Printable View
Ωπ...Σόρρυ...Τώρα που ξαναδιαβάζω το μήνυμά μου,όντως ο τόνος του ακούγεται λίγο invasive..Μόλις είχα γυρίσει σπίτι εχθές το βράδυ και είχα πιεί και δυο τεκίλες και με είχε πιάσει υπερένταση...Ηταν και το κεφάλι κουδούνι,έχεις δίκιο...
Και ναι,σωστά τα λες αυτοί που είναι εμμονικοί με τον έλεγχο στα εξωτερικά πράγματα,είναι οι πιο ανίκανοι στο να τιθασεύσουν τις εσωτερικές τους παρορμήσεις..
Είσαι κοντρολφρικάκι και σύ ε?:)
Όχι βρε συ. Δεν είχα θέμα με τον τόνο. Απλά με ρωτούσες πράγματα στα οποία είχα ήδη απαντήσει 2ο φορές.
Είμαι ναι. Αλλά με τους άλλους όχι. Δεν θέλω να ελέγχω κανέναν. Μόνο τον εαυτό μου. Είμαι τελειομανής. Ήμουν βασικά. Τώρα έχω βελτιωθεί κατά πολύ. Νομίζω πως ωρίμασα κάπως μέσα στον τελευταίο χρόνο, αποδέχτηκα πολλά πράγματα στον εαυτό μου, του τα συγχώρεσα και ξέρω πως το τέλειο δεν υπάρχει για κανέναν. Και από εκεί που πάντοτε δικαιολογούσα τους άλλους ενώ έκρινα αυστηρά εμένα, τώρα για ό,τι ακριβώς θα "κρίνω" εμένα (και ΠΛΕΟΝ όχι για ασήμαντα πράγματα με το παραμικρό), θα "κρίνω" και τους άλλους. Από την 3η ευκαιρία και μετά, τέλος. Μεγαλώσαμε. Ο καθένας επιλέγει πώς θα ζήσει την ζωή του, ποιούς θα έχει δίπλα του κτλ. Εγώ δεν ανακατεύομαι, όπως δεν θέλω να ανακατεύονται.
Συγχαρητήρια για την αναβάθμιση!Quote:
Originally Posted by blackbird
Εγώ φοβάμαι ότι όσο πάει και αγουρεύω...Περιμένω πότε θα ξαναγίνω σπόρος μπας και βγάλει κάτι άλλο,κάτι διαφορετικό.
Αλλά σκέφτομαι ότι για να βγάλει κάτι διαφορετικό, θα πρέπει να σπαρεί κάπου αλλού ο σπόρος...Και δεν νομίζω ότι θα βρώ κουράγιο ούτε καν γι'αυτό.
Και δεν ξέρω αν είναι μαθημένη ανημπόρια όλο αυτό...Μάλλον είναι κάτι χειρότερο...Ηθελημένη ανημπόρια.
Συγγνώμη που άργησα τόσες μέρες. Είναι η δουλειά στη μέση, + αυτό που έγινε με τις πυρκαγιές που μας συγκλόνισε όλους.Quote:
Originally Posted by Yoco Choco
Δεν ξέρω τι να σου πω, σαν συμβουλή εννοώ. Όσες συμβουλές και να πάρεις, από οποιονδήποτε, η αλλαγή θα γίνει πρώτα μέσα σου. Εγώ συνήλθα με ταρακουνήματα -συνεχή, σε σειρά-, και επειδή δεν ήμουνα ποτέ άνθρωπος που τα παρατάει, έστω κι' αν αυτό φαινότανε κυρίως σε εκείνους που δεν με ήξεραν (δηλαδή, σε όλους). Είχα πάντα πείσμα. Σε συνδιασμό με άσχημες καταστάσεις, ξύπνησα. Οπότε όπως καταλαβαίνεις είναι θέμα χαρακτήρα πρωτίστως και μετά εμπειριών. Ανήμπορος δεν είναι ΚΑΝΕΙΣ. Πες το αυτό σε έναν ανάπηρο/τραυματία πολέμου/άστεγο και η λίστα δεν έχει τελειωμό. Και τα ψυχιατρικά προβλήματα είναι που σε καθιστούν εντελώς δυσλειτουργικό και "ανάπηρο" αλλά ακόμα και εκεί θα δεις ανθρώπους με ψύχωση και ένα σωρό άλλα σοβαρά προβλήματα που σηκώνονται και καθημερινά προσπαθούν. Εγώ ταρακουνιέμαι και μ' αυτά. Παλιά ένιωθα ενοχές, τα έβαζα με τον εαυτό μου που "εγώ δεν μπορώ", ή "γιατί εγώ να είμαι έτσι ενώ αυτός υποφέρει αλλά προσπαθεί και τα καταφέρνει;" και άλλα τόσα, αλλά μετά συνήλθα. Από αυτά παίρνω δύναμη και κουράγιο.
Έχω άγχος αυτή την ώρα!!! Ουφφφ!!
Εστάλη από Redmi 4X στο E-Psychology.gr Mobile App
Εγω καλα αισθανομαι , αυτοι στο Ματι δεν ειναι καθολου καλα ......
Αμα είναι θέμα χαρακτήρα..την κάτσαμε την βάρκα...Είμαι ένας άνθρωπος που τα παρατάει γρήγορα...Αποθαρρύνομαι εύκολα,με την παραμικρή αφορμή...Δεν έχω μάθει στην ζωή μου να πολεμάω..Ίσως επειδή το διακύβευμα της μάχης να μην μοιάζει τόσο σημαντικό στα μάτια μου για να πολεμήσω γι'αυτό...Βέβαια δεν έχω δοκιμάσει τις ικανότητές μου στην μάχη αν πρόκειται για κάτι που πραγματικά με ιντριγκάρει...Δεν ξέρω...Να, πχ. όταν στα 19 είχα πει θα δουλέψω για να πάρω το πρώτο μου αυτοκίνητο,μιά χαρά δούλεψα και τα κατάφερα...Είναι θέμα κινήτρου νομίζω και όχι ανημπόριας.Quote:
Originally Posted by blackbird
Χαίρομαι πραγματικά πάντως που φαίνεται να βρήκες τον δρόμο στην ζωή σου...Και μάλιστα χωρίς χημικά δεκανίκια...
Όσο και αν το θαυμάζω αυτό όταν το βλέπω σε άλλους, δεν ενοχλούμαι να το εφαρμόσω στον εαυτό μου..Don't know why..
Θλιμμένη...
Μπλακμπερντ αδερφε εκει που μεγαλωσα εγω το 90 λεγανε σε ολα τα παιδια δεν υπαρχει δε μπορω αλλα δε θελω ολα τα παιδια δε μπορουσαμε να διαβασουμε και να παμε σχολειο μασ το λεγαν για χρονια μεχρι να το εμπεδωσουμε εγω εγινα ποδοσφαιριστησ και αγροτησ και πηγα στρατο οχι επειδη μπορουσα επειδη ηθελα ημουν περιεργοσ τι ειναι ολα αυτα
Είπα πως είναι κυρίως θέμα χαρακτήρα αλλά ΚΑΙ εμπειριών. Αναλόγως των εμπειριών που θα βιώσει ο κάθε άνθρωπος, θα βγει πιο εύκολα προς τα έξω ο χαρακτήρας του και σύμφωνα μ' αυτόν θα αντιδράσει και θα διαχειριστεί διάφορες καταστάσεις. Βλέπεις 2 εντελώς διαφορετικούς ανθρώπους να αντιμετωπίζουν εντελώς διαφορετικά την ίδια κατάσταση, έτσι δεν είναι; Και αναρωτιέσαι. Πεθαίνει το παιδί μιας μάνας. Εγώ π.χ δεν θα άντεχα, θα αυτοκτονούσα. Μια άλλη μάνα ενώ πονάει τρομερά επιλέγει να παλέψει, με οποιονδήποτε τρόπο. Τελοσπάντων μην μακρυγορήσω. Λες πως δεν έμαθες να πολεμάς. Επίσης έχεις πει κάτι άλλο πολύ πιο σημαντικό που νομίζω πως αυτό είναι και το ζουμί. Είναι όντως θέμα κινήτρου. Όταν εμφανίζονται τα κατάλληλα κίνητρα βλέπεις πως "ξαφνικά" μπορείς και να προσπαθήσεις πολύ πιο εύκολα, με όρεξη, θέληση και κουράγιο. Οπότε όλοι μας ανεξαιρέτως αυτά ψάχνουμε. Κίνητρα. Και όταν είσαι εντελώς χάλια, πολλές φορές τα ψάχνεις με τα κυάλια και δεν τα βρίσκεις... Και εγώ έτσι είμαι πάντως. Ποιος το είπε αυτό το "φτάσε όπου δεν μπορείς"; Ο Καζαντζάκης; Για μένα αυτό είναι το σημαντικότερο κίνητρο που με βοήθησε να ξεκολλήσω από διάφορες δύσκολες καταστάσεις. Λόγω χαμηλής αυτοεκτίμησης άλλο τόσο περισσότερο πείσμωνα για το "ακατόρθωτο". Έτσι για το γαμώτο. Σου υπόσχομαι πως αν σκέφτεσαι έτσι δεν θα μένεις ποτέ κολλημένος.Quote:
Originally Posted by Yoco Choco
Κοπέλα είμαι Έλις μου.Quote:
Originally Posted by elis
Όχι ντάξει. Υπάρχει και το δεν μπορώ. Μην τα ισοπεδώσουμε όλα και γίνουμε άδικοι. Αλλά ακόμη και στο δεν μπορώ, το θέλω παίζει έναν πολύ μεγάλο ρόλο στην προσπάθεια που θα κάνει κάποιος.
Και εσύ μια χαρά προσπάθησες και κατάφερες πολλά. :)
Νιώθω θλίψη και οργή,πολύ οργή.
Είμαι τόσο μουδιασμένη.... κάποιες στιγμές νιώθω σαν πέτρινη. Θέλω να κλάψω και δεν μπορώ, θέλω να λυπηθώ και δεν γίνεται.... Φεύγει κάποιος, που δεν θα θέλα να φύγει
...Πρώτη φορά "πρέπει" να νιώθω όπως "πρέπει"...
Σκέφτομαι να σταματήσω τα φάρμακα κολντ τέρκι κι'ότι γίνει...Κουράστηκα να μην αισθάνομαι τίποτα...Κουράστηκα να μην είμαι ο εαυτός μου...Θα τα σταματήσω και ας μην μπορώ να τρώω το λίγο που τρώω τώρα, και ας μην κοιμάμαι τις λίγες ώρες που κοιμάμαι τώρα, και ας κλαίω για μια βδομάδα χωρίς λόγο...Έρχονται και τα γενέθλιά μου και θέλω να μπορώ να κλάψω με την ησυχία μου, να το ευχαριστηθώ.
Τι φάρμακα παίρνεις;Quote:
Originally Posted by Yoco Choco
Εστάλη από SM-G930F στο E-Psychology.gr Mobile App
νιωθω υπερηφανη για τον εαυτο μου! σημερα εκανα μεγαλο βημα για εμενα..!
Νοιώθω οργισμενη. ..Κοντεύω να σκάσω. ..Δεν αντέχω την πίεση των δικών μου .Θελω να τους φωνάξω πόσο άδικοι είναι .Εδώ και 30 Χρόνια προσπαθώ και για όλα πάντα εγώ φταίω .Πως θα βρω το δίκιο μου?
Μπράβο σου !Μακάρι να μπορεσω κάποια στιγμή να νοιώσω το ίδιο .Quote:
Originally Posted by boo
ευχαριστω πολυ!Quote:
Originally Posted by kria
τολμα, αντεδρασε, κανε δικα σου ονειρα
Άχρηστα...Quote:
Originally Posted by Nikselfie
Αυτό θα κάνω γιατί έχω φτάσει στα όρια μου.
Αισθάνομαι δυνατή, αλλά αδύναμη μπροστά στα συναισθήματα μου... κενή, αλλά γεμάτη αισθήματα που είμαι ανίκανη να εκφράσω. Το μυαλό μου γεμάτο πρέπει, αλλά το σώμα μου δεν προχωρά στην πράξη.... Μουδιασμένη σε μια άκρη του κόσμου ... στην άκρη του κρεβατιού μου, να περιμένω κάτι που δεν ξέρω τι είναι... να περιμένω κάτι που δεν ξέρω πως να το φτιάξω... να περιμένω να περάσει ο χρόνος για να φοβάμαι ακόμη περισσότερο στο πέρασμα του... να βλέπω τις αλλαγές γύρω μου και πάνω μου...
Ανήσυχη, αβέβαιη και προβληματισμένη... Και δεν ξέρω πως να τα καταλαγιάσω αυτά τα συναισθήματα, χρειάζομαι σιγουριά...
Νόμιζα ότι είχα απαλλαχτεί εντελώς από την ψυχαναγκαστική διαταραχή αλλά απ' ότι φαίνεται έκανα λάθος...
Βαθεια ερωτευμενοσ με πεντε υπαρξεισ θεικεσ οταν τισ επλασε ο θεοσ πρεπει να ειχε εμπνευση
καλημερα παιδια
εχω αγχος εδω και μερες.χωρις προφανη λογο.. παρολο που παιρνω αγωγη με 1.5mg xanax..
και εχω και ψυχαναγκασμους..
Δλδ 3 των 50 την μέρα?Quote:
Originally Posted by boo
Δες την ηρεμία που η αγωγή αυτή σου προσφέρει στα αρνητικά συναισθήματα ως ευκαιρία εκπαίδευσης/ρύθμισης της σκέψης με βάση τα όσα καθημερινά λέμε εδώ!
Γεια σου booQuote:
Originally Posted by boo
Ίσως έχει να κάνει με σκέψεις και φόβους που δημιουργούμε συνεχώς. Μπορεί να κάνεις κάποιες σκέψεις μελλοντικές πχ που να μη συνειδητοποιείς πως σου φέρνουν άγχος.
Ανέβηκα στην τραμπάλα των συναισθημάτων και υψώνομαι μέχρι την ελπίδα και βυθίζομαι μέχρι την απελπισία.
Σε τρομάζει η εναλλαγή αυτή ή σε γοητεύει;Quote:
Originally Posted by serios
Η εναλλαγή αυτή - κατ΄εμέ- σημαίνει πως κάπου υπάρχει πρόβλημα! Καλά είσαι ή τουλάχιστον ξέρεις που στέκεις μόνο όταν το συναίσθημα είναι ευθεία γραμμή.
παιρνω 3 των 0.5mg.Quote:
Originally Posted by ioannis2
δε ξερω τι φταιει..βεβαια μια ζωη αγχωδης ημουν απο παντα.. αλλα τωρα αυτο δε ξερω γιατι ειναι τοσο εντονο.
προσπαθω στο θεμα των ψυχωτικων να ξεχνιεμαι ή να πηγαινω κοντρα και εχω καταφερει να κανω 2-3 πραγματα.αλλα ουτε αυτη η ψυχολογια ειναι συνεχομενη.εννοω στο να βρισκω κουραγιο να κανω αυτα.
δε ξερω..ενηκει στα αρνητικα των ψυχωτικων επεισοδιων αυτο?
η αληθεια ειναι οτι απο οκτωβρη αν ολα πανε καλα θα αλλαξει πολυ η ζωη μου καθως αν μπορεσει να με φιλοξενισει η νονα μου θα φυγω απο επαρχια και θα παω αθηνα.Quote:
Originally Posted by serios
προσπαθησα να διαβασω και 1 βιβλιο αλλα στις 4-5 σελιδες το σταματησα. δε μπορουσα να συγκεντρωθω καθολου..
Quote:
Originally Posted by ioannis2
Ευθεία γραμμή; Ευθεία είναι η γραμμή στο καρδιογράφημα του νεκρού. Όταν τα συναισθήματα δεν είναι έντονα και δεν εναλλάσσονται είναι σαν να ζεις μισά πράγματα. Δεν είναι παθολογική απαραίτητα η πληθώρα και οι αντιθέσεις μεταξύ των συναισθημάτων.
Mε φθείρει!!Quote:
Originally Posted by Έρις
Απο την μια κάποια πράγματα φαίνονται μάταια και από την άλλη λες να το παλέψω.
Από την μια θες να παραιτηθείς και από την άλλη να κάνεις κάτι ''ηρωικό'' ως αντίσταση.
Νομίζω εναλλάσεται ραγδαία η διάθεση μου. Το ένα λεπτό είμαι νωθρός και την άλλη λέω πάμε να κάνουμε κάτι αλλά αυτό γίνεται πολύ γρήγορα κ λίγα πράγματα πετυχαίνω.
Είναι κ ενα καλοκαίρι από τα πιο βαρετά. Πέρυσι που ήμουν τελείως μόνος από παρέα καλύτερα πέρασα. Φετος επειδή ξέρω ότι βρίσκονται κάποιοι κοντα αλλά δεν βγαίνουμε συχνά είναι χειρότερο.
Το άγχος δεν ανήκει στα αρνητικά,όχι. Το άγχος στην ψύχωση μπορεί να προέλθει από παρανοϊκές σκέψεις ή παραισθήσεις αλλά γενικότερα και αφού περάσουν αυτά είμαστε πιο ευαίσθητοι γιατί επηρεάζεται το μέρος του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνο για τον φόβο.Quote:
Originally Posted by boo
Μακάρι να βελτιωθεί η ζωή σου μπου αν πας Αθήνα!!
Νομίζω όμως ότι κάποια στιγμή αν μένεις με κάποιον άλλον πρέπει να γνωρίζει για τις ιδιαιτερότητες της πάθησης σου.
Καταλαβαίνω τι εννοείς...Quote:
Originally Posted by serios
Κι αν δοκίμαζες να φτιάξεις εσύ τις συνθήκες για να σταθεροποιηθεί προσωρινά η διάθεση σου, θα είχε επιτυχία;
Είναι η επιθυμία για ευτυχία που με κάνει δυστυχή.Quote:
Originally Posted by Έρις
Είναι η επιθυμία για συντροφιά που με κάνει μόνο.
Είναι η επιθυμία για εμπειρίες που με κάνει να νιώθω άδειος από ζωή, ίσως.
Γενικά αυτό το παιχνίδι της ελπίδας και του ότι η ζωή σου χρωστάει κάτι προσπαθώ να το δω πιο ρεαλιστικά.
Μερικές φορές η έλλειψη κατανόησης της ζωής μας κάνει να υποφέρουμε. Δεν κατανοούμε την αγωνία μας και τον πόνο και ότι και αυτά είναι μέρος της. Τον φόβο που μας διαμόρφωσε τον τρόπο σκέψης μας.
Εχουμε διδαχθεί ότι η ζωή μας χρωστάει έναν μικρό παράδεισο ευτυχίας ή ότι πρέπει να καταβάλεις προσπάθειες για να το πετύχεις.
Βέβαια αυτό είναι ένα μικρό μέρος της ζωής.
@Ερις προσπαθώ να κάνω κάποια πράγματα για να βελτιώσω τις συνθήκες αλλά δεν μου έρχεται κάτι.
Είναι πολύπλοκο.
Πχ έχω κάποια ενδιαφέροντα όπως τρέξιμο,γυμναστική, λογοτεχνία και επειδή η ζωή μου φαίνεται τρομερά ίδια χωρίς εξέλιξη βαριέμαι να τα κάνω.
Σειριε πληροφοριακα σ λεω για να υπαρξει εξελιξη θελει διαρκεια στην προσπαθεια δηλαδη πρεπει να κανεισ γυμναστικη τρια χρονια για να αλλαξει το σωμα να διαβασεισ εκατο βιβλια για να αποκτησεισ αποψη δεν ειναι τοσο ευκολο οσο νομιζεισ γι αυτο καποιοι νομιζουν οτι οι δυνατοτητεσ σου ειναι με την γεννηση δεν ειναι ετσι αν δουλεψεισ πραγματικα μικρο ρολο εχει το ταλεντο στοmilion dollar baby μια ταινια με πυγμαχουσ λεει στο σκουπιδι ο κοουτσ θα προπονηθεισ τοσο πολυ που θα ειναι σαν να γεννηθηκεσ γι αυτο ετσι νικησε το σκουπιδι
Παιδακια πεντε ατομα μειναμε οι υπολοιποι διακοπεσ