ΧΡΩΜΑ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ

Κοριτσάκια ευχαριστώ,είστε το κουράγιο μου!!!!!
ʼντα μέχρι τον Σεπτέμβρη,μετράω σαν τους φαντάρους και σαν τη Γλαύκη!!!!

Σήμερα τα τυχερούλικα πρώην αδεσποτούλια μου έκαναν το πρώτο τους μπανάκι, αν έχεις τύχη κάνε βουτιές! χιχιχι

Γιωτάκι μου τώρα που έχω πάρει το κολάϊ με την Γλαύκη μας αν θέλεις σου μετράω εγώ τις ημέρες! Πάω να βγάλω τον γατούλη βόλτα με το λουρί του στον κήπο κι επιστρέφω.

Αυτό είναι που λεν σκυλίσια ζωή,κουκλάκια είναι,σκόρδα-σκόρδα!!!!!!!!!!!!

Οκ Τζίνα μου!!!!!Πότισμα μέχρι 20 Αυγούστου και οριστικό τέλος 15 Σεπτέμβρη!!!!!!Πότε θά'ρθει αυτή η άγια μέρα;

Γιωτάκι μου, μη κλαις.. Σκέψου πως ό,τι περνάς έχει ημερομηνία λήξης. Θα τελειώσει και θα είστε μαζί με τον αντρούλη σου και το ζελεδάκι σου, μακρυά από τα φασόλια!

Τζίνα μου, με γειες τα μπανιερά! Καλές βουτιές, με τα αγαπημένα σου τετράποδα παρεάκια!

Μόλις τελείωσα μία ακόμη εκστρατεία εξόντωσης μυρμηγκιών. Αυτά, που τα συμπαθούσα κάποτε, τώρα τα μισώ, τα μισώ, τα μισώ! Θέλω να εξαφανιστούν από τον πλανήτη, να μη χρειαστεί να δω ούτε ένα στη ζωή μου, γιατί θα ουρλιάξω! Είχα βγάλει μία σακουλίτσα με σκουπίδια στο μπαλκόνι. Σιγά τι είχε.. Κόκκαλα, λεμονόκουπες, τέτοια. Ανέβασα το παντζούρι και τι να δω; Μαύρισε η σακούλα από τα ρημαδομυρμήγκια! Πήρα το μυρμηγκοκατσαριδοκτόνο και άδειασα μισό μπουκάλι μέσα και γύρω από τη σακούλα. Από τη λύσσα μου ψέκασα και το χέρι μου! Δύο ώρες το έπλενα μετά! Τι άλλο θα πάθω εξαιτίας τους; Δε φτάνει που αναγκάζομαι να κρύβω ζάχαρη, πατάτες και άλλα τέτοια στο ψυγείο, δε φτάνει που δε μπορώ να αφήσω τίποτα στον πάγκο της κουζίνας, τώρα θα φοβάμαι να πετάξω σκουπίδια; :flaming: :flaming::flaming::flaming:

Αυτά τα τοσοδούλικα πλασματάκια με έχουν μετατρέψει σε κακό άνθρωπο! Όταν είναι μόνο δυο τρία και όχι μιλιούνια, μπορώ να τα σκοτώσω πατώντας τα και πεθαίνουν σε μια στιγμή. Αλλά δεν το κάνω, όοοχι.. Τα ψεκάζω και τα παρακολουθώ να παραπατάνε και χαίρομαι!
Μωρέ, μήπως κατάφεραν να με μετατρέψουν, εκτός από κακό, και σε τρελό άνθρωπο; :lol:
Εδώ θα σας ζητήσω μία χάρη. Ποτέ μη πείτε α, η Ava είναι τόσο καλή, ούτε μυρμήγκι δε μπορεί να πειράξει! Θα σας ψεκάσω κι εσάς! :lol::lol:

Μην ανησυχείς 48 και σήμερα χιχιχι θα έρθει και η άγια μέρα σύντομα! Αβα τι τραβάς κι εσύ. Η μητέρα μου χρησιμοποιεί το μπέϊκιν πάουντερ για να τα διώξει. Οπου και να βρίσκονται μόλις τους ρίξει το μπέϊκιν πάουντερ εξαφανίζονται! Υπάρχουν και κουτάκια με δηλητήριο μέσα που είναι παγίδες για τα μυρμήγκια.

Θα τις πάρω τις παγίδες, Τζίνα μου. Ευχαριστώ εσένα και τη μαμά σου για τη συμβουλή. Να δω τι άλλο θα κάνω πια;

Σας ευχαριστώ τόσο πολύ που είστε τόσο αληθινές φίλες!!!!!!!!!,το λεωφορείο πλησιάζει στην εξορία,αχ Θεέ μου,δείξε έλεος!!!!!!
48,ε;Πολλές είναι κορίτσια μου,πως τη βγάζω καθαρή τόσες μέρες;Μόνο έναν τρόπο έχω βρει να με ψιλόανεβάζει ένα τραγουδάκι από τους Locomondo αλλά δεν πιάνει πάντα!!!!!!

Γιωτάκι μου, όποτε μπορείς, τηλεφώνησέ μου. Κάτι ξέρω κι εγώ από εξορία, νομίζω πως μπορώ να σε στηρίξω.. Σαν το καλάμι τη φασολιά, ε; :) Μη μου στενοχωριέσαι, σκέψου μόνο ότι θα φύγεις και το βάσανο θα λάβει τέλος!

Αβα έχω δει να είναι μαζεμένα πολλά μυρμήγκια και μόλις τους έριξε η μάνα μου μπέϊκιν πάουντερ έτρεχαν δεξιά αριστερά και εξαφανίστηκαν. Η αδερφή μου λέει αν μπορέσεις να καταλάβεις που έχουν φωλιά βλέποντας τη διαδρομή που ακολουθούν να βάλεις εκεί κοντά την παγίδα. Γιωτάκι αν νοιώθεις καλύτερα να αρχίσουμε να μετράμε από τις 28 μέρες και μόλις μηδενίσεις μετράμε και τις άλλες 20 χιχιχι.

Δεν ξέρω, Τζίνα μου, πού στο καλό έχουν τις φωλιές τους. Μπαίκιν και λοιπές φυσικές μεθόδους δεν τις πολυεμπιστεύομαι. Είχα διαβάσει ότι το λεμόνι είναι φυσικό απωθητικό και ορίστε που ορμήξανε και στις λεμονόκουπες. Έχω ψεκάσει όλες τις μπαλκονόπορτες, όλα τα πιθανά σημεία εισόδου. Μία φορά ψέκασα τους νεροχύτες, γιατί τα είδα κι εκεί μέσα. Μούλιασα μετά με τις χλωρίνες. Καταλαβαίνεις, εκεί που έχω τα πιάτα, δεν θέλω και τα αεροζόλ. Η λάμπα που έσπασα χθες εξαιτίας τους και θα αντικαταστήσω αύριο στοιχίζει εννιάμισυ ευρώ, γι' αυτό τα έχω πάρει πραγματικά! ʼρα θα πάρω τις παγίδες και θα δουν αυτά!

Γιωτάκι μου, όταν πρωτοήρθα εδώ και είδα τον τόπο εξορίας μου, στην αρχή έπαθα σοκ. Από το πόσο μικροαστικό μπορεί να είναι ένα μέρος, πόσο μίζερο, πόσο θλιβερό.. Πόσο χωριάτες και άξεστοι οι κάτοικοί του. Όσο περνούσε ο καιρός, τόσο ήθελα να πεθάνω. Ο κόσμος με πλησίαζε με περιέργεια, όχι από ενδιαφέρον, φιλοξενία και ανθρωπιά. Το τι φήμες ακούστηκαν εις βάρος μου.. Η χαρά του χωριάτη, να φορτώνει δεκάδες ψεύτικα εννοείται αμαρτήματα στην πλάτη σου.. Από την απελπισία μου φορτώθηκα ένα σωρό κιλά.
Τώρα πια συνήθισα. Δε λέω ότι μου αρέσει. Αν το έλεγα, δεν θα είχα τα λογικά μου. Αλλά έμαθα και εκτιμώ τις χαρές της καθημερινότητας. Έμαθα τις καλλιέργειες, τα περί κτηνοτροφίας, έμαθα για τα τρακτέρ, για τα χωράφια. Έμαθα τη ντοπιολαλιά και το πώς είναι να ζει κανείς κοντά στη φύση.
Κουράγιο, τελειώνουν τα βάσανά σου..

Αβα όταν ξαναδείς κάπου μαζεμένα μυρμήγκια ρίξε λίγο μπέϊκιν και δεν θα το πιστεύεις.