Σε αυτό δεν μου απάντησες Μάρα. Μπορεί κάποιος να είναι έξυπνος και να μην είναι ικανός?
Printable View
E Μάρα απάντησέ μου εσύ που είσαι εξυπνούλα στο πιο πάνω ποστ μου, σε παρακαλώ!
[μα αυτο πιο πολυ με ατακα μιαζει παρα με κατι σοβαρο πχ πιο ευκολα κανεις αισθηση με ατακες παρα με βαθυτερα νοηματα γιατι οταν ριχνεις αδεια σου ξαναρχενται γεματα.Quote:
QUOTE][φτερα στον ανεμο, ό,τι πει κι ό,τι του φανει του καθε τυχαιου...
/QUOTE]
Μάρα μου απάντησέ μου στο πιο πάνω πόστ μου εσύ που τα ξέρεις όλα!!! Πού είσαι ;;;;
Κι εγώ 42! Ναι, δελφίνι μου... μπορεί και να μείνουμε (μπορεί και όχι βέβαια), μπορεί κι αύριο το πρωϊ να μην υπάρχουμε... τα πάντα μπορεί! Και για όλους. Ούτε οι πρώτες, ούτε οι τελευταίες. Κανείς δεν γνωρίζει τι θα του συμβεί στο μέλλον, ούτε καν στο επόμενο λεπτό. Η ζωή είναι γεμάτη ανατροπές. Είναι αδύνατον να έχεις τον απόλυτο έλεγχο των πραγμάτων γιατί υπάρχουν και οι εξωγενείς παράγοντες που δεν μπορείς να τους προβλέψεις. Μπορεί να καταστραφείς και να σωθείς μέσα σε μια στιγμή. Κάποιος μπαίνει στη βάρκα περνάει ένα ταχύπλοο απο πάνω του και τον πνίγει, αν φορούσε σωσίβιο πιθανόν να είχε σωθεί... σκέψου όμως ότι προηγουμένως η ίδια διαδρομή είχε γίνει πολλές φορές χωρίς ποτέ να έχει συμβεί κάτι κακό και πως χιλιάδες άλλοι μπορεί να μπήκαν σ' αυτή τη βάρκα χωρίς σωσίβιο κι όμως να μην πνιγήκαν. Εδώ παρεμβαίνει ο παράγοντας τύχη. Υπάρχει βέβαια και η ατομική ευθύνη ως ένα βαθμό γιατί θα πρέπει πάντα να γνωρίζεις το μέγεθος των δυνατοτήτων σου, αν δεν ξέρεις κολύμπι δεν μπαίνεις σε μια βάρκα που μπορεί να βυθιστεί για οποιοδήποτε λόγο κι αν πάλι μπεις για να μην στερήσεις απο τον εαυτό σου τις χαρές της ζωής, γιατί δεν γίνεται να ζήσεις τη ζωή σου μέσα σε μια γυάλα, φροντίζεις να φοράς σωσίβιο αλλιώς... ή μαθαίνεις πρώτα να κολυμπάς ή παίρνεις το ρίσκο κι ό,τι γίνει. Και πάλι όμως τίποτα δεν σε διασφαλίζει. Μπορεί να έχεις λάβει όλα τα μέτρα εσύ και να σου συμβεί το κακό απο τις λάθος ενέργειες των άλλων. Αυτό που εσύ μπορείς να κάνεις αξιολογώντας τις καταστάσεις είναι να κάνεις το καλύτερο δυνατό που μπορείς για σένα, δεν μπορείς όμως να διασφαλίσεις την εξέλιξη και την έκβαση των πραγμάτων. Εγώ δεν πιστεύω λοιπόν ότι τα πάντα είναι απολύτως θέμα επιλογών γι' αυτό και δεν πρέπει να πυροβολούμε τους εαυτούς μας, να έχουμε αυτογνωσία και να μπορούμε να κάνουμε αυτοκριτική κι όχι αυτομαστίγωμα -δύσκολο πράγμα αυτό βέβαια- ακριβώς επειδή υπάρχει και ο παράγοντας τύχη που καθορίζει σε ένα σημαντικό βαθμό τα πράγματα κι όπως είπε ένας φίλος: «Αυτό που θέλεις, αυτό που επιθυμείς, θά'ρθει όταν θέλει. Όχι όταν θέλεις» -και αν- θα συμπληρώσω εγώ. Πρέπει να μάθουμε πρώτον να διαχωρίζουμε το κομμάτι της δικής μας ευθύνης απο το κομμάτι της ευθύνης των άλλων, ο κόσμος δεν είναι όμορφος αγγελικά πλασμένος, υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να κάνουν κακό. Όπως δεν είναι δυνατόν να φταίνε πάντα οι άλλοι για όλα έτσι δεν είναι δυνατόν να φταίμε πάντα και για όλα κι εμείς. Αν κάποιος σου επιτεθεί με μαχαίρι στο δρόμο, δεν φταίς εσύ. Ειδικά στις ανθρώπινες σχέσεις ο τρόπος που παρεμβαίνουν οι άλλοι είναι απρόβλεπτος. Υπάρχουν κάποια πράγματα που μπορούμε να προσέχουμε, τα αυτονόητα, υπάρχει ένας οδηγός με βασικές πληροφορίες, δεν μπορούμε όμως να ζούμε τις ζωές μας περιχαρακωμένοι. Πρέπει να μάθουμε να ζούμε το σήμερα, το τώρα... δεν ξέρω με ποιό τρόπο αλλά αυτό πρέπει να κάνουμε. Κι όταν θα σου συμβεί το κακό, το μοιραίο, βλέπεις εκεί πως μπορείς να το διαχειριστείς.
Αυτό που με διώχνουνε από όλες τις δουλειές πώς το εξηγείς? Δεν αξίζω ε?
η γυμναστικη που ξεκινησες τωρα θα σε βοηθησει γενικα να παρεις μπρος, να γινεις καπως πιο δημιουργικη, να παιρνει στροφες το μυαλο...
Απλα οταν η τεμπελια σου χτυπαει την πορτα, μην ενδιδεις.
Εγω πχ οταν βαριεμαι να παω γυμναστηριο, βλεπω κατι φωτος που εχω φτιαξει σε φακελους στον υπολογιστη μου πώς ήμουν με τα κιλα και πως θελω να γινω, και τρεχω....
Καταλαβες? τεμπελια-ανταμοιβη, σημειωσατε 0-1 :)
Σωστά!
Μάρα,
τελικά οι παλαιοημερολογίτες αποκλείεται να γίνουνε πια φίλοι μου, αφού τους έβρισα ε? Δεν θα γίνουνε φίλοι μου ούτε και 100 χρόνια να περάσουνε?
Να σου πω την αλήθεια δεν με ενδιαφέρουνε καθόλου δεν θα τους έκανα παρέα ούτως ή άλλως γιατί έχω τα προβλήματα μου και ασχολούμαι με αυτά και παρέα να τους κάνω θα μου δημιουργήσουνε περισσότερα προβλήματα αλλά δεν θα ήθελα να έχω και κακές σχέσεις.
Θα ήθελα να με αποδέχονται γιατί αυτό σου δίνει δύναμη και αυτοπεποίθηση ότι ο κόσμος σε αγαπάει και ίσως σε θαυμάζει κιόλας.
Και κάτι άλλο δεν μου αρέσει που έχω αυχενικό μου δημιουργεί ψυχολογικά προβλήματα. Πώς κατάφερα και το έκανα δεν πρόσεξα και κατηγορώ τον εαυτό μου για αυτό και να αδυνατήσω (αν γίνει αυτό ποτέ) αυτό θα υπάρχει :(
Επίσης θα μπορέσω να αδυνατίσω ποτέ??? Ξέρω ανθρώπους που προσπαθούνε χρόνια και δεν τα καταφέρνουνε. Λέτε εγώ να μπορέσω???
Κάνω διατροφή! Αυτή που μου έδωσε ο διαιτολόγος μου αλλά θα τα καταφέρω???? Μακάρι επιτέλους να με δω αδύνατη και τι στον κόσμο!!!!
http://dutchesss.queen.gr/fitness/st...na-adynatiseis
Ριξε μια ματια και σε αυτο ......
Άρχισα διατροφή και άσκηση για να δούμε τι θα κάνω σε 2 μήνες από τώρα. Είμαι 79 κιλά τώρα σε 2 μήνες πρέπει να είμαι 71 για να δούμε....
Kανονικα, πρεπει να χανεις το 1%του βαρους σου /βδομαδα , ειναι το μαξιμουμ ............
Πώς καλλιεργειται πρακτικα δεν ξερω....
Αντιγραφω απο το βιβλιο του Goleman Συναισθηματικη Νοημοσυνη
Μερικές συμβουλές για το πώς μπορούμε να βελτιώσουμε τις συναισθηματικές μας δεξιότητες περιλαμβάνουν τις εξής:
Να μάθουμε να βάζουμε ταμπέλες στα συναισθήματα κι όχι στους ανθρώπους
Να εξασκηθούμε στο να διακρίνουμε τη διαφορά μεταξύ σκέψεων και συναισθημάτων.
Να εξασκηθούμε στο να αναγνωρίζουμε τα συναισθήματά μας.
Να αναλαμβάνουμε την ευθύνη των συναισθημάτων μας.
Να μάθουμε να “ακούμε” τα συναισθήματά μας προκειμένου να φτάσουμε σε συμπεράσματα και για να λάβουμε αποφάσεις
Να κάνουμε εξάσκηση στο να ξεπερνάμε τα αρνητικά μας συναισθήματα, αλλάζοντας τον τρόπο σκέψης και δράσης μας.
Στις αναποδιές που μας τυχαίνουν να εντοπίζουμε τι είναι αυτό που θέλουμε και να διοχετεύουμε την ενέργειά μας στην
παραπέρα δράση
Να δείχνουμε σεβασμό και κατανόηση στα συναισθήματα των άλλων.
Να προσπαθούμε να καταλαβαίνουμε τους άλλους, και να μην ασκούμε μόνο κριτική ή κάνουμε έλεγχο ή κήρυγμα.
Να προσπαθούμε να προβλέπουμε τα συναισθήματά μας.
Μάρα να σε ρωτήσω κάτι: Πιστεύεις ότι αν δεν έκλεβα τον γκόμενο της Μαρίας δεν θα μου συνέβαιναν όλα αυτά που έπαθα μετά; Ή θα τα περνούσα ούτως ή άλλως όλα αυτά που πέρασα?
Και κάτι άλλο υπάρχει περίπτωση να γίνουνε ποτέ ξανά φίλου μου οι παλαιοημερολογίτες ή δεν θα ξεχάσουνε τα βρισίδια ούτε και 100 χρόνια αν περάσουνε?
Δελφινι δεν ειμαι μαντης για να ξερω.
Νομιζω οτι η ψυχωση ετσι κι αλλιως θα εκανε μπαμ καποια στιγμη, ισως με αλλη αφορμη
Οταν μπινελικωνουμε καποιους, κλεινουμε πορτες επικοινωνιας. Οποτε πριν τους μπινελικωσουμε, καλο ειναι να σκεφτουμε αν θελουμε αυτους τους ανθρωπους στη ζωη μας, αν τους θελουμε προσεχουμε τι λεμε, αν δεν τους γουσταρουμε αδιαφορουμε.
Η συναισθηματικη νοημοσυνη δεν καλλιεργειται , το EQ δλδ , οσο εχεις , εχεις , ειναι ο αντικαταστατης του IQ , δεν μπορεις να την αυξησεις , ειναι σαν να λες , ' πως θα γινω πιο εξυπνος ' ...........αλλο οι συμνισθηματικες μας δεξιοτητες , αυτες βελτιωνονται , αλλα στο μονο που εχουν ομοιοτητα με την EQ , ειναι η λεξη ' συναισθηματικη ' .....................
Δεν ξέρω αν ήτανε ψύχωση απλά ξαφνικά βρέθηκα δίχως φίλες κλεισμένη στο σπίτι με την μαμά και τον μπαμπά μόνο και τον αδελφό μου με ινγκριντες στο παλαιό να αντιμετωπίσω ξαφνικά όλοι οι φίλοι που είχα από το παλαιό ήτανε , και με πολεμούσαν . Ο αδελφός μου με πλάκωνε στο ξύλο . Πέρασα μια κόλαση... Δεν είχα καμιά προσωπική ζωή καμία χαρά. Είχα και τις τύψεις μου που της πήρα τον γκόμενο. Πιο πολύ σαν χοντρή κατάθλιψη μου έμοιαζε παρά για ψύχωση. Δεν είχα την ωριμότητα τότε να σκεφτώ τις συνέπειες από τα βρισίδια ήτανε πάνω από τις δυνάμεις μου το όλο θέμα. Δεν τους γούσταρα, έπρεπε να αδιαφορήσω αλλά βρισκόμουνα σε αδιέξοδο γιατί με κολλούσανε παρά την θέληση μου τους έβλεπα κάθε Κυριακή στην εκκλησία δεν μπορούσα να τους αποφύγω.
Πιστεύεις θα τα πάθαινα ούτως ή άλλως έστω και αν δεν έκλεβα τον γκόμενο αυτηνής.... (δεν την χωνεύω , δεν ξέρω αν είναι καλό κορίτσι ή όχι αλλά εγώ έπαθα τόσα εξαιτίας της)?? Ξέρω ότι δεν είσαι μάντης αλλά πες μια γνώμη.
Δελφινι τα εχουμε χιλιοξαναματαεπαναλαβει χαχα
Δεν της εκλεψες το γκομενο, δεν της πηρες τον αντρα για να κανεις σχεση μαζι του, δεν εισαι αντροχωριστρα! Πως αλλιως να το πω? Αυτος σε γουσταρε, στα εριξε, εσυ ενεδωσες, τελος!
Αυτοι το εκαναν θεμα μεταξυ τους, παντα ετσι γινεται οταν οι αργοσχολοι δεν εχουν που να εκτονωθουν για χαβαλε, εσυ τα πηρες χοντρα και μπινελικωσες.
Και μετα βαρεσες διαλυση. Οκ ανθρωπος εισαι, ποσο να αντεξεις?
Πιστευω οτι ναι θα τα παθαινες οπως τα επαθες, μπορει με αλλο τροπο, μπορει με αλλη αφορμη, σε αλλη φαση, αλλα αργα η γρηγορα θα τα ζουσες...
Οταν ησαστε μικρες με τη Μαρια τι σχεση ειχατε? κανατε παρεα?? οι γονεις σας τι σχεση ειχαν?
Με την Μαρία δεν κάναμε παρέα από μικρές. Γύρω στα 21 αρχίσαμε να κάνουμε παρέα μέχρι τα 24 περίπου. Παλιά αγνοούσα την ύπαρξή της. Η θεία μου η Πόλυ που πήγαινε στην εκκλησία όταν η Μαρία ήτανε μικρή έλεγε ότι ήτανε ένα αντιπαθητικό πονηρό κοριτσάκι . Οι γονείς μας ποτέ δεν κάνανε παρέα. Αλλά ένα γειά το είχανε.
Δεν εχω καταλαβει αν επιασες πατο απο τις τυψεις που πηγες με τον τυπο και προδωσες υποτιθεται τη φιλη ή επειδη αναγκαστηκες να βρισεις τους παλαιο/τες γιατι ενιωσες οτι σε απερριψαν απο τον κυκλο...
Τελος παντων, σημασια εχει οτι περασαν εικοσι ολοκληρα χρονια Δελφινι...
Κοιτα τη ζωη σου και αστους, τα χιλιοειπαμε! δεν σε νοιαστηκαν τελος.
Mάρα εσύ είχες κάποια μακροχρόνια σχέση? Τι έγινε και χωρίσατε αν είχες?
Είμαι αδιόρθωτη έβρισα μία κοπέλα κακιά από το παλαιό πάλι μέσω φβ! Αφού ξέρω ότι αυτό δεν είναι σωστό γιατί το κάνω....και αφού δεν τους συμπαθώ γιατί ασχολούμαι???? Αχ τι θα κάνω !!!! Η συγκεκριμένη για κάποιον λόγο με είχε αποκλείσει από το φβ για να μην της κάνω αίτημα φιλίας αλλά και εγώ δεν είχα σκοπό να της κάνω..... :(
Θα με σκοτώσουνε αυτοί εκεί μέσα και θα πάω τσάμπα!!!!
Είμαι ο αποδιοπομπαίος τράγος το μαύρο πρόβατο του παλαιού..... Είμαι τελικά μεγάλο θύμα.....