Δεν τα κατάφερε... :( :( :(Quote:
Originally Posted by nikiii
Printable View
Δεν τα κατάφερε... :( :( :(Quote:
Originally Posted by nikiii
Κρίμα:-(:-(:-( συλλυπητήρια.
Θα προσπαθήσω να βάλω κάποια πράγματα σε σειρά, ιεράρχιση προτεραιοτήτων που λένε. Ήδη τελείωσα κάτι και ξεκινώ με τα υπόλοιπα. Σιγά σιγά ολα γίνονται, φτάνει να υπάρχει θέληση και συστηματική εργασία. Μόνο οι σχέσεις δεν λειτουργούν μ αυτο τον τρόπο. Μπορεί στις δουλειες και στα επαγγελματικά να τα καταφερνουμε μια χαρά, όχι όμως και στην επικοινωνία με τους άλλους και στο κεφαλαιο σχεσεις....
Τουλάχιστον πριν μερικες μερες πήρα τον τίτλο για κατι που αφιέρωσα χρονο και κυρίως κόπο (πνευματική εργασία) τα τελευταια χρόνια. Όπως λεει κι ενα ρητό, μην κοιταζεις το ύψος του βουνού διότι μόνο αμα φτασεις στην κορυφη του θα καταλάβεις ποσο χαμηλό ήταν. Αυτο το λεω διότι μπροστα στις αλλες σκεψεις δεν βιωσα οσο θα πρεπε την χαρα της επιτυχίας.
Κάτι που ούτε εργώ εφαρμόζω, ότι συνδεόμαστε με τα ζώα, και τότε η απώλεια κοστίζει! Με τους ανθρώπους δεν θα πρεπε να δενομαστε τόσο πόλύ, πόσο μάλλον με τα ζώα.Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Σ' ευχαριστώ πολύ...Quote:
Originally Posted by nikiii
Ξέρω αλλά δεν μπορείς να μην δένεσαι εκ των πραγμάτων όταν ζεις με κάποιον άνθρωπο ή ζώο...Quote:
Originally Posted by ioannis2
Εν τω μεταξύ χθες πήρα παραπάνω χάπια για να καταφέρω να κοιμηθώ το βράδυ αλλά πέρασε η επίδραση τους κι αρχίζω πάλι να νιώθω τον πόνο σιγά σιγά... :( Δεν ξέρω πως να το αντιμετωπίσω, καμιά ιδέα κανείς;
Συλλυπητήρια, Κύκνε.
Έχοντας χάσει και ανθρώπους και ζωάκια που έφυγαν από τη ζωή, το μόνο που βοήθησε ήταν το να αφήσω τον εαυτό μου να βιώσει το πένθος χωρίς να το "μπλοκάρω" ή να το "παγώνω" και να απαλύνει σιγά σιγά τον πόνο ο χρόνος.
Αν αισθάνεσαι ότι δεν μπορείς να το διαχειριστείς ή μπορεί να βλάψεις τον εαυτό σου, συζήτησέ το με το γιατρό σου.
Ευχαριστώ Mriya! Εγώ είμαι ακόμα στη φάση που αρνούμαι να το δεχτώ νομίζω αλλά παρόλα αυτά κλαίω κι υποφέρω και δεν ξέρω τι να κάνω, δεν μπορώ να το αντέξω...ίσως όντως να πρέπει να πάρω το γιατρό το μεσημέρι που πηγαίνει στο ιατρείο, δεν ξέρω, θα δω πως θα είμαι τώρα δεν μπορώ ούτε να μιλήσω θέλω να ξαπλώσω και να κοιμηθώ ξανά για να είναι λες και δεν συνέβη τίποτα κακό...Quote:
Originally Posted by Mriya
Χθες είχα ραντεβού με την ψυχολόγο μου αλλά το ακύρωσα επειδή μου είχε πει ο κτηνίατρος ότι ήταν κρίσιμο αυτό το 24ωρο κι ευτυχώς που δεν πήγα, τουλάχιστον ήμουν μαζί της αν και δεν ξέρω αν καταλάβαινε τίποτα στην κατάσταση που ήταν...έχω πρόβλημα όμως μαζί της γιατί μια φορά που απλά είχα κοπεί χωρίς να έχω πρόθεση ν' αυτοκτονήσω μου είπε ότι αυτό δεν εμπίπτει λέει στο ιατρικό απόρρητο και τώρα που το ξαναέκανα προχθές επειδή φοβόμουν πάρα πολύ δεν θα της το πω όταν θα πάω τελικά στο ραντεβού γιατί με τρομάζει, δεν θέλω να το μάθει κανένας από τους δικούς μου ότι κόπηκα ξανά...γιατί το κάνουν αυτό και δεν μπορούμε να μιλήσουμε ελεύθερα ούτε στους ειδικούς; Ορίστε τώρα εγώ θα στερηθώ βοήθεια που τη χρειάζομαι λόγω αυτού...
ειδε κι αποειδε η αστερω οτι βρισκει τοιχο και δεν ξεγελαει κανεναν, αναγκαστηκε να εμφανιστει επισημως παριστανοντας τον κινεζο τουριστα...
κυκνα, συλλυπητηρια για το γατι σου.
Είναι λογικό να μην εμπίπτει στο ιατρικό απόρρητο. Αφορά πράξη/πρόθεση βλάβης του εαυτού σου, καλή μου. Οφείλει να σε προστατέψει από καταστάσεις που δεν μπορείς να διαχειριστείς εσύ η ίδια ενημερώνοντας κάποιον δικό σου. Αν δε θέλεις να το μάθουν οι γονείς σου, τουλάχιστον έχεις κάποιον άλλο συγγενή να ειδοποιηθεί; Ανέφερες σε άλλα posts ότι έχεις καλή σχέση με τον αδερφό σου.
Πέραν της επαγγελματικής και νομικής φύσης του θέματος, δες το και αλλιώς. Αν ερχόταν κάποιος και έλεγε σε σένα ότι προτίθεται να βλάψει και ότι βλάπτει τον εαυτό του δε θα έκανες κάτι για να τον αποτρέψεις;
Η άρνηση είναι το αρχικό στάδιο του πένθους. Μέχρι ο εγκέφαλός μας να συνηθίσει και να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. Μην αναβάλεις να ζητήσεις βοήθεια από το γιατρό σου στη φάση που βρίσκεσαι.
Ευχαριστώ Remedy! Ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω, νομίζω πως θα πεταχτεί κάτω από καμιά πολυθρόνα...Quote:
Originally Posted by Remedy
Κοίτα, εξαρτάται από την βλάβη δε συμφωνείς; Τώρα μιλάμε για κάτι γρατζουνιές κι όχι για κάτι που θα μπορούσε να αποβεί επικίνδυνο...νομίζω πως δεν χρειάζεται να γίνει θέμα με τους δικούς μου αυτό...ούτε με τον αδελφό μου κι ας έχουμε καλή σχέση, δεν θέλω να τον στεναχωρήσω για μια γρατζουνιά...απλά με την ψυχολόγο θα ήθελα να μπορώ να το συζητήσω γιατί νομίζω ότι ο λόγος που τα κάνω αυτά είναι ότι πονάει η ψυχή μου...τέλοσπαντων, δεν θα της το πω κι ούτε γάτα ούτε ζημιά...τουλάχιστον μπορώ να της μιλήσω για τα υπόλοιπα που με πονάνε...έχω σήμερα ραντεβού...Quote:
Originally Posted by Mriya
Εν τω μεταξύ τόσες ώρες κοιμόμουν για να μην νιώθω τίποτα, είμαι τυχερή που βρήκα ραντεβού τηλεφωνόντας 2 ώρες πριν...αν και προς στιγμήν σκέφτηκα να συνεχίσω τον ύπνο μου αλλά νομίζω πως δεν την παλεύω έτσι...
Τώρα όσον αφορά στην ερώτηση σου θα του μιλούσα και θα προσπαθούσα να τον μεταπείσω να μην κάνει τέτοια πράγματα στον εαυτό του εκτός κι αν επρόκειτο για αυτοκτονία...εκεί ναι, θα ειδοποιούσα κάποιον...
ιοαννισ2 ηθελα να πω μπροαβο σου ρε που δεν κολλησες που εισαι πιο κοντος!! μαρεσουν οι αντρες χωρις κομπλεξ!
thanks...δεν κόλλησα! το ζήτημα είναι πως δεν εξελίσσεται η κατάσταση σε κατι ερωτικό, απλά συνεχίζει στάσιμη (προς το παρόν). Κι αυτό που με φοβίζει είναι να μην μείνει στο φιλικό ή να μου πει, μα.. ξερεις δεν ταιριάζουμε..Quote:
Originally Posted by λιλιουμ
Περασε σχεδόν μήνας...
Δεν εχω κόμπλεξ λιλιουμ. Κι οσο δεν εξελίσσεται μπορώ να ψάχνω και γι αλλου..