Λυπάμαι γι' αυτό epsilon. Φαντάζομαι ότι θα ταλαιπωρήθηκες πολύQuote:
Originally Posted by Epsilon
Printable View
Λυπάμαι γι' αυτό epsilon. Φαντάζομαι ότι θα ταλαιπωρήθηκες πολύQuote:
Originally Posted by Epsilon
Ισως και να μην είναι. Έχει όμως πολλά στοιχεία. Λόγια και κουβεντες αλλοπρόσαλλες, και μόνιμη αλλαγή της ιστορίας. Να μην ξέρεις ποια ειναι η αλήθεια και ποιο το ψέμα. Να αλλάζει την αφήγηση ανάλογα με τα συναισθήματά της. Ταλαιπωρήθηκα, αλλά την αγαπώ με όλη μου την καρδιά. Ξέρω πως ποτέ δεν είπε κάτι με κακό σκοπό. Απλά ο κόσμος για εκείνη αλλάζει καθημερινά. Σήμερα σου λέει ότι κάποιος ειναι καλος, αύριο τον βρισκει το χειρότερο κάθαρμα.Quote:
Originally Posted by aeolus74
Από την άλλη, πιστευω οτι οι bd αγαπούν τα παιδιά τους σε παθολογικό βαθμο. Θυμηθείτε ότι τα παιδιά είναι η απόλυτη συγχώνευσή τους. Εχω εισπράξει πολλη αγάπη. Αλλα και πολλή τρέλλα, να το πω έτσι. Αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά. Ισως και γι αυτό να μου είναι οικείος ο bd, ισως και γι αυτό, αυτόματα, να 'συμμορφωνομαι" και να ξέρω τι θέλει και περιμενει να του πω...
... εν τω μεταξύ αυτοί που πανε μονο για το πήδημα, είναι συνήθως οι ίδιοι που δεν θελουν το προφυλακτικό, γιατί δεν τους νοιαζει αν θα μεινεις εγκυος και θα ταλαιπωρηθείς ή αν αρπάξεις κανένα ΣΜΝQuote:
Originally Posted by aeolus74
Μου θυμίζουν το ανέκδοτο από όπου βγήκε η φράση "να πας να γ@μηθεις κι εσυ κι ο γρύλος σου". Κάνουν τόσα αρνητικά σενάρια στο μυαλό τους λόγω του φόβου απόρριψης, που αντιδρούν στην πραγματικότητα βίαια αλλά για τον φαντασιακο λόγο.
Για όσους δεν το γνωρίζουν είναι το εξής:
Μένει κάποιος από λάστιχο στην ερημιά, βλέπει ότι δεν έχει μαζί γρύλο και στην ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ του θυμάται ένα σπίτι που είδε 5 χλμ μακριά. Όποτε ξεκινάει για εκεί όπου είναι η ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΕΛΠΙΔΑ να του δανείσουν ένα γρύλο.
Στον δρόμο σκεφτόταν:
Μαλλον δεν θα μου τον δώσουν θα φοβούνται μήπως δεν τον επιστρέψω.
Ε θα τον παρακαλέσω θα μου τον δώσει. Κι αν και πάλι δε μου τον δώσει;
Ε θα του εξηγήσω την κατάσταση, δε μπορεί θα τον δώσει. Και άμα αδιαφορεί; Θα παρακαλέσω πάλι, το πολύ πολύ να του δώσω και λεφτά, κι άμα είναι κακός και δεν δώσει;
Αρχίζει να ΑΓΧΩΝΕΤΑΙ, ξανά οι ίδιες σκέψεις και πλέον αντιπαθεί τον άνθρωπο χωρίς να τον έχει δει, έχει νευριάσει, όποτε και φτάνει στην πόρτα χτυπάει το κουδούνι, του ανοίγει ο ιδιοκτήτης και τότε ξεσπάει "να πας να γαμηθεις κι εσυ κι ο γρύλος σου"
Ναι γνωστό ανέκδοτο και ταιριάζει γάντι!
Καλημέρα παιδιά. Η μαμά μου είναι ακριβώς ο τύπος του γρύλου για όλα (φυσικά δεν εννοώ ερωτικά θέματα, εννοώ όλα μα όλα τα άλλα, έχει φτιάξει ιστορίες καταστροφής για τα πάντα) και δυστυχώς με έχει μάθει σε αυτόν τον τρόπο σκέψης, άρα είμαι και εγώ έτσι ακριβώς... Μόνο που δεν το έχω για το φόβο της ερωτικής απόρριψης, αλλά για όλα τα άλλα θέματα της ζωής μου.
Που πήγατε όλοι;!
. ΠΣΚ χαχαQuote:
Originally Posted by Epsilon
Ναι, αλλά εσείς έχετε ξεμπλέξει με τους borderline σας ενώ μερικοί από μας ταλαιπωρούνται ακόμα... (γράφω εδώ για να μην του στείλω). Πως το είπες εσύ, όταν βλέπει ότι απομακρύνομαι, τότε θα πλησιάζει;Quote:
Originally Posted by GeorgeGr1
Καλημέρα. Που λέτε, διάβαζα πριν για την Μέριλιν Μονρόε . Είχαν μια συζήτηση σε ένα φόρουμ και λέγανε γι' αυτήν και πως φερόταν κλπ και μου ήρθε το φλας: μήπως ήταν οριακή τελικά; Εκανα αναζήτηση και ναι! Ιδού: (τελικά έχουμε μάθει πολλά πράγματα από όλη αυτή την ιστορία που ζήσαμε και ζούμε, ε; )
https://www.dailymail.co.uk/news/art...k-reveals.html
Ε, ξεμπλεξε και συ. Ξεκίνα σιγά σιγά γιατί βλέπω ότι σε ταλαιπωρεί.Μετά θα είναι πολύ αργά
No contact, όπως έχει πει κι ο Αίολος. Η μόνη λύση καλώς η κακώς. Αν τους λυπηθούμε και πάμε να λυγίσουμε, να σκεφτόμαστε τι περάσαμε και να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας.
..δεν του έχω μιλήσει εδώ και 4 μέρες κι αυτό είναι ρεκόρ μέχρι στιγμής (η αλήθεια είναι ότι περιμένω να επικοινωνησει εκείνος). Οχι δεν έχει συμβει τίποτα...Quote:
Originally Posted by Ήλιος μεγάλος και ζεστός
Αυτή η λύπη ή συμπόνια (που από ένα σημείο και μετά αποκτά διαστάσεις ενοχικότητας) με έκανε πολλές φορές να επιστρέψω σε φάσεις που εκδήλωνε την ευαλωτότητά της. Το no contact είναι η μοναδική λύση, αλλά δεν το λέω εγώ, το λένε όλοι οι ειδικοί που ασχολούνται με θύματα ναρκισσιστικής κακοποίησης.Quote:
Originally Posted by The sound of silence
Αφού δεν επικοινωνούσα εγώ, επικοινώνησε αυτός και μου είπε τα πιο τρυφερά λόγια που μου έχει πει ποτέ...
Πείτε μου πάλι αυτό με το "όσο σε βλέπουν να απομακρύνεσαι τόσο θα εκδηλώνονται" για να μην ξεχνιέμαι.
Epsilon επειδή δε σε βλέπω ακόμη να μπαίνεις σε διαδικασία τελεσιδικου no contact, φυσιολογικό το βρίσκω, τουλάχιστον παίξε έχοντας στο μυαλό σου ότι είναι ένα παιχνίδι χωρίς σκοπό μέχρι να το βαρεθείς. Δεν ξέρω σε τι φάση είσαι, αλλά αν έχεις σκοπό σαν γυναίκα να κανείς γενικώς κάτι σοβαρό με κάποιον, τότε συντομευε το no contact, ξεγράψει τον και προχωρά άλλου γιατί θα σε πάει πίσω.
Αν δεν έχεις τέτοιο σκοπό, τότε κάτσε και εις γνώση σου παίξε ξέροντας ότι δεν θα βγάλεις άκρη, έχει πλάκα αν το δεις έτσι και σε βολεύει.
Καλημέρα. Τον έχω κάνει τον κύκλο μου, του σοβαρού, έχω παντρευτεί στο παρελθόν κλπ. Τι θέλω τώρα; Όντως δεν έχω συγκεκριμένες προσδοκίες από αυτόν και σίγουρα δεν θα ήθελα ούτε καν να μείνουμε μαζί και να τον βλέπω συνέχεια, γιατί αντιλαμβάνομαι ότι θα με τρέλλαινε. Οπότε ναι, προσπαθώ να το δω με διάθεση παιχνιδιού όπως λες.Quote:
Originally Posted by GeorgeGr1
Αν με αναστατώνει εμένα από μακριά, και χωρίς προσδοκίες, δεν θέλω καν να ξέρω τι περάσατε εσείς από κοντά και με την προσδοκία μιας σωστής σχέσης.
Όσον αφορά το no contact, είναι η μοναδική λύση αλλά γιατί; Γιατί αυτά τα άτομα όταν επιστρέφουν μετά από ένα χωρισμό δεν το κάνουν για να διορθώσουν κάτι, ή επειδή κατάλαβαν το δικό τους μερίδιο ευθύνης και θέλουν να επανορθώσουν, να φτιάξουν μια υγιή σχέση. Εμείς βέβαια νομίζουμε ότι αυτά σκέφτονται γιατί αυτά θα σκεφτόμασταν κι εμείς, κι εκεί είναι που την πατάμε. Δε θα επιστρέψουν γι' αυτούς τους λόγους αλλά γιατί ο χωρισμός δεν έγινε όπως θα τους βόλευε και θέλουν να κερδίσουν χρόνο ώστε όταν θα χωρίσουν να γίνει με ευνοϊκές συνθήκες γι' αυτούς. Και ποιες είναι οι ευνοϊκές συνθήκες; Το να έχουν κλειδώσει τον επόμενο, να έχουν καταφέρει να σε κάνουν να λειτουργείς σαν διαταραγμένος ώστε να αποενοχοποιήσουν τον εαυτό τους, και αν είναι δυνατό να σέρνεσαι από πίσω τους για να μη νοιώθουν εγκατάλειψη. Αν δεν κόψεις φλέβες θα κρατήσουν μία "φιλική" στάση και κάποια επαφή μέχρι να σε δουν να το κάνεις. Στη δική μου περίπτωση νομίζω ότι οφείλω να υποβάλω ένα μεγάλο "respect" στην κοπέλα γιατί πραγματικά προσπάθησε πάρα πολύ για να το καταφέρει.Quote:
Originally Posted by The sound of silence
Προσωπικά, στο παρελθόν κάθε φορά που έφευγα από μία σχέση δεν είχα αυτά στο μυαλό μου. Ήθελα απλά να φύγω και πάντα ένοιωθα άσχημα επειδή ήξερα ότι πληγώνω έναν άλλο άνθρωπο. Αυτή είναι η τεράστια διαφορά μας με αυτούς.
Είναι σα να προσπαθούν να εκμαιεύσουν ακραία αντίδραση από τον άλλον για να απενοχοποιηθούν και να πείσουν τον εαυτό τους ότι δεν αξίζει να μείνουν και καλώς σε ακύρωσαν. Άλλωστε όσοι ασχολούνται μαζί τους πρέπει να έρχονται στα μέτρα τους πόσω μάλλον ένας σύντροφος. Και φυσικά ξενερώνουν αν ο άλλος δείξει αδυναμία και απελπισία. Για αυτό και δυστυχώς όσοι από εμάς έχουμε ευαισθησία ως άνθρωποι τείνουμε να γίνουμε υπερευαίσθητοι με αυτούς και για αυτό πληγωνόμαστε ξανά και ξανά. Αυτό που με προβληματίζει είναι ότι δεν πηγάζουν από κακία όλα αυτά. Σε μεγάλο βαθμό δεν μπορούν να το ελέγξουν. Και μετά αναρωτιόμαστε "μήπως δεν την αγαπώ πραγματικά και το βλέπω εγωιστικά;". Μετά βολεύονται κάπου αλλού και λες "αξίζει να χάνω τον εαυτό μου για κάτι που δε θα υπάρξει ποτέ;" Εκεί είναι που πρέπει να παρθεί η απόφαση, no contact ή χαμήλωμα προσδοκιών; Το κυριότερο είναι να αποδεχτούμε την πραγματικότητα. Και αυτό είναι πολύ δύσκολο όταν έχει αναπτύξει κανείς συναισθήματα.
Έχεις πολύ δίκιο στα παραπάνωQuote:
Originally Posted by The sound of silence
Μπορεί πολλά να μη μπορούν ή να είναι δύσκολο να το ελέγξουν, αλλά εμπεριέχεται κακία. Τι είναι κακία; Όταν συνειδητά προσπαθείς να βλέψεις τον άλλο. Το ότι θα σου τρίψουν τον γκόμενο στη μούρη, το ότι θα σε συκοφαντήσουν παντού, το ότι θα χαρούν με τον πόνο σου, το ότι θα επιδιώξουν την καταστροφή σου (οικονομική, ψυχολογική, κοινωνική) ούτε καλοσύνη το λες ούτε ασυνείδητη συμπεριφορά. Να πούμε εδώ ότι κανείς δεν θεωρεί τον εαυτό του κακό. Ακόμα και οι πιο exreme κοινωνιοπαθείς που είναι στη φυλακή για εγκλήματα και δολοφονίες δεν θεωρούν τους εαυτούς τους κακούς, γι αυτό και δεν νοιώθουν ενοχές και τύψεις (αυτό βέβαια μπορεί να λειτουργεί και αντίστροφα). Όμως η μη συνειδητοποίηση του κακού που προκάλεσαν δεν τους κάνει καλούς. Αυτός που θα νοιώσει ότι είναι κακός, ότι έβλαψε κάποιον, και διαθέτει ένα βαθμό ενσυναίσθησης και μπορεί να νοιώσει τύψεις, θα φροντίσει να αλλάξει τη συμπεριφορά του και να επανορθώσει. Πάντως, άτομα που την έζησαν τη δικιά μου σε επαγγελματικό περιβάλλον έχουν αναφέρει ότι ήταν ένα άτομο που δεν είχε καλοσύνη μέσα της.Quote:
Αυτό που με προβληματίζει είναι ότι δεν πηγάζουν από κακία όλα αυτά. Σε μεγάλο βαθμό δεν μπορούν να το ελέγξουν.
Αναρωτιόμαστε για πολλά γιατί τα διάφορα χαρακτηριστικά που όλοι έχουμε πχ εγωισμός, υπερμεγενθύνονται και παρουσιάζονται ως προβληματικά. Υγιή επίπεδα εγωισμού μετά από λίγο καιρό θα μας φαίνονται ως στοιχεία ναρκισσιστικής διαταραχής. Ας μην ξεχνάμε ότι ως άνθρωποι, όσο συγκροτημένοι και να είμαστε, ως ένα βαθμό εξακολουθούμε να κατανοούμε και να αξιολογούμε τους εαυτούς μας μέσα από τα μάτια των άλλων. Αυτός είναι ένας μηχανισμός από τον οποίο δεν μπορούμε να απαλλαχτούμε τελείως, και γι' αυτό λέγεται ότι όλοι μας έχουμε ναρκισσιστικά χαρ/κα. Γιατί το κύριο Χαρ/κο του ναρκισσισμού δεν είναι η λατρεία του εαυτού αλλά η ανάγκη για συνεχή επιβεβαίωση από τους άλλους. Αυτό που αλλάζει είναι ο βαθμός της ανάγκης.Quote:
Και μετά αναρωτιόμαστε "μήπως δεν την αγαπώ πραγματικά και το βλέπω εγωιστικά;". Μετά βολεύονται κάπου αλλού και λες "αξίζει να χάνω τον εαυτό μου για κάτι που δε θα υπάρξει ποτέ;" Εκεί είναι που πρέπει να παρθεί η απόφαση, no contact ή χαμήλωμα προσδοκιών; Το κυριότερο είναι να αποδεχτούμε την πραγματικότητα. Και αυτό είναι πολύ δύσκολο όταν έχει αναπτύξει κανείς συναισθήματα.
Παρομοίως και μένα. Όλοι μου έλεγαν για αυτή, άλλα εγώ επέμενα να κωφευω. Έβλεπα το ατυχο και πονεμένο από τη ζωή σπουργιτακι που ζητούσε απεγνωσμένα συντροφική αγάπη. Λίγο το ένα, λίγο το άλλο, το μικρό και αθωο γατάκι ήταν εξ' αρχής λεαινα και γω κλεισμένος στο κλουβί χωρίς κλειδιά και χωρίς να έχω τη παραμικρή ιδέα. Δε μου αρέσει ο ρόλος του θύματος αλλά η αλήθεια ήταν αυτή. Ήταν πολύ πιο "μπροστά" από μένα. Και σύμφωνα και με τα όσα ακολούθησαν και τράβηξα, δε μπορώ να πω ότι δεν υπήρχε δόλος και κακία. Έχει σημασία αν γίνεται ηθελημένα ή όχι; Ποιος άνθρωπος γεννιέται κακός; Κανείς. Το μοτίβο αυτό επαναλαμβάνεται στη ζωή τους, αρα ξέρουν τι κάνουν. Ο πανίσχυρος αμυντικός μηχανισμός τους, τους ωθεί να γίνονται κάκιστοι χαρακτήρες, αλλά πραγματικά δεν έχει καμία σημασία. Σημασία έχουν οι πράξεις. Οι πράξεις σίγουρα δεν δείχνουν καλοσύνη.Quote:
Originally Posted by aeolus74
Ο βαθμός αυτος που λες εξαρτάται από τον βαθμό της αυτοεκτίμησης, της αγάπης προς τον εαυτό και της συν-εξαρτητικης συμπεριφοράς που έχει ο καθένας. Οι άνθρωποι με χαμηλά όλα αυτά τα χαρακτηριστικά, είναι αυτοί που "κουμπωνουν" με τους χειριστικους ανθρώπους. Και προφανώς και ο γράφων, τα είχε σε πολύ μεγάλο βαθμό τότε. Και ακόμα φυσικά τα έχω, αλλά ξέρω τί μου γίνεται και τα δουλεύω. Οι συνεξαρτωμενοι έχουμε πολλα κοινά στοιχεία με τους οριακούς.Βλέπω και στον εαυτό μου πολλές συμπεριφορές και σκέψεις που μου θυμίζουν τη κοπέλα, ειδικά όταν πληγώνομαι. Η ψυχολόγος μου με διέγνωσε με C-PTSD. Με τραύματα από παιδική και ενήλικη φάση της ζωης. Πολλοί συγχέουν τη C-PTSD με την BPD. Το θέμα είναι πως επιλέγεις να το αντιμετωπίσεις αυτό σε σχέση με τις ανθρώπινες σχέσεις για να προστατευτείς.Οι μεν οριακοί επιλέγουν το να καταστρέψουν τους άλλους. Οι δε ξέρουμε ότι υπάρχει καλοσύνη εκεί έξω.Δεν είναι όλοι πονηροί και κακοπροαίρετοι. Έχουμε εν-συν-αισθηση. Έχουμε καλοσύνη και καλή ψυχή. Μετράνε οι πράξεις και μόνο αυτές.Quote:
Originally Posted by aeolus74
Νομίζω ότι κάποιες φορές αναγνωρίζουν ότι η συμπεριφορά τους δεν είναι καλή, αλλά αδυνατούν να το συσχετίσουν με το άλλο άτομο γιατί αφενός είναι από τη φύση τους αναίσθητοι σε σχέση με το τι νιώθει ένας άλλος άνθρωπος κι αφετέρου το να απολογηθούν ή να προσπαθήσουν να αλλάξουν σημαίνει για αυτούς υποτίμηση και ακύρωση του εαυτού τους. Ωστόσο μπορεί να αισθανθούν ενοχές και ντροπή. Αυτό φυσικά δεν αναιρεί την κακοποιητική φύση της συμπεριφοράς τους κι αυτό είναι που μετράει στο τέλος της μέρας.Quote:
Originally Posted by aeolus74
Κι εγώ μάλλον το ίδιο έχω. Λένε ότι η διαφορά είναι ότι σε μας υπάρχει αίσθηση εαυτού, ενώ στους borderline όχι. Επίσης, εμείς δεν κάνουμε προσπάθειες να αποφύγουμε την εγκατάλειψη (όχι στον παθολογικό βαθμό που το προσπαθούν αυτοί) και δεν μας πειράζει να είμαστε μόνοι μας (ενώ εκείνοι δεν αντέχουν στιγμή τη μοναξιά, πραγματική ή φανταστική).Quote:
Originally Posted by Ήλιος μεγάλος και ζεστός
Εχω διαβάσει κάμποσο, αλλά ακόμα ψάχνω να βρω αν και πως λειτουργεί αυτός ο συνδυασμός 2 ατόμων. Η ψυχολόγος σου τι είπε; Θα μπορούσε να λειτουργήσει;
Διαφωνώ στο ότι δε μπορούν να είναι μόνοι.Ή τουλάχιστον όχι όλες οι περιπτώσεις.Καποιοι borderlines θέλουν τη μοναχικότητα τους από φόβο να μη ξαναπληγωθούν. Έχουν περιορισμένες κοινωνικές επαφές και "εμφανίσεις" και αγαπάνε να περνάνε τον χρόνο μόνοι τους. Ίσως,γιατί έχουν μάθει έτσι μια ζωή. Κι επίσης φοβούνται τις αντιδράσεις τουςσε στρεσσογονες καταστάσεις γι'αυτούς. Και πίστεψε με, εγώ τη μοναξιά τη φοβάμαι πιο πολύ από ότι αυτή. Κάπου είχα διαβάσει για τέσσερεις υποκατηγορίες borderlines. Με αρκετές διαφορές μεταξύ τους. Σίγουρα παίζουν ρόλο και οι συννοσηροτητες σε κάθε περίπτωση. Εμένα π.χ. είχε αρκετά σχιζοειδή στοιχεία.Quote:
Originally Posted by Epsilon
Τώρα όσον αφορά το αν θα μπορούσε να λειτουργήσει αυτή η σχέση, πάλι θα σου πω ότι κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός. Εμενα παντως και οι τρεις επαγγελματίες ψ.υ. που εμπιστεύτηκα, μου είπαν ότι γλίτωσα απο πάρα πολλά ακόμα...Και ότι ακριβώς επειδή έχω κι εγώ θέματα εγκατάλειψης, θα υπέμενα πάρα πολλά ώστε να μη χαλάσει η σχέση με αποτέλεσμα να χάσω τον εαυτό μου τελείως. Πράγμα που έγινε δηλαδή αλλά σε πολύ μικρότερο βαθμό. Με λίγα λόγια ότι ,πρέπει να αισθάνομαι τυχερός που δεν προχώρησε κι αλλο...
Εμένα η απόρριψη δε με φοβίζει, μπορεί να στενοχωρηθώ, να μου λήψει κάποια, αλοιμονο δηλαδή, αλλά σίγουρα δεν φοβάμαι μήπως με χωρίσει κάποια. Στη συγκεκριμένη περίπτωση κράτησε λίγο παραπάνω μέχρι να πω το τέλος, επειδή περίμενα να το κάνει η κοπέλα, θα είχα χωρίσει νωρίτερα.
Όπως είπα τα λέμε ακόμη κ τώρα μια φορά στο τόσο, μπορεί να είναι και 5 μήνες και εντελώς σαν γνωστοί, δε το βλέπω απλά έτσι, εδώ και πολύ καιρό το νοιώθω έτσι. Ε ακόμη και τώρα το ίδιο μοτίβο, μπορεί να πιούμε μια μπυρα μέσα στο χαβαλέ, κάνα πείραγμα γέλιο κτλ και μετά από δυο μέρες να την πετύχω στο μπαμ στη δουλειά πχ να πω ένα καλημέρα πχ και να μην κοιτάξει καν! Χαχα, μαλακα λέω δεν παίζονται
Τρεις ψυ! Εγω πηγα σε μια. Στην αρχη μου ειπε να διακοψω καθε επαφη, αλλα οταν της ειπα οτι μου ειναι αδυνατον, προτεινε να συνεχισω απο αποσταση και αραια και να το ελεγχω οσο μπορω.Quote:
Originally Posted by Ήλιος μεγάλος και ζεστός
Το ξέρει όμως ότι το να κόψεις τελείως μαζί του δεν μπορείς. Όποτε αν θελήσει επαφή μαζί σου συχνά τότε θα ενδωσεις όποτε δεν μπορείς να κανείς αυτό που σε συμβούλεψε η ψυχολόγος, να έχεις τον έλεγχο. Αν το αποφεύγεις τότε θα κόψει αυτος τελείως μέχρι να ενδωσεις γιατί το ξέρει ότι οριστικο δεν το αντέχεις.Quote:
Originally Posted by Epsilon
Για να σου δώσω ένα όπλο να έχεις, να ξέρεις ότι ούτε αυτος αντέχει το οριστικό, ούτε αυτος θέλει συχνή επαφή αλλά ούτε και αραιή. Απλά αν βρει κάτι άλλο νέο πιο ενδιαφέρον, θα σε στείλει με ευχαρίστηση στον αγύριστο.
Quote:
Originally Posted by Ήλιος μεγάλος και ζεστός
Συμφωνώ ότι αυτό που μετράει είναι η συμπεριφορά. Γιατί στην ουσία, η συμπεριφορά είναι αυτή που μπορούμε να δούμε. Το τι την παρωθεί, το αν κάποιος χρησιμοποιεί αμυντικούς μηχανισμούς για να κρύβει αυτό που του είναι δύσκολο να δει στον εαυτό του, είναι δευτερεύουσας σημασίας.Quote:
Originally Posted by The sound of silence
Θυμήθηκα τώρα ένα ωραίο που είχε γράψει η remedy:
- γιατρέ τι έχω;
- πάσχετε από νυμφομανία
- Α! ωραία! μπορείτε σας παρακαλώ να μου το δώσετε και γραπτώς γιατί ο σύζυγός μου ******* με ανεβάζει, ******* με κατεβάζει
Επίσης σημαντικές διαφορές είναι το spliting, object constancy, ο παρανοειδής ιδεασμός και το ότι η c-ptsd οφείλεται αποκλειστικά σε περιβαλλοντικούς παράγοντες και όχι σε βιολογικούς κάτι που δεν ισχύει για την bpd.Quote:
Originally Posted by Epsilon
Ανοίγεις ένα σημαντικό θέμα, αυτό της συνεξάρτησης και του c-ptsd. Ίσως να άξιζε να ανοίξουμε ένα άλλο thread γι' αυτά τα ζητήματα. Βέβαια, η έννοια της "συνεξάρτησης" είναι κάπως ασαφής. Εγώ τουλάχιστον έχω πέσει πάνω σε πολλές αντιφάσεις και διαφορετικές απόψεις για τι τι είναι αυτό που ονομάζουμε συνεξάρτηση. Εσύ πως το ορίζεις αυτό;Quote:
Originally Posted by Ήλιος μεγάλος και ζεστός
Υπάρχει πράγματι συσχέτιση της bpd με τη c-ptsd (μοιράζονται κάποια κοινά χαρ/κά) και μάλιστα κάποιοι θεωρούν ότι θα πρέπει να ταυτιστούν ως διαταραχές αφού η bpd ειναι ουσιαστικά διαταραχή ρύθμισης του συναισθήματος. Αλλά.... φαίνεται ότι κάτι τέτοιο δε θα συμβεί, διότι η πλειοψηφία των ειδικών που ασχολούνται με το θέμα, τις θεωρούν διαφορετικές διαταραχές που μοιράζονται μεν κοινά χαρ/κά αλλά έχουν και σημαντικές διαφορές μεταξύ τους. Να πούμε επίσης ότι το φάσμα της c-ptsd εμπεριέχει μία πολύ μεγάλη γκάμα συμπεριφορών. Μπορεί δλδ ένας cptsd να παρουσιάζει ναρκισσιστική συμπεριφορά, κάποιος άλλος συνεξαρτητική, και κάποιος άλλος αποφευκτική συμπεριφορά.
Ναι, συμφωνώ με αυτά που λες. Παρόλα αυτά, επειδή ακριβώς δεν θέλει και δεν θέλω πιο συχνά, φαίνεται να έχουμε βρει μια ισορροπία. Για λόγους που δεν θέλω να εξηγήσω εδώ, θεωρώ ότι είναι πολύ δύσκολο να βρει κάτι πιο ενδιαφέρον από αυτό που του δίνω (και δεν εννοώ το κρεβάτι, το οποίο το έχει, ανοιχτά, και αλλού) . Εννοώ το ενδιαφέρον και την κατανόηση που του δείχνω. Που να ήξερε πόσο διάβασμα κρύβεται πίσω από αυτό το ενδιαφέρον... τέτοιο ώστε να λέω τα "σωστά" σχόλια κάθε φορά. (Και κατανοώ πως ανά πάσα στιγμή μπορεί να πω κάτι "λάθος" και να τσαντιστεί).Quote:
Originally Posted by GeorgeGr1
Εξωτερικά μοιάζουμε στις αντιδράσεις μας, και χρειάστηκε πολύ διάβασμα για να βρω τις διαφορές μας. Δεν ξέρω ο Ηλιος πως το εισέπραξε.Quote:
Originally Posted by aeolus74
Στα πλαίσια της ψυχοθεραπείας μου,αναρωτήθηκα και ανησύχησα αν όντως μου συμβαίνει κάτι παραπανω ειδικά όταν υπήρχαν συνθήκες στρες, αλλά όλες οι αρνητικές μου συμπεριφορές και σκέψεις μου εντάσσονταν στο πλαίσιο της cptsd. Μπήκα κάπως στη θέση της κοπέλας μου και των borderlines όταν αισθάνονται μειονεκτικά και απέναντι σε όλους και ολα, και τους "ένιωσα". Εκεί είναι που ένιωσα μια εντονη κατανόηση και μια συμπόνοια για την κοπέλα. Φυσικά εγώ είμαι ο χειρότερος στον κόσμο γι αυτήν και ο ίδιος ο "έξω απο'δώ" μεταμφιεσμένος αε άνθρωπο.Μπορει και να νομίζει οτι την εκμεταλλεύτηκα. Έδειξα τη λεγόμενη ενσυναισθηση, πράγμα που δεν είχε ούτε στο ελάχιστο αυτή. Στις στιγμές αυτές ,epsilon,που αμφεβαλα και φοβόμουνα για μένα,ήταν πολύ βοηθητική η πίστη στα καλά χαρακτηριστικά του εαυτού μου και στην καλοσύνη των αγαπημένων μουQuote:
Originally Posted by Epsilon
ανθρώπων που δόξα τω θεώ δεν είναι λίγοι. Ήταν η επιστροφή σιγά σιγά στον πυρήνα του εαυτού μου, για τόν οποίο έχω καλή εικόνα και δε ντρέπομαι γι αυτόν καθόλου. Όσο υπήρχε η επιρροή της ψυχολογικης κακοποίησης, τόσο πιο έντονα ήταν τα συμπτώματα της cptsd,που οντως θυμίζουν πολύ bpd σε πολλές περιπτώσεις.Με τον καιρό και όσο μένουμε μακρυά από τους τοξικους ανθρώπους, όλα φτιάχνουν και βρίσκουμε πάλι τον αγαπημένο μας εαυτό. Όντας πιο δυνατοί αυτή τη φορά.
Καταλαβαίνω τι λες. Εγώ πήγα στην ψυχολόγο μου (αφού είχα διαβάσει κάμποσο για το borderline) και της είπα, είμαι σίγουρη ότι είμαι κι εγώ borderline και δεν το είχα καταλάβει τόσα χρόνια... Τέτοια ταύτιση, μιλάμε. Κι αν δεν το είχε αρνηθεί κατηγορηματικά, ακόμα θα πίστευα ότι είμαι borderline. Βεβαίως, κι εγώ δείχνω τεράστια ενσυναίσθηση, είναι σαν να ζω και να βιώνω τη ζωή του και τη ματιά του απέναντι στα πράγματα. Ομως, επειδή σε μας υπάρχει απόσταση, δεν έχει φτάσει στην υποτίμηση απέναντί μου και με θεωρεί πολύ καλή (μου το λέει συχνά, είμαι ένας άγγελος λέει, ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου λέει). Κι εγώ θα κολακευόμουν και θα το πίστευα, αν δεν είχα διαβάσει τόσα πράγματα κι αν δεν πάσχιζα τόσο καιρό (πάνω από χρόνο) να τον καταλάβω. Τώρα, αν έχω χάσει τον εαυτό μου; Εχω αλλάξει, μου λένε. Ομως εγώ νιώθω καλύτερα τώρα, γιατί βρήκα τη δύναμη (αντιγράφοντάς τον) να βγάλω από τη ζωή μου τους ... άλλους τοξικούς (και δεν το εννοώ ερωτικά, αναφέρομαι σε συγγενικά και φιλικά πρόσωπα) με τους οποίους ήμουν τρελλά υποχωρητική και με πατάγανε όλοι. Ξέρω γω, λέω, αν είναι να με πατάνε, ας είναι μόνο ένας... Καλύτερα δεν θα είμαι;Quote:
Originally Posted by Ήλιος μεγάλος και ζεστός
Εψιλον παρε πρωτεινεσ ρε αδερφε αυτο ειναι το μυστικο και κανε λιγο γυμναστικη εγω ειμαι μποντι μπιλντερ δρομεασ ποδοσφαιριστησ βολευμπολιστασ ολα αυτα ερασιτεχνικα η δουλεια μου ειναι αγροτησ εδω δεν εχουμε τι να κανουμε ποτε τρεχουμε ποτε παιζουμε μπαλλα ποτε κανουμε βαρη ποτε μαζευουμε ελιεσ δε χρειαζεται να αντιγραφεισ κανεναν να δυναμωσεισ πρεπει οχι να αντιγραφεισ
Μπράβο Ήλιε! Κρίμα που δεν γράφεις πιο συχνάQuote:
Originally Posted by Ήλιος μεγάλος και ζεστός
Η γυμναστική βοηθάει πάρα πολύ elis, έχεις πολύ δίκιοQuote:
Originally Posted by elis
Εχει δίκιο ο ελις, αλλά με την κατάσταση με τον ιο δεν γυμναζομαι καθολου...Quote:
Originally Posted by aeolus74
το μόνο που χρειάζεσαι είναι ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσιαQuote:
Originally Posted by Epsilon