Και που λέτε έβαλα να φάω πριν λίγο και την ώρα του φαγητού είναι η μόνη ώρα που ανοίγω την τηλεόραση και κάνω ζάπινγκ, από αμηχανία μάλλον...Και πέφτω πάνω στον Γιάννη Πουλόπουλο να τραγουδάει το Θα πιω αποψε το φεγγάρι στο Γοργόνες και Μάγκες στον Σκάι...Ε,και με έπιασαν τα κλάματα...Τι φάση?...Δεν είμαι καλά...Δεν βούρκωσα απλά,έκλαψα γοερά...Ποτάμια...Χύθηκαν μέσα στο πιάτο...Τα έφαγα μετά...Πως βαζουμε λεμόνι?Ε,εγώ έβαλα δάκρυα...Και μετά δεν είχα κουράγιο και όρεξη ούτε να αναρωτηθώ γιατί έγινε αυτό...Σαν να το γνώριζα πολύ καλά το γιατί έγινε...Τώρα το μόνο που περιμένω είναι να περάσει η ώρα,να πέσω για ύπνο,μπας και κοιμηθώ,μπας και νιώσω ζωντανός μέσα σε κάποιο όνειρο,μπας και σταματήσω να πονάω,μπας και ξεχαστώ απ'τον εαυτό μου και απ'τον κόσμο,έστω και για λίγο.
https://www.dailymotion.com/video/xw2aj7