Σας βάραγαν οι γονείς σας όταν ήσασταν παιδιά;

Πόσα στενάχωρα διαβάζουμε εδώ πέρα...
Έχω φάει πολύ ξύλο παρόλο που οι δικοι μου δεν ανήκουν στην εποχή του εξουθενωμένου.
Το χειρότερο το έφαγα για έναν έρωτα μεγάλο στα 19 μου.
Φυσικά απαγορευόταν να ερωτευτώ. Να βγω και να γνωρίσω κάποιον. Κι επειδή υπέπεσα σε αυτό το αμάρτημα, γυρνώντας σπίτι έφαγα το ξυλο της αρκούδας. 19 χρόνων κοπέλα.
Από τον πατερα μου. Ήταν και το μόνο «άγγιγμα» που θυμάμαι από εκείνον. Γιατί τίποτα άλλο στο σπίτι μας δεν υπήρχε. Ούτε συναισθήματα, ούτε έκφραση φυσικά αυτών, ούτε τίποτα. Τα βασικά να γίνονται φαΐ, νερό, ένα κεραμίδι κι όλα τα υπόλοιπα λεπτομέρειες.
Στο ξύλο της αρκούδας θα κολλήσουμε τώρα; Και για έναν έρωτα μάλιστα;
Αφού ούτως η άλλως έπρεπε να βρούμε γαμπρό μέσω κάποιας αόρατης διαδικασίας χωρίς να τον γνωρίσουμε, χωρίς να βγουμε μαζί του, χωρίς να έχουμε σχέση. Απλά θα μας εβρισκε κάποιος και θα μας παντρευόταν απλά κι ομορφα.
Και το κούτελο καθαρό. Προπαντώς αυτό.

Quote:

---

Originally Posted by Nefeli28

Γιατί τίποτα άλλο στο σπίτι μας δεν υπήρχε. Ούτε συναισθήματα, ούτε έκφραση φυσικά αυτών, ούτε τίποτα. Τα βασικά να γίνονται φαΐ, νερό, ένα κεραμίδι κι όλα τα υπόλοιπα λεπτομέρειες.

---

Έτσι ακριβώς ήταν και στο "δικό" μου σπίτι.

Ακόμα θεωρώ λάθος αυτό που κάνουν κάποιοι, να παντρεύονται με σκοπό τα παιδιά. Τα παιδιά πρέπει να έρχονται παρακάτω και όχι να είναι η βάση του γάμου. Δεν αποφασίζεις να ζήσεις όλη σου την ζωή με μια γυναίκα με στόχο τα παιδιά. Κάπου παρακάτω αυτό θα καταρρεύσει.

Quote:

---

Originally Posted by Nefeli28

Το χειρότερο το έφαγα για έναν έρωτα μεγάλο στα 19 μου.
Φυσικά απαγορευόταν να ερωτευτώ. Να βγω και να γνωρίσω κάποιον. Κι επειδή υπέπεσα σε αυτό το αμάρτημα, γυρνώντας σπίτι έφαγα το ξυλο της αρκούδας. 19 χρόνων κοπέλα.
Από τον πατερα μου. Ήταν και το μόνο «άγγιγμα» που θυμάμαι από εκείνον. Γιατί τίποτα άλλο στο σπίτι μας δεν υπήρχε. Ούτε συναισθήματα, ούτε έκφραση φυσικά αυτών, ούτε τίποτα. Τα βασικά να γίνονται φαΐ, νερό, ένα κεραμίδι κι όλα τα υπόλοιπα λεπτομέρειες.
Στο ξύλο της αρκούδας θα κολλήσουμε τώρα; Και για έναν έρωτα μάλιστα;
Αφού ούτως η άλλως έπρεπε να βρούμε γαμπρό μέσω κάποιας αόρατης διαδικασίας χωρίς να τον γνωρίσουμε, χωρίς να βγουμε μαζί του, χωρίς να έχουμε σχέση. Απλά θα μας εβρισκε κάποιος και θα μας παντρευόταν απλά κι ομορφα. Και το κούτελο καθαρό. Προπαντώς αυτό.

---

Mπορει καποιος να παρει ολα αυτα που εγραψε η Νεφελη
και να τα κανει STICKY εξω απ'τo γραφειο καθε ψυχολογου ?
Η τουλαχιστον, αυτα που υπογραμμισα σε bold ....

Να δουμε αν θα πατησουν γονεις απ'εξω ! (στον αιωνα τον απαντα).

Πόσος κόσμος από μας έζησε και ζει ακόμα κάτω απ τον εκβιασμό του καθαρού κούτελου? Του τι θα πει ο κόσμος? Δε με νοιάζει πια. Πόση σκλαβιά ζήσαμε μέσα μας? Πόση ζωή χάσαμε για την "καλή" μας εικόνα? Πόση υποκρισία? Να υποκρινόμαστε όλοι πως είμαστε αγγελικά πλασμένοι και να κρίνουμε τους άλλους.. Μόνο κρίνουμε.

Παιδιά είναι αυτό που είχα πει σε ένα θέμα, πως πέρασαν οι γονείς στα παιδιά κόμπλεξ και εκείνα με την σειρά τους στα δικά τους παιδιά κλπ. Όλα αυτά κεκαλυμμένα μέσα από το πρίσμα του "δήθεν", αυτό που αναφέρατε σχεδόν όλοι. Το τι θα πει ο κόσμος, τι θα πουν οι γείτονες κλπ. Κόμπλεξ παλαιότερων γενιών, ευτυχώς η γενιά μου, γενιά του 97' και οι πιο μικρές, γενιά του 2000 κλπ. μεγαλώνουμε σε ένα πιο φυσιολογικό περιβάλλον, οι γονείς κρατάνε μερικά κόμπλεξ, από τους δικούς τους γονείς, αλλά τουλάχιστον δεν το μετέφεραν σε εμάς. Μόνο που υπάρχει μεγάλη στεναχώρια λόγω κρίσης, αλλά τουλάχιστον σπουδάζουμε για να φύγουμε στο εξωτερικό, αυτό κάνουμε σχεδόν όλοι. Εκείνοι που θέλουν να μείνουν, είναι εκείνοι που έχουν έτοιμες δουλειές, επιχειρήσεις κλπ.

Ξέφυγα από το θέμα, καταλαβαίνετε τι θέλω να πω. Το μόνο που συνιστώ, σαν πιο μικρός και σχετικά άπειρος με το θέμα ζωή, είναι να μην μεταδώσετε αυτά που περάσατε, στα δικά σας παιδιά. Μην βγάλετε το ίδιο μίσος και την ίδια κακία. Το λέω αυτό, γιατί όλοι λέμε να μην μοιάσουμε στους γονείς μας, αλλά στο τέλος αυτό γίνεται, όταν κάνουμε δική μας οικογένεια. Γι'αυτό υπομονή και ηρεμία. Παρελθόν ήταν και πέρασε παίδες, το παρόν και το μέλλον έχουν σημασία.

Quote:

---

Originally Posted by Kostas_14

Το μόνο που συνιστώ, σαν πιο μικρός και σχετικά άπειρος με το θέμα ζωή, είναι να μην μεταδώσετε αυτά που περάσατε, στα δικά σας παιδιά. Μην βγάλετε το ίδιο μίσος και την ίδια κακία.

---

Το γνωριζουμε, φιλτατε. Το γνωριζουμε !
Να σαι σιγουρος οτι καποιοι απο μας ΔΕΝ θα τα επαναλαβουμε (ολα αυτα).
Με οποιοδηποτε κοστος (για μας).

Απ αυτά που βλέπω γύρω μου δε νομίζω πως έπαψαν τα κόμπλεξ να μεταφέρονται από γενιά σε γενιά. Μακάρι να γινόταν αλλά δεν έγινε. Απλά τα κόμπλεξ μεταλλάχθηκαν και εμφανίζονται λίγο διαφορετικά . Επίσης μεταφέρονται τώρα πλέον με την αδιαμφισβήτητη μέθοδο του "σ αγαπώ" κι όχι του ξύλου. Δυστυχώς δεν εξελιχθήκαμε..Μεταλλαχθήκα με.

Ολοι μας δερνανε τοτε. Γονεις δασκαλοι επισκεπτες περαστικοι. Ενας μπογιατζης με ειχε χαστουκισει τοσο δυνατα που ζαλιστηκα και επεσα κατω. Ειχα πει κατι, με την αφελεια του πενταχρονου, που τον προσεβαλε.

Eγω το ειπα ...
Για καποιον αδιευκρινιστο λογο (ακομα και για μενα, σημερα, εδω)
αν φας ξυλο μεχρι Εκτη Δημοτικου (οχι παραπανω) και μαζι με σενα
τρωνε ξυλο και ΟΛΟΙ οι συνομηλικοι στην μικροκοινωνια που ζεις ....
η ζημια ειναι ελαχιστη. Κατι σαν αγγαρεια που ποναει και κουραζει
αλλα τιποτα περισσοτερο.

ΑΝ ΟΜΩΣ τρως ξυλο μετα το Δημοτικο, ενω σχηματιζεται το εγω σου
και η αυτοεκτιμηση σου, ενω προσπαθεις να βρεις τι ειναι αυτο που σε
διαφοροποιει απο τους αλλους .... τοτε η ζημια ειναι ΜΕΓΙΣΤΗ.
Το ξυλο εχει φτασει στην ψυχη σου. Και την ΜΑΤΩΣΕ.

Οπως η Νεφελη που εφαγε ξυλο στα 19 της (αλλα και αλλοι που δεν
τολμουν να το γραψουν εδω μεσα για τον α η β λογο ... δεν το ψαχνω)

Quote:

---

Originally Posted by Εξουθενωμένος

Eγω το ειπα ...
Για καποιον αδιευκρινιστο λογο (ακομα και για μενα, σημερα, εδω)
αν φας ξυλο μεχρι Εκτη Δημοτικου (οχι παραπανω) και μαζι με σενα
τρωνε ξυλο και ΟΛΟΙ οι συνομηλικοι στην μικροκοινωνια που ζεις ....
η ζημια ειναι ελαχιστη. Κατι σαν αγγαρεια που ποναει και κουραζει
αλλα τιποτα περισσοτερο.

ΑΝ ΟΜΩΣ τρως ξυλο μετα το Δημοτικο, ενω σχηματιζεται το εγω σου
και η αυτοεκτιμηση σου, ενω προσπαθεις να βρεις τι ειναι αυτο που σε
διαφοροποιει απο τους αλλους .... τοτε η ζημια ειναι ΜΕΓΙΣΤΗ.
Το ξυλο εχει φτασει στην ψυχη σου. Και την ΜΑΤΩΣΕ.

Οπως η Νεφελη που εφαγε ξυλο στα 19 της (αλλα και αλλοι που δεν
τολμουν να το γραψουν εδω μεσα για τον α η β λογο ... δεν το ψαχνω)

---

Δεν τολμούν να το γράψουν γιατί τους διέλυσε. Τους έκανε να μην αντέχουν να το γραψουν. Ούτε καν ανώνυμα. Αυτό που δεν αντέχεις να πεις η να γράψεις είναι πάντα το χειρότερο

ειναι παντα αυτο που σε εξουσιαζει ενοεις

Quote:

---

Originally Posted by sisy

Δεν τολμούν να το γράψουν γιατί τους διέλυσε. Τους έκανε να μην αντέχουν να το γραψουν. Ούτε καν ανώνυμα. Αυτό που δεν αντέχεις να πεις η να γράψεις είναι πάντα το χειρότερο

---

Αυτο ειναι το καλο με τα ανοιχτα fora.
Ο καθενας βγαζει αυτο που ειναι ΕΤΟΙΜΟΣ να βγαλει.
Πολυ καλο αυτο ... παρα πολυ καλο !

Εμένα με χτυπούσανε οι γονείς μου όταν ήμουνα μικρή και ο αδελφός μου όταν μεγάλωσα λιγάκι....:(

Ο αδερφος βρηκε "στρωμενη κατασταση" .... να μην ριξει και αυτος ενα ?
Και προφανως τωρα .... χορτασε, ξεθυμανε και διδασκει ηρεμια και πραοτητα,
να υποθεσω ....

Απορω γιατι καποιοι να γινονται γονεις.....

Εγω παλι εχω παρα πολυ καλους γονεις ειμαι τυχερη, αν και εχω φαει μερικες και απο τους δυο. Πηραμε ομως αγαπη και οταν τα θυμαμαι μελγχολω που περασαν τα χρονια....ο Πατερουλης μου ειναι Αγιος πραγματικα, η Μανουλα δυναμικη, στοματου, αν ειχα κατι πιο ευκολα τα ελεγα στο μπαμπα παρα στη μανα μου.....Με πυρετο 40 επρεπε να πηγαινουμε σχολειο κτλ πιο πολυ γκρινιαρα θα την ελεγα την μανα μου...αλλα μας στεκονται ( και στην αδερφη μου)μεχρι τωρα.

Ημουν ομως και ενα παιδι που ποτε δεν ελεγα ψεματα, ουτε εφηβεια περασα και γενικα οτι μου ελεγαν το εκανα....Εχω βεβαια ενα παραπονο και απο τους δυο στο γεγον ος οτι σαν πιο μεγαλοι δε με προστατεψαν στον πρωην αντρα μου....επειδη μενουμε σε επαρχια τα πραγματα ηταν δυσκολα και ειδικα ο μπαμπας σκεφτοταν τον κοσμο....ειχα λοιπον καποιους μηνες σχεση μαζι του και επειδη καποιος συγχωριανος μας ειδε τοτε με τα λεγομενα του μπαμπα θα επρεπε να τον παντρευτω....Ομως λιγο πριν το γαμο εβλεπα πολλα και τα εβλεπαν και αυτοι, εγω ειχα μετανοιωσει δεν ηθελα αυτο το γαμο ομως ΕΠΡΕΠΕ να γινει....Εγω με σκυμμενο το κεφαλι και οπως ειπα ενα παιδι που ακουγε παντα τους γονεις δεν μπορουσα να κανω κατι....

Ωσπου εγινε αυτος ο γαμος στα 19 μου....Το τι περασα δεν λεγεται κακοποιηση με οτι συνεπαγεται....Τα εβλεπαν και παλι , ομως τιποτα λλα ουτε εγω μπορουσα οχι πλεον γιατι σκεφτομουν τους δικους μου ΑΛΛΑ γιατι ηρθε η πριγκιπισσα μου και ο κυριοτερος λογος ΦΟΒΟΜΟΥΝ.Κανενας ομως δεν μπορουσε να κανει κατι....και ευτυχως που ειμαι πολυ ησυχη και σκεφτομουν παντα το κοριτσακι μου και δεν του εβγαζα γλωσσα αλλιως δεν θα εγραφα.....
Ζουσα μονο για το παιδακι μου ημουν 23 και ενιωθα 50 το ειχα παρει πλεον αποφαση....με αυτον θα γερασω...ομως στα ματια μου φαινονταν η θλιψη, δεν το εβαλα κατω ομως δεν ξερω απο που επαιρνα τοσο δυναμη......
Ομως ηρθε επιτελους η ωρα και στα 26 με αφησε....αχ δεν μπορειτε να φανταστειτε τη χαρα μου....Τα λογια του μπαμπα:κορη μου μη στενοχωριεσαι θα ερθει ετσι κανει αυτος....ειναι δυσκολο να εισαι χωρισμενη με παιδι, ποιος θα σε παρει? Εντωμεταξυ δεν ξερω αν εχει σημασια αλλα ειμαι αρκετα εμφανισιμη ως γυναικα αλλα ΕΥΤΥΧΩΣ βρηκε αλλη!!!

Δεν με ταραξαν πολυ τα λογια του...του μιλησα ωραια οπως ετσι κανω παντα ειδικα με το μπαμπα μου, του ειπα πατερα δεν τον θελω πισω ξερεις τι περναω, σ'αρεσει να περναει ετσι το παιδι σου? Θα τα καταφερω εγω με το παιδι μου, εσεις θα πεθανετε εγω ομως τι θα κανω με αυτον? Να μου κανει και αλλο παιδι και μετα?
Τα λογια μου τον ταραξαν ετσι μου ειπε ενταξει κορη μου σκυβοντας το κεφαλι, εγω θα ειμαι εδω και θα σε βοηθησω, ομως και η μανα σου...
Μπορει ναι να ηταν ασχημο αυτο που εκαναν αλλα το σημαντικοτερο για μενα ειναι οτι εμαθαν απο τα λαθη τους και οι ιδιοι αυτοτιμωρουνται τωρα και λενε συνεχως τι σου καναμε κορη μου?

Στα 26 μου ειχα την 5χρονη κορη μου....τα καταφερα ομως...πιστευω...

Καθε βραδυ που ξαπλωνω λεω: Την μεγαλωνω σωστα? της λειπει κατι? Μηπως θα εχει ψυχολογικα που ειναι χωρισμενων γονιων? Ο μπαμπας της δεν την βλεπει (δεν εκοψα ποτε εγω τις επαφες τους δεν ειχα το δικαιωμα, ηταν μπαμπας της)Ποτε ομως κιολας τον κατηγορησα ηθελα να βγαλει το παιδι μου τα δικα της συμπερασματα....
Εχουμε 20 χρονια διαφορα σαν αδερφες πλεον...
Κανεις δεν μπορει να την πειραξει γινομαι λυκος να το φαω.... Δεν την χτυπησα ποτε , τιμωριουλες ομως ναι...την εκανα πιο δυνατη απο μενα να διεκδικει τα δικαιωματα της και να τους βαζει ολους στη θεση τους...Και οτι την χαλαει να το πεταει μακρυα....Ποτε δεν της ειπα να μ'αγαπαει με το ζορι δεν μπορω να το πω αυτο....Ομως ειμαι τοοοοοσο υπερηφανη που μου το δειχνει καθε μερα αυτο και βλεπει και τον κοπο που εχω κανει τοσα χρονια.....Οταν ειναι αρρωστουλα δεν θα την παω στο σχολειο θα την αφησω σπιτι να την φροντιζω, οπως δν εκανε η δικη μου μανα...οτι μου ελλειψε να της το δωσω....αν μια μερα δεν εχει ορεξη να διαβασει δεν της φωναζω οπως εκανε η δικια μου....και γω ημουν παιδι και ξερω.....

Η προτραιοτητα μου ειναι αυτη....πρωτα αυτη και μετα εγω, οχι δεν εχω αφησει τον εαυτο μου ισα ισα, αλλα πρω τα αυτη....Μπορει να μην της επερνα ολα τα παιχνιδια που ηθελε Αλλα της εχω δωσει τον εαυτο μου, ειναι το φως μου η ζωη μου....
Σιγουρα θα εχω κανει και εγω λαθη Ομως τα συζητζω μαζι της....Εχει γνωμη και την ακουγα απο βρεφος ολοι μας εχουμε γνωμη, παντα χτυπαω την πορτα του δωματιου της ειναι ο χωρος της οπως τον εχουμε ολοι.....
Ελπιζω να εχω κανει μια σωστη κορη και πανω απ'ολα χωρις καταθλιψεις που με τρομαζει πολυ....Ο θρονος της καρδιας μου ειναι ΜΟΝΟ δικος της...Ευχαριστω πολυ την κορουλα μου που μέκανε και με κανει υπερηφανη ΑΛΛΑ και τους γονεις μου που ειναι διπλα μου σε ολα!!!!