Printable View
Να κουβεντιάζεις με ανόητους είναι σαν ν\' ανάβεις δάδα για τους τυφλούς.
Pierre Claude Boiste
------------------------
Εκείνος που θέλει να ταρακουνήσει τον κόσμο ας ταρακουνήσει τον εαυτό του.
Σωκράτης
------------
κι ένα quote που βρήκα χαριτωμένο!
\"Με τα πρώτα αγγίγματα της Αγάπης όλοι γίνονται ποιητές\" :o
Πλάτων
---------
O ανήφορος και ο κατήφορος είναι ο ίδιος δρόμος (Ηράκλειτος)
Καλό! Βέβαια εφόσον αλλάζει το σημείο εκκίνησης αλλάζει σε κατηφόρα η ανηφόρα.Quote:
Originally posted by γιώτα2
O ανήφορος και ο κατήφορος είναι ο ίδιος δρόμος (Ηράκλειτος)
Μη ντρέπεσαι για τα δάκρυά σου.......
Η ντροπή ανήκει σ΄αυτον που σε έκανε να κλάψεις..
.................................................. ..............................
Ενας δειλός δεν είναι ικανός να δείξει αγάπη.
Αυτό αποτελεί προνόμιο των γενναίων. (Γκάντι)
Κάπου διάβασα το εξής πρότυπο.
Η μεγαλύτερη μορφή κοινωνικής σχιζοφρένειας είναι το γράψιμο!
Quote:
Originally posted by Oneiroplasmenos
Πάσχω άρα συνυπάρχω.
Η σκοτεινή εκδοχή του καρτέσιου?
Ναι αν και το έσβησα το σκέφτηκα με τα εξής κριτήρια.Quote:
Originally posted by PETRAN
Quote:
Originally posted by Oneiroplasmenos
Πάσχω άρα συνυπάρχω.
Η σκοτεινή εκδοχή του καρτέσιου?
Πάσχω εγώ, εσύ και άλλοι δέκα, άρα πάσχουμε παρέα αλλά ουσιαστικά είμαστε μόνοι στο πάσχισμα! Οπότε άκυρο και το έσβησα.
Αυτό που πραγματικά θέλουμε μπορούμε να το κρύβουμε απ΄όλους,
εκτός απο τον ίδιο μας τον εαυτό.
Quote:
Originally posted by Oneiroplasmenos
Ναι αν και το έσβησα το σκέφτηκα με τα εξής κριτήρια.Quote:
Originally posted by PETRAN
Quote:
Originally posted by Oneiroplasmenos
Πάσχω άρα συνυπάρχω.
Η σκοτεινή εκδοχή του καρτέσιου?
Πάσχω εγώ, εσύ και άλλοι δέκα, άρα πάσχουμε παρέα αλλά ουσιαστικά είμαστε μόνοι στο πάσχισμα! Οπότε άκυρο και το έσβησα.
Έχει και κάποια δόση αλήθειας. Γιατί όταν πάσχεις παρέα με άλλα άτομα, ίσως να υπάρχει μια \"όσμωση\" του πόνου η του συναισθήματος γενικότερα. Σαν να το μοιράζονται όλοι, η έστω ότι κάποιος αισθάνεται τον πόνο του να είναι μικρότερος όταν βρίσκεται με άλλους (ίσως γι αυτό και οι κηδείες να έχουν την μορφή κοινωνικής σύναξης?) Έχει παρατηρηθεί ότι άτομα με έντονη κρίση ΙΨΔς που μπαίνουν για νοσηλία σε ψυχιατρική κλινική αμέσως αισθάνονται καλύτερα (χωρίς να δοθούν φάρμακα)
Βέβαια αυτό το φαινόμενο που \"απλώνονται\" τα συναισθήματα έχει και αντίθετα αποτελέσματα όταν πρέπει μια ομάδα να βγαλει έργο. Σε ένα από τα πιο κλασικά πειράματα κοινωνικής ψυχολογίας φάνηκε ότι όσο πιο πολλά άτομα τραβούσαν ένα σχοινί, τόσο λιγότερη δύναμη ασκούσε ο καθένας, το \"ringelmann effect\" !
Λολ μου έδωσες έμπνευση :P
Ενδιαφέρον. Δεν γνώριζα πως το μοίρασμα ενός προβλήματος μπορεί να βοηθήσει με τον τρόπο που το παρουσιάζεις...Quote:
Originally posted by PETRAN
Quote:
Originally posted by Oneiroplasmenos
Ναι αν και το έσβησα το σκέφτηκα με τα εξής κριτήρια.Quote:
Originally posted by PETRAN
Quote:
Originally posted by Oneiroplasmenos
Πάσχω άρα συνυπάρχω.
Η σκοτεινή εκδοχή του καρτέσιου?
Πάσχω εγώ, εσύ και άλλοι δέκα, άρα πάσχουμε παρέα αλλά ουσιαστικά είμαστε μόνοι στο πάσχισμα! Οπότε άκυρο και το έσβησα.
Έχει και κάποια δόση αλήθειας. Γιατί όταν πάσχεις παρέα με άλλα άτομα, ίσως να υπάρχει μια \"όσμωση\" του πόνου η του συναισθήματος γενικότερα. Σαν να το μοιράζονται όλοι, η έστω ότι κάποιος αισθάνεται τον πόνο του να είναι μικρότερος όταν βρίσκεται με άλλους (ίσως γι αυτό και οι κηδείες να έχουν την μορφή κοινωνικής σύναξης?) Έχει παρατηρηθεί ότι άτομα με έντονη κρίση ΙΨΔς που μπαίνουν για νοσηλία σε ψυχιατρική κλινική αμέσως αισθάνονται καλύτερα (χωρίς να δοθούν φάρμακα)
Βέβαια αυτό το φαινόμενο που \"απλώνονται\" τα συναισθήματα έχει και αντίθετα αποτελέσματα όταν πρέπει μια ομάδα να βγαλει έργο. Σε ένα από τα πιο κλασικά πειράματα κοινωνικής ψυχολογίας φάνηκε ότι όσο πιο πολλά άτομα τραβούσαν ένα σχοινί, τόσο λιγότερη δύναμη ασκούσε ο καθένας, το \"ringelmann effect\" !
Λολ μου έδωσες έμπνευση :P
Δεν ξέρω τι θα συνέβαινε πάντως αν αντί για συνάντηση στη κλινική οι πάσχοντες από ΙΨΔ, η ότι σχετικό, έβγαιναν για καφέ όλοι μαζί λόγου χάρη και επικοινωνούσαν μέσω των εμμονών τους. Άραγε η ομοιομορφία της εσωτερικότητας τους θα δημιουργούσε ένα πιο άνετο περιβάλλον, επομένως και βοήθεια στους ψυχαναγκασμούς; Η μήπως η κοινή εσωτερικότητα θα καθιστούσε αδύνατο τον προσδιορισμό προβλήματος, από τους ίδιους, εφόσον αυτός θα ήταν κοινός;
Sleep well :)
Quote:
Originally posted by Oneiroplasmenos
Ενδιαφέρον. Δεν γνώριζα πως το μοίρασμα ενός προβλήματος μπορεί να βοηθήσει με τον τρόπο που το παρουσιάζεις...Quote:
Originally posted by PETRAN
Quote:
Originally posted by Oneiroplasmenos
Ναι αν και το έσβησα το σκέφτηκα με τα εξής κριτήρια.Quote:
Originally posted by PETRAN
Quote:
Originally posted by Oneiroplasmenos
Πάσχω άρα συνυπάρχω.
Η σκοτεινή εκδοχή του καρτέσιου?
Πάσχω εγώ, εσύ και άλλοι δέκα, άρα πάσχουμε παρέα αλλά ουσιαστικά είμαστε μόνοι στο πάσχισμα! Οπότε άκυρο και το έσβησα.
Έχει και κάποια δόση αλήθειας. Γιατί όταν πάσχεις παρέα με άλλα άτομα, ίσως να υπάρχει μια \"όσμωση\" του πόνου η του συναισθήματος γενικότερα. Σαν να το μοιράζονται όλοι, η έστω ότι κάποιος αισθάνεται τον πόνο του να είναι μικρότερος όταν βρίσκεται με άλλους (ίσως γι αυτό και οι κηδείες να έχουν την μορφή κοινωνικής σύναξης?) Έχει παρατηρηθεί ότι άτομα με έντονη κρίση ΙΨΔς που μπαίνουν για νοσηλία σε ψυχιατρική κλινική αμέσως αισθάνονται καλύτερα (χωρίς να δοθούν φάρμακα)
Βέβαια αυτό το φαινόμενο που \"απλώνονται\" τα συναισθήματα έχει και αντίθετα αποτελέσματα όταν πρέπει μια ομάδα να βγαλει έργο. Σε ένα από τα πιο κλασικά πειράματα κοινωνικής ψυχολογίας φάνηκε ότι όσο πιο πολλά άτομα τραβούσαν ένα σχοινί, τόσο λιγότερη δύναμη ασκούσε ο καθένας, το \"ringelmann effect\" !
Λολ μου έδωσες έμπνευση :P
Δεν ξέρω τι θα συνέβαινε πάντως αν αντί για συνάντηση στη κλινική οι πάσχοντες από ΙΨΔ, η ότι σχετικό, έβγαιναν για καφέ όλοι μαζί λόγου χάρη και επικοινωνούσαν μέσω των εμμονών τους. Άραγε η ομοιομορφία της εσωτερικότητας τους θα δημιουργούσε ένα πιο άνετο περιβάλλον, επομένως και βοήθεια στους ψυχαναγκασμούς; Η μήπως η κοινή εσωτερικότητα θα καθιστούσε αδύνατο τον προσδιορισμό προβλήματος, από τους ίδιους, εφόσον αυτός θα ήταν κοινός;
Sleep well :)
Μμμ ενδιαφέρον θέμα εμπνευστής! Νομίζω (και από κάτι που είχα διαβάσει στην κοινωνική ψυχολογία δηλαδή) ότι υπάρχουν αυτά τα φαινόμενα όπως το \"diffusion of responsibility\" (δεν ξέρω πως να μεταφράσω το βιοχημικό φαινόμενο \"diffusion\" αλλά είναι όταν τα μόρια μετακινούνται από ένα μέρος με μεγαλύτερη συγκέντρωση προς ένα μέρος με μικρότερη) οπότε \"μεταφορικά\" μιλώντας γίνεται κάτι παρόμοιο και με συναισθήματα όπως την \"υπευθυνότητα\", όταν δηλαδή είναι πολλά άτομα, τότε η υπευθυνοτητα που έχει ο καθένας μειώνεται σε αναλογία με τον αριθμό των ατόμων του γκρουπ. Δεν έχει να κάνει απαραίτητα με το τι νιώθει ο καθένας η αν τα άτομα μοιράζονται κοινά (αν και φυσικά αυτά μπορούν να παίξουν σημαντικό και επιπρόσθετο ρόλο!), απλά και μόνο η παρουσία άλλων ατόμων μας κάνει αυτόματα και λιγότερο υπεύθυνους (η έστω να νιώθουμε λίγο λιγότερο υπεύθυνοι).
Τώρα αυτό έχει και αρνητικά και θετικά. Ας πούμε αυτοί που ασχολούνται με την διαχείριση ανθρωπίνων πορων η οι βιομηχανικοί/οργανωσιακοί ψυχολόγοι (οι ψυχολόγοι των εταιρειών και των επιχειρήσεων που αχολούνται με την πρόσληψη και την διαχείριση του προσωπικού κλπ.) γνωρίζουν ότι αν και μπορεί λογικά μια ομάδα που αποτελείται από πολλά άτομα που ασχολούνται με την ίδια εργασία να γίνει πιο αποδοτική, ακριβώς όμως λόγω αυτού του φαινομένου τελικά αποδίδει πολύ λιγότερο, ίσως και στα μισά από αυτό που θα μπορούσε να αποδώσει αν το κάθε άτομο της ομάδας δούλευε μόνο του. Γιατί ο καθένας νιώθει λιγότερο υπεύθυνος για την εργασία που το ανατέθηκε οπότε δεν \"βγάζει τόση δουλειά\" ,όση θα έβγαζε αν ήταν μονος η με άλλο 1-2 άτομα. (φυσικά υπάρχουν διάφροι τρόποι να υπερβεί ένας ψυχολόγος η ένας διαχειριστής ανθρωπίνων πορων αυτά τα προβλήματα, όπως το να \"σπάσει\" την ομάδα σε μικρότερες ομάδες, καθώς και να αυξήσει τα κίνητρα και την αυτονομία με διάφορους τρόπους )
Αν και το φαινόμενο φαίνεται να έχει αρνητικά αποτελέσματα στα εργασιακά πλαίσια, ίσως να έχει θετικά στα προσωπικά. Ίσως και αυτός να είναι ένας από τους λόγους που μας κάνει να αναζητούμε την παρέα (η ένα ψυχολόγο!) μετά από ένα άσχημο γεγονός η μια απώλεια. Μας κάνει να νιώθουμε ότι \"μοιραζόμαστε\" κάπως το βάρος η την κάποια υπευθυνότητα που ίσως νιώθουμε (ιδιαίτερα στις τύψεις η στις ενοχές). Τώρα για κάποιο λόγο η \"υπευθυνότητα\" φαίνεται με κάποιο τρόπο να είναι μέρος της ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής, οπότε αν αυτό το άτομο βρεθεί με πολλά άτομα να νιώσει καλύτερα (γιατί \"μοιράζεται\" σε όλη την ομάδα). Ιδιαίτερα αν τα άλλα άτομα έχουν και αυτά κάποιο παρόμοιο πρόβλημα όπως λες, μπορεί να υπάρξει και καλύτερη ταύτιση αφού το άτομο αντιλαμβάνεται ότι όλοι έχουν να κάνουν με παρόμοιες δυσκολίες που αντιμετωπίζει και αυτός. Φυσικά θα ήταν πολύ καλύτερο όλοι αυτοί να βγαίναν για κανα καφέ παρα να βρεθούν στα πλαίσια μιας ψυχιατρικής κλινικής! Ίσως το group therapy όντως να βοηθάει σε τέτοιες καταστάσεις!
Thanks για την τροφή για σκέψη
Δεν γινεται κανεις γελειος με τις ιδιοτητες που εχει,αλλα με τις ιδιοτητες που προσποιειται οτι εχει..
oι μεγαλοι ανθρωποι μιλουν για ιδεες,οι μεσαιοι για γεγονοτα και οι μικροι για τους αλλους...
Η μονη ανωμαλια στον ερωτα ειναι η ανικανοτητα να ερωτευτεις...
ποτε δεν εκανα λαθος στη ζωη μου,εκτος απο μια φορα που νομιζα πως εκανα λαθος,αλλα τελικα λαθος νομιζα ;)
... καλό το άνωθεν!... :P ...
\'... χρειάζονται πολλά ζώα για να φτιαχτεί μια γούνα κι ένα μόνο Ζώον για να τη φορέσει...\'
Του \'δε θυμάμαι ποιός το είπε\'... να αγιάσει ο στόμας του...
:P
... μερικά ακόμη εκπληκτικά για ανθρώπους και σκύλους...
\'... ο μέσος σκύλος είναι καλύτερο άτομο από τον μέσο άνθρωπο...\'
Andy Rooney
\'... αν μαζέψεις ένα πεινασμένο σκύλο και του προσφέρεις μια καλή ζωή, δε θα σε δαγκώσει. Αυτή είναι η βασική διαφορά ανάμεσα σ\' ένα σκύλο κι έναν άνθρωπο...\'
Mark Twain
\'... δεν υπάρχει καλύτερος ψυχίατρος στον κόσμο από ένα κουτάβι που γλύφει το πρόσωπό σου...\'
Ben Williams
\'... μη δέχεσαι το θαυμασμό του σκύλου σου σαν αποκλειστική απόδειξη του πόσο υπέροχος είσαι...\'
Ann Landers
\'... αν πιστεύω κάτι για την αθανασία αυτό είναι ότι τα σκυλιά που έχω γνωρίσει θα πάνε στον Παράδεισο. Και ελάχιστοι άνθρωποι...\'
James Thurber
\'... οι σκύλοι δεν είναι όλη μας η ζωή αλλά ολοκληρώνουν τη ζωή μας...\'
Roger Caras
\'... ο λόγος που ένας σκύλος έχει τόσους φίλους είναι επειδή κουνάει την ουρά και όχι τη γλώσσα του...\'
Ανώνυμος
.................................................. .................................................. .................................................. .....
Και το... Top 3!
3. \'... οι γυναίκες και οι γάτες θα κάνουν ό,τι τους γουστάρει και οι άντρες και οι σκύλοι πρέπει να ηρεμήσουν και να συνηθίσουν στην ιδέα...\'
Robert A. Heinlein
2. \'... οι σκύλοι αγαπούν τους φίλους τους και δαγκώνουν τους εχθρούς τους, σε αντίθεση με τους ανθρώπους που είναι ανίκανοι για ατόφια αγάπη, και πάντα πρέπει να αναμιγνύουν την αγάπη και το μίσσος...\'
Sigmund Freud
1. \'... ο στόχος μου στη ζωή είναι να γίνω τόσο καλός άνθρωπος, όσο νομίζει ο σκύλος μου πως είμαι...\'
Ανώνυμος
:)
oταν τολμας χανεις για λιγο το βημα σου,οταν ομως δεν τολμας χανεις για παντα τον ευατο σου...
Υπαρχουν κινδυνοι στο καθε τι που κανει κανεις.
Ομως υπαρχουν μεγαλυτεροι κινδυνοι στο να μην κανεις τιποτα
SHIRLEY WILLIAM
ακομη και ενα ταξιδι χιλιων μιλιων, ξεκινα με ενα βημα....
Mην περιμενεις ποτε καποιον να σου πει,
πως θα κανεις το πρωτο βημα. :)
πολλοι παρακαλουν να παραμερισουν τα βουνα των δυσκολιων, οταν αυτο που πραγματικα χρεαζεται ειναι το κουραγιο να τα ανεβουν:)
It\'s pretty hard to tell what does bring happiness. Poverty and wealth have both failed. ~Frank McKinney \"Kin\" Hubbard
Μην χαραμίσεις αυτό που έχεις για ότι δεν έχεις. Θυμήσου πως αυτό που έχεις κάποτε ήταν απο τα πράγματα που ήθελες να έχεις.
Επίκουρος
Καλύτερα ένα τέλος με πόνο,
παρά ένας πόνος δίχως τέλος.
:(Quote:
Originally posted by vanessoula21
Καλύτερα ένα τέλος με πόνο,
παρά ένας πόνος δίχως τέλος.
Δεν υπάρχει πόνος δίχως τέλος, ούτε αιώνια ευτυχία. Όλοι έχουμε τις καλές και τις κακές φάσεις.
Υπάρχει πόνος δίχως τέλος δυστυχώς....
είναι αυτός που δεν καταλαβαίνουμε άμεσα με την αίσθηση αλλά με το χρόνο...
Γιατι μεσα απο την αισθηση του πονου, χανουμε την αισθηση του χρονου :)Quote:
Originally posted by vanessoula21
Υπάρχει πόνος δίχως τέλος δυστυχώς....
είναι αυτός που δεν καταλαβαίνουμε άμεσα με την αίσθηση αλλά με το χρόνο...
σωστά κι έτσι περνά ο καιρός...και ο πόνος επιμένει....:(
ο πονος επιμενει ,οσο καιρο του δινεις τους μαρτυρες του χρονου :)
ο πόνος επιμένει...κ εγώ δεν τον αντέχω πια!!!!!!!!!!:(
τρεφοντας τον ναι!!!! θα επιμενει!!!!!Quote:
Originally posted by vanessoula21
ο πόνος επιμένει...κ εγώ δεν τον αντέχω πια!!!!!!!!!!:(
Ειμαι πολυ κουρασμενη τωρα για γραψω ενα μικρο παραμυθακι που μου ηρθε στο μυαλο
προσεχως ισως :)
:) απλά προσπαθώ να μην τον σκέφτομαι.... ώρες ώρες τα καταφέρνω..άλλες πάλι όχι...αλλά που θα πάει..θα το ξεπεράσουμε κ αυτό!
Περιμένω και το παραμυθάκι μπας κ κάνει δουλειά χεχε...:D
Υπομονη !!
Τα παραμυθακια ειναι για τις βραδυνες ωρες..:D
χαχαχαχα οκ!!!!!!!!;) καλημερούδια!!!!
a happy patient is a quiet patient.
Τι ειναι αυτο δεν το καταλαβα!ολοι οι ασθενεις οταν χαπακωνονται ειναι quite,αυτο παει να πει οτι ειναι κ happy?Quote:
Originally posted by Oneiroplasmenos
a happy patient is a quiet patient.
Που το πας? επεξηγηση θαθελα η φροντηστηριο!
Τρόπος του λέγειν, όπως το \"ο θυμός είναι μια μικρή τρέλα\" ή το \"μπόρα είναι θα περάσει\", έτσι... όταν είμαστε καλά όλα είναι ήσυχα μέσα μας... περισσότερο είναι λογοπαίγνιο και βασικά δεν είναι δικό μου το διάβασα κάπου και μου έκανε εντύπωση!
parents for sale:
buy 1 get 1 free
\" Αν κάποτε νοιώσεις άχρηστος, ανίκανος και εντελώς καταβεβλημμένος, τότε σκέψου πως κάποτε ήσουν το το πιο γρήγορο και δυνατό σπερματοζωάριο ανάμεσα σε εκατομμύρια άλλα\"