https://www.youtube.com/watch?v=r1zfQLcjBgc
Χαμογέλα μου
Printable View
https://www.youtube.com/watch?v=r1zfQLcjBgc
Χαμογέλα μου
Μη μου πεις οτι σε εκανα χειροτερα... θα στεναχωρηθω...
Ενταξει Κυκνακι μου... καιι εγω μουσικουλα θα ακουσω...
Τέλεια! :)
Να σου πω να γελάσεις κι εσύ...είναι ο Τζέρυ στο δωμάτιο μου, ευτυχώς δεν θέλει να κατεβεί κάτω με τέτοια βροχή γιατί όταν θέλει γκρινιάζει ασταμάτητα και κάθε φορά που σηκώνομαι από την καρέκλα μου παίρνει τη θέση ο άτιμος! :p
Τώρα να πω κάτι και για το γάμο/βάφτιση (η κοπέλα έχει και παιδί κι είχε παντρευτεί με πολιτικό πρώτα), όλες παντρεύονται και γεννάνε, συνέχεια τέτοια ακούω κι εγώ ούτε καν το πρώτο, σνιφ σνιφ! :(
Μανα μπορεις να γινεις και πνευματικη, μη βιολογικη. Να υιοθετησεις. Το ζητημα ειναι εως τοτε να δυναμωσεις τον κυκνο.
Για αυτο παλευεις αλλωστε κοπελαρα μου !
Ναι, αλλά θα ήθελα να βρω και την αγάπη...αυτό θα με βοηθούσε να δυναμώσω...αν ήξερα ότι έχω κάποιον που με αγαπάει και με κρατάει ασφαλή...μου λείπει αυτό το συναίσθημα, πάνε χρόνια που δεν το έχω νιώσει...
Και μερικές φορές μου έρχονται άσχημες σκέψεις/εικόνες στο μυαλό...δεν εννοώ αυτοκαταστροφικές αλλά καλές στιγμές που θα μπορούσαν να είχαν εξελιχθεί άσχημα, δηλαδή ακόμα και σε κάποιες καλές στιγμές που πέρασα στο παρελθόν καταφέρνει κι εισχωρεί η αμφιβολία μερικές φορές...και τις χαλάει...
Κυκνακι μου, αν περιμενεις πρωτα να λαβεις αγαπη ετσι οπως την οριζεις και μετα να δυναμωσεις ... δε σε βοηθας και πολυ.
Υποτιθετε πρωτα κοιταμε να αγαπησουμε εμεις τους εαυτους μας, να τους βρουμε τα θετικα τους, να δουλεψουμε τα αρνητικα τους και οταν πια θα σε κοιτας και θα χαμογελας και δεν θα σε φοβιζει το αγνωστο, το σκοταδι, θα δεις που και αντρας σωστος θα βρεθει και θα μεινει επειδη θα το θελει !!!
Την δουλιτσα ειπαμε, την κανουμε πρωτα με τον δικο μας εαυτο. Μη μου χαλιεσαι.
Και μη ξεχασεις το κινητο τις υπενθυμισεις και τις μελωδιες.
Πρέπει να το σκεφτώ καλά αυτό που μου λες και να το επεξεργαστώ...για την αγάπη προς τον εαυτό μου...είναι μεγάλο θέμα, γι' αυτό θα επανέλθω...μιας κι ανέφερες μελωδίες άκου αυτό το υπέροχο κομμάτι:
https://www.youtube.com/watch?v=pFRtXNhkQnY
Έτσι ακριβώς νιώθω για την προηγούμενη μου αγάπη...
Αναρωτιεμαι... η ψυχολογος δεν στο εχει αναφερει μεχρι στιγμης ? Οτι δηλαδη σου αξιζει η αγαπη απο εσενα για εσενα ?
Καλημέρα cc! :) Ναι, μου το έχει αναφέρει πολλές φορές αλλά άντε να με πείσει...το ξέρεις ότι είμαι επηρεασμένη από τα λόγια της παλιάς αγάπης που ανέφερα οπότε δυσκολεύομαι να διώξω τα συναισθήματα κατωτερότητας κι αναξιότητας...
Πάντως νομίζω μέχρι στιγμής ότι σήμερα ξύπνησα καλύτερα...θα δείξει...
Σταύρο, είδα τελικά τον "Αστακό" και μου άρεσε αρκετά αλλά δεν κατάλαβα τι ακριβώς έγινε στο τέλος, αν δεις το ποστ μου διαφώτισε με...
Ήταν πολύ αλληγορικό το έργο για μένα και κάπου βαρέθηκα...!Δεν είμαι για τόση ποιότητα!Χα χα!Χαίρομαι που σου άρεσε πάντως!
Συμφωνώ με την κάτωθι ανάλυση:
Γενικά Κύκνε,η ταινία πήρε καλές κριτικές αλλά δεν είναι του στυλ μου...Ειδικά μετά το πρώτο μίσο,είχα βαρεθεί..Ειδικά στις σκηνές στο δάσος,δεν την πάλευα.Σχετικά με το τέλος,δεν το θυμάμαι καθώς έχουνε περάσει 3 μήνες που την είδα αλλά αναφέρεται το εξής:Quote:
Ο Λάνθιμος για να κάνει μία ταινία, πρέπει πρώτα να βρει μια weird ιδέα και εδώ το τερματίζει στην περιεργοσύνη, καθώς πλάθει ένα σκοτεινό μελλοντολογικό παραμύθι κοινωνιολογικών προεκτάσεων.
Σε αντίθεση με τον Κυνόδοντα (όπου είχε πάρει την υπόθεση από μία παλαιότερη μεξικανικη ταινία – βασικό επιχείρημα των τότε χίπστερς ημιμαθών για να τον κράξουν), εδώ είναι τελείως ορίτζιναλ.
Πάντως είναι τόσο ακραία ιδέα, που αδυνατεί να της προσδώσει μία οποιουδήποτε είδους κανονικότητα, με αποτέλεσμα και ο θεατής συνεχώς να μην μπορεί να κατανοήσει τί ακριβώς βλέπει.
Αναφέρεται σε μία εποχή και ένα μέρος (χωρίς να τα προσδιορίζει) όπου επικρατούν η καταπίεση,ο καταναγκασμός και οι απαγορεύσεις (συνηθισμένο του μοτίβο).Για να το τονίσει αυτό βάζει πάλι τους ηθοποιούς του να παίξουν με μηδενικό συναισθηματικό attachment, αλλά δυστυχώς καταλήγει να έχει σπουδαίους ερμηνευτές να μιλάνε και να κάνουν σαν εγκεφαλικά ανάπηροι.
http://www.nostimonimar.gr/o-astakos...nny-brokovich/Quote:
Το τέλος ίσως να θεωρηθεί αμφίσημο (αν και το ξενέρωμα του Φάρελ προς το τέλος και η ύπαρξη της αφήγησης της Weisz μάλλον υποδηλώνουν οτι ο πρωταγωνιστής επιλέγει την αστακοποίηση) και αυτό είναι για μένα μια ακόμα προσπάθεια του Λάνθιμου να κάνει την ταινία του να δημιουργήσει το μέγιστο δυνατό ντόρο.
Εγώ νόμιζα ότι έφυγαν μαζί στο τέλος...αλλά δεν κατάλαβα γιατί την τύφλωσαν την Rachel Weisz...
A ναι μπράβο,το θυμάμαι αυτό που την τύφλωσαν!Ούτε εγώ το κατάλαβα αυτό!Εσύ πάντως σίγουρα κατάλαβες πολλά περισσότερα από εμένα στο έργο!Χα χα!
Και η αδερφή μου με το γαμπρό μου που την παρακολουθούσαμε μαζί,όλο ερωτήσεις κάναμε αναμεταξύ μας θυμάμαι τότε...
Δεν είμαι για Λάνθιμο εγώ,θέλω λιγάκι πιο εύπεπτες καταστάσεις!
Κυκνε μου ομορφε και γλυκε θα σου τονισω οτι καλο ειναι να στραφεις στον κυκνο, να μαθεις να σε φροντιζεις, να δουλευεις αρκετα πανω σε αυτα που σου προτεινει η ψυχολ. οσο δυσκολο και αν σου ειναι. Ειναι μεγαλη υποθεση να στρωσεις εναν χαρακτηρα. Να επουλωσεις πληγες, να διορθωσεις τροπο σκεψης, να μην σε βαζεις ως τελευταια και χειροτερη στην πρωτη αναποδια.
Θα σε ζαλισω, θα σε πρηξω, θα στο τονιζω. Εσυ θα γιατρεψεις τον εαυτο σου οταν αποφασισεις πως κανείς μα κανείς δεν εχει τοσο μεγαλη δυναμη πανω σου γιατι εσυ εχεις τη δυναμη να σε προστατευεις. Εσυ θα σταματησεις να επιτρεπεις να σε επηρεαζουν οι κακοποιητικοι ανθρωποι γυρω σου. Για να το κατακτησεις ομως αυτο θα φας και ενα ζορι. Δεν χαριζεται.
Ναι ξερω, ακουγομαι λιγο κακια ή μαμαδιστικη αλλά στα γραφω ξεκαθαρα ! Οπως τα νιωθω.
Και εγω Σταυρο μετα την εμπερια του μειζονος, εκοψα την κουλτουρα και το γυρισα σε οτι πιο ανεβαστικο...
Κουραγιο για βαθια σκεψη και ψυχολογια πλεον δεν εχω... προτιμω πχ να δω εστω και στημενη σατιρα παρα κατι που θα μου ξανα υπενθυμισει ποσο πολυπλοκο και ιδιαιτερα ον ειναι ο ανθρωπος....
Cc, ελπίζω να μην σε κουράσω και σταματήσεις να μου μιλάς αλλά νιώθω πως δεν αντέχω άλλο ζόρι, ήδη ζορίζομαι τρομερά για να βγάζω την κάθε μέρα τόσο άσχημα που νιώθω...παρόλο που δεν ξεχνάω πια τις βραδινές δοσολογίες, δεν ξέρω αν θα με βοηθήσει το έξτρα αναφρανίλ που μου είπε να παίρνω ο γιατρός...
Επίσης μου ακούγεται σαν παραμύθι ότι εγώ έχω τη δύναμη να με προστατεύω, σαν κάτι απίθανο!
Όσο για εκείνον, δεν τον εντάσσω στους κακοποιητικούς ανθρώπους της ζωής μου, πιστεύω πως είχε δίκιο τουλάχιστον ως ένα βαθμό κι αυτό με απογοητεύει τρομερά και θυμώνω με τον εαυτό μου...τέλος, αυτό το "δεν αξίζεις" που μου είπε τριγυρίζει στην ψυχή μου (γιατί απ΄το μυαλό προσπαθώ να το αποδιώχνω)...
Επίσης θέλω να πω ότι παρόλο που σήμερα είναι όμορφη μέρα με ήλιο, εγώ εξακολουθώ να νιώθω θλιμμένη κι άδεια... :(
Δηλαδη Κυκνακι μου, εκεινος, ειναι ιδιαιτερα σημαντικος για εσενα, σου λειπει και αισθανεσαι ερωτευμενη και πληγωμενη ?
Ισως απο αυτο το κενο να ξεκινουν πολλα.
Θα το ανακαλυψεις παρεα με την συμμαχο ψυχολογο σου, υποθετω. Δεν ειναι και ευκολα σταδια αυτα κυκνακι μου.
Γενικως δεν η ψυχοθεραπεια ψεκαστε σκουπιστε τελειωσατε, εχει πολλη δουλεια. Και εγω παρολο που λαμβανω την αγωγη μου καποιες μερες ειμαι πεσμενη. Ποση δουλεια να κανουν και αυτα ? Ειπαμε... σιγα σιγα... αποδεχομαστε τις δυσκολες στιγμες, βρισκουμε τροπους να αντιμετωπιζουμε τις πολυ δυσκολες, οσο μπορουμε φυσικα και καποια στιγμη φτιαχνει η κατασταση.
Εγώ νιώθω ότι δεν θα ξεπεράσω ποτέ την έλλειψη του...τον χρειάζομαι πολύ και τον αγαπάω...απλά στο ενδιάμεσο ξεχνιέμαι με διάφορα πράγματα...όπως για παράδειγμα οι ταινίες και τα γλυκά...Πήρα μία που μου σύστησε ο αδελφός μου ως καλή, θα τη δω σήμερα ή αύριο ανάλογα τη διάθεση...αλλά όλα αυτά είναι απλά προσωρινές λύσεις...στην πραγματικότητα υποφέρω και δεν μπορώ να κάνω κάτι για ν' αλλάξει αυτό, προσπαθώ πάρα πολύ αλλά δεν μου μιλάει πια... :(
Κυκνε πως εισαι? τι κανεις?Περναγα απο το ποστ και ειπα να δω τι κανεις :P
Ε να, σκέφτομαι την περίοδο που ήμουν ευτυχισμένη αλλά τώρα είμαι ολομόναχη χωρίς εκείνον και χωρίς την συμπαράσταση και τη στοργή του και νιώθω δυστυχισμένη, τόσο δυστυχισμένη που πολλές φορές κλαίω...τον χρειάζομαι οπωσδήποτε έστω να μου μιλάει μόνο στο τηλέφωνο ή με μήνυμα, ας μην μπορέσω να τον δω ξανά από κοντά και προσπαθώ με όλες μου τις δυνάμεις να το καταφέρω αλλά αποτυγχάνω διαρκώς και δεν το αντέχω, θέλω έστω να τον ακούσω! Το θέλω τόσο πολύ και τώρα κι επειδή δεν μπορώ άρχισα να κλαίω πάλι, υποφέρω πολύ!
Γι' αυτό σκέφτηκα μήπως σε απωθεί η τόση μαυρίλα...
Οχι βρε κυκνε τη μαυριλα ,δεν νιώθω καμια μαυριλα οταν μιλαω μαζι σ,αλλωστε φενεσαι πολυ γλυκος ανθρωπος και ειμαι σιγουρος πως εισαι.
Δλδ σου λειπει ο πρωην σ?Εχεται χωρισει καιρο?τον αγαπας ακομα?Τοσο πολυ τον αγαπας?
Παντως βρε κυκνε να ξερεις πως αμα προχωρησεις και γνωρισεις καποιον αλλον θα σ φυγει το μυαλο απο τον πρωην...
Καμια δραστηριοτητα που θα σευχαριστησει κανεις?
Επειδη βλεπω οτι βλεπεις ταινιες εχω να σου π[ροτεινω μια πολυ ωραια αμα θες λεγεται silver linings playbook sta ελληνικα σημαινει οδηγος αισιοδοξιας δες την ειναι πολυ δυνατη ταινια ,οταν εχεις μαυριλες σου δινει κουραγιο
Χαίρομαι πολύ που νιώθεις έτσι και σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια...
Ναι, μου λείπει πάρα πολύ...μου λείπουν οι νύχτες που με κρατούσε αγκαλιά κι ένιωθα ότι μέσα στην αγκαλιά του δεν μπορεί να με βλάψει κανείς γιατί δεν θ' αφήσει...κι ας έχουν περάσει χρόνια από την τελευταία φορά που τον είδα...και ναι, τον αγαπάω πολύ κι ας μην με πιστεύει...
Κάτι άλλο ιδιαίτερο εκτός από τις ταινίες δεν κάνω προς το παρόν...όμως δες σύμπτωση: αυτή την ταινία που μου λες την νοίκιασα σήμερα, γι' αυτήν μιλάω στο ποστ μου προς την cc, μου την πρότεινε ο αδελφός μου που την έχει δει...
Μες το μυαλό μου είσαι! :)
πια καλα μου λογια μωρε σιγα την αληθεια σου λεω.Οντως φενσαι γλυκος ανθρωπος.μαρεσει και το ροζακι που γραφεις δινει μια πως να το ηρεμια...κατι τετοιο παντως.
οι αγαπες πονανε κυκνε αλλα τις αφηνουμε πισω αμα τελιεωσουν για να βρουμε καινουργιες...Εχεις κανει καμια προσπαθεια η οχι ακομα να βρεις κατι καινουργιο?ΓΙατι αμα ειχες βρει θα αρχισες παλι να νιώθεις αυτην την ασφαλεια που λες.Και βλεπω οτι για εσενα ειναι σημαντικο να νιώθεις αφαλεια.
χαχχααχχα σοβαρα αυτην νοικιασες? ειναι πολυ ωραια ταινια με νοημα ,δεν σ λεω βεβαια τη γινεται ,αλλα νιώθεις μια αισιοδοξια μολις την βλεπεις ,ειναι πολυ ωραια
Είχα κάνει προσπάθειες αλλά αυτοί που με πλησίασαν (δυο συγκεκριμένα) ήταν βιαστικοί όσον αφορά τη σωματική επαφή οπότε δεν ευόδωσαν...αυτή η συμπεριφορά με τρομάζει, δεν με κάνει να νιώθω ασφάλεια...και ναι, είναι σημαντικό για μένα αυτό...αλλά από τότε που έμεινα χωρίς δουλειά κλείστηκα στο σπίτι οπότε δεν κάνω και γνωριμίες...και δεν αντέχω αυτή τη μοναξιά, χρειάζομαι βοήθεια, ηρεμία κι εκείνος μου τα έδινε και τα δύο...δεν μπορώ να ζήσω έτσι, είμαι δυστυχισμένη...
Έχεις καμιά ιδέα για το τι μπορώ να κάνω ώστε να μου μιλήσει έστω για μία φορά και μετά βλέπουμε; (εγώ έχω κάνει ότι μπόρεσα να σκεφτώ, ίσως μια αντρική γνώμη να είναι χρήσιμη)...
Ναι, όντως αυτή νοίκιασα, δεν κάνω πλάκα! :) Θα τη συζητήσουμε μόλις τη δω...
Αφου ητανε βιαστικοι χεστους θα ταν μαλακες ,καλυτερα για σενα αστους.Ναι δυστυχως υπαρχουν πολλοι που ειναι βιστικοι ,αλλα αμα δεν νιώθεις καλα καλυτερα που τους σουταρες.
Τωρα δλδ δεν δουλευεις? καμια ασχολια σ αρεσει η δεν κανεις?
Αυτος τωρα τι κανει?απο τοτε που χωρισατε εχεται ξαναεποικινωνησει?εχει κανει καινουργια σχεση αυτος? παντως εγω πιστευω οτι τον θες ακομα επειδη δεν εχεις βρει αλλον.εξηγησε μου λιγο την κατασταση για να σου πω τι να κανεις
Βιωνεις μια παρατεταμενη απωλεια η οποια σε στοιχειωνει, ε ναι δεν ειναι και ευκολο να ξεπερασεις εναν ερωτα ή μια καλη σχεση, δεν ξερω πως να το θεσω... ομως αν δεν ειναι το γραφτο σου κυκνακο καποια στιγμη αναγκαστικά πας παρακατω.
Ναι, δεν το μετανιώνω που τους έδιωξα...με τρόμαξαν...
Όχι, τώρα δεν δουλεύω δυστυχώς...μου αρέσει να διαβάζω αλλά τα τελευταία χρόνια επειδή χειροτέρεψα ψυχολογικά δεν μπορώ να στρωθώ...οπότε μου μένουν οι ταινίες και καμιά βόλτα...
Μ' εκείνον είχαμε επικοινωνία για κάποιο διάστημα αφότου χωρίσαμε αλλά κάποια στιγμή θύμωσε πάρα πολύ που δεν τον άκουγα και μου είπε ότι αν θέλω να διατηρήσουμε επαφή να μην μιλήσω εκείνη τη στιγμή όμως εγώ πήγα να πω κάτι για να δικαιολογηθώ κι από τότε μου έκλεισε το msn και δεν μου ξαναμίλησε...εγώ του έχω εξηγήσει όλη την κατάσταση μου από τότε που έφυγε, του είπα για τις απόπειρες, για το ότι πήγα στο νοσοκομείο, για το πως νιώθω χωρίς εκείνον, τα πάντα...τον παρακάλεσα, του είπα ότι αν μου μιλήσει θα κάνω οτιδήποτε θέλει σεξουαλικά τίποτα...δεν μου μιλάει και δεν το αντέχω! Πες μου ότι υπάρχει κάτι να κάνω...όλα μου τα μηνύματα μένουν αναπάντητα και πονάω... :(
Βρε Κυκνακο κατσε, σε εχει πιασει το παραπονο τωρα, σε καταλαβαινω... χωρισατε απο κοινου ? χωρισατε γιατι δεν ηθελε αλλο εκεινος ? αν ενδιαφεροταν δεν θα σηκωνε το κουλό του να σε παρει ενα τηλεφωνο ? Μπες και λιγο στην επιθεση, τι εχει κανει εκεινος για εμενα... --- δε πιστευω να εχεις πιει κανα μπυρονι κυκνακο---- δε το λυσαμε 100% αυτο το ζητημα και ειμαι λιγο στη τσιτα γιατι ισως και αυτο να σου χαλαει την αγωγη αν τυχον υπαρχει στη ζωη σου, δε το λεω ως καλυτερη, ισα ισα, εκανα βλακειες και εμαθα.
Δε μπορω πρακτικα να σου απαλυνω τον πονο απο το πληκτρολογιο, οσο και να το θελω. Γιατι προεκυψε αυξηση φαρμακου ?
Παρε λιγες βαθειες ανασες να νιωσεις λιγοτερο πονο και θα περασει και αυτο. Δεν σημαινει οτι δεν εισαι αξια να αγαπηθεις επειδη δεν εδεσε αυτη η σχεση. Και υπαρχουν και αντρες που ξενερωνουν με το βιαστικο σεχ, δηλαδη μολις σου περασει τωρα η καταιγιδα διαβασε προσεκτικα και πιστεψε με... θα βρεθει και η αγκαλια που ψαχνεις. Αλλά πρωτα ειπαμε να βαλουμε σε σειρα τον κυκνακο.
Μπορει να στα λεω και ολα λαθος, με συγχωρεις, αν μπορεις τουλαχιστον παρε τη ψυχολογο σου ή γραψε της κατι σε ενα μηνυμα σε παρακαλω.
Δουλεια σκεφτεσαι να ψαξεις καποια στιγμη?θα σε βοηθουσε με την ψυχολογια σου?
ΚΑλες ειναι και οι βολτες ,αλλα πρεπει να βγαινεις θα νιώθεις καλυτερα.
Τωρα δλδ ποσο καιρο εχεται να μιλησεται?μηνες ?χρονια? εσυ ποτε του εστειλες τελευταια φορα μηνυμα και δεν απαντησε? ξερεις αν εχει προχωρησει?
Βρε κυκνε ομως αμα δεν σ μιλαει πρεπει να προχωρησεις παρακατω ,θα βρεις αλλον καλυτερο..και κατι ακομα γτ χωρισατε?τι εγινε?
Εγώ θέλω να δουλέψω ξανά αλλά αυτή την περίοδο με την κρίση είναι δύσκολο κι επιπλέον δεν μπορώ να κάνω δουλειές με άγχος...οπότε ίσως βγάλω σύνταξη και να απασχολούμαι κάπου εθελοντικά...
Έχουμε χρόνια να μιλήσουμε...εγώ του έστειλα πριν μερικές μέρες...χωρίσαμε λόγω απόστασης κυρίως, εκείνος μένει σε άλλη πόλη...δεν ξέρω αν έχει προχωρήσει αλλά δεν του ζητάω να τα ξαναβρούμε, μόνο να μου μιλήσει, αν ήξερα κάποιον σίγουρο τρόπο να πεθάνω θα το έκανα, δεν αντέχω να ζω χωρίς αυτόν!
Όχι, δεν έχω πιει τίποτα εκτός από καφέ και νερό, μην ανησυχείς... :)
Αύξηση προέκυψε γιατί δεν αντέχω άλλο αυτή την δυστυχία...θα τα διαβάσω κι όταν θα είμαι πιο ήρεμη, ναι...
Δεν χρειάζομαι τώρα την ψυχολόγο, προτιμώ αυτή τη στιγμή να γράφω, δεν θέλω να μιλήσω τόσο ταραγμένη που είμαι...