Μου έχει κοπεί η αναπνοή...
Printable View
Μου έχει κοπεί η αναπνοή...
Νυσταγμένη κι ας ήπια σχεδόν δυο καφέδες...έλεος...
Και τώρα νιώθω άγχος...η κατάσταση είναι τραγική, να δούμε τι θα γίνει...ανησυχώ...
Αυτή τη στιγμή δεν νιώθω καθόλου καλά, θέλω να κλάψω αλλά δεν μπορώ να το κάνω ακόμη...
.. τεθλιμμένη η ριμάδα η οδός, ..
Ξωτικούλα μου, αυτό λέω κι εγώ η μαρικούλα σου, μα το τσουρέκι της γιαγιάς μ' ανάστησε..θα σου τα πω όλα..τα μυστικά της..
.."θα σου πω αλήθειες θυγατέρα μ' να λευτερωθείς..
να περάσει νέο αίμα μέσα σου, μ' αυτά τα λόγια μου.."
μα που να καταλάβω ..η στούρνος...κι εκείνη μου λεγε..
"..αυτές οι αλήθειες θα μπαίνουν μέσα σου, άνοιξε μόνο την πόρτα της καρδιάς, να μπάζει από παντού.. ακούς Ξωτικούλα μ; "άνοιξε σουσάμι", .. "άνοιξε καρδιά"..θα τα λέμε..
Έχω την αίσθηση ότι δεν με πιστεύεις καλή μου.. άρχισε να πιστεύεις.. τι να πάρω; Μήπως αγοράζονται όλα αυτά με αργύριο η χρυσίο; Όχι.. Μόνο ως δώρο δίδονται..Quote:
Originally Posted by Ξωτικό
Αυτή η γυναίκα (η γιαγιά που σου έλεγα) ήταν το κάτι άλλο, απροσδιόριστο, απρόβλεπτο, ήταν κάτι σαν κρυφή αστραψιά. Άνοιξε μια χαραμάδα στην ψυχή της και μου έδειξε πως να γυρίσω σελίδα στη ζωή μου, μου έδειξε πως όλες οι σελίδες ήταν σαρακοφαγωμένες, και μου έμαθε την καινουργια σελίδα να την βαθμολογώ με άριστα. Μίλησε μαζί μου δεν μπορώ να υπολογίσω πόσες ώρες και όταν τελείωσε, πήρε την τολμηρή απόφαση κάλεσε τον ψυχοπομπό (διότι ήταν πλήρης ημερών) και τον διέταξε: "Πάμε γρήγορα για τα δώματα της γαλήνης". Σφούγγισε τα μάτια της καθύβρισε την καθυπόταξη που την είχε καθηλώσει στο πουθενά, κι έπνιξε την σαπισμένη καθυστέρηση ..και ..έφυγε ..ψυχή, κυρία και κουμανταδόρα.. τι λέτε; ..εμείς θα φύγουμε για το ουράνιο Σπίτι Νικητές;
αξιοσημειωτο το στορυ με την κυριουλα θα ελεγα marika...
Σημ. Το "Ιδού εγώ..." που έγραψες μου θύμισε το Λόγο - "Τα παλιά πέρασαν, Ιδού Εγώ Κάνω Τα Πάντα Καινούργια!" Ποιος το είπε αυτό;Quote:
Originally Posted by marika
Aξιοσημείωτα κι αυτά που έλεγε η Μαρικούλα Curie μου, μου έλεγε.."Να θυμάσαι τρεις λεξούλες: -εξαπάτηση-αυταπάτη-αποπλάνηση-του ατόμου από τον ίδιο του τον εαυτό!Quote:
Originally Posted by Curie
Αυτά τα τρία κάνουν το τέταρτο να φουσκώνει σαν μπαλόνι".
Nα θυμάσαι αυτός που έχει το αίσθημα ότι τον απορρίπτουν θέλει να νιώθει σαν αντιστάθμισμα ότι είναι πάρα πολύ σπουδαίος. Του εμφανίζεται μέσα του το πνεύμα της αυταπάτης και του λέει:
"Eσυ παιδί μου είσαι πράγματι καποιος, είσαι σωστός γίγαντας, (ή κάποιο άλλο είδος γίγαντα)". Το εγώ του που έχει πληγωθεί θανάσιμα εξαιτίας της απόρριψης φαίνεται ξαφνικά να παίρνει επάνω του.
Κι όμως όλα αυτά είναι απλώς σκηνοθετημένα από πνεύματα λερωμένα και στο τέλος περιμένει το άτομο μια ακόμα απογοήτευση.. Αισθάνεσαι ποια έχουν μαμά όλα αυτά;
Αλλά δεν φτάνει αυτό, κάνουν μάλιστα τη μαμά τους να φουσκώνει σαν μπαλόνι, και το όνομα της μαμάς;
Είναι η υπερηφάνεια..
Σημ. μου είπε και για την κατάκριση, αλλά ας τ' αφήσουμε για άλλη ώρα..
επειδη μπερδευτηκα αλλα συνάμα ειμαι περιεργη..η γιαγια σου ηταν αυτη η γυναικούλα..με μια λεξη ποια ηταν η συμβουλή της..με μια λεξηQuote:
Originally Posted by marika
Αρκετα εντονη ζαλαδα! Λογω αυτης, αναγκαστηκα να φυγω απο μια πολυ ενδιαφερουσα εκδηλωση :(
Με μια λέξη ΗΛΙΑΝΝΑ θα σου έλεγα -γνώρισε - γνώση- όμως Αλήθειας που είναι κρυμμένη...Quote:
Originally Posted by ΗΛΙΑΝΝΑ
Γι αυτό έλεγε αυτή η γυναικούλα: "Eδω σε θέλω κάβουρα, να περπατάς στα κάρβουνα..
Έχει κόπο και πόνο ΗΛΙΑΝΝΑ όπως και το να πιάσουμε ψάρι..
Και πως ακριβως προέκυψε να τα διδαχθεις ολα αυτα;Quote:
Originally Posted by marika
τα οποια φαινονται εξαιρετα... και πραγματικό απόσταγμα ζωης!
Συμφωνώ Ηλιάννα μαζί σου! Όλο αυτό ξέρεις μου θυμίζει τον Αισώπειο μύθοQuote:
Originally Posted by ΗΛΙΑΝΝΑ
μελοποιημένο από τους Κατσιμίχα που καταλήγει κάπως έτσι:
..Όλες οι λύσεις είναι φίνες και ωραίες
τότε και μόνο όταν είναι εφικτές.
Μα σαν δεν έχεις κότσια να τις εφαρμόσεις
άσε καλύτερα καθόλου μην τις λες.
Πως προέκυψε ρωτάς... Curie ..όλοι περνάμε την σκοτεινή νύχτα της ψυχής μας, όχι μόνο για να ωριμάσουμε αλλά γιατί όλο αυτό είναι μέσα στο θείο σχέδιο και στη θεία βουλή του Υψίστου..Quote:
Originally Posted by Curie
Μετά τα δεκαοκτώ ήρθε κοντά μου η γιαγιά από τα ορεινά του Χολομώντα, όπου ζούσε μέχρι τότε ως άγγελος για μένα εξ ουρανού..
Στα 18 βρισκόμουν στον 8ο όροφο μιας οικοδομής.. μαύρη η ψυχή μου από την κορυφή μέχρι τα νύχια.. ζητούσα να βρω δύναμη να πέσω στο κενό..
Γνωρίζεις πόσες σκέψεις έκανα από το πρωί ως το βράδυ, ξέροντας ότι είναι οι τελευταίες μου στιγμές;
Με ωρίμασε εκείνη η μέρα με έκανε να νιώσω 888 ετών.. Μ' έσωσε καποιος που με είδε από απέναντι και ανέβηκε 8 ορόφους με τα πόδια..
Από κει και πέρα κάθισα στα πόδια της και μόνο άκουγα.. που τα ήξερε; απλά θυμήθηκε όλα όσα είχε ξεχάσει ... φωτίστηκε , κι αυτό έγινε σε μια στιγμή..