Καλά μιλάμε έγραψες ε.Ποιά είναι η Γκεστάλτ σχολή;Θα διαφωνήσω με τα προλεγόμενα σου όμως.Μου δίνεις τροφή για πνευματική αναζήτηση...Ας πούμε πως η ψυχή εκτός από ακατανόητη συνδέεται με πολλές διεργασίες του οργανισμού μας.Δεν είναι λοιπόν και τόσο άυλη η υπόσταση της ψυχής ή ο τρόπος αλληλεπίδρασής της με το σώμα μας...Η προσωπικότητα είναι μέρος της ψυχής,δε νομίζεις;;;Τα συναισθήματα που δεχόμαστε και αναπαράγουμε σε διάφορες χρονικές στιγμές συνθέτουν την προσωπικότητά μας αλλά και πυροδοτούνται από αυτή...Ας πούμε πως προσωπικότητα είναι συσσωρευμένες συναισθηματικές εμπειρίες.Όταν άρχισα να διαβάζω ότι υπάρχουν νεύρα που εκκρίνουν ουσίες οι οποίες έχουν άμεση σχέση με την ψυχική μας κατάσταση σταμάτησα να πιστεύω ότι η ψυχή αιωρείται..και κλωθογνέφει στο σύμπαν....Ο θεραπευτής ,ο καλός, δημιουργεί μία σχέση εμπιστοσύνης με το θεραπευτή του,όπως έλεγε ο Γιώργος :\"Εγώ είμαι το υποσυνείδητό σου αυτή τη στιγμή\".Μέσω αυτής της σχέσης ο ασθενής αποκαλύπτει τον ψυχικό του κόσμο κι ο ψυχίατρος έρχεται θεωρητικά να τον βοήθησει μέσω γνώσεων.Η σχέση με τον ψυχίατρο είναι αναγκαία και χωρίς σχέση εμπιστοσύνης δεν υπάρχει θεραπεία.....Μου έλεγε ότι ο σκοπός μου είναι να κάνω τον ασθενή να με υπερβεί.Να γίνει καλύτερος από εμένα με τις γνώσεις που του παρέχω....Τώρα τα συναισθήματα που έχουμε όλοι αλλά και οι ανάγκες, τα κενά ,οι ελλείψεις ένσαρκώνονται πολλές φορές στο πρόσωπο του θεραπευτή.Άλλο η εξάρτηση και άλλο η αμοιβαία αναγκαιότητα.Με την μαμά,τον εραστή, τον οποιοδήποτε ανταλλάσουμε συναισθήματα και από καλή χημεία έρχεται και το δέσιμο.Όσο για αυτό που λες ότι οι οριακοί δεν χρειάζονται ψυχίατρο θα πω πως κύριο χαρακτηριστικό τους είναι η απουσία ταυτότητάς τους.Γι\'αυτό υπάρχει ο θεραπευτής για να την οριοθετήσει....Ο διάλογος δεν είναι περιττός και τα βιωματικά του αποτελέσματα είναι τα πιο μόνιμα.Quote:
Originally posted by Mοναξιά
Να σου πω τη γνώμη μου ? Καταρχήν διαφωνώ με την λέξη ψυχοπαθής. Δεν πάσχει η ψυχή σου ή η ψυχή μου. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι η προσωπικότητα είναι διαφορετική από το κοινώς αποδεκτό, και σε κάποιες περιπτώσεις - όχι πάντα όμως - αυτή η μη λειτουργική προσωπικότητα αρρωσταίνει τους άλλους και τον εαυτό της. (\'Αλλο πράγμα πρόσωπικότητα και άλλο ψυχή. Αυτός που θεραπεύει την ψυχή του έχει κερδίσει το παιχνίδι, η προσωπικότητα δεν αλλάζει και ίσως δεν πρέπει και να αλλάξει). Δεύτερον, ο διαταραγμένος ή ο ψυχοπαθής ήQuote:
Αλλά ελπίζω να καταλαβαίνεις ως ψυχασθενής κι εσύ ότι δεν μπορείς να βολεύεσαι με τον ένα,να σε βοηθάει και μετά να λες\"Σόρυ ήταν διάλειμμα\" και τώρα τα βρήκα με τον παλιό μου ψυχίατρο>>.Μ\'αρέσει το σκεπτικό.Τι θηρίο ρε;Ραμολί ήταν....Μην ευμενίζεις τις καταστάσεις...
ο αλλιώτικος ή όπως θες πες τον, καλό είναι να ξεκαθαρίσει από την αρχή ποιόν δρόμο θα ακολουθήσει. Θέλει να κολλήσει σε έναν συγκεκριμένο θεραπευτή ? Αυτό θα ναι καταστροφικό, ειδικά για μια οριακή προσωπικότητα που παρουσιάζει σαφώς έντονες τάσεις εξάρτησης από πρόσωπα. Τί να το κάνει κάποιος να απεξαρτηθεί από την μαμά ή τον εραστή και να εξαρτηθεί από τον ψυχίατρο ? Η οριακή προσωπικότητα εξ ορισμού δεν είναι συμβατή με τον ψυχαναλυτή ή τον ψυχίατρο, χρειάζεται απόλυτη απελευθέρωση και στήριξη στις δικες της δυνάμεις και άλλους δρόμους, πιο εσωτερικούς. Αν μπλέξει με οποιονδήποτε ψυχίατρο, όσο καλός και να ναι αυτός δεν θα τον βοηθήσει όπως θα βοηθούσε έναν απλό νευρωτικό. Και για να συνενοούμαι εννοώ ότι θα τον βοηθήσει στο κομμάτι συμπτώματα πιθανόν με τα φάρμακα, αλλά στο κομμάτι ψυχή δεν θα κάνει τίποτα. \'Η θα κοιτάξει βαθειά στην ψυχή του ο οριακός ή καλύτερα ας μην κάνει τίποτα, ας παίρνει μια ζωή φάρμακα. Είμαι της σκληρής σχολής αντιμετώπισης Gestalt σχολής και τέτοια. Χρειάζεται ένα ή πολλά βιωματικά σοκ για να θεραπευθεί η ψυχή, ο διάλογος είναι περιττός και τα αποτελέσματα πρόσκαιρα.
Υ.Γ.Που είσαι ρε Γιώργο να δεις το έργο σου να δικαιώνεται;
