Χαχαχαχχα.Quote:
Originally Posted by user
Printable View
Χαχαχαχχα.Quote:
Originally Posted by user
Σκέφτομαι να βγω μια βόλτα η να σαπισω μεσαα;
Βαριέμαι να βγω δεν έχω κ διάθεση, οπότε σπίτι.
Ήρθα σε επαφή με κρούσμα κορονοιου, ελπίζω να μην κόλλησα.
Είμαι πολύ πεσμένος ψυχολογικά αυτό το διάστημα. Οι εξελίξεις στους δικούς μου χώρους δεν είναι άσχετες. Όποιος έχει θέματα ψυχολογίας προσπαθεί να βλέπει τους χειρότερους του για να νιώθει καλύτερα. Οι καλύτεροι του, του προκαλούν ζήλια, φθόνο αλλά και πόνο που δνε τα κατάφερε κι αυτός, δυστυχώς για λόγους που είχαν να κάμουν με ψυχολογία παρά με προσόντα και ικανότητες.
Κάποτε μου έλεγαν "είσαι χαμένο κορμί", τώρα με την πεσμένη ψυχολογία που μου κατάφεραν και τις συνέπειες της στη ζωή μου, νιώθω πως είμαι. Κι απλά να λέω τώρα, μακάρι να είχα την ενσυναίσθηση και τους κατάλληλους ανθρώπους να μου υποδείξουν το λάθος. Τώρα που απέκτησα συναίσθηση, μα όχι κατάλληλους ανθρώπους, αγωνίζομαιι να μπαλώσω και να επιτύχω έστω κάτι τις, αν και ο χρόνος, σε διάφορες όψεις της ζωής, μας ατσαλώνει σε καλούπια βίου.
Δεν θέλω να παρεξηγηθω σε καμία το περιπτώσεων, αλλά το τελευταίο καιρό έχω την απορία, έχοντας δει και μια ταινία. Ένας άνθρωπος που πάσχει από σχιζοφρένεια βλέπει ανύπαρκτα πρόσωπα και εάν ναι τι;; Τι βλέπει δηλαδή;; Πώς είναι η ζωή ενός ανθρώπου με σχιζοφρένεια;;
Έχω δει την ταινία με τον John Nash, αν την έχεις δει ή αν είναι γι αυτή που μιλάς. Η ταινία παρουσιάζε χειροπιαστά ως υπαρκτούς πρωταγωνιστές τα πρόσωπα που προφανώς ο Nash έβλεπε πολύ έντονα στη φαντασία του σε βαθμό που να νομίζει ότι είναι υπαρκτοί μπροστά του. Η συνομιλία μαζί τους και κυρίως οι οδηγιες που του έδιναν προφανώς ήταν η αναμενόμενη συνέπεια της κατάστασης αυτής στη φαντασία του και του πως τους είχε φτιάξει στη φαντασία του. Προφανώς δεν έφτασε σε αυτό το σημείο από τη μια στιγμή στην άλλη. Κάπου θα είχε κλειστεί στον εαυτό του. Παρότι είχε προσηλωθεί έντονα έως ακραία στην επιστήμη του, εντούτοις είναι ερώτημα πως προέκυψαν μέσα του αυτά τα φανταστικά πρόσωπα τα οποία κυρίως τον κατεύθυναν σχεδόν για κάθε θέμα της καθημερινότητας του ακόμα και στο πως να κινείται σε χώρους που αφορούσαν στην επιστήμη του. Κάποτε έδινε την εντύπωση πως απορροφόταν σε σκέψη ή απλά μπαγλάρωνω κι έχανε την αίσθηση με την πραγματικότητα. Νοσηλεύθηκε και δη η θεραπεία ήταν ακόμα και σκληρή πχ ακόμα και ηλεκτροσόκ, αλλά και συμβουλευτική από τον γιατρό. Όταν απονοσηλεύτηκε υπήρχαν στιγμές που εμφανίζονταν τα πρόσωπα αυτά αλλά τα αγνοούσε, τουλάχιστον είχε δει πολύ μεγάλη βελτίωση και φαίνεται πως τελικά ξεπέρασε σχεδόν πλήρως το πρόβλημα. Όμως, για να φτάσει σε καθηγητής πανεπιστημίου διακεκριμένος και να κάνει με εξαίρεση το πρόβλημα επιτυχημένη οικογένεια πάει να πει κατ εμέ πως ο πρότερος βίος του, δηλαδή από τα πρώιμα παιδικά χρόνια, δεν κλονίστηκε από ψυχολογικά, αλλιώς δεν θα φτανε σ αυτά τα επιτυχημένα επίπεδα.Quote:
Originally Posted by andreas86
@andreas86 ψάξε στο Youtube το κανάλι living well with schizophrenia. το τρέχει μια κοπέλα που παλεύει με την ψυχική νόσο αυτή και τα εξηγεί σε πολύ καλό βαθμό και ευνόητα.
γενικά, το μυαλό παίζει μαζί σου, δημιουργεί ψευδαισθήσεις, ότι σε παρακολουθούν, ότι υπάρχουν εχθροι και σύμμαχοί σου, πάντως όλα γίνονται με στόχο την αυτοκαταστροφή του ίδιου του ανθρώπου, απ ό,τι καταλαβαίνω, όχι του κόσμου γύρω απο αυτόν.
user. Η καταστροφικότητα, δηλαδή η υπεργενίκευση, η απολυτοποίηση για κάτι που μας συμβαίνει, είναι μορφή, ή χαρακτηριστικό σχιζοφρένειας?
Το να κλείνεται κανείς στον εαυτό του andreas86, έχει και ως συνέπεια η φαντασία να αναπληρώνει το κενό της έλλειψης συναναστροφών. Σιγά σιγά η φαντασία θεριεύει, δηλ είναι λες και ζεις μέσα στο κεφάλι σου και σε ένα άλλο κόσμο, κι όλες τις επαφές σου με τον κόσμο τις αντικρίζεις πια υπ αυτό το πρίσμα. Νομίζεις ότι υπάρχει χάσμα μ αυτούς ή είναι λες και διαφέρουν σημαντικά ή συμπεριφέρονται πολύ ξένα ή παράξενα προς αυτό που υπάρχει στη φαντασία λες και βρίσκονται σ αλλη διάσταση τουλάχιστον συναισθήματος και σκέψης. Αν σ αυτό το κλείσιμο στο εαυτό και στην ανάπτυξη αυτής της φαντασίας φτιάξεις άτομα φανταστικά τα οποία γίνονται όλο και πιο έντονα στη σκέψη σου τότε πιστεύω πως τρέχει κάτι σαν κι αυτό με τον καθηγητή που σου πα πριν, όπως και η σκέψη σου έχει δημιουργήσει καταστάσεις /σενάρια μέσα στα οποία η σκέψη σου σε πορεύει.
Σκέφτομαι το αδιέξοδο στο οποίο έχω βρεθεί.
Θα καταφέρω άραγε ποτέ το αδύνατο; Να ξεφύγω από όλη αυτή την κατάσταση;
Μου φαίνεται αδύνατο. Αλλά θα δείξει ο καιρός.
Σαν σήμερα θα γιόρταζε ο φίλος μου που αυτοκτόνησε... Πόσο κρίμα νέο παιδί... Δεν μπορώ να μην τον σκέφτομαι τέτοιες μέρες και στεναχωριέμαι...
Λυπαμαι κυκνε για την απωλεια σου, η θλιψη ειναι κομματι της ζωής μας, ενα απο τα πολλα συναισθηματα που βιωνουμε. Ευχομαι σημερα κυκνε μου να αφησεις τη θλιψη και να νιωσεις ηρεμη όπως θα ηθελε ο φιλος σου!Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Νομιζω player οτι εχει ερθει η ωρα να αναζητησεις ψυχοθεραπεια! Δεν ξερω που μένεις αλλα στην Αθηνα υπαρχουν και δομές που παρεχουν δωρεαν. Κανε αυτο το βημα και σιγάνσιγά θα κανεις και τα υπολοιπα. Πόσονχρονων εισαι αν θέλεις μου λες!Quote:
Originally Posted by Player
Σ' ευχαριστώ για την στήριξη Κάτια, έχω ανάγκη να μιλήσω κάπου... Προσπαθώ να είμαι ήρεμη αλλά με βασανίζει που δεν ξέρω αν η ψυχή του βρήκε τη γαλήνη που δεν βρήκε στην επίγεια ζωή ή αν βασανίζεται ακόμα... Γιατί για το χριστιανισμό ή αυτοκτονία είναι το μεγαλύτερο αμάρτημα... Μακάρι να είναι καλά τώρα πια... Ταυτίζομαι μαζί του γιατί κι εγώ έχω κάνει απόπειρα αυτοκτονίας και ξέρω πόσο απελπισμένος νιώθεις για να κάνεις κάτι τέτοιο...Quote:
Originally Posted by Κατιαχ
Κύκνε μου είσαι δυνατος ανθρωπος η αποπειρα ανηκει στο παρελθον επέλεξες την ζωή! Μην ταυτιζεσαι. Κανεις δεν ξερει τι γινεται οταν πεθαινουμε, το σιγουρο ειναι αυτό που ζουμε με τα πάνω και τα κατω!
Έχεις δίκιο... Θα προσπαθήσω να μην το σκέφτομαι... Απλώς πρέπει να κάνω κάτι που θα με βοηθήσει να ηρεμήσω, να πάω να το εξομολογηθώ...Quote:
Originally Posted by Κατιαχ
Ότι σε βοηθαει να το κανεις κυκνε μου!Quote:
Originally Posted by Κύκνος
μιλάω για υλική -ας πουμε- αυτοκαταστροφή όχι θεωρητική. καταστροφή του χαρακτήρα και του σώματος, της άμεσης καθημερινότητας. εκτός αν δεχτείς θεραπεία, εκτιμώ πως είναι από τις ασθένειες που οι επιπτώσεις της είναι τραγικές στη ζωή του ανθρώπου.
Στα αγγλικά είναι αυτά τα βίντεο και δεν καταλαβαίνω τίποταQuote:
Originally Posted by user
Έχω διαβάσει ότι οι δομές με δωρεάν ψυχολόγους δεν βοηθάνε ιδιαίτερα γιατί δεν δίνουν την βαρύτητα που πρέπει.Quote:
Originally Posted by Κατιαχ
Το ξέρω ότι πρέπει να μπω στο δρόμο της ψυχοθεραπείας αλλιώς δεν βλέπω φως στον ορίζοντα.
Φοβάμαι μην χειροτέρευση αν πάω σε δομή.
Θα σου απαντήσω σε ιδιωτικό μήνυμα αν δεν σε πειράζει πόσο είμαι, λόγω του ότι φοβάμαι μην τύχει μια στο εκατομμύριο να τα διαβάσει γνωστός/η.
Σου εστειλα π.μQuote:
Originally Posted by Player
συγγνώμη ελπίζω να βρήκες απάντηση στις απορίες σου απο αλλού.
Ότι ειχα μια καλη μερα. Ελπιζω και οι επομενες να ειναι το ιδιο!
Ακομα μια καλη μέρα....
Σκέφτομαι αυτό το πρώτο βήμα που πρέπει να κάνω για να βγω στον αφρό.
Χαίρομαι που είσαι καλύτερα Κάτια.
Ευχαριστω Player! Καλημέρα! Μην το σκεφτεσαι το βημα καντο σιγα σιγα!Quote:
Originally Posted by Player
Που εισαι μαριλου αν εχεισ αρχιδια πιασε μια γιατρινα γυρω στα 30 να
μην ξερει κ πολλα κι εσυ κι η ρενια κ παιξτε μπαλιτσα να σωθουν ολεσ κ μην κολωσεισ δευτερολεπτο μεχρι να σωθουν ολεσ για να μην τουσ παρει ο διαολοσ ολουσ
Για οποιον θελει να μαθει ποιοσ μιλαει στοχοφοροσ,τηλεφωνητησ,αντ αλλακτικα μηχανων,ηλεκτρολογοσ σε εργο,ηλεκτρονικοσ σε ζυγαριεσ στρατο στρατονομοσ αποφοιτοσ τει ηλεκτρολογοσ αυτοματισμων μηχανικοσ αυτο το χαλι με τισ γυναικεσ θα τελειωσει γτ θα σασ παρει ο διαολοσ
Νιώθω πολύ χάλια ιδίως τις τελευταίες μέρες, μια συναισθηματική κατάσταση έντονης μελαγχολίας, συνοδευόμενης από στιγμές σχεδόν έντονου άγχους και καταστάσεις σχεδόν μέτριου πανικού, αλλά και απαισιοδοξίας.
Μια υποχρέωση προσεχώς η οποία μου είναι ψυχοφθόρα και απαιτεί και κόπο στην οποία πρέπει να ανταποκριθώ από υποχρέωση τύπου σχεδόν εγκλωβισμός παρά σαν κάτι που λαχταρώ. Το εναλλακτικό που υπάρχει και θα το θελα είναι αβέβαιο.
Μια εμμέσως πλην σαφώς απόρριψη από κάποιαν, αν και πιστεύω πως σε περίπτωση που ανταποκρινόταν τα αρνητικά μου συναισθήματα θα ήταν μεγαλύτερα εν σχέση με την απόρριψη. Απλά είναι η έγνοια του πως θα θελα να ναι ο εαυτός και η ζωή μου μετά από κάποια χρόνια αλλά και ο χώρος ασφαλείας και φόβος αλλαγής που φαίνεται πως έχουν γίνει βουνό μέσα μου ίσως όχι αδικαιολόγητα αν και η έγνοια δεν παύει να είναι έγνοια, αν και το άτομο αυτό δεν μου φαινόταν ακατάλληλο για εμένα.
Μια γιορτή που ελάχιστοι μου ευχήθηκαν, κι αυτοί μάλλον από κοινονικοποίηση και συμπάθεια παρά από παρεϊστικο και φιλία. Κάποτε λέω μου αρκεί, για σίγουρα κάποιους απ αυτούς που δεν μου ευχήθηκαν το ότι σίγουρα με έφεραν στο νου τους με τη σκεψη να μην του ευχηθούμε ή με ένα τί μας νοιάζει γι αυτόν. Το πόσο έντονη υπήρξε η σκέψη τους αυτή είναι ως σαν να μου ευχήθηκαν κι ως σαν να με υπολογίζουν ή /και να νιώθουν άσχημα απένανατι μου για κάτι που μου είπαν ή για την όλη στάση τους, κυρίως παραγνώριση απέναντι μου.
Λέω να ξανοιχθώ σε νέα άτομα αλλά πρώτα δεν μου βγαίνει και κατά δεύτερο λόγο φοβάμαι μην μου συμβούν τα ίδια με παλιά. Μόνο σε κάποιες στιγμές που νιώθω έντονα ανάγκη επικοινωνίας παίρνω τηλέφωνο.
Τουλάχιστον προσπαθώ παντού και πάντα να βγάζω προς τα έξω κάτι το θετικό και να έχω μέσα μου μια αντίληψη θετικών μου στοιχείων και διατήρησης τους όσο είναι στο χερι μου.
Πηγαίνω σε ψυχίατρο γυναίκα που είναι μαζί με έναν άλλον βοηθό της στο νοσοκομείο, με ρωτάει κάποια πράγματα κάθομαι 15-20 λεπτά και φεύγω και μου λέει αν θες έλα την επόμενη εβδομάδα η την μεθεπόμενη, αυτό είναι το καλό ότι δέχεται και χωρίς ραντεβού, αλλά λόγο του ότι περιμένουν άτομα έξω είναι και νοσοκομείο, δεν υπάρχει αυτή η πιο άμεση επικοινωνία, ψεκάσετε, σκουπίστε, τελειώσατε αλλά και πάλι από το καθόλου που δεν είχαμε δόξα το Θεό να λες!!
Norgesic depon για οποιον θελει
Επειδη σασ γνωρισα ολουσ περα απο την υγεια σασ γυμναστικη συμπληρωματα φαρμακα πρεπει να φτιαξετε κ την κοινωνικη σασ ζωη φιλουσ ομαδεσ καφεδεσ κοριτσια κλπ να τα φτιαξουν οι γιατροι σασ ολη την καθημερινοτητα σασ
Κ υστερα να δουλεψετε παραπανω γραφω τι εχω κανει για οποιον θελει πρεπει σε 10 χρονια να εχει γινει συστημα η αντιμετωπιση μασ
Δεν ειμαι σιγουροσ αλλα νομιζω το βουλωσατε ολεσ πωσ κι ετσι
Δεν ειστε καθολου καλα παιδια εγω αυτο εχω να πω μονο
elis δεν καταλαβαίνω τι λες αλλά μ' αρέσει, δίνεις χρώμα στο φόρουμ.
Κανεισ δεν καταλαβαινει τι λεω απλα ολοι με εχουν γιατι τουσ δινω ζωη δουλευα απο παιδι κ πηγαινα σχολειο κι ολα μου φαινονται ευκολα πλεον εχω χαλαρωσει αλλα εχω αποθεματα ενεργειασ πολλα
Σκέφτομαι συνέχεια ότι δεν θα γίνω ποτέ καλά.
Ότι δεν θα καταφέρω απλά να έχω μια φυσιολογική ζωή.
Ότι θα είμαι χάλια.
Ότι θα νιώθω μοναξιά.
Ότι δεν θα μπορώ να ανταλλάξω μια κουβέντα.
παναΐαμ! μην τυχόν γίνει κανόνας να μην είσαι καλά.
Γενικά, αυτό το θέμα το έχεις από πάντα, είναι δηλ χαρακτηριστικό σου γνώρισμα από τότε που σε θυμάσαι ή απλά συνέβηκε κάτι που αφορά σ' αυτά που γράφεις τώρα πρόσφατα σε συνδυασμό με το να ξύπνησε παλαιότερες εμπερίες σου με τέτοια θέματα ή απλά αυτό που γράφιες ξεκίνησε να συμβαίνει έντονα αυτό το διάστημα?Quote:
Originally Posted by Player
Αν στο παρελθόν δεν υπήρχε κάτι τέτοιο τότε τα πράγματα σου ναι πιο εύκολα, απλά θα παλέψεις να ξαναγίνεις αυτό που ήσουν. Αν είναι κάτι που πάνω κάτω έχεις μια ζωή τότε θα πρέπει να επιδοθείς σε έναν σταμάτητο αγώνα να έχεις τουλάχιστον μια καλύτερη ζωή, δηλ αυτά τα θέματα να καθορίζουν τη ζωή σου σε ότο το δυνατόι μικρότερο βαθμό.
Μόνο συνταγή για φάρμακα ή και κάποια καλή μεθοδολογική συμβουλή για το πως με τη δική σου προσπάθεια να ξεπεράσεις το θέμα σου? Διότι τα φάρμακα είναι μέσο, δεν είναι αυτοσκοπός για θεραπεία, γι αυτό κι ως προς τη μεθοδολογία σκέψης προς το θεραπευόμενο υπάρχει και ο ψυχολόγος.Quote:
Originally Posted by andreas86