https://www.youtube.com/watch?v=qFVTuTTK5Ak
Printable View
Τώρα πια μετανιώνω ακόμα πιο πικρά που δεν πέτυχε καμία από τις απόπειρες μου στο παρελθόν...μακάρι να μην ήμουν τόσο άχρηστη ή μακάρι να μην με είχαν σώσει...δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν πέθανα, θα έπρεπε να είχε συμβεί λογικά με τόσα χάπια που πήρα...και τις φλέβες μου μέχρι και κάθετα τις έχω κόψει, γιατί δεν πέτυχε τίποτα, γιατί;;;
αχχ Κύκνε κι εγώ τα ίδια σκέφτομαι..γιατί δεν έχω πεθάνει ακόμα?με τη διαφορά όμως ότι εγώ δεν έχω κάνει ποτέ απόπειρα..πέρα από κάποιες φορές που έχω προσπαθήσει να σταματήσω να αναπνέω αλλά κράταγε για λίγο μόνο..μετά έπαιρνα μια βαθιά ανάσα και συνέχιζα τη ζωή μου..
γιατί δεν έχω πεθάνει κι εγώ ακόμα?αφού εδώ που είμαι σ'αυτόν τον κόσμο δεν προσφέρω τίποτα και ούτε έχω καμιά διάθεση ούτε να δουλέψω ούτε να προσφέρω..
δεν ξέρω γιατί είμαι εδώ και ζω μηχανικά..είμαι σαν ρομπότ πραγματικά..δεν ξέρω τι φταίει..αν φταίνε τα φάρμακα,αν φταίνε τα όσα έχω περάσει στο παρελθόν..αν φταίει ο χαρακτήρας μου που είμαι έτσι..
για τα πάντα και για το πιο απλό,πρέπει να μου το πούνε για να το κάνω..αλλιώς δεν παίρνω πρωτοβουλίες..
αισθάνομαι ότι είμαι χαζή και ηλίθια..σαν κάτι να μην πηγαίνει καλά με το μυαλό μου..
όταν δεν έχω τι να κάνω στέκομαι και χαζεύω χωρίς να κάνω τίποτα..
αλλά αυτό δεν είναι το χειρότερο..το χειρότερο είναι που όταν είμαι κάπου με μια παρέα,δεν επικοινωνώ..είμαι στον κόσμο μου..όχι ότι σκέφτομαι κάτι συγκεκριμένο..απλά είμαι αφηρημένη..χωρίς να σκέφτομαι τίποτα..
το χειρότερο δλδ είναι που δεν μπορώ να σκεφτώ,που δεν είμαι σβέλτη,δεν έχω γρήγορα αντανακλαστικά,δεν έχω καλή αντίληψη του περιβάλλοντός μου,δεν πιάνω τα αστεία που λένε σε μια παρέα και γενικά είμαι παράτερη..σαν να μην κολάω με κανέναν..
αλλά για αυτο δε φταίει η παρέα..γιατί με όλους έτσι είμαι..
παλιά όταν ήμουν μικρή είχα την ικανότητα να κάνω φίλους γιατί ήμουν πιο διαδραστική..τώρα έχω μόνο γνωστούς..ακόμα και τους παλιούς μου φίλους τους έχω μετατρέψει σε απλούς γνωστούς..
Όχι δεν έπρεπε να ζήσω, να πεθάνω έπρεπε! Έφυγε ο θείος μου νέος άνθρωπος που ήθελε να ζήσει κι έμεινα εγώ εδώ να σαπίζω. Μακάρι να ήμουν στη θέση του...και σήμερα μου είπε η μαμά μου ότι μια θεία μου έχει καρκίνο του αίματος δεν ξέρω αν είναι το ίδιο με τη λευχαιμία, μακάρι κι εδώ να ήμουν εγώ στη θέση της...στο τέλος θα πάψω να πιστεύω στο Θεό αφού με αφήνει εδώ να υποφέρω...
Τι να πω κιεγώ που θαπρεπε να ήμουν νεκρός γιατί δε μπορώ να δουλέψω?
Μην τα λέτε αυτά βρε παιδιά, ας κάνουμε λίγο κουράγιο, για κάποιο λόγο ήρθαμε στη ζωή. Μας ρίξανε στο νερό, ε, θα κολυμπήσουμε, τί θα κάνουμε;
Θα προσπαθήσουμε ό,τι μπορούμε και όσο μπορούμε. Κι εγώ που τα λέω αυτά χάλια είμαι σήμερα. Ας αισθανθούμε πως κι άλλοι νιώθουν σαν κι εμάς, δεν είμαστε μόνοι μας.
Κυκνάκο, σε παρακαλώ μην σκέφτεσαι έτσι. Η αλήθεια είναι οτι κι εγώ, όταν πέθανε ο πρώτος μου ξάδελφος πέρσι από καρκίνο σκεφτόμουν οτι πήρε αυτόν ο Θεός, που ήταν ένας χαρούμενος άνθρωπος, που τα παιδιά του και η γυναίκα του τον χρειάζονταν, και όχι εμένα που νιώθω να παραδέρνω μέσα στα προβλήματά μου χωρίς νόημα. Αλλά δεν μας ωφελεί να σκεφτόμαστε έτσι. Μήπως ξέρουμε οτι όταν θα πεθάνουμε οτι θα είμαστε καλύτερα;
Eagle guy, αυτή τη εποχή οι μισοί έλληνες άνεργοι είναι. Κάνε κι εσύ λίγο κουράγιο.
Κασσάνδρα, όταν πεθάνουμε δεν θα νιώθουμε πια πόνο ούτε σωματικό ούτε ψυχικό κι εγώ τώρα νιώθω και τα δύο...από τη στεναχώρια μου δεν έχω μπορέσει να φάω καν το μεσημέρι κι ας πεινάω κι έχω πόσες ώρες που κλαίω αλλά δεν έχω εξαντληθεί για να μπορέσω να κοιμηθώ και να μην υποφέρω έστω για λίγες ώρες, όχι ούτε στον ύπνο δεν μπορώ να βρω λύτρωση...μόνο στον θάνατο...που προσεύχομαι να έρθει όσο πιο γρήγορα κι ανώδυνα γίνεται...
Εγώ προτιμώ να πνιγώ για να ησυχάσω μια και καλή...και ποτέ μου δεν ήθελα να έρθω σ' αυτή τη ζωή, από μικρό παιδί υποφέρω και κουράστηκα πια...
Και τέλος, είναι στιγμές που αναρωτιέμαι αν νοιάζεται κανείς για μένα...
Σήμερα νιώθω τόση μοναξιά.... πάντα είμαι μόνη αλλά σήμερα είναι από τις μέρες που με δυσκολεύει... Το χειρότερο είναι πως τώρα τελευταία έχω αρχίσει κι εγώ τον αυτοτραυματισμό... μετά από πολλά χρόνια... Καμία σχέση με αυτοκτονία ή με επιθυμία για αυτοκτονία απλά ο πόνος με κάνει να νιώθω ζωντανή...
Κυκνάκο θα σου πω πως αυτούς τους μήνες που είχα χαθεί στην πλειοψηφία τους ήμουν τόσο κουρέλι από την κατάθλιψη που ούτε στο φόρουμ δεν ήθελα να μπω... παράτησα και την διαδυκτιακη μου φάρμα ακόμα που 8 χρόνια την φρόντιζα κάθε μέρα ανελλιπώς (εκτός από μία ακόμα περίοδο βαριάς κατάθλιψης). Οι σκέψεις για αυτοκτονία απ' ότι καταλαβαίνεις έδιναν κι έπαιρναν... και τότε αναρωτήθηκα πως γίνεται να μην έχω αρρωστήσει τα τελευταία πέντε χρόνια μ' αυτές τις άθλιες συνθήκες που έχει η ζωή μου... Και εννοώ να έχω αρρωστήσει τόσο σοβαρά ώστε να πεθάνω... Σε μία ψυχίατρο που πήγαινα αυτό το διάστημα της λέω "θέλω να πεθάνω... αλλά σκέφτομαι πως δεν το θέλω και τόσο πολύ γιατί άν το ήθελα ο εγκέφαλος μου θα με είχε αρρωστήσει και θα είχα πεθάνει" και πραγματικά το πιστεύω αυτό... Στην πραγματικότητα όλοι όσοι ζούμε αυτό θέλουμε απλά δυσκολευομαστε... θα τα καταφέρουμε όμως Κυκνούλα μου είμαι σίγουρη γι αυτο.
ευχαριστω για ολεσ αυτεσ τισ τσαμπα εμπειριεσ ηταν το ονειρο μου αυτα να τα δω οχι να τα ζησω θελω και να τα δω
για να ικανοποιηθω ομωσ ετσι να εξηγουμαστε
Ελάτε ρε παιδιά.... μη πέφτετε, there is no reason. Ας πούμε ότι η Αφροδίτη κάνει σήμερα τρελίτσες με το Κρονο (να γελάσουμε και λιγο). Παίρνει και λίγο ματι ο Δίας και κάνει τη ζωή μας δύσκολη. ΟΥΦ!!!! κι εγώ σήμερα είμαι ΚΑΠΩΣ. Δεν είχα όρεξη να κάνω δουλειές, ο γιος μου 15 μηνών με κυνηγούσε κι εγώ δε μπορούσα να του δώσω σημασία... Στεναχωρεθηκα μέχρι που μπήκα κι έκλαιγα.... αλλά αύριο θα παίζω όλη μέρα μαζί του. Μαγειρεψα και για 3 μέρες. Ποιος στη χάρη μου. Υ/Γ ελάτε να σας κάνω το τραπέζι. Έχω μουσακά..... χιχιχιχιχι
εμπειριεσ εχω μπολικεσ και θα αποκτησω κι αλλεσ αλλα θελω να δω την τεχνολογια ποσο εχει προχωρησει
σε σχεση με τον ανθρωπο κατι κατασκοπευτικα ονειρα που κανω να τα δω γτ φανταζομαι οτι γιναν γνωστα στον κοσμο και γω δεν τα ειδα και θελω να τα δω