Printable View
Νιώθω πως μεγάλωσα και έκανα μια τρύπα στο νερό.. εκανα τα παιδιά μου και δεν εχω τπτ να τους αφήσω..μονο τσακωμούς και ένα διαζύγιο. Φοβάμαι πως θα μεγαλώσουν και θα με κατηγορούν..πως δεν τους έδωσα το σπιτικό που χρειαζόντουσαν..Quote:
Originally Posted by Vox
Εστάλη από SM-A520F στο E-Psychology.gr Mobile App
Μαλλον θα σε κατηγορουνε
Τα διαζύγια είναι πολλά καθώς και οι τσακωμοί. Για να έφτασες σε αυτό υπάρχει λόγος. Θα σου πω ένα άλλο σενάριο. Τα παιδιά σου να σε κατηγορούν γιατί μεγάλωσαν σε ένα αρρωστημένο περιβάλλον απλά και μόνο για να μην χαλάσει ο ήδη χαλασμένος γάμος σου. Αυτό το λάθος που κάνουν πολλοί άνθρωποι και το κακό είναι πολύ μεγαλύτερο στα παιδιά. Έκανες το καλύτερο που μπορούσες και να μην νιώθεις ενοχές. Αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να τα στηρίζεις και να είσαι κοντά τους. Και να φροντίσεις όταν θα μεγαλώσουν να μπορούν να σταθούν στα πόδια τους μόνα τους (και δεν εννοώ κάτι σε σχέση με τα οικονομικά, γιατί είπες δεν έχεις να τα αφήσεις τίποτα). Έχεις πολλά πράγματα να τα αφήσεις.Quote:
Originally Posted by Guilty
Νιώθω πολύ κουρασμένη αλλά φοβάμαι να κοιμηθώ...
Γιατί; Βλέπεις δυσάρεστα πράγματα;Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Το διαζύγιο εξ ορισμού δημιουργεί συνθήκες τραυματικής εμπειρίας για τα παιδιά. Αλλά τώρα ό,τι έγινε έγινε. Δεν είναι λόγος να αυτοαποκαλείσαι «ένοχη» με το ψευδώνυμό σου.Quote:
Originally Posted by Guilty
Αυτό που σου μένει είναι να δώσεις αγάπη στα παιδιά σου, με όλη τη δύναμη της ψυχής σου. Και είμαι σίγουρος ότι θα το καταφέρεις, αφού είσαι η μητέρα τους. Θα το θυμούνται και θα το αναγνωρίσουν όταν θα έρθει η ώρα.
Αν εννοείς εφιάλτες ναι, βλέπω κατά διαστήματα αλλά περισσότερο φοβάμαι το χρονικό διάστημα μέχρι ν' αποκοιμηθώ γιατί φοβάμαι ότι θα έρθει πάλι εκείνος να μου κάνει κακό κι αυτό με βασανίζει και δεν με αφήνει να χαλαρώσω... Δεν το έχω κάθε μέρα αλλά όταν με πιάνει δεν ξέρω πως να το αντιμετωπίσω...Quote:
Originally Posted by Αργύρης85
Άγχος όχι τώρα εδώ και μέρες για χαχα ασήμαντα πράγματα, όπως το να δώσω κάτι χαρτιά για μια δουλειά, ενώ ξέρω δεν είναι τίποτα!
Εστάλη από Redmi 4X στο E-Psychology.gr Mobile App
Θα σκέφτεσαι πως στο σπίτι δεν είσαι μόνη και πως δεν είναι εύκολο έτσι απλά να μπει κάποιος μέσα. Και θα λες πως είναι μια φοβία που έχεις και δεν πρόκειται να γίνει τίποτα όπως δεν έγινε και άλλες φορές που το σκεφτόσουν.Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Θα προσπαθήσω γιατί πάλι τη νιώθω, θα προσπαθήσω να την εκλογικεύσω γιατί χρειάζομαι να κοιμηθώ για λίγο...Quote:
Originally Posted by Αργύρης85
Δεν κατάφερα πολλά τελικά, μόνο να μείνω ξαπλωμένη για μια ώρα ίσα για να ξεκουραστώ λίγο... Αλλά για ύπνο ούτε λόγος...
Κυκνε , νεα απο την ιατρικη , ειναι σε πειραματικο σταδιο ενα φαρμακο , η κατι σαν τσιπακι ( κατ αλλους ειναι ετοιμο ) που θα σβηνει τις δυσαρεστες αναμνησεις ..........Ισπανια γινεται αυτο .....Quote:
Originally Posted by Κύκνος
στην Ρωσια εισαι σεπαρομοιο στασδιο αντιγηραντικο φαρμακο , αυτο για μενα βεβαια .......
κρεμουλα στα ματια βαζεις ? δεν εχω ρυτιδες , ευτυχως , αλλα εχω αρχισει και κανω το ποδι της χηνας , εχεις τιποτα κατα νου .....elancyl ? ( κρεμα απο σαλιγκαρι , χωρις το σαλιγκαρι .......)
Αν έρθει κι εδώ μπορεί να το δοκιμάσω...Quote:
Originally Posted by Macgyver
πηγα πορεια σημερα, εκανα 50 χιλλιομετρα ποδηλασια ανεβηκα 900 μετρα υψομετρο....... πηγα σε ενα χωριο ψιλα στο βουνο, ηπιαμε ενα καφε και γυρισαμε πισω μια χαρουλα.....
αισθανομαι λιγο κουρασμενο, οταν κανω αθλητισμο δεν σκεφτομαι της ασχημες εμπειριες στη ζωη μου τη ψυχωση κλπ καθαριζει το μυαλο μου
Αισθάνομαι γεμάτος μετά από μια γεμάτη μέρα...Τόσο γεμάτος απ'όλα, που θέλω να τα κάνω εμετό.
Το πρωί πήγα για μπάνιο στα Λουτρά της Ωραίας Ελένης...Κάτσαμε αρκετές ώρες,μας έκαψε ο ήλιος,μας ζαβλάκωσε...
Μετά πήγαμε για φαγητό, και στο καπάκι για δεύτερο μπάνιο στην Παλαιά Επίδαυρο...Είχε ένα ωραίο κολπάκι πίσω απ'την κεντρική παραλία,σχεδόν παραμυθένιο...Μετά πήγαμε και είδαμε τον τελικό σε μια καφετέρια στο λιμάνι με κάτι παρέες Γάλλων...Μετά το τέταρτο γκολ της Γαλλίας τους είπα πως ο τερματοφύλακας της Κροατίας πρέπει νά'ναι πληρωμένος για να τα τρώει όρθιος τα γκόλ...Στην αρχή μου είπαν πως απλά ήταν σε κακή μέρα,αλλά μετά που είδαν τα ριπλει μου είπαν ότι ίσως όντως να έχω δίκιο...Μετα από λίγο,μια Γαλλιδούλα απ'την παρέα,μου λέει με σπαστά αγγλικά ''Τους το χάλασες που τους είπες ότι μπορεί νά'ναι στημένο''...Και εγώ της απάντησα ''Και εγώ χαλάστηκα όταν κατάλαβα ότι το παιχνίδι της ζωής είναι στημένο,αλλά εξακολουθώ να το βλέπω''και χαμογέλασα...Με κοίταξε με γουρλωμένα μάτια και απορημένο βλέμμα...Ή δεν κατάλαβε καν τι της είπα ή κατάλαβε και το βρήκε περίεργο...Ονλυ ση νόουζ...
Μετά πήγαμε για ακόμη μια βουτιά σε ένα δεύτερο κολπάκι,πίσω απ'το κολπάκι που ήμασταν πρίν...Μετά μπύρα για τον δρόμο και γυρισμός...
Τώρα αισθάνομαι κάτι σαν πονοκέφαλο και γλυκιά υπνωτιστική ζάλη...Δεν θέλω ούτε να κοιμηθώ,αλλά ούτε και να μείνω ξύπνιος...Σκέφτομαι πως το μόνο πράγμα που μου έκανε εντύπωση,πραγματικά εντύπωση απ'την σημερινή μέρα, ήταν η καμπάνα της εκκλησίας στη Παλαιά Επίδαυρο που με τον αριθμό των χτύπων της σηματοδοτούσε την ώρα όταν κάναμε μπάνιο...Ηταν σαν να έδινε το μέτρο της ώρας σε όλους και εμείς έπρεπε να κάνουμε κάτι...Ηταν σαν μαέστρος της ζωής...
Ταυτόχρονα αισθάνομαι ξανά μη φυσιολογικός που πάλι κάτι άκυρο σαν αυτό μονοπωλεί τις σκέψεις μου.
Αυτήν την ώρα κάθομαι ξαπλωμένος στην ξαπλώστρα έξω στην βεράντα και χαζεύω τον ουρανό...Ολα τα φώτα και τα πατζούρια απ'τις γύρω πολυκατοικίες έχουν κλείσει εδώ και κανένα δύωρο...Κάθομαι μόνος μου και κάνω sky gazing...Τον κοιτάζω επίμονα για ώρα χωρίς να βάζω τίποτα άλλο στο οπτικό μου πεδίο...Τον κοιτάζω, και δεν έχω ιδέα τι να κάνω με δαύτον...Δεν έχω ιδέα τι να κάνω ούτε μ'αυτόν,ούτε και με μένα.
Δεν μπορω να κοιμηθω.κοιμαμαι τη μερα και τη νυχτα κοιταω το ταβανι.Ισως επειδη η ζωη μ δεν εχει νοημα γι αυτο κοιμαμαι τη μερα και σκεφτομαι τη νυχτα
Εστάλη από SM-J510FN στο E-Psychology.gr Mobile App
Κι μενα παντα μαρεσε η νυχτα , ασχετως κτθλψης, απο μικρος , εχει κατι το μυστηριωδες ...................υπαρχουν ημεροβιοι και νυκτοβιοι ανθρωποι ......Quote:
Originally Posted by iwannaaa
Αγχωμένη...
Αισθανομαι καλυτερα απο πριν σαφως..Περναω καταθλιψη..ωστοσο ,αισθανομαι οτι δεν εχω την ορεξη να συναναστραφω με φιλους.Εχω λιγο απομονωθει.Οχι τελειως αλλα σιγουρα δεν εχω την ιδια διαθεση με κααααποτε .Ειμαι ομως πολυ καλυτερα απο τις μερες που σερνομουν .
Αισθανομαι ενα μεγαλο μωρο και αλλιωτικο απο πριν.
φοβαμαι...
Τι; Κάτι συγκεκριμένο;Quote:
Originally Posted by boo
τσιτα απο το ladose.. :mad:
φοβαμαι να ειμαι μονη αναμεσα σε κοσμο ή απλα εξω στο δρομο.με παρακολουθουνQuote:
Originally Posted by evaggel86
Προσπαθώ να θυμηθώ πως είναι να αισθάνεσαι...
Νομίζω του έχω γαμήσει τα πρέκια του οργανισμού με τα φάρμακα...Ή το είχε κάνει ήδη αυτό η κατάθλιψη?
Μπορώ μόνο να θυμηθώ ως ανάμνηση το πως αισθανόμουν όταν άκουγα αυτό το τραγούδι μικρός αλλά δεν μπορώ να ανακαλέσω το συναίσθημα...Η ψυχή και το πνεύμα πετούσαν ανάλαφρα με σιγουριά και αυτοπεποίθηση και μ'ένα καταφατικό παιχνιδιάρικο μειδίαμα....Ήταν σίγουρα ότι όλα θα πάνε καλά...Αλλά τίποτα δεν πήγε καλά.
Ρε μήπως είναι επειδή μεγαλώνω και αμβλύνονται οι αισθήσεις και άδικα κατηγορώ τα φάρμακα και την κατάθλιψη?
Ξαναμίκρυνε ποτέ κανείς να μας πεί?
https://www.youtube.com/watch?v=O405pK6BuUc
Tακοψα ταντικαταθλιππτικα , αυτα φταινε , παλιοφαρμακα , αμβλυνουν τις αισθησεις ......σε κανουν κι απαθη .......Quote:
Originally Posted by Yoco Choco
Πολλοί φοβούνται έτσι όπως περιγράφεις. Δεν μπορώ να σου δώσω λύσεις γιατί δεν τα έπαθα ποτέ ακόμα. Μακάρι να σε βοήθησει κάποιος ή κάτι.Quote:
Originally Posted by boo
Διαφωνώ... Θυμάσαι που έλεγες ότι εγώ πάω κάποιες φορές στη θάλασσα κι ας έχω κατάθλιψη ενώ εσύ έχεις να πας χρόνια; Τα αντικαταθλιπτικά είναι αυτά που μου δίνουν τη δύναμη να πάω και να τη χαρώ...Quote:
Originally Posted by Macgyver
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Εγώ τα πήρα 3ις μήνες, δεν έκαναν τίποτα για το πρόβλημα που τα πήρα, μου δημιούργησαν υπομανία και άλλα άσχημα συμπτώματα και έτσι τα διέκοψα. Τουλάχιστον δεν μετάνιωσα που τα πήρα. Είδα στην πράξη πώς είναι κάποια πράγματα, και αν μη τι άλλο έζησα λίγο καιρό με ανεβασμένη σεροτονίνη, έγινα κοινωνικός και αυθόρμητος άνθρωπος και με λίγα λόγια...έζησα για λίγο. Ακόμη και με έντονο άγχος, ξεφορτώθηκα την κατάθλιψη και έμαθα να εκτιμώ τις στιγμές που είμαι χωρίς και να "υποβαθμίσω" λίγο την ιδψ. Η υπομανία μου άφησε κατάλοιπα κοινωνικότητας και λίγου αυθορμητισμού, αλλά δεν ξέρω αν απλά τώρα αυτά που είχα μέσα μου τόσα χρόνια μπορώ πιο εύκολα να τα βγάλω προς τα έξω μιας και όταν κάποιος είναι ευαίσθητος βιώνει όλα τα συναισθήματα σε ένταση. Οπότε τώρα λογικά ο ενθουσιασμός από κάποια μικρά πράγματα, η συγκίνηση και ένα σωρό άλλα, μου βγαίνουν πολύ πιο εύκολα απ' ότι πριν που ήμουνα πολύ πιο συγκρατημένη.Quote:
Originally Posted by Macgyver
Χμ. Ήθελα απλά να τα σκεφτώ από καιρό και βρήκα την αφορμή από αυτό που διάβασα. Νομίζω πως λόγω της υπομανίας που μου δημιούργησε το zoloft αλλά και από αυτά που έζησα έστω τον τελευταίο μήνα χρήσης του, με έκαναν να ζήσω και να αναθεωρήσω κάποια πράγματα, να γίνω λίγο πιο άνετη με τους ανθρώπους και έτσι να μπορώ να "εκφράζομαι" πιο εύκολα.
Εχω παρατηρησει οτι ειναι συνηθες να πιανουν μονο στην αρχη ταντικαταθλιπτικα , .........με ειχε πιασει γερα το σεροξατ το 2010 για 3 μηνες , και μετα τιποτα ........αυτο ισχυει για ολα , οσον αφορα την εμπειρια μου ......μονο απο 1-3 μηνες με πιανουν , αυτα που με πιανουν .......σαν να τα μαθαινει ο οργανισμος και μετα να μην αντιδρα ......Quote:
Originally Posted by blackbird
Μπράβο σου...Ίσως να μην τα είχες άμεση ανάγκη...Μακάρι να μπορούσα να τα κόψω και εγώ...Quote:
Originally Posted by Macgyver
Φοβάμαι πως ειδικά το ΜΙΝΙΤΡΑΝ θα αναγκαστώ να το παίρνω εφ'όρου ζωής...Είναι το μόνο που κάπως με πιάνει και δεν μου προκαλεί παρενέργειες,τουλάχιστον όχι κάποιες που να μπορώ να αντιληφθώ...Το αν με μουδιάζει συναισθηματικά είναι δύσκολο να το εκτιμήσω...Τα SSRI δεν με έπιασαν και τα SNRI ήταν δηλητήρια για μένα,με πειράζουν στο στομάχι...
Όσες φορές αποπειράθηκα να κόψω το ΜΙΝΙΤΡΑΝ αισθάνθηκα εκτεθειμένος στην ζωή με το ίδιο τρόπο που κάποιος είναι εκτεθειμένος στον κρύο όταν βρίσκεται γυμνός μέσα στα χιόνια...Είναι φρικτά τα withdrawal symptoms και δεν ξέρω αν θα υποχωρήσουν μετά από κάποιο διάστημα γιατί δεν έχω αντέξει πάνω από μια εβδομάδα με αυτά...Ίσως χρειάζομαι κάποιο υποκατάστατο που δεν θα είναι χημικό αλλά θα έχει να κάνει με την πραγματικότητα...Δεν ξέρω.
Νομίζω έχεις υπερεκτιμήσει λίγο την επίδραση των αντικαταθλιπτικών όσον αφορά το ότι σε ''έλυσαν'' κοινωνικά...Μπορείς να το πετύχεις εύκολα και πιό έντονα αυτό με δυό ποτάκια για παράδειγμα...Μάλλον το ότι έγινες πιο άνετη με τους ανθρώπους έχει να κάνει με το ότι απλά σε βοήθησαν να αντιληφθείς αυτήν σου την ικανότητα ως κάτι που είναι δυνατό παρά σε επηρέασαν νευροχημικά....Εγώ δεν έχω πρόβλημα μ'αυτό...Μια χαρά μπορώ να διαχειριστώ την κατάθλιψη σε ψυχολογικό επίπεδο αλλά είμαι ανίκανος να την διαχειριστώ σε επίπεδο σωματοποίησης...Όταν υποχωρούν τα συμπτώματα, μια χαρά κοινωνικός και πρόσχαρος είμαι και κερδίζω εύκολα συμπάθειες και λόγω χαρακτήρα και λόγω παρουσιαστικού,αλλά όταν κουβαλάω τα συμπτώματα, δεν έχω καθόλου όρεξη να συναναστραφώ με κανέναν ή να βγώ έξω και να κάνω πράγματα..Quote:
Originally Posted by blackbird
Γι'αυτό λέω ότι κουβαλάω βιολογική προδιάθεση...Το είχα καταλάβει από μικρός...Θυμάμαι μικρός έιχα πιεί δυο φορες Redbull και τις δυο φορές έπαθα κρίση αποπροσωποίησης και αποπραγματοποίησης...Με έλουσε κρύος ιδρώτας και μπήκα σε ονειρικό μόουντ...Σαν να ήταν όλα ψεύτικα...Θυμάμαι περπατούσα και έλεγα ''Ποιός κινεί τα πόδια μου?...Αφού δεν τα κινώ εγώ''...Τα 'επιανα και ήταν σαν να πιάνω τα πόδια κάποιου άλλου,δεν είχα αίσθηση ότι μου ανήκουν..Νόμιζα ότι πέθαινα και έλεγα από μέσα μου ''Θεούλη μου μακάρι να περάσει,δεν θέλω να με δουν οι δικοί μου νεκρό'' λολ!
Κάτι αντίστοιχο,αλλά που φέρνει περισσότερο σε κρίση πανικού, παθαίνω αν πιώ εναν διπλό εσπρέσσο για παράδειγμα ή δυο νες...Ενώ στην αρχή με τονώνουν και μου δίνουν απίστευτη ενέργεια και κίνητρο για να κάνω πράγματα,πολύ γρήγορα μου το αλλάζουν το παραμύθι και μου προκαλούν δύσπνοια,στομαχικές κράμπες,λιποθυμική ζάλη κλπ.
Και απ'την άλλη βλέπω άλλους, όπως τον αδερφό μου και τον γαμπρό μου. να πίνουν 5-6 καφέδες την μέρα χωρίς καμμία επίδραση και λέω ''Τί διάολο οργανισμό κληρονόμησα εγώ ρε πούστη μου?''...Η επιστήμη δεν έχει καν απάντηση στο γιατί συμβαίνει αυτό,πόσω μάλλον ''λύση''...Εχω μελετήσει αρκετά το θέμα...Εχω διαβάσει εκατοντάδες μελέτες στο ncbi αλλά δεν έχει αποσαφηνιστεί ο μηχανισμός...Υπάρχει ένα ηπατικό ένζυμο το CYP1A2, το οποίο μεταβολίζει την καφείνη και τα ποσοστά έκκρισης ποικίλουν από άνθρωπο σε άνθρωπο...Επίσης η δράση της καφείνης είναι πολύτροπη...Λειτουργεί ως αναστολέας της φωσφοδιεστεράσης 4,ως αναστολέας των υποδοχέων της αδενοσίνης,ως ενεργοποιητής των υποδοχέων της ρυανοδίνης,αυξάνει την έκκριση κορτιζόλης και προκαλεί adrenal fatigue, και στους άντρες αυξάνει την διυδροτεστοστερόνη και λειτουργεί έτσι ως αφροδισιακό, ενώ τονώνει και την κινητικότητα των σπερματοζωαρίων...
Πιστεύω πως αν καταφέρω π.χ να πίνω 5 καφέδες την ημέρα ή δυο Redbull χωρίς παρενέργειες θα έχω θεραπεύσει τον εαυτό μου και από την αγχώδη διαταραχή και από την κατάθλιψη...Αυτό είχα πεί και σε έναν νευρολόγο/ψυχίατρο μετά από κανένα μισάωρο ατελέσφορης συζήτησης για τα αίτια της διαταραχής μου...Του είπα ''Γιατρέ,για να μην πολυλογούμε,μην ψάχνετε άκαρπα να βρείτε κάποιο τραυματικό γεγονός στην ζωή μου που να πυροδότησε την διαταραχή μου γιατί δεν υπάρχει...Μπορείτε να μου δώσετε μια αγωγή που θα με κάνει immune στα stimulants?...Έτσι μόνο θα θεραπευθώ.''...και φυσικά απάντηση δεν πήρα.
Δεν ξέρω Μακ, εμένα καθυστέρησαν πάαρα πολύ να με πιάσουν. Πάνω από 2 μήνες. Και μετά έπαθα υπομανία και στον 4ο μήνα τα διέκοψα. Είχε θορυβυθεί για μανία η ψυχίατρος, με αναστάτωσε και μένα, ούτε καν μείωση δόσης. Για να ξαναέχω υπνηλία και ό,τι άλλο είχα και να γίνομαι σκατά; 2 μέρες η κάθε μείωση, δεν είχα υπομονή, μέχρι που τα έκοψα εντελώς σε διάστημα 1,5 βδομάδας.
Ειδικά εγώ δεν νομίζω να έχω υπερ εκτιμήσει κάτι αφού ήμουν εντελώς εναντίων των φαρμάκων. Αν έχεις πάθει υπομανία όμως, καταλαβαίνεις πόσο λύνεσαι :) Από τον πάτο που είσαι (ψυχικά ΚΑΙ σωματικά) ανεβαίνεις στα σύννεφα και αυτό στο προκαλεί η ουσία. Με τις φυσικές μεθόδους (διατροφή, κουβέντα, έντονη γυμναστική) θα το πάθεις για 2-3 μέρες, θα είσαι στα ΝΟΡΜΑΛ και επιθυμητά επίπεδα -been there, και αυτό όμορφο-. Το να μην ξέρεις όμως τι να την κάνεις τόση ενέργεια, το να μένεις άυπνη 3ις ολόκληρες μέρες και να παίρνεις ζάχαξ στην 4η για να μπορέσεις να κοιμηθείς, μόνο η ουσία στο προκαλεί. Και όταν είσαι τόοσο ανεβασμένη, μπορείς εύκολα να καταλήξεις να κάνεις και τρέλες. Και αυτό να μην υποχωρεί μέχρι να μειώσεις δόση ή να διακόψεις.
Το ποτό δεν μ' αρέσει, και αν με πιάσει, που με πιάνει ΠΑΝεύκολα, μου προκαλεί μόνο ζάλη. Κάποια κατάλοιπα, όολες οι ουσίες αφήνουν. Για τον καθένα διαφορετικά. Τον χαρακτήρα βέβαια δεν "πρόλαβαν" να τον αλλάξουν (όχι χαρακτήρα αλλά συμπεριφορά), μιλάω απλά για περισσότερη ευκολία γιατί ήμουνα ΤΡΑΓΙΚΑ κλειστή και εσωστρεφής. Έκανα διάφορα στην υπομανία που με έλυσαν. Ευτυχώς όχι κάτι τραγικό που θα το μετάνιωνα για μια ζωή, αλλά δεν ήμουνα ο εαυτός μου. Ο καθένας με τις εμπειρίες του. Ευτυχώς τώρα που υποχώρησε, το ελέγχω πολύ πιο εύκολα και μου έχει μείνει μόνο η καλή αίσθηση του να νιώθεις πολύ πιο άνετα από παλιά.
Όπως λες και εσύ, ο κάθε οργανισμός αντιδράει διαφορετικά. Επίσης καμία ουσία δεν σε θεραπεύει, απλά σου ανακουφίζει τα συμπτώματα. Οπότε... ο καθένας δοκιμάζει διαφορετικά πράγματα και βλέπει πώς πάει. Να κάνεις έντονη γυμναστική. Η κατάθλιψη θεραπεύεται πάντως πολύ πιο εύκολα από το άγχος. Τώρα πότε θα ξανα επιστρέψει, μάλλον σύντομα, αλλά στα νορμάλ επίπεδα σεροτονίνης φτάνεις και με φυσικούς (γνωστούς) τρόπους όπως οι πιο πάνω που ανέφερα. Το έχω κάνει. Μου πήρε ένα χρόνο αλλά τα κατάφερα. Για την ιδψ πήρα τα φάρμακα και δεν βρήκα σωτηρία. :Ρ
Blackbird , παραξενο να σου κανει υπομανια ενα αντικαταθλπτικο, αλλα να που σουκανε , που αυτο συμβαινει μονο σε mega δοσεις .....φαινεται δεν σου πανε ταντικαταθλιπτικα , ουτε μενα μου πανε , και μεχρι κι ο γιατρος μου μουπε να τα κοψω , ματαια ταπαιρνα ...............συμφωνω απολυτα για την γυμναστικη , την θεωρω το καλυτερο φαρμακο για κτθλψη , οπως και για την διατροφη ................... δεν ξερω να συγκρινω αγχος-κτθλψη , γιατι μονο κτθλψη εχω , ουτε για την ιδψ εχω ιδεα ......
Υoko choko, δεν το εχω παρει ποτε το minitran , δδεν το ξερω το φαρμακο ......... εγω ειμαι δυστυχως εθισμενος σε πολλα ζαναξ , λογω ενος γιατρου που μου ταγραφε με την σεσουλα .....και ουτε αυτα κοβονται ευκολα , αμα τα παιρνεις σε μεγαλες δοσεις ανω των 10 χρονων .....
Δεν ξέρω...Εγώ και Zoloft πήρα και Ladose πήρα και Effexor και Cymbalta,και όχι μόνο στα σύννεφα δεν ανέβηκα αλλά με τα δύο τελευταία κατέβηκα στα Τάρταρα...Αντίθετα μπορώ να ανέβω στα σύννεφα(μην φανταστείς,σ'αυτά που έχουν κατέβει πολύ χαμηλά)με αλκοόλ και με χόρτο που είχα δοκιμάσει παλιότερα...Αλλά και εγώ δεν πίνω,μόνο κοινωνικά,φαύλος κύκλος είναι...Να,τώρα που είναι καλοκαίρι πάω συχνα στην θάλασσα με τον αδερφό μου και αυτός παίρνει ψυγείο με καμμιά δεκαριά μπύρες και πίνω δυο-τρείς(500άρες)...Ε,για λίγη ώρα αισθάνομαι ευφορία και ξεχνάω τον πόνο και σκέφτομαι ''Ναι ρε φίλε!...Ετσι πρέπει να αισθάνονται συνέχεια οι άνθρωποι...Αυτό είναι!''...αλλά δεν διαρκεί πολύ αυτό το συναίσθημα,και αν προσπαθήσεις να το διατηρήσεις πίνοντας περισσότερο θα γίνεις χάλια και θά'χεις χανγκόβερ.Quote:
Originally Posted by blackbird
'Οσο για την ενέργεια που είναι τόση που δεν σ'αφήνει να κοιμηθείς,μου την δίνει πολύ εύκολα ο καφές...Με κάνει έστω και για λίγο να αισθάνομαι πως μπορώ να κάνω τα πάντα...Εχω την αίσθηση πως θα πατήσω κάτω και τον Μπολτ αν τρέξω κατοστάρι μαζί του :P...Λειτουργεί τόσο αφροδισιακά,που με καυλώνουν μέχρι και οι εξατμίσεις τον αυτοκινήτων λολ!...
Αλλά μετά άντε να ηρεμήσεις...Ούτε ολόκληρο Ζάναξ δεν με πιάνει.
Χμμμ...Νευρωσούλα βλέπω εδώ...Εχεις παρατηρήσει κάποιον ψυχοτυπικό,εξωστρεφή άνθρωπο να έχει ανασφάλεια για το αν θα χάσει τον εαυτό του με τις πράξεις του?...Όχι...Μόνο εμείς έχουμε την έγνοια να διαφυλάξουμε αδιάβλητο τον πυρήνα του εαυτού μας...Η αλλοτρίωση είναι ο μεγαλύτερος υπαρξιακός μου φόβος.Quote:
Originally Posted by blackbird
Και τώρα τι κάνεις?...Πως σκοπεύεις να την αντιμετωπίσεις?...Ή έχεις παραδώσει τα όπλα?Quote:
Originally Posted by blackbird
Και γιατί έκοψες τελείως τα φάρμακα απ'την στιγμή που ήταν αποτελεσματικά για την καταπολέμηση της κοινωνικής σου φοβίας/αμηχανίας και δεν μείωσες απλά την δόση?...
Το Μinitran εκτός από αντικαταθλιπτικό, έχει και αντιψυχωτική δραστική ουσία με ισχυρή αντιεμετική επίδραση, και ίσως γι'αυτο είναι το μόνο που με πιάνει έστω και λίγο...Τα ζάναξ τα ελέγχω άνετα πάντως εγώ...Μόνο για τον ύπνο παίρνω αλλά δεν με πιάνουν πάντα και βαράω ξημερώματα :)Quote:
Originally Posted by Macgyver
Έπαιρνα το ζολοφτ στην μαξ δόση των 200 mg. Ούτε εγώ το περίμενα. Ούτε καν η ψυχίατρος. Αν εξαιρέσω τα κακά που μου προκάλεσε η υπονανία, σαν συναίσθημα ευφορίας, ήταν τέλεια χαχαχαχα. Πρώτη φορά το είχα νιώσει στη ζωή μου. Αλλά δεν παίζουμε με την υγεία μας. :)Quote:
Originally Posted by Macgyver
Yoco μα γι' αυτό σου είπα πως δεν πρέπει να συγκρίνεις. Αυτό που κάνεις είναι μάταιο. Στον καθένα η κάθε ουσία επιδρά διαφορετικά. Ήμουνα στα σύννεφα αλλά διαβάζεις τι άλλο γράφω; Δεν έχεις πάθει ποτέ υπομανία. Υπομανία σημαίνει και νεύρα, απίστευτα νεύρα ΚΑΙ άγχος (που ήδη είχα και έχω) στα κόκκινα, να μην έχεις χρήματα και να παραγγέλνεις σαν να μην υπάρχει αύριο, να μην μπορείς καν να κοιμηθείς για μέρες, να αγκαλιάζεις όποιον βρίσκεις μπροστά σου και να γίνεσαι ρεζίλι και από την άλλη να θες να τον κλωτσήσεις και να καταλήγεις να γίνεσαι εντελώς παρεξηγήσιμος. Λες πράγματα που αν ήσουνα νηφάλιος δεν θα τα έλεγες ποτέ. Αυτά ακόμα είναι τα πιο λάιτ ε.. Αλλά ένιωσα τουλάχιστον, όπως έγραψα και στον Μακ, αυτό το αίσθημα της ευφορίας που δεν έχω ξανανιώσει στη ζωή μου. Και αυτό μετά τον 2ο μήνα, μετά από μπόλικη υπνηλία, κόπωση, ακόμα και σκέψεις αυτοκτονίας. Χωρίς καν να το περιμένω. Και είχα πάθει πλάκα. Στο άγχος (ιδψ) δεν με άγγιξε καθόλου, ούτε καν στην μαξ δόση. Μου πρότειναν ΑΛΛΟ αντικ ΜΑΖΙ με το ζολοφτ και ΑΝ δούλευε, ξανά απ' την αρχή πειραματόζωο αφού ήξερα πως θα ανακουφιζόμουν από τα συμπτώματα της ιδψ και μετά θα επανερχόταν. Οπότε ποιό το νόημα; Ούτε είχα καμιά όρεξη να επιστρέψουν τα συμπτώματα της υπνηλίας και κόπωσης, που όταν μείωσα έγινε αυτό αλλά είναι διαφορετικό να τα κόβεις εντελώς και να ξεκινάς πάλι από το μηδέν αλλά χωρίς ουσίες στον οργανισμό σου που σε επιβαρύνουν.
Τα πήρα με σκοπό να δω πώς είναι η ζωή χωρίς ιδεοληψίες και ψυχαναγκασμούς. Δεν πέτυχε, ωραία, συνεχίζω τις προσπάθειες όπως πριν με φυσικούς τρόπους. Ποτέ δεν παραδίνομαι. Μαθαίνω να ζω με κάποια πράγματα, να μην είμαι ηττοπαθής όμως και να παλεύω για την υγεία μου :) Κοινωνική φοβία είχα πριν, όχι όταν ξεκίνησα τα φάρμακα. Άλλο εσωστρέφεια, άλλο κοινωνική φοβία. Ο χαρακτήρας δεν αλλάζει. Με κοινωνική φοβία (και κατάθλιψη) δούλεψα σαν σερβιτόρα, και τώρα σε αεροδρόμιο (φουλ κόσμος δηλαδή), ε το ξεπέρασα. Σαν χαρακτήρας όμως πάντα είμαι εσωστρεφής και κλειστή. Αυτό που πέρασα με έκανε να ανοιχτώ περισσότερο και να δω πώς είναι όταν μιλάς και λειτουργείς με άλλο τρόπο. Κάτι που δεν μπόρεσα να πετύχω μόνη μου ούτε με προσπάθεια (τουλάχιστον σ' αυτό το σημείο), ούτε με άλλη ουσία αφού σε μένα το αλκόολ επιδρά διαφορετικά.
Ο καφές δεν σ' αφήνει να κοιμηθείς ΓΙΑ ΜΕΡΕΣ; Όταν λέω τόση ενέργεια εννοώ τόση που σε αφήνει άγρυπνο για μέρες ΣΥΝΕΧΟΜΕΝΕΣ χωρίς καφέ και με το να τρέχεις συνεχώς. Η αυπνία μπορεί να προκαλέσει παραισθήσεις, μέχρι και θάνατο. Γι' αυτό την 4η μέρα θορυβήθηκα και πήρα ζάναξ για να καταφέρω να κλείσω λίγο τα μάτια μου. Αν στο προκαλεί σε τέτοιο σημείο ο καφές, καλό είναι να τον κόψεις...
Οι πιο αγχώδεις άνθρωποι νομίζω πως έχουνε αυτή την έγνοια, της αλλοτρίωσης. Θέλουμε να είμαστε αξιοπρεπείς και αν κάτι βλέπουμε πως δεν μας ταιριάζει και μας κάνει να λειτουργούμε αλλιώς, προς το χειρότερο φυσικά, χωρίς να το επιδιώκουμε και να το γουστάρουμε και στο τέλος να ρεζιλευόμαστε, ταρακουνιόμαστε και προσπαθούμε να συνέλθουμε. Ξέρεις ποιός είσαι και με τις πράξεις σου προσπαθείς να γίνεις καλύτερος και όχι χειρότερος. Οπότε κρατείς τα καλά και μαθαίνεις από τα "λάθη"/αποκλίσεις του εγώ σου.
Τελοσπάντων, αντίοος! Φεύγω για δουλίτσα.
Έπιασες την ευτυχία και την κλώτσησες?...Γιατί νομίζω ότι περί αυτού πρόκειται...Ειδάλλως θα μείωνες απλά την δόση στα 100 η στα 50mg και θα υποχωρούσε η υπομανία...Δεν σου άρεσε που είδες τον εαυτό σου ευδιάθετο και ''λυμένο''?...Μήπως νομίζεις πως δεν σου πάει να είσαι ευτυχισμένη όπως δεν σου πάει ένα φόρεμα επί παραδείγματι?...Αισθάνθηκες ότι πρόδωσες αυτό που σου δίνει προσωπική σφραγίδα ασχέτως αν αυτό είναι κάτι που σε ταλαιπωρεί στην ζωή σου?..Ή ξενέρωσες που κάποιος άλλος(χάπι) κέρδισε την μάχη για σένα?Quote:
Originally Posted by blackbird
Πέρα απ'αυτά, φαίνεσαι αρκετά συγκροτημένη και συνειδητοποιημένη για να ταλαιπωρείσαι από ιδεοψυχαναγκασμούς... Ενδεχομένως αυτή να είναι και μια εικόνα που απλά θες να βγάζεις στους άλλους ενώ μέσα κυριαρχεί η ανασφάλεια και το ανεξέλεγκτο...
Καμία σχέση :)
Όλα αυτά που με ρωτάς, αν διαβάσεις προσεκτικά τις απαντήσεις μου, θα δεις πως απαντάω αναλυτικά. Δεν θέλω να συνεχίσω να μιλάω για μένα και να αναλύω τα ίδια. Χάσιμο χρόνου.
Καλημέρα.
Κάτι τελευταίο μόνο, ξανά μανά. Η υπομανία δεν είναι ευτυχία. Και η μείωση δόσης δεν μου έφερε μόνο αυτά που γράφεις, ούτε με κάλυπτε μιας και άλλα αποζητούσα εγώ. Αφού δεν λειτούργησε, δεν επιμένω με αυτό τον τρόπο. Μέχρι και η ψυχίατρος που πάντα επέμενε, την είδα στο τέλος να συμφωνεί. Και ναι μια χαρά μπορεί να είναι κάποιος συγκροτημένος, να θέλει να έχει να έχει τον έλεγχο (η λέξη κλειδί) και να έχει ψυχαναγκασμούς. Κυρίως αυτός θα έλεγα. Αλλά μην μπούμε τώρα σ' αυτή τη συζήτηση. Είναι ατελείωτη και δεν έχω τον χρόνο και την όρεξη, ούτε υπάρχει λόγος.