Printable View
Πες το αμέσως μόλις το νιώσεις!Χωρίς κλισέ χρονοδιαγράμματα κι ανόητους εγωισμούς.
Βγάλ'το από μέσα σου ν'αναπτύξει τη δυναμική του,χωρίς όμως προσδοκία ανταπόδωσης.
Μην το κάνουμε φτηνή συναλλαγή...Εκφράσου ελέυθερα και αφέσου στο μεγαλείο του
να σε ταξιδέψει κι όπου σε βγάλει!Ζήσε χωρίς φόβο και θα νιώσεις πολύ πιο γεμάτη και δυνατή!
χαζοτσακωνομασταν και με πηρε αγκαλιτσα και μου μιλουσε τοοοοσοοοο γλυκα και λεω "αφου και εγω ξερεις ποσο σε....θελω"(εκει πηγε να μου ξεφυγει!!!),δεν ειναι οτι δεν του το ειπα λογω εγωισμου,ισως να τρομαξα και εγω!!!ντεπομαι κιολας να το πω,δεν ξερω την αντιδραση του,με ψιλοφοβιζει γιατι και αυτος δεν εκδηλωνεται καθολου ευκολα...anyway, o ερωτας ουτως ή αλλως δεν κρυβεται,καποια στιγμη θα μου ξεφυγει κανονικα!!
:) Στις γλυκές αποδράσεις λοιπόν!
τι τελειο!!!!!!!τι γλυκο!!!!!!!!!
ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ - ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ
(Γραμμένο στη μακρόνησο όπoυ οι διαταγές σχετικά με την αλληλογραφία
επέβαλαν να γράφονται μόν "ολίγαι λέξεις υπό την έννοιαν ότι ο αποστολεύς υγιαίνει")
Είμαι καλά, Μητερούλα ... αυγή μου...
Σπεύδω να καλοπιάσω τον φόβο σου. Είμαι καλά.
Κάθομαι κάτω απ' τον ίσκιο της λύπης μου,
κι αφήνω την πένα μου να κλάψει ... Μάνα ...
Τρεμούλα των χεριών ...
Χρόνια που ξεφεύγεται απ' την μπόλια ...
Στεναγμέ που μετράς τον μισεμό μου ...
Είμαι κάλα.
"Πρώτον, Σεβαστή μου ..."
"Πρώτον έρχομαι να ερωτήσω ..." Και δεν ρωτώ τίποτα.
Εδώ δεν ρωτούν. Όλοι "Είναι καλά ..."
Κι ας ανεμίζονται οι κρεμάλες πάνω απ' τα κεφάλια τους.
Κι ας τρώει τα πόδια τους η ύαινα, η πίσσα.
Είμαι καλά.
"Πρώτον, Μητερούλα ... Υγείαν έχω"
Και το στήθος μού φωνάζει σαν πρόβατο βραχνό.
Κι ο ραβδιστής μετράει την ώρα στα πλευρά μου.
"Πρώτον, Μητερούλα ..." Μα συγχώρα με και σήμερα.
Συγχώρα με και σήμερα που δεν θα μάθεις την αλήθεια.
Η αλήθεια γέρασε και δεν ταξιδεύει.
Δεν περνά τη θάλασσα.
Η αλήθεια, Μανούλα, είναι βόλι. Και δεν θα την πω.
"Είμαι καλά".
Σήμερα κλείνω τα χίλια γράμματα. Μα ξέρω ...
Πως έχεις χρόνους να πάρεις μήνυμά μου.
Μα συχώρα με. Συχώρα με, Μητέρα.
Για τα χίλια μονότονα "Είμαι καλά"'
Τα χίλια μονότονα ψέματά μου.
Πήρα ξανά για να σου γράψω.
Έχω την κάρτα μου στα γόνατα.
Και τη χαϊδεύω σαν περίλυπο πουλί!
Το χέρι πια το γράφει μοναχό του
το μικρό, πικρό του, μάθημα:
"Είμαι καλά".
Ξέρω, αχ, Μητερούλα ...
Ξέρω πως σου στέλνω κάθε μέρα
την ταχτική δόση της πίκρας μου. Ξέρω
πως τη χαϊδεύεις τούτη την ψευτιά μου ...
Πως τη ραίνεις με δάκρυα και παραμιλάς. Ξέρω.
Μα δεν κάνει φτερά άλλη λέξη από 'δω ...
"Είμαι καλά".
Μπορείς, ακριβή μου, να τη διαβάσεις και δίχως φως.
Δεν είναι καν ανάγκη να τη διαβάσεις.
Φτάνει μόνο να 'ρθει, να ακουστεί στην εξώπορτα ...
η φωνή του ταχυδρόμου.
Τότε, Μανούλα, μπορεί και να μην είμαι καλά.
Μα εσύ να πιστέψεις τη γραφή μου"
"Είμαι καλά".
Είμαι καλά ... Αφού μπορώ και σέρνω το μολύβι.
Είμαι καλά ... Αφού μπορώ και το ψελλίζω.
Είμαι καλά ... Αφού αραδιάζω στο χαρτί,
"Είμαι καλά".
Αχ, να μπορούσα να 'χα έναν ουρανό
γεμάτο από ψεύτικα τέτοια πουλιά.
Και να τα 'χυνα στο διάστημα ...
Για να 'ρχονται - κι όταν εγώ δεν θ' ανασαίνω.
Να 'ρχονται και να ραμφίζουν το τζάμι του σπιτιού μας.
(Αυτό που κοιτάζει κατά τη θάλασσα)
Και να κελαηδούμε. Να κελαηδούνε σμήνη τις ψευτιές:
"Είμαι καλά".
Μανούλα εσύ ... Εσύ που διαβάζεις με τα δάχτυλα.
Εσύ πού μιλάς τη γλώσσα των χεριών ...
Ακούμπησε τα χείλη σου στο χαρτί
Έτσι όπως έβρισκες, σαν ήμουν παιδί, τον πυρετό μου ...
Και διάβασε πάνω στ' άγραφο χαρτί
Και διάβασε ολόισια απ' την καρδιά μου:
Μάνα ... Αχ ... Μάνα, Μάνα ...
Το κορμί που κανάκεψαν τα χέρια σου
έλιωσε σήμερα κάτω απ' το λιθάρι.
Η φωνή που νανούριζε τον ύπνο σου
βέλαξε κατ' απ' το μαχαίρι.
Μα εσύ γέλα, ακριβή μου. Γέλα ...
Πες πως ξύπνησες απ' όνειρο κακό.
Και γέλα να τα διώξεις.
Γέλα, κι εγώ ... ησύχασε, Μανούλα.
"Είμαι καλά"
Σήμερα μου χύσανε το φως μου. Είμαι καλά.
Είμαι καλά. Χτες κόψανε τα νύχια μου.
Τρόμοι μου πήραν τα φρένα μου. Είμαι καλά.
Είμαι καλά. Αύριο θα με σταυρώσουν.
Είμαι καλά. Είμαι καλά. Είμαι καλά...
Είμαι καλά. Κι ας μην έχω πια μυαλό να το σκεφτώ.
Είμαι καλά. Κι ας μην έχω πια μιλιά να το φωνάξω.
Είμαι καλά. Κι ας μην έχω χέρι να το γράψω.
Γι' αυτό το σκάβω. Το σμιλεύω επιτύμβιο.
Πάνω σ' αυτόν τον ανεμόδαρτο γκρεμνό.
Σ' αυτό το τρελό νεκροταφείο
πως όλοι οι νεκροί του
ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ
Πεθαίνω για Λουντέμη.
Στα 16 μου πάνω στην κρίση της εφηβείας διάβασα ΟΛΑ τα βιβλία του....
Που το βρήκες αυτό ρε Ναταλία?
Κομμάτια έγινα ....
Κι όσο το έβαζα προβληματιζόμουν μήπως να μην το έκανα για σένα...
Ευχόμουν να μην το διαβάσεις και μου στεναχωρεθείς...Αλλά είσαι δυνατή πολύ,αγάπη!
Mετά από αριθμούς κιλών, θερμίδων, πόντων, μετά από ζυγίσματα, υδατάνθρακες, πρωτείνες, διατάσεις, καύσεις, χάπια, ζάρες, ραγάδες, δίαιτες, διατροφές...μετά από φρούτα, άμυλλα, γραμμάρια, ορμόνες, περίοδοι, πτυχώσεις, παροχετεύσεις, εμμονές....μετά από τα μικρά, ταπεινά και ευτελή...κείμενα σαν κι αυτά που κατέβασε η Ναντίν, είναι πράγματι βάλσαμο στις ψυχές μας...
(Βέβαια, οι ταπεινές μου απορίες επιμένουν: πώς βρίσκει τα κατάλληλα λόγια, κείμενα, στίχους, φωτο....γιατί σαφώς δεν είναι μόνο η καλή σχέση με το διαδίκτυο, όπως πίστεψα αρχικά!)
ΝΑ'ΣΑΙ ΚΑΛΑ, ΝΑΝΤΙΝ!
:) Κι εσύ να είσαι καλά,παλίρροια κλπ.μου!(Προτιμώ να σε δω ως φαινόμενο
παρά ως απορρυπαντικό!)Όλοι καλά να είμαστε σε υγεία και διάθεση,
ν'αλληλοσυμπληρωνόμαστε και να σχετιζόμαστε με καλή προαίρεση κι αγάπη!
Δεν έχω ιδιαίτερη σχέση με το διαδίκτυο(τρία πράγματα έμαθα να κάνω και ν'ασχολούμαι)
απλά μας θωρώ ως πολυδιάστατες προσωπικότητες με ποικίλα ενδιαφέροντα πέρα
από την κοινή μας συντεταγμένη,την αφορμή να συμβαδίσουμε μονοπάτια κι όνειρα...
Χαίρομαι να διακρίνω σύμπνοια και περιμένω με λαχτάρα ό,τι κι εσένα συγκινεί!
Να σε προσέχεις!Καλή δύναμη στις προσπάθειες σου για μια καλύτερη ποιότητα ζωής!
Εύχομαι να σε αποδέχεσαι κι όχι απλά να σε ανέχεσαι κοντά μας!Φιλάκια πολλά πολλά!
Quote:
Originally posted by NADINE
:) Κι εσύ να είσαι καλά,παλίρροια κλπ.μου!(Προτιμώ να σε δω ως φαινόμενο
παρά ως απορρυπαντικό!)Όλοι καλά να είμαστε σε υγεία και διάθεση,
ν'αλληλοσυμπληρωνόμαστε και να σχετιζόμαστε με καλή προαίρεση κι αγάπη!
Δεν έχω ιδιαίτερη σχέση με το διαδίκτυο(τρία πράγματα έμαθα να κάνω και ν'ασχολούμαι)
απλά μας θωρώ ως πολυδιάστατες προσωπικότητες με ποικίλα ενδιαφέροντα πέρα
από την κοινή μας συντεταγμένη,την αφορμή να συμβαδίσουμε μονοπάτια κι όνειρα...
Χαίρομαι να διακρίνω σύμπνοια και περιμένω με λαχτάρα ό,τι κι εσένα συγκινεί!
Να σε προσέχεις!Καλή δύναμη στις προσπάθειες σου για μια καλύτερη ποιότητα ζωής!
Εύχομαι να σε αποδέχεσαι κι όχι απλά να σε ανέχεσαι κοντά μας!Φιλάκια πολλά πολλά!
Μα και βέβαια δεν αναγράφομαι ως απορρυπαντικό, καλά το κατάλαβες...το μετέτρεψες βέβαια σε κάτι ωραιότερο..γιατί τί πιο ωραίο από τη φύση; Είναι πάντως αρκτικόλεξο από βίωμα το ονοματάκι μου..ευχαριστώ που αμέσως ανταποκρίνεσαι...που με προ(σ)καλείς να σου δανείσω αυτό που με συγκινεί...αλλά εδώ πράγματι υπάρχει διαδικτυακό θέμα...με το ζόρι και πελώωωωωωρια υπομονή με έμαθε η Λίλη να χρησιμοποιώ βασικά πράγματα...αλλά σιγά-σιγά θα τα μάθω, πού θα παέι;;; Εδώ έμαθα την τέχνη του να αναπνέω και το ακόμη πιο δύσκολο να χαμογελώ και να το νιώθω...εσύ, όμως, που την έχεις την ευκολία συνέχισε να τροφοδοτείς τις αισθήσεις μας (που, συμφωνώ, υπάρχουν και οι άλλες εκτός της γεύσης..) Σε χάρηκα!
:) Έχεις δίκιο!Τέχνη είναι πολλά που θεωρούνται αυτονόητα...Quote:
Originally posted by tidekpe
Εδώ έμαθα την τέχνη του να αναπνέω και το ακόμη πιο δύσκολο να χαμογελώ και να το νιώθω...
Τέχνη που διδάσκεται ή ανακαλύπτεται,ωστόσο μόνο ορώμενη
ως τέτοια αναδεικνύει τη μαγεία της,που τείνουμε να προσπερνούμε...
Για ό,τι τεχνικό χρειαστείς και τυγχάνει να κατέχω,πάντα στη διάθεση σου!
Η ΠΕΡΙΦΡΑΣΤΙΚΗ ΠΕΤΡΑ ( Κική Δημουλά )
Μίλα.
Πες κάτι, οτιδήποτε.
Μόνο μη στέκεις σαν ατσάλινη απουσία.
Διάλεξε έστω κάποια λέξη,
που να σε δένει πιο σφιχτά
με την αοριστία.
Πες:
«άδικα»,
«δέντρο»,
«γυμνό».
Πες:
«θα δούμε»,
«αστάθμητο»,
«βάρος».
Υπάρχουν τόσες λέξεις που ονειρεύονται
μια σύντομη, άδετη, ζωή με τη φωνή σου.
Μίλα.
Έχουμε τόση θάλασσα μπροστά μας.
Εκεί που τελειώνουμε εμείς
Αρχίζει η θάλασσα.
Πες κάτι.
Πες «κύμα», που δεν στέκεται.
Πες «βάρκα», που βουλιάζει
αν την παραφορτώσεις με προθέσεις.
Πες «στιγμή»,
που φωνάζει βοήθεια ότι πνίγεται,
μην τη σώζεις,
πες,
«δεν άκουσα».
Μίλα.
Οι λέξεις έχουν έχθρες μεταξύ τους,
έχουν τους ανταγωνισμούς:
αν κάποια απ αυτές σε αιχμαλωτίσει,
σ' ελευθερώνει άλλη.
Τράβα μία λέξη απ΄τη νύχτα
στην τύχη.
Ολόκληρη νύχτα στην τύχη.
Μη λες «ολόκληρη»,
πες «ελάχιστη»,
που σ αφήνει να φύγεις.
Ελάχιστη
αίσθηση,
λύπη
ολόκληρη
δική μου.
Ολόκληρη νύχτα.
Μίλα.
Πες «αστέρι», που σβήνει.
Δεν λιγοστεύει η σιωπή με μια λέξη.
Πες «πέτρα»,
που είναι άσπαστη λέξη.
Έτσι, ίσα ίσα
να βάλω έναν τίτλο
σ αυτή τη βόλτα την παραθαλάσσια.
ΜΥΡΤΙΩΤΙΣΣΑ(1885-1968)
Σ΄ΑΓΑΠΩ
Σ΄αγαπώ - δεν μπορώ
τίποτ΄άλλο να πω
πιο βαθύ, πιο απλό,
πιο μεγάλο!
Μπρος στα πόδια σου εδώ
με λαχτάρα σκορπώ
τον πολύφυλλο ανθό
της ζωής μου.
Ώ μελίσσι μου, πιες
απ΄αυτόν τις γλυκές,
τις αγνές ευωδιές
της ψυχής μου!
Τα δυο χέρια μου - νά!
στα προσφέρω δετά,
για να γείρεις γλυκά
το κεφάλι,
κ΄η καρδιά μου σκιρτά
κι όλη ζήλεια ζητά
να σου γίνει ως αυτά
προσκεφάλι!
Και για στρώμα, καλέ,
πάρε όλην εμέ -
σβήσ΄τη φλόγα σε με
της φωτιάς σου,
ενώ δίπλα σου εγώ
τη ζωή θ΄αγροικώ
να κυλάει στο ρυθμό
της καρδιάς σου!..
Σ΄αγαπώ - τι μπορώ
ακριβέ, να σου πώ,
πιο βαθύ, πιο απλό,
πιο μεγάλο;..
ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ ΣΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ (Εμπειρίκος Ανδρέας)
Σκοπός της ζωής μας δεν είναι η χαμέρπεια.
Υπάρχουν απειράκις ωραιότερα πράγματα και απ' αυτήν
την αγαλματώδη παρουσία του περασμένου έπους.
Σκοπός της ζωής μας είναι η αγάπη.
Σκοπός της ζωής μας είναι η ατελεύτητη μάζα μας.
Σκοπός της ζωής μας είναι η λυσιτελής παραδοχή της ζωής μας
και της κάθε μας ευχής εν παντί τόπῳ εις πάσαν στιγμήν
εις κάθε ένθερμον αναμόχλευσιν των υπαρχόντων.
Σκοπός της ζωής μας είναι το σεσημασμένον δέρας της υπάρξεώς μας.