Επιπόλαιες σχέσεις με τίποτα οοο,τι χειρότερο
Ποτέ
Printable View
η κατάθλιψη όντως δεν το μπορεί το φως, εκδηλώνεται κυρίως μέσα στη διάρκεια της μέρας, κατά το απόγευμα και μετά χαλαρώνει.
εγώ θα σου προτεινα να κάνεις κάτι και να εκπαιδεύσεις έτσι και το μυαλό σου να πειθαρχείται, και να μη ξεφεύγει σε πράγματα που σε ρίχνουν.
Ακόμα βγάζουν αναμνηστικές φωτογραφίες, όπως τον καιρο του σχολείου, επειτα απο καθε συναπαντημα. Δεν πιστευω να τανε τυχαιο συναπαντημα. Λογικά θα ναι απ αυτά στα οποία όπως και τοτε εγω ήμουν εξω.
Οι φωτογραφιες που εβγαλα με αλλους ήτανε τύπου σε ενα παρτι οπου καλεσμένοι ειναι ολοι, λόγω τυπικότητας του παρτι καλεσμένοι, είτε εκεί που με τη ψευδαίσθηση της φιλίας εβγαζα μαζι τους φωτογραφιες νοείται με δική μου πρωτοβουλία. Σ αυτη τη δεύτερη περίπτωση φωτογραφησης εκεινοι δεν τραβουσαν φωτογραφία για το δικό τους αρχείο ή δεν μου ζητούσαν αντίγραφο, υπάρχουν δε φωτογραφιες οπου αυτοι κοιτάνε ακόμα και εκτος φακού ή στο πρόσωπο τους φαίνεται το ζόρι ή τουλάχιστον λείπει από το προσωπο τους η χαρα μιας φωτογραφησης. Αυτες τις φωτογραφιες τις αναζητω στα ντουλάπια μου όπου κάποτε τις είχα καλοφυλαξει για ενθύμιο για να τις σκίσω.
Όπως και τότε κάθομαι στο σπίτι και σπανια χτυπαει το τηλέφωνο μου απο κάποιον για να δει τι κάνω ή/και να μου πει να βρεθούμε. Αυτο κατα κανόνα γίνεται με κάποιους που τους οικονομησα σαν φίλους ολα αυτα τα χρόνια και η επικοινωνια νοειται γίνεται και πάλι κατα κανόνα με δική μου πρωτοβουλία. Κάποιοι εξ αυτων αν δεν τους αναζητησω εγώ παει χαθηκαμε.
Αηδιαζω να βλεπω εκεινες τις φάσεις του τοτε με εκείνα τα ατομα να επαναλαμβάνονται και σήμερα και εγώ οπως και τοτε να είμαι εκτός. Αυτό το γιατί να είμαι εκτός ξαναγεννιέται στη σκέψη μου ενω εβγαζα προς τα εξω τον καλύτερο εαυτό λες και τους έλεγα είμαι κι εγω ετοιμος για την παρέα διότι και μενα κατα βάθος μου αρεσουνε όλα αυτά τα ωραία της παρεας, της δικής σας παρέας.
Μου ήρθε τώρα στο νου ενα παρτι που διοργανωσε καποτε κάποιος συναδελφος, στο οποιο, ειλικρινα τους είχε προσκαλέσει ολους εκτός απο εμενα. Όλοι αυτοι θα τρέξουν να με αναζητήσουν όταν θα ξαναδιοργανωσουν παρτι στο οποίο η τυπικοτητα απαιτεί ολοι να ειναι παρόντες.
Αυτή την ελλειψη που καποτε μου είχε γινει έπειτα απο συνειδητοποίηση και αδυναμία ανατροπης της κατάπτωση, πανικός και πόνος σήμερα κατορθωσα να την μετατρεψω σε εναλλακτικές επιλογες, υποκαταστατα θα μου πειτε, ζώα, βιβλία, μοναχικες εξόδους, ωραίες σκεψεις φανταστικών σεναριων με παρεα ακομα και μ αρκετούς απο δαυτους. Και σε χωρους οπου συχναζα για ηρεμία οι ένοικοι, υπεύθυνοι του χωρου με παρεξηγουν. Δεν νιώθουν ή δεν μπορούν να αντιληφθούν το τι επιζητω σε κείνο το χώρο, δηλαδή την ηρεμία, και σκαλίζουν στο νου τους καλούπια και σενάρια για μενα με τον τροπο που έμαθαν να σκέφτονται για οποίον συχναζει εκεί.
Ουτε εγώ ξέρω τη συνέχεια...
Γενικά και η πιο θεά να είσαι με δύο μέτρα πόδια και περιποιημένη εμφάνιση,άμα είσαι ανασφαλής πάντα θα νιώθεις ότι κάτι λείπει. Πόσο μάταιο να γίνεις καλύτερη αν μέσα σου νιώθεις έτσι!!
Πολύ σημαντικό να κοιτάξουμε το μέσα μας να φτιάξουμε κι όχι τόσο το έξω. Αν φτιάξουμε το μέσα,το έξω θα ακολουθήσει.
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κάποια κορίτσια που πραγματικά είναι θεές,δεν εκτιμούν αυτό που έχουν,δε χαίρονται όσο πρέπει, και ψάχνουν κάτι άλλο. Είναι κρίμα.
Δεν μπορούν να δουν πόσο ωραίες είναι;;;; Εκνευρίζομαι. Μού έρχεται να τις πω ανοίξτε τα μάτια σας ρεεεεε
Καλά και γω τα ίδια κάνω γιατί λέω μακάρι να ήμουν σαν αυτές άρα δεν εκτιμάω αυτό που έχω. Έλεος σε βάζουμε μυαλό.
Το επιπόλαιο ήταν μάλλον λάθος όρος. Ήθελα να πω να πάρεις το ρίσκο να ξεκινήσεις κάτι με κάποιον που έχει τέλος πάντως κάποια εχέγγυα και πνευματικό επιπέδο και ταιριάζετε σε ΚΑΠΟΙΑ πράγματα (πιθανότατα π.χ. να είναι μορφωμένος όπως εσύ). Για όλους σχεδόν , υπάρχουν άτομα του άλλου φύλου , με αντίστοιχο status . Η πλήρης άρνηση και το τίποτε, είναι σίγουρη καταδίκη. Τα ρίσκα μπορεί να αποδώσουν κάποια στιγμή.
Σκέφτομαι άντε να τελειώνω επιτέλους με το διδακτορικό μου.
Σκέφτομαι ότι όσο περνάνε τα χρόνια τόσο πιάνω πιο πολύ πάτο!
να τελειώσεις με το διδακτορικό σου.
εσύ που είσαι απο έξω και βλέπεις κρίνεις τον άλλο και λες θα έπρεπε να είναι ευτυχισμένος που είναι όμορφος, να μην έχει ανασφάλειες τέλος πάντων.
εγώ που όμορφη δε με λες, τίγκα στα ψυχολογικά με λες, αυτό που έχω καταλάβει για τους ανθρώπους είναι ότι δεν είναι τσέκλιστ η ευτυχία ή η απουσία ανασφαλιών/συμπλεγμάτων. αυτά είναι εξωτερικοί παράγοντες που μπορεί σε μεγάλο βαθμό να συντελούν για την καλή σου διάθεση ή να διευκολύνουν τη ζωή σου λόγω έλλειψης κακών κριτικών.
όμως ως εκεί.
η ψυχοσυνθεση ενός ανθρώπου είναι δουλειά κυρίως κι όχι εμφάνιση.
δηλαδή ίσως να μην πιστεύουν ότι είναι άσχημες, απλά κάτι άλλο.
ίσως πάλι και όχι.
άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου και καλά κάνει. αλλιώς θα ήμασταν μηχανές κι όλα θα ήταν τόσο εύκολα.
οσο περνα ο καιρος οι φωνες που ακουω γυρω γινονται ολο και πιο μεταλικες και μεχρι και ενας ανιδεος θα παραδεχοταν οτι αυτο δεν ειναι φωνη ανθρωπου αλλα φωνη απο ρομποτ η μηχανημα και οσο αυτοι συνεχιζουν το ψηστηρι με τα καψουροτραγουδα θα συνεχιζω και γω και οταν καταληξουν σε νευρολογο θα λενε μετα οτι τους διελυσα γιατι κατα τη λογικη τους ειμουν υποχρεωμενος να δεχτω την αυτου εξοχτης για να βρουν αιτια μετα να φωναζουν δε φτανει που με εξαπατησε κανονικα παριστανοντας μου τη δηθεν ερωτευμενη ειχε τοσο πολυ IQ που τοσο καιρο εβλεπα τους πρακτορες ταυτοχρονα ενω μου πουλαγε ερωτες και δε θα το καταλαβαινα οτι ολο αυτο ηταν στημενο τοση εξυναδα μαζεμενη σε ενα ανθρωπο μονο......... ειναι για ρεκορ.
Σκεφτομαι μηπως οι φωνες που ακουμε ειναι πραγματικες; Εννοω οτι μηπως η ψυχωση ειναι ενα περασμα στο υποσυνειδητο και το ασυνειδητο; Εγω ακουγα φωνες που εμοιαζαν με φωνες γνωστων μου ανθρωπων. Κι αν αυτα που μου ελεγαν τα εχουν πει στην πραγματικοτητα για μενα; Και οι μορφες που εβλεπα μηπως υπαρχουν;