω γιατί έβλεπα συνέχεια εφιάλτες και φοβόμουνα πολύ...έβλεπα αυτό που προσπαθώ να ξεχάσω...
Την πρώτη φορά δεν κατάλαβα καν τι έκανα αλλά τις επόμενες έγινε συνειδητά...
Όσο για το ξαναγαπήσω και να ξαναεμπιστευθώ το βρίσκω πολύ δύσκολο γιατί κι εκείνον έφτυσα αίμα για να τον εμπιστευθώ και δεν νομίζω να το καταφέρω πάλι αυτό...γι' αυτό είμαι τόσο απελπισμένη και θέλω να πεθάνω γιατί ποτέ μου δεν θα έχω οικογένεια που είναι αυτό που θέλω οπωσδήποτε από τη ζωή μου :(
εμπιστοσύνη...τι λέξη! Εγώ την έχω ξεχάσει!
Ελπίζω να καταλαβαίνεις πως όλα αυτά είναι αποτελέσματα δικών σου προβλημάτων και αδυναμίας και όχι επειδή έχασες τον ένα και μοναδικό.Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Ξέρεις, αυτό που με στεναχωρεί όταν διαβάζω ιστορίες σα τη δική σου, είναι πως δεν ξέρω με ποιο τρόπο να μεταφέρω την ομορφιά της ζωής, τις στιγμές που σε περιμένουν εκεί έξω, την αγάπη που θα μπορούσες να νιώσεις αν ξέφευγες από αυτό που σε ταλαιπωρεί και μόνο με σταθερή και επίμονη δουλειά σε ειδικό θα μπορούσες να λύσεις.
Το ξέρω αλλά αυτά τα προβλήματα δεν τα προκάλεσα εγώ στον εαυτό μου, άλλος τα προκάλεσε! Τώρα όσον αφορά εκείνον απλά όσο ήμουν μαζί του ήμουνα καλύτερα ψυχολογικά γιατί δεν φοβόμουν πια...Quote:
Originally Posted by Θεοφανία
Όσο για την ομορφιά της ζωής, εγώ τη βλέπω μόνο σε μικρά διαλείμματα, από εκεί και πέρα βλέπω μόνο ένα μαρτύριο απ' το οποίο δεν μπορώ να γλυτώσω...δεν είναι αρκετές μερικές στιγμές χαράς για να απαλύνουν τόσο πόνο...αλλά ούτε να πεθάνω δεν με αφήνει ο Θεός λες και με κρατάει ζωντανή για να με βασανίζει...
για όποιο λόγο και αν σου δημιουργήθηκαν τα προβλήματα, δεν σημαίνει πως πρέπει να κάθεσαι να βλέπεις τη ζωή σου να περνάει και μάλιστα περιγράφοντας την ως μαρτύριο.Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Οι φόβοι, η δυστυχία, η ανάγκη σου να πεθάνεις θα μπορούσαν να γιατρευτούν αν το θελες πραγματικά και δεν πέταγες τη ζωη σου στα σκουπίδια όπως κάνεις τώρα.
Όσο κάθεσαι και κλαίγεσαι/στεναχωριέσαι/απελπίζεσαι μέρα με την ημέρα, στον μόνο που κάνεις κακό είναι στον εαυτό σου. Κάτι σαν αυτοτιμωρία.
Δεν πιστεύω πως έχεις κάνει τόσο κακό ώστε να αυτοτιμωρείσαι.
Αυτό πρέπει να ψάξεις και να λύσεις και σίγουρα δεν θα τα καταφέρεις όσο είσαι σε αυτή την κατάσταση.
κυκνε ψυχοθεραπεια κανεις? παιρνεις καποια φαρμακευτικη αγωγη?
απο οσα γραφεις μου φαινεσαι αρκετα φοβισμενη κ μπερδεμενη κ οτι πρεπει να ταλαιπωρεισαι αρκετα. συμφωνω με οσα σου εγραψε η Θεοφανια παραπανω.
αν θελεις να ζησεις μια καλυτερη ζωη, εγω πιστευω οτι μπορεις να το πετυχεις, αλλα τελειως μονη σου ισως να ειναι αρκετα δυσκολο.
γιατι δεν ψαχνεις να βρεις ενα καλο ψυχιατρο να σου δωσει μια φαρμακευτικη αγωγη σωστη να καταλαγιασουν καπως τα συμπτωματα κ επισης να πας κ σε μια καλη ψυχοθεραπευτρια να δουλεψετε ψυχοθεραπευτικα τους φοβους σου με τους ανθρωπους κ σιγα σιγα θα μπορεσεις να ξαναχτισεις την εμπιστοσυνη στον εαυτο σου κ κατ επεκταση κ στους αλλους ανθρωπους!
σακατεμενο μου κουκλακι,
το σεξ παιρνει το χρωμα που αισθανεσαι.
Απο την στιγμη που κατι κλοτσαει μεσα σου,πρεπει να εισαι καλη με τον εαυτο σου,να ακουσεις τι θελει να σου πει και να σταματησεις να εχεις ενοχες που "δεν"...
Εγω πραγματικα πιστευω οτι δεν πρεπει να σε μαλωνεις,πρεπει να βρεις την ψυχραιμια να βαλεις κατω αυτα που αφορουν την σεξ.ζωη σου.
Εχω προσεξει οτι σου πεφτουν ολες οι σκεψεις μαζι..το φαγητο,το,σεξ,η κολλητη,τα μπαζα ,οι μαλακες κτλ.
Εσυ επικεντρωσου καθε φορα σε ΕΝΑ μονο θεμα,βαζοντας ψευτοστοχους,τι λες?
Το θέλω...αλλά δεν ξέρω πως να το κάνω...για κάποια χρόνια ήμουν σχετικά καλά, είχα θάψει το τι είχε συμβεί και δεν έκανα τέτοια πράγματα αλλά μετά συνέβη κάτι που μου το θύμισε και άρχισα να χειροτερεύω, να μην κοιμάμαι και τα άλλα που ανέφερα...όσο για την αυτοτιμωρία η αλήθεια είναι ότι νιώθω τύψεις...και ναι, νομίζω ότι μερικές φορές στρέφομαι εναντίον του εαυτού μου με κάποιους τρόπους...Quote:
Originally Posted by Θεοφανία
Ναι και στις δύο ερωτήσεις σου Λου...αλλά διάβασε και πιο πριν τι είπα γι' αυτήν την ψυχίατρο...Quote:
Originally Posted by Lou!
Είπα επίσης ότι θα ψάξω να βρω κι άλλη αλλά είναι δύσκολο, όποιον κι αν εμπιστεύομαι να του πω ότι θέλω να δω ειδικό κι αν έχω ρωτήσει δεν ξέρει κανέναν να μου συστήσει, μόνο μια φίλη μου είχε μια ψυχολόγο που την βοήθησε πολύ και σκέφτομαι να πάω σ' εκείνη, έστω να μιλήσω...η ψυχοθεραπεύτρια τί ακριβώς κάνει; Όσο για εμπιστοσύνη προς τους άντρες είναι πολύ δύσκολο να (ξανα)δείξω...