Και να προσπαθήσεις παραπάνω και πάλι άκρη δεν θα βγάλεις. Θες από παρατηρητικότητα, θες από ένστικτο, τα παιδιά μας πάντοτε ξέρουν και καταλαβαίνουν πότε δεν είμαστε καλά. Λες να σου κάνει τυχαία τόσες πολλές φορές την ερώτηση αν είστε καλά με τον μπαμπά του κι αν θα μείνετε μαζί ή όχι;
Ακομη και μια απειροελαχιστη πιθανοτητα να υπαρχει να του δημιουργησω προβλημα για μενα ειναι μεγαλο εμποδιο.Quote:
Originally posted by ex_hus
Απίστευτα σωστό..........Quote:
Originally posted by Sofia
υπάρχει κ κάτι αλλο που λέει κ ο Πιραντελο...Ετσι ειναι, αν έτσι νομίζετε!
ΥΓ σε ποιούς το είπε?? (έχει σημασία η απάντηση)
Πάνω στο θέμα της φίλης σου εννοείς φαντάζομαι....Quote:
Originally posted by gramle
Κατι σε παρεξενεψε χτες, το ειδα. Μπορεις να μου πεις τι ειναι αυτο? Εκτος κι αν κανω λαθος.
Δεν ξερω ισως. Δεν μπορω να το προσδιορισω. Για πες
λενε οτι απο εναν κακο γαμο, καλυτερο ειναι ενα καλο διαζύγιο.. Τί γίνεται όμως αν η επιλογή είναι ανάμεσα σε κακό γάμο και κακό διαζύγιο; Επειδή εγώ βρίσκομαι στη δεύτερη, -που φανταζομαι οτι ανταποκρινεται και στο δικο σου προβλημα- ε π ι λ ε γ ω να ριξω μαυρη πετρα και στα δυο οσο γρηγοροτερα γινεται. Τα παιδια μου δεν περνανε ευκολα και θεωρώ τελικα τον εαυτο μου αρκετα αυτοθυσιαστικο, ομως άλλο η δική μου ζωή, άλλο η δική τους. Φυσικά είναι κάτι που πρεπει να το πιστεψεις και να το ακολουθησεις πιστα, διαφορετικα ο,τι και να κανεις θα ειναι ασχημος πιθηκισμος με τραγικα αποτελεσματα πρωτα για σενα, και μετα για τους αλλους.
Ειναι πολυ δυσκολη αποφαση ιδιως οταν και ο αλλος δεν σου κανει την ζωη \"δυσκολη\" και ειναι και ενας θαυμασιος πατερας. Απλα δεν ειμαι ερωτευμενη μαζι του και νιωθω οτι θελω πολυ να το ζησω ολο αυτο που λεγεται ερωτας και συμβιωση με καποιον που τον αγαπας πολυ. Που θελέις να του τα δωσεις ολα.
Απο την αλλη ομως δεν ξερω κι αν το ζησω ποτε. Δηλαδη δεν ξερω πως και αν χωρισω θα το βρω ποτε αυτο στη ζωη μου ή το μονο που θα καταφερω θα ειναι να στεναχωρησω το παιδι μου και στο τελος να μην ζησω και αυτο που θελω.
Καταρχάς να ξεκινήσω με αυτό που παρατήρησα όσο αφορά εσένα και το μικρούλι σου.
Είδες που ερχόταν κάθε τρεις και λίγο κοντά σου πριν έρθουν οι φίλοι του και προσπαθούσε με κάθε τρόπο να σου τραβήξει την προσοχή. Είναι ιδιαίτερα προστατευτικός μαζί σου και δείχνει να \"διψά\" για την απόλυτη προσοχή σου, πράγμα κουραστικό ώρες-ώρες αλλά και απόλυτα κατανοητό μιάς και δεν του φτάνουν οι ώρες που σε βλέπει και σε έχει για τον εαυτό του. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με μένα και την μικρή μου. Καρμπόν.
Οσο αφορά την φίλη σου. Εχει μία καταπιεσμένη νευρικότητα, ένα άγχος που δείχνει να την κυνηγάει επί μονίμου, μιά ανασφάλεια γενικότερη. Μιλάει γρήγορα και έντονα μεταπηδώντας σε διάφορα θέματα, εκείνο όμως που μου έκανε ομολογουμένως μεγάλη εντύπωση ήταν το πόσο μεγάλη πικρία βγάζει στο θέμα της δεύτερης συζύγου του πρώην της και πόσο θυμό έχει μέσα της, τον οποίο πασχίζει να ελέγξει αλλά δεν μπορεί και υπάρχουν στιγμές που τον αφήνει ξαμολυμένο αλλά και πάλι νιώθει τύψεις για αυτό. Εχει μία πικρία προς τους άντρες γενικότερα και μεγάλη ανασφάλεια όσο αφορά το θέμα εμπιστοσύνης και δέσμευσης με κάποιο νέο σύντροφο. Ακόμα και σε μένα μπροστά που της ήμουν άγνωστη το έβγαζε όλο αυτό πολύ έντονα, έδειχνε να θέλει να το συζητήσει αλλά από την άλλη το καταπίεζε. Πες μου, όταν είστε οι δυό σας ποιά μιλάει περισσότερο και ποιά ακούει; Σου ανοίγεται για τα συναισθήματά της ή απλώς πλησιάζει το θέμα πατώντας στις μύτες των ποδιών και μετά απομακρύνεται; Εχει συμβουλευτεί κάποιο ειδικό για εκείνη την ίδια; Δείχνει να έχει πολύ μεγάλη εσωτερική μοναξιά και πραγματικά διψά για ανθρώπινη επαφή, για αποδοχή, να νοιώσει πως είναι μέρος της παρέας και πως είναι αγαπητή και επιθυμητή. Κάποια στιγμή εκεί που μιλάγαμε μου άγγιξε το πόδι και με έκανε να νιώσω πολύ έντονα την ανάγκη αυτής της επαφής. Χρειάζεται πολλές αγκαλιές και πολύ στοργή για να μπορέσει να τολμήσει να ξανακοιτάξει μπροστά και εκείνη την ώρα μου ήρθε να την πάρω αγκαλιά, μα τον Θεό, και να της πω ότι αξίζει να αγαπάει και να αγαπιέται και να μην το φοβάται. Καλή γυναίκα αλλά νευρική, πολύ νευρική πράγμα που σίγουρα το μεταδίδει στα παιδιά της.
Εσύ από την άλλη δεν έχεις αυτή την νευρικότητα. Θέλεις και συ με την σειρά σου να επικοινωνήσεις, να ανοιχτείς αλλά δεν προβάλεις τόσο πολύ έντονα αυτή την ανάγκη. Είσαι πιό καλή στο να καμουφλάρεσαι όμως έχεις ανάγκη να μοιραστείς αυτά που μέσα σου σε τρώνε. Ακόμα κι αν δεν μου είχες πει σχετικά θα έλεγα από μόνη μου πως με την συγκεκριμένη φίλη δεν θα σου έβγαινε να το κάνεις αυτό γιατί η ίδια δεν θα στο επέτρεπε. Βλέπεις αυθόρμητα της βγαίνει η ανάγκη να βγάλει τα δικά της προς τα εσένα και να ξαλαφρώσει και εσύ με την σειρά σου αυθόρμητα αναλαμβάνεις αυτό το ρόλο ο οποίος όμως δεν αντιστρέφεται.
Εχω να σου πω ότι εμείς πράγματι μοιάζουμε σε πολλά. Εχουμε παρόμοια γούστα, παρόμοιες αντιδράσεις, παρόμοιες ανάγκες, παρόμοιες ζωές ως ένα βαθμό. Εσένα αυτή την στιγμή σου χρειάζεται επαφή με ήρεμα σχετικά άτομα και όχι τόσο έντονα και νευρωτικά όσο η εν λόγω φίλη σου για να έχεις την δυνατότητα να βγάλεις και εσύ με την σειρά σου τα δικά σου. Καλά κάνεις φυσικά και έχεις επαφές μαζί της όμως καλά κάνεις επίσης που κοιτάς και αλλού για να καλύψεις και τις δικές σου ανάγκες και όχι μόνο του παιδιού σου.
Παρεπιπτόντως μου ήταν πολύ συμπαθής αν και με κούρασε κάπως με την διαρκή προσοχή που ζητούσε όμως την καταλαβαίνω απόλυτα, είναι καλός άνθρωπος και όπως όλοι μας έτσι και εκείνη ψάχνει να βρει τον δρόμο της σε αυτή την ζωή.
Οσο για σένα τις απόψεις μου τις ξέρεις. Αν είχα μία αδερφή μάλλον θα σου έμοιαζε κι αν όχι θα το ευχόμουν. Πάντως χθες δεν ήμουν και στα πολλά κέφια μου να ξέρεις. Σίγουρα πάντως έφυγα πολύ πιό καλά από ότι ήρθα.
Αυτά.
Ούτε και πρόκειται να το μάθεις ποτέ αν δεν το προσπαθήσεις κι αυτό είναι γεγονός γλυκειά μου.Quote:
Δηλαδη δεν ξερω πως και αν χωρισω θα το βρω ποτε αυτο στη ζωη μου ή το μονο που θα καταφερω θα ειναι να στεναχωρησω το παιδι μου και στο τελος να μην ζησω και αυτο που θελω.
Δεν το πιστευω. Ρε συ, εχω μεινει με το στομα ανοιχτο. Εισαι φοβερη. Δεν εχεις πεσει εξω ουτε χιλιοστο. Ακριβως ετσι ειναι ο χαρακτηρας της και η σχεση μου μαζι της.
Βγαζει πολυ πικρια για την καινουργια γυναικα του αντρα της. Που να ξερε και πως την γνωρισε. Παντως εγω που την εχω γνωρισει την καινουργια του γυναικα, ειναι ενα αναξιολογο ατομο που δεν ξερει ουτε το στομα της να ανοιξει. Η κοτσανα παει συννεφο. Οσο για την φιλη μου την εχεις φωτογραφισει εσωτερικα! τι να πω... αδικεισαι κοριτσι μου
Λες ε;
Λόγω του ότι είμαι μοναχοπαίδι έχω μάθει να παρατηρώ τους άλλους και μεγαλώνοντας το είχα και σαν παιχνίδι. Μου αρέσει πάρα πολύ να τους ψυχολογώ, να φανταστείς ότι κάποτε θέλησα να το ακολουθήσω και επαγγελματικά, στην πορεία όμως λοξοδρόμησα.
gramle, η Tass σου χει γράψει πολλά (και σύμφωνα με μενα πολύ όμορφα πράγματα) ΓΙΑ ΣΕΝΑ! ΓΙΑ ΣΕΝΑ Κ ΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΣΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ!
Ειναι φοβερη, ολοι σας ειστε και σας ευχαριστω πολυ. Για ολα.Quote:
Originally posted by Sofia
gramle, η Tass σου χει γράψει πολλά (και σύμφωνα με μενα πολύ όμορφα πράγματα) ΓΙΑ ΣΕΝΑ! ΓΙΑ ΣΕΝΑ Κ ΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΣΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ!
Αλλά για να μιλησω για την τασ συγκεκριμενα επειδη την εχω γνωρισει κι απο κοντα, θα ελεγα οτι ειναι ενα ανεκτιμητο διαμαντι. Ενα ατοφιο ατομο που εχει πολλα να σου δωσει. Να την εχει ο Θεος καλα.
Σας ευχαριστώ πολύ κορίτσια.
Να ξέρετε πάντως ότι είναι πάντοτε πολύ πιό εύκολο να ασχολείσαι με τα θέματα άλλων και να τα βλέπεις πιό καθαρά παρά με τα δικά σου. Στην μία περίπτωση είσαι απ΄έξω και πιό αντικειμενικός ενώ στην άλλη εμπλέκεσαι συναισθηματικά και είσαι υποκειμενικός.
Σημερα πηγαμε και μιλησαμε στον ψυχολογο για την σχεση μας. Αυτος εκλαψε. Τον λυπηθηκα. Ειπε οτι μ\' αγαπαει πολυ, δεν θελει να με χασει αλλα δεν ξερει τον τροπο. Δεν ξερει τι να κανει. Εχει χασει την μπαλα. Ειπε πως απο μικρο παιδι εχει χασει τον αυθορμητισμο του. Οταν εκανε κατι αυθορμητα ετρωγε ξυλο. Ετσι εμαθε να μην ειναι αυθορμητος και να κρυβει τα συναισθηματα του. Ειναι λυπηρο γι\' αυτον.
Οντως...
Μα παράλληλα είναι πολύ θετικό το ότι το αναγνωρίζει και (επιτέλους) το εξωτερικεύει. Πιστεύω αυτή η στάση θα βοηθήσει τόσο τον ίδιο όσο και εσένα.
Πότε θα ξαναπάτε;