Originally Posted by
elisabet
Ξέρεις Μακ, όλο αυτο το διάστημα μετά την διάγνωση του μπαμπά μου, υπάρχει ένα κομμάτι μου που νιώθει ενοχές και ντροπή όταν καταρρέω. Σκέφτομαι πόσοι νέοι άνθρωποι ή μικρά παιδιά παλεύουν με τον καρκίνο ή με άλλες σοβαρές ασθένειες και νιώθω ντροπή. Δεν μπορώ ούτε να διανοηθώ πως θα νιώθει μια μάνα βλέποντας το παιδί της άρρωστο. Απ την άλλη και τον πατέρα μου δεν τον πήραν τα χρόνια, κι ακόμα 100 να ήταν , πάλι μπαμπάς μου θα ήταν και πάλι θα πονούσα και θα θέλα να ζήσει παραπάνω. Απλά σκέφτομαι και την άλλη πλευρά και λέω : σκάσε και κολύμπα.
Το διάβασα το λινκ που έστειλες. Αυτά που πήρες εσύ σε τι μορφή είναι; Του πήρα κάποια που είναι έλαιο, αλλά δεν βλέπω να κάνουν και πολύ δουλειά στον πόνο. Βασικά τα σταμάτησα κιόλας γιατί φοβήθηκα μη του κάνουν και κακό αντί για καλό.
Για την ασφάλεια που ρωτάς, φαντάζομαι εννοείς ιδιωτική; Όχι Μακ, δεν έχει ιδιωτική.