Αυτό είναι και το πιο παράλογο της υπόθεσης, για μένα!
Και θα το πάω και πιο πέρα, λέγοντας πως φτάνει στα όρια της απάτης κάποιες φορές.......
Δηλαδή
ο Θεός μας παίζει παιχνίδια;
Τι είναι τσαχπίνης, παιχνιδιάρης και παίζει κρυφτούλι;
Εφόσον, σε άνθρωπο αυτή η συμπεριφορά θεωρείται ανώριμη, πώς μπορούμε να πάρουμε στα σοβαρά μια οποιαδήποτε θεότητα "παίζει" με αυτούς τους όρους; Τι θα πει πολλή πίστη; Το να είσαι επιρρεπής στις ψευδαισθήσεις; Γιατί αυτό καταλαβαίνω αυτό, από τα συμφραζόμενα...................
Και γιατί τα "θαύματα" που κάνει αυτός ο Θεός, τα περισσότερα από αυτά, περιορίζονται στο επίπεδο των τρικς; Γιατί διαλέγει να δακρύσει μια εικόνα, αντί να κάνει ένα κομμένο μέλος ποδιού ή χεριού να ξαναφυτρώσει;
Το πράγμα εξηγείται λογικά ως εξής: υπάρχουν εκείνοι που θέλουν να πιστέψουν σε οτιδήποτε και να πιαστούν από αυτό και από την άλλη υπάρχουν αυτοί που το εκμεταλλεύονται αυτό, οι γνωστοί- άγνωστοι αγύρτες, απατεώνες.... Πόσα και πόσα δεν έχει καταγράψει η ιστορία!
Την εποχή του Λούθηρου οι Ρωμαιοκαθολικοί περιέφεραν ένα πούπουλο χήνας από χωριό σε χωριό λέγοντας πως είναι από το φτερό του Αρχαγγέλου Μιχαήλ που αποσπάστηκε από τη μάχη του με το Διάβολο! Εδώ στα καθ' ημάς, στην Τουρκοκρατία, καλόγεροι από το Άγιο Όρος έπαιρναν κάτι κόκαλα και κατέβαιναν στα χωριά και τα "διαφημίζανε" ότι είναι του Αγίου Χαραλάμπους, του Ιωάννη του Βαπτιστή ή άλλων κι ότι είχαν ιαματικές ιδιότητες.........
Δες εδώ κάποια άρθρα για τον Παΐσιο που βρήκα αυτές τις μέρες, το οποίο περιγράφει το πώς "κατασκευάζονται" οι άγιοι:
https://www.pemptousia.gr/2015/01/os...e-ethnikistis/
http://www.protagon.gr/themata/44341184362-44341184362
Και τι έγραφε ένας "φίλος" που τον γνώρισε:
Παΐσιος, ο άγιος των εθνικιστών και των μισαλλόδοξων.
Τον είχα συναντήσει δύο τρεις φορές, και η εντύπωσή μου ήταν πως πρόκειται για έναν ήρεμο και καλό ανθρωπάκο.
Μάλιστα στην τελευταία επίσκεψή μου (πρέπει να ήταν 1991-92) του είχα πει ότι είμαι γκέι και το είχε αντιμετωπίσει εξαιρετικά κουλ, χωρίς καν να μου αρχίσει ηθικολογίες ή να μου πει τι να κάνω ή να μην κάνω.
Εκείνα τα χρόνια θυμάμαι ότι ήταν η περίοδος της εμμονικής κατασκευής αγίων. Όσοι πιστοί, τρέχαμε όπου ακούγαμε κάτι για ένα γέροντα ή μία γερόντισσα, για να δούμε κάτι θαυμαστό και να έχουμε να λέμε. Όποιο άτομο έχει βρεθεί σε σειρά αναμονής έξω από κελάκι αγίου, μπορεί να καταλάβει πανεύκολα πώς κατασκευάζονται οι ιστορίες και τα θαύματα. Αρκούσε ένα απλό τυχαίο θρόισμα, μία λέξη που δεν ακούστηκε καλά, μία κίνηση, ένα ελάχιστο σημείο, για να κατασκευαστούν ολόκληρες θαυμαστές ιστορίες. Γιατί το άτομο που θα μπορέσει να πει ότι έζησε το θαύμα, είχε (και έχει) πολλά κρέντιτς στην πιστοκοινότητα. Μιλάμε για κανονική πίστωση (από εκεί δεν βγαίνει και η λέξη άλλωστε?).
Κατά τ' άλλα, ο Παΐσιος είχε ιδιαίτερη εμμονή με στρατιωτικά θέματα (οπότε τον επισκέπτονταν πολλοί στρατιωτικοί) και με θέματα τεχνολογίας. Εξ' ου και όλες οι σχετικές ιστορίες για τη Μπόλη και τα τσιπάκια-666.
Υπό άλλες προϋποθέσεις, απλά θα ήταν ένας κατασκευασμένος σούπερ-ήρωας κόμιξ, και θα γνωρίζαμε ότι διαβάζουμε τις φαντασιώσεις κάποιου ζωηρού και παρμένου κοινού υποσυνείδητου.
Στην περίπτωση όμως της ψεκασμένης Ελλάδας, έγινε η ψυχή της σκατοψυχής μας.
Υ.Γ.
(Αν κάποιο άτομο θεωρεί υπερβολική την έκφραση, ας ψάξει να δει τι μεταφέρουν οι προσκυνήτριες/-ές ότι είπε ο "άγιος" για άλλους ανθρώπους. Δεν υπάρχει γειτονικός λαός ή μειονότητα που να μην απαξιώνεται υβριστικά μέσα από τις ρήσεις του).
Και τώρα πες μου ποιοι είναι οι πραγματικοί θεομπαίχτες· ο Πανούσης ή εκείνοι οι "θεοσεβούμενοι" Λιακόπουλοι, στρατόκαυλοι κι εθνικιστές της συμφοράς, που έχουν κάνει σκοπό ζωής τους το χριστεμπόριο;
