Ερώτηση σε μια παράξενη ιστορία με διπολικό άτομο.

Quote:

---

Originally Posted by avgeris

Τα like και οι καρδούλες στο fb μπορούν να έχουν ένα "κώδικα" όταν γίνονται ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες. Ειδικά όταν κάποια αρχίζει ξαφνικά, ένα χρόνο μετά, να σε τρελαίνει στις καρδούλες από το πουθενά, σε οτιδήποτε κι αν δημοσιεύσεις, κάτι δείχνει. Ειδικά όταν μια ιστορία εξελίσσεται έτσι, αναλύεις το καθετί για να δεις που και πως κολλάει.

---

Αυτό μπορεί να μην είχε κανένα ερωτικό υπονοούμενο.
Είναι μια συμπεριφορά που έχω κι εγώ πχ κι έχω παρατηρήσει οτι κάποιοι άντρες το "παρεξηγούν". Στον ιντερνετικό κόσμο γενικά, όταν δω κάτι που μ' αρέσει/συμφωνώ κτλ, το έχω πολύ εύκολο να κάνω ένα like. Δεν το θεωρώ κάτι σπουδαίο, δείχνει απλά οτι μου άρεσε η ανάρτηση που έκανες. Μπορεί αν συμφωνούμε σε πολλά και έχουμε τα ίδια γούστα να έχω κι ένα ενδιαφέρον να σου μιλήσω ή απλά εκείνη την ώρα να θέλω παρέα.
Θέλω να πω, πως η κοπέλα, μιας και λες οτι αυτά άρχισαν την περίοδο που υποθέτεις περίπου οτι άρχισε και το κλείσιμο της, ίσως εκείνο το διάστημα ένιωθε περισσότερο την αναγκη για επικοινωνία ή εξαιτίας του κλεισίματος περνούσε περισσότερες ώρες στο νετ. Μπορεί καθόλου σχεδιασμένο να μην ήταν όλο αυτό για να σε "τυλίξει" και μπορεί καθόλου να μην είχε στο μυαλό της το ερωτικό κομμάτι. Αναζητούσε έντονα επικοινωνία. Οπότε αν έβλεπε οτι έχετε κάπως και κοινά γούστα είναι λογικό να σου έκανε συνέχεια like.
Επίσης μην ξεχνάμε οτι ήσουν έξω από τον κύκλο της που την ξέρανε και ξέρανε τι της συνέβει. Είχε ένα λόγο παραπάνω να θέλει επικοινωνία με σένα, θέλοντας να ξεφύγει από την κατάσταση που ζούσε.

Όπως εσύ δεν είχες ιδέα για το τι θα επακολουθούσε, μπορεί επίσης και εκείνη να μην είχε ιδέα και να μην το περίμενε.

Ο λόγος που μπήκα για να γράψω σήμερα είναι σχετικός-άσχετος με την ιστορία. Απλώς, από το βράδυ αναρωτιέμαι αν η συγκεκριμένη ιστορία με έχει επηρεάσει τόσο πολύ ώστε να βλέπω παντού διπολικές διαταραχές ή αν τελικά έμαθα να ξεχωρίζω τις συμπεριφορές που κρύβουν μια παθολογία.
Χτες βράδυ, αφού πήγα την κοπέλα μου σπίτι, πέρασα μια βόλτα από το μαγαζί ενός φίλου μου που είχα να τον δω από το καλοκαίρι. Το μαγαζί δεν με καλύπτει μουσικά, αλλά ήταν στο δρόμο μου και είπα να του πω ένα "χρόνια πολλά". Πολύς κόσμος και αδιαχώρητο, στριμώχτηκα σε μια μικρή γωνιά στο μπαρ σε σημείο που μπορούσα να μιλάω στο φίλο μου που ήταν από τη μέσα μεριά. Μπροστά μου, δυο κοπέλες και ένας άντρας, η μία με γυρισμένη την πλάτη σε μένα, σε απόσταση αναπνοής, σχεδόν αγγιζόμασταν κάθε φορά που κάποιος πήγαινε να κινηθεί. Πρόσεξα ότι ήταν πολύ διαχυτική με όλους, γνωστούς και αγνώστους, και όποιος γνωστός της την πλησίαζε, τον χούφτωνε!!!! Κάποια στιγμή, γυρίζει προς εμένα (ως τότε δεν είχα δει το πρόσωπό της προφίλ), με κοιτάζει στα μάτια, με καρφώνει θα έλεγα, και μου λέει με το ποτήρι κρασί σηκωμένο "άντε, γεια μας". Τσουγκρίσαμε, τσούγκρισα και με την παρέα της, χαμογελαστός αλλά και σαστισμένος, και αμέσως μου λέει "δεν μπορώ να είμαι τόσο κολλητά με ένα άντρα και να μην του πιάσω κουβέντα, ειδικά αν μου αρέσει τόσο πολύ".
Να μην τα πολυλογώ, κάποια καμπανάκια άρχισαν να χτυπάνε στο μυαλό μου, δίκαια-άδικα, δεν ξέρω. Όσο προχωρούσε η κουβέντα, τόσο τα καμπανάκι πλήθαιναν. Μου είπε βασικά ότι ήταν και εκείνη καλλιτέχνις (σε άλλου είδους τέχνη απ' ότι η κοπέλα της ιστορίας). Σε είκοσι λεπτά μέσα, άρχισε να μου λέει ότι της αρέσει πολύ το στοματικό σεξ (!!!!), το πρωκτικό δεν το θέλει αλλά αν κάποιον τον γουστάρει πολύ μπορεί να το κάνει (!!!!), ότι θέλει να κάνει σεξ όλη τη μέρα για πολλές μέρες αν είναι με τον άνθρωπο που την εξιτάρει, ότι δεν ντρέπεται να πει πως έχει πάει με καμιά 300ριά άντρες στη ζωή της και δεν είναι σαν τις άλλες που το κρύβουν (τα δύο τελευταία, μου τα έλεγε συχνά και η κοπέλα της ιστορίας) και άλλα τέτοια. Με κοίταζε συνεχώς στα μάτια, τα μάτια της πετούσαν φωτιές αλλά και "γυάλιζαν", μιλούσε ακατάπαυστα χωρίς να μπορώ να τη διακόψω, ο τόνος της φωνής της μου θύμιζε πολύ την κοπέλα και χρησιμοποιούσε πολύ εύκολα βωμολοχίες ακόμα και εκεί που δεν υπήρχε λόγος.
Μου είπε επίσης (και εδώ το δεύτερο καμπανάκι) να της δώσω μια τρίχα από τα μαλλιά μου επειδή έχει ένα θείο μηχανικό που δουλεύει σε μια εταιρεία που κάνει αναλύσεις στο DNA και μπορούν να αναλύσουν και το δικό μου και να βρουν διάφορα πράγματα για την κατάσταση και την υγεία μου. "Καλά, στην Ελλάδα είναι ο θείος σου;" τη ρώτησα. "Ναι, εδώ είναι η εταιρεία, έχουν αναλύσει και το δικό μου DNA", μου απάντησε.
Εκεί που μιλάμε, φέρνει τα χείλια της επάνω στα δικά μου και την φιλάω απαλά, οπότε σαν να τη διαπέρασε ηλεκτρισμός και μου ρίχτηκε στην κυριολεξία, δαγκώνοντάς με. Τραβήχτηκα και με κοίταξε με παράπονο, λέγοντάς μου "με θέλεις, αλλά είσαι σφιγμένος". Λίγο μετά, μου λέει "Πάω στην τουαλέτα, έλα μαζί μου" και πριν προλάβω να συνειδητοποιήσω τι είπε, με άρπαξε από το χέρι και με τράβηξε στην σκάλα που οδηγούσε στην τουαλέτα. Εκεί, μου ρίχτηκε κανονικά, στην είσοδο της γυναικείας τουαλέτας, με τις κοπέλες να περνάνε δίπλα μας για να μπουν. Έβαλε το χέρι της στο επίμαχο σημείο και της το τράβηξα απότομα λέγοντάς της "Δεν μου αρέσει όταν η γυναίκα βιάζεται τόσο πολύ". Συμπλήρωσα μετά "άλλωστε, πριν λίγο ήμουν με την κοπέλα μου και έκανα έρωτα". Ηρέμησε, πήγε στην τουαλέτα και όταν βγήκε, μου ξαναρίχτηκε αυτή τη φορά με φιλιά και δαγκώματα. Μου είπε, πάντα στην είσοδο της τουαλέτας ότι θέλει να κάνει τα παιδιά μου (!!!!), πόσο πολύ ονειρεύεται να ζήσει τον απόλυτο, ιδανικό έρωτα μαζί μου, μας φαντάζεται να κάνουμε τρελά ξενύχτια μαζί, χέρι-χέρι να κάνουμε βόλτες, να είμαστε αγκαλιασμένοι στο ηλιοβασίλεμα (δυνατά καμπανάκια εδώ, και η κοπέλα της ιστορίας, τέτοια μου έλεγε) και άλλα τέτοια. "Κοίταξε να ξεμπερδεύεις με την άλλη" μου είπε "εγώ σε θέλω δικό μου". Να και η κτητικότητα.
Όταν επιστρέψαμε και η ώρα είχε πάει πια μία (είχα πάει να πω ένα "χρόνια πολλά" στο φίλο μου από τις 11.30), μας κοίταζαν λίγο απορημένοι στην παρέα της που αργήσαμε. Λογικό. Πριν φύγω, ήθελα να τσεκάρω κάποια πράγματα ακόμα γιατί το μυαλό μου έπαιρνε άγριες στροφές εκείνη την ώρα. Άρχισα να την ρωτάω διάφορα. "Πίνεις αρκετα;". Γέλασε και μου είπε "Μπορώ να πιω το Βόσπορο όταν βγαίνω". "Και ξενυχτάς πολύ;" "Συνήθως κοιμάμαι στις 11, αλλά όταν βγω, γυρίζω σπίτι το επόμενο μεσημέρι". Χμμμμ. "Και από ενέργεια και όρεξη, πως πάμε;" τη ρώτησα. "Συνήθως έχω πολλή, εκτός αν με πιάσει η θλίψη μου". "Να'τα, να'τα" σκέφτηκα. "Και τώρα, σε θλίψη με πετυχαίνεις" συνέχισε. "Έχω περάσει μια καταθλιψάρα πρόσφατα, αλλά την αντιμετώπισα εντελώς μόνη μου, μόνο αντιβιωτικά έχω πάρει από φάρμακα στη ζωή μου, που και που και καμιά κορτιζόνη". "Ε, καλό είναι και κανένα λεξοτανίλ" της είπα, ψαρωτικά. "Μπα, τέτοια φάρμακα ποτέ", μου απάντησε. "Δεν τα χρειάζομαι, δεν τα χρειάστηκε ποτέ". Καμπανάκια, παντού καμπανάκια.
Μου έδωσε το τηλέφωνό της και μου ζήτησε να την ξαναδώ την επόμενη βδομάδα ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ. "Ξεμπέρδεψε και με την άλλη, ΣΕ ΘΕΛΩ" μου ξανατόνισε. Αποχαιρετώντας την, μου άρπαξε το χέρι και το κόλλησε στο στήθος της "Είναι μικρό, αλλά μπορώ να βάλω ειδικό σουτιέν αν θέλεις" μου είπε !!!! "Και ο κώλος μου είναι υπέροχος", συμπλήρωσε. Και με ξαναδάγκωσε.
Φεύγοντας, και μέχρι να φτάσω σπίτι (αλλά και αφότου έφτασα), δεν έβγαινε από το μυαλό μου η μεγάλη ομοιότητα σε πολλά πράγματα με την κοπέλα της ιστορίας μου. Εντάξει, χτες, την είδα, την άγγιξα (και με το παραπάνω). Αλλά δεν μου έβγαινε από το μυαλό η σκέψη ότι και η κοπέλα της ιστορίας, κάπως έτσι ίσως συμπεριφερόταν όταν έβγαινε, κάποιες τέτοιες συμπεριφορές ίσως εμφάνιζε με τις διαχύσεις της σε αγνώστους στα μπαράκια και της είχαν κολλήσει διάφορους όχι κολακευτικούς χαρακτηρισμούς ("πουτανάκι" μου είχε πει την αποκαλούσαν). Πραγματικά, ακόμα και κατά τη διάρκεια της κουβέντας με τα όσα ειπώθηκαν και συνέβησαν, ένιωθα ότι είχα μπροστά μου την κοπέλα της ιστορίας.
Θα ήθελα τη γνώμη σας πάνω σε αυτό. Προφανώς σε καμιά περίπτωση δεν θα βάλω ταμπέλα, ίσως η κοπέλα απλώς να είχε πιει παραπάνω (μου το είπε κιόλας ότι παραήπιε, να θυμίσω βέβαια ότι και για την άλλη κοπέλα, το θέμα της ήταν ο....αλκοολισμός). Έχω όμως λόγους να υποψιάζομαι έστω ότι κάτι ανάλογο ίσως παίζει και εδώ, βέβαια σε μικρότερη κλίμακα; Ή έχω γίνει υπερβολιά καχύποπτος και βλέπω παντού φαντάσματα;
Τελικά, η ζωή πραγματικά κάνει τρελά παιχνίδια ώρες-ώρες......

Αυγερη εισαι καλος στο γραψιμο! θα μπορουσες να κανεις καριερα στη συγγραφη ερωτικων ιστοριων!

κοιτα επειδη εχεις φαει ενα κολλημα με τις ταμπελες, τι ειναι διπολικη τι δεν ειναι κλπ, εδω γιατροι δεν μπορουν να καταληξουν σιγουρα και θα καταληξουμε εμεις??
επειδη εχει, αν εχει, τα χαρακτηριστικα που αναφερεις, δε σημαινει ντε και καλα οτι ειναι διπολικη.
Αλλα και να ειναι, εσενα τι σε νοιαζει? τι λογος σου πεφτει στα ψυχολογικα της αλλης?
Γιατι μπαινεις στο λουκι να αποδειξεις στον εαυτο σου οτι η τυπισσα ειναι ψυχικα αρρωστη?
Και δεν λες απλα ενα δεν γουσταρω και τελος?

για να χαριτολογησω, μιλα με τα τυπακια εδω μεσα που ψαχνουν γκομενα της μιας βραδιας που συχναζει σε ποιο μπαρακι να γνωριστουν :)

Βρε αυγέρη με έκανε και γέλασα το τελευταίο σου ποστ!
Όντως κάνει τρελά παιχνίδια η ζωή!
Θα σου πω τι συνέβει σε μένα λίγες μέρες κιόλας μετά που χώρισα με τον τύπο της ιστορίας.
Έχω βγει με μια παρέα, είμαι στην κοσμάρα μου και βγαίνω σχεδόν με το ζόρι επειδή με τραβολογάνε οι φίλοι μπας και συνέρθω, είμαι εκεί λοιπόν αλλά δεν είμαι στην ουσία, περιμένω πως και πως να περάσει η ώρα για να φύγουμε. Εντελώς τυχαία έρχεται στην παρέα μας ένας γνωστός γνωστού και αμέσως μου τραβάει την προσοχή η εξωτερική του εμφάνιση γιατί μοιάζει πολύ στον πρωην. Λέω στον εαυτό μου, ηρέμησε ιδέα σου είναι, θα τον βλέπεις παντού τώρα και προσπαθώ να αποφύγω ακόμα και να τον κοιτάξω πιάνοντας κουβέντα με μια φίλη δίπλα μου. Εκείνος τελικά πολύ ανοιχτός, αρχίζει και με ρωτάει διάφορα και συνειδητοποιώ με τρόμο ότι δεν είναι μόνο η εμφάνιση το κοινό τους. Έχουν περίπου την ίδια ηλικία, τα ίδια χόμπι, μιλάνε με τον ίδιο τρόπο, μέχρι και ίδιες εκφράσεις και λέξεις εντόπισα...και εγώ έχω μείνει να σκέφτομαι από που θα εμφανιστεί ξαφνικά αυτός που μου κάνει πλάκα!!!
Δεν ξέρω τελικά αν ο άνθρωπος είχε κι αυτός κάποιου είδους ψυχ. πρόβλημα, αλλά είναι σίγουρο οτι ειχαν πάρα πολλά κοινά και μιλώ για πράγματα που δεν τα συναντάς κάθε μέρα σε ανθρώπους, κάπως ιδιαίτερα ας πούμε.
Όταν τελικά φύγαμε και αφού μου είχε κάνει και πρόταση για μια επόμενη συνάντηση την οποία είχα αφήσει να αιωρείται, η κολλητή μου που ήξερε και τον πρώην πριν προλάβω να της πω τίποτα μου λέει "ρε συ αυτός ήταν ίδιος ο τάδε(για τον πρώην)". Εκεί επιβεβαιώνω ότι δεν ήταν ιδέα μου!
Δεν ξέρω τι στο καλό είναι αυτό, δεν έχω εξήγηση, εγώ πάντως δεν τον ξαναείδα το απέφυγα.
Μου πέρασε από το μυαλό η ιδέα "ρε συ το σύμπαν μου ξαναστέλνει μια παρόμοια περίπτωση, κάτι θέλει να μου πει; κάτι δεν έμαθα απο την προηγούμενη εμπειρία;" αλλά το άφησα με το σκεπτικό οτι οκ...αν δεν έμαθα και είναι όντως έτσι, θα ξανάρθει να μάθω.

Πάντως όσο για αυτό που λες για την παθολογία...νομίζω είναι κάτι που θα σου συμβαίνει για κάμποσο. Ήταν ισχυρό το σοκ και η ενασχόληση σου με τα θέματα αυτά έντονη και συμπυκνωμένη οπότε είναι λογικό να εντοπίζεις δείγματα παθολογίας σε άλλους γύρω σου είτε αυτά υπάρχουν είτε όχι. Το πάθαινα κι εγώ αυτό για κάμποσο.

Αυγέρη για την κοπέλα σου τι νιώθεις; Κάπου διάβασα να γράφεις πως μόνο η καρδιά σου ξέρει πόσο έντονα νιώθεις ακόμα για την κοπέλα της ιστορίας σου. Χθες το βράδυ άφησες την άλλην να σε φιλήσει (ξεκινώντας πρώτα εσύ απαλά αντί να της το κόψεις, από την στιγμή που έχεις κοπέλα και την είδες μεθυσμένη) και έκατσες εκεί και το συνέχισες για ώρα. Έχεις σκεφτεί ποτέ πώς θα ένιωθε η κοπέλα σου για όλα αυτά; Ειλικρινά δεν θέλω να σε κρίνω, καταλαβαίνω πως δεν είναι εύκολο να ξεπεράσεις όσα έγιναν, απλά σε ρωτάω τι νιώθεις όντως για την κοπέλα που είστε τώρα μαζί.

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

Αυγερη εισαι καλος στο γραψιμο! θα μπορουσες να κανεις καριερα στη συγγραφη ερωτικων ιστοριων!

κοιτα επειδη εχεις φαει ενα κολλημα με τις ταμπελες, τι ειναι διπολικη τι δεν ειναι κλπ, εδω γιατροι δεν μπορουν να καταληξουν σιγουρα και θα καταληξουμε εμεις??
επειδη εχει, αν εχει, τα χαρακτηριστικα που αναφερεις, δε σημαινει ντε και καλα οτι ειναι διπολικη.
Αλλα και να ειναι, εσενα τι σε νοιαζει? τι λογος σου πεφτει στα ψυχολογικα της αλλης?
Γιατι μπαινεις στο λουκι να αποδειξεις στον εαυτο σου οτι η τυπισσα ειναι ψυχικα αρρωστη?
Και δεν λες απλα ενα δεν γουσταρω και τελος?

για να χαριτολογησω, μιλα με τα τυπακια εδω μεσα που ψαχνουν γκομενα της μιας βραδιας που συχναζει σε ποιο μπαρακι να γνωριστουν :)

---

Δεν το έθεσα ως ερώτηση με προσμονή διάγνωσης, αλίμονο. Εκείνο που με ενδιαφέρει είναι αν θεωρείτε την συμπεριφορά της κοπέλας χτες ως "φυσιολογική" ή αν κρύβει ένα πιθανό πρόβλημα, όποιο κι αν είναι αυτό. Όπως όταν ειπώθηκε ότι θα έπρεπε να είχα καταλάβει κάποια "καμπανάκια" που χτυπούσαν στη συμπεριφορά της φεϊσμπουκικής κοπέλας και δεν τα κατάλαβα, έτσι με ενδιαφέρει και τώρα να μάθω αν τα "καμπανάκια" που μου χτύπησαν χτες είχαν βάση που χτύπησαν.
Εκείνο που κρατάω από αυτό που συνέβη χτες είναι ότι, στο δικό μου το μυαλό, ήταν σα να γνώρισα από κοντά την κοπέλα της ιστορίας. Πολλά, τα περισσότερα απ' όσα άκουσα χτες τα είχα ακούσει και από εκείνη, ο υπερσεξουαλισμός της σε μορφή τόσο επιθετική ήταν παρών, η εξιστόρηση ερωτικών "κατορθωμάτων" παρούσα, όπως παρόντα ήταν ο τρόπος ομιλίας της, η αναφορά στις φάσεις θλίψης (η λέξη "καταθλιψάρα" ήταν μια λέξη που χρησιμοποιούσε συνέχεια και εκείνη), ακόμα και ο τρόπος που με κοίταζε χτες μου έφερναν στο μυαλό τον τρόπο που κοίταζε η κοπέλα της ιστορίας σε κάποιες φωτογραφίες της. Και βέβαια, η ιστορία με το θείο και την ανάλυση του DNA ήταν κάτι που το θεωρώ τουλάχιστον προϊόν φαντασίας. Με λίγα λόγια, χτες ίσως να γεύτηκα αυτό που, εμμονικά, ζητούσα να γευτώ επί τόσους μήνες. Σαν μια τελευταία απομυθοποίηση της όλης ιστορίας. Και ένιωσα ανάλαφρος.
Στη διάθεση όσων επιθυμούν περιπέτεια της μιας βραδιάς να τουες δώσω πληροφορίες.....χαχαχα.....προ φανώς, χαριτολογώ κι εγώ.

Quote:

---

Originally Posted by blackbird

Αυγέρη για την κοπέλα σου τι νιώθεις; Κάπου διάβασα να γράφεις πως μόνο η καρδιά σου ξέρει πόσο έντονα νιώθεις ακόμα για την κοπέλα της ιστορίας σου. Χθες το βράδυ άφησες την άλλην να σε φιλήσει (ξεκινώντας πρώτα εσύ απαλά αντί να της το κόψεις, από την στιγμή που έχεις κοπέλα και την είδες μεθυσμένη) και έκατσες εκεί και το συνέχισες για ώρα. Έχεις σκεφτεί ποτέ πώς θα ένιωθε η κοπέλα σου για όλα αυτά; Ειλικρινά δεν θέλω να σε κρίνω, καταλαβαίνω πως δεν είναι εύκολο να ξεπεράσεις όσα έγιναν, απλά σε ρωτάω τι νιώθεις όντως για την κοπέλα που είστε τώρα μαζί.

---

Ωραία και λογική ερώτηση. Χτες το βράδυ, από τη στιγμή που κατάλαβα ότι κάτι "μη φυσιολογικό" έπαιζε (δεν ήταν θέμα μεθυσιού, και άλλες μεθυσμένες κοπέλες έχω δει, δεν σε τραβάνε στις τουαλέτες να κάνετε σεξ), αποφάσισα να δω πως θα εξελισσόταν μια γνωριμία με την κοπέλα της ιστορίας (την φεϊσμπουκική) αν ποτέ μπορούσα να τη γνωρίσω στις συνθήκες της κοινωνικής της ζωής μέχρι πριν π.χ. 2 χρόνια. Τότε που σύμφωνα και με τα λεγόμενά της, έδειχνε αυτή την υπερσεξουαλικότητα και αυτή την άνεση διαχύσεων με όποιον άγνωστο της γυάλιζε. Δεν είχα εξαρχής κανένα σκοπό να το προχωρήσω, το είδα απλώς ως ένα από τα παράξενα που σου φέρνει η ζωή για να πάρεις κάποιες απαντήσεις εκεί που δεν τις περιμένεις. Αυτό που έγραψα και ακριβώς από πάνω. Έβλεπα μπροστά μου ολοζώντανη την κοπέλα του facebook και την άφησα να με οδηγήσει και να με "ξεναγήσει" στον "κόσμο" της, έχοντας πλήρη έλεγχο των συναισθημάτων και των διαθέσεών μου και κρατώντας στο μυαλό μου τις όποιες εμπειρίες και παραστάσεις από την προηγούμενη ιστορία μου. Το αθώο φιλί που έδωσα ήρθε σχεδόν αυθόρμητα. Και όταν το πράγμα ζόρισε, το σταμάτησα αμέσως χωρίς κανένα περιθώριο συνέχισης.

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Βρε αυγέρη με έκανε και γέλασα το τελευταίο σου ποστ!
Όντως κάνει τρελά παιχνίδια η ζωή!
Θα σου πω τι συνέβει σε μένα λίγες μέρες κιόλας μετά που χώρισα με τον τύπο της ιστορίας.
Έχω βγει με μια παρέα, είμαι στην κοσμάρα μου και βγαίνω σχεδόν με το ζόρι επειδή με τραβολογάνε οι φίλοι μπας και συνέρθω, είμαι εκεί λοιπόν αλλά δεν είμαι στην ουσία, περιμένω πως και πως να περάσει η ώρα για να φύγουμε. Εντελώς τυχαία έρχεται στην παρέα μας ένας γνωστός γνωστού και αμέσως μου τραβάει την προσοχή η εξωτερική του εμφάνιση γιατί μοιάζει πολύ στον πρωην. Λέω στον εαυτό μου, ηρέμησε ιδέα σου είναι, θα τον βλέπεις παντού τώρα και προσπαθώ να αποφύγω ακόμα και να τον κοιτάξω πιάνοντας κουβέντα με μια φίλη δίπλα μου. Εκείνος τελικά πολύ ανοιχτός, αρχίζει και με ρωτάει διάφορα και συνειδητοποιώ με τρόμο ότι δεν είναι μόνο η εμφάνιση το κοινό τους. Έχουν περίπου την ίδια ηλικία, τα ίδια χόμπι, μιλάνε με τον ίδιο τρόπο, μέχρι και ίδιες εκφράσεις και λέξεις εντόπισα...και εγώ έχω μείνει να σκέφτομαι από που θα εμφανιστεί ξαφνικά αυτός που μου κάνει πλάκα!!!
Δεν ξέρω τελικά αν ο άνθρωπος είχε κι αυτός κάποιου είδους ψυχ. πρόβλημα, αλλά είναι σίγουρο οτι ειχαν πάρα πολλά κοινά και μιλώ για πράγματα που δεν τα συναντάς κάθε μέρα σε ανθρώπους, κάπως ιδιαίτερα ας πούμε.
Όταν τελικά φύγαμε και αφού μου είχε κάνει και πρόταση για μια επόμενη συνάντηση την οποία είχα αφήσει να αιωρείται, η κολλητή μου που ήξερε και τον πρώην πριν προλάβω να της πω τίποτα μου λέει "ρε συ αυτός ήταν ίδιος ο τάδε(για τον πρώην)". Εκεί επιβεβαιώνω ότι δεν ήταν ιδέα μου!
Δεν ξέρω τι στο καλό είναι αυτό, δεν έχω εξήγηση, εγώ πάντως δεν τον ξαναείδα το απέφυγα.
Μου πέρασε από το μυαλό η ιδέα "ρε συ το σύμπαν μου ξαναστέλνει μια παρόμοια περίπτωση, κάτι θέλει να μου πει; κάτι δεν έμαθα απο την προηγούμενη εμπειρία;" αλλά το άφησα με το σκεπτικό οτι οκ...αν δεν έμαθα και είναι όντως έτσι, θα ξανάρθει να μάθω.

Πάντως όσο για αυτό που λες για την παθολογία...νομίζω είναι κάτι που θα σου συμβαίνει για κάμποσο. Ήταν ισχυρό το σοκ και η ενασχόληση σου με τα θέματα αυτά έντονη και συμπυκνωμένη οπότε είναι λογικό να εντοπίζεις δείγματα παθολογίας σε άλλους γύρω σου είτε αυτά υπάρχουν είτε όχι. Το πάθαινα κι εγώ αυτό για κάμποσο.

---

Η ηλικία της, ίδια, με λίγους μήνες διαφορά. Ομοιότητες πάρα πολλές γενικά. Οι διαφορές ελάχιστες. Η πιο χτυπητή: η μία ήταν "υπαρκτή", η άλλη "φανταστική". Μέχρι και ζωδιακά να το πάρουμε, ταίριαζαν απόλυτα.
Η ζωή έχει μεγάλο χιούμορ τελικά. Έστω και μπλακ κάποιες φορές.....

μου το χαλασες βρε αυγερη...
ας συνοψισουμε.
μετα απο αυτη την σουπερ στρεσαριστικη ιστορια, μετα απο λιγες μερες συζητησεις εδω, αποφασιζεις οτι ειδες το φως το αληθινο και θα γυρισεις ροτα 180 μοιρες.
το κανεις ΑΜΕΣΑ και ω του θαυματος μεσα σε λιγες μερες γνωριζεις κοπελα χαρα-θεου και κανεις νεα σχεση που σε αφηνει ενθουσιασμενο ...
ως εδω ας πουμε καλα...
ας πουμε...

ωστοσο εξακολουθεις να προβληματιζεσαι συνεχεια για τις λεπτομερειες της αρχικης ιστοριας και να τις αναπολεις εδω με λεπτομερειες που φτανουν στην δημοσιευση προσωπικων συνομιλιων κλπ.. ξεπερασες πολλες κοκκινες γραμμες ,αλλα εδειχνες αληθινος.
ας πουμε οκ... ας πουμε...
ερωτευμενος ωστοσο με την νεα κοπελα που εχεις δεσμο...

βγαινεις ΒΡΑΔΥ με τον νεο σου ερωτα, και την γυρνας σπιτι στις 11 !!!!! ανηλικη ειναι?????
και βγαινεις μπαροτσαρκα μονος σου (ναι ναι, να πεις μια καληνυχτα στον παλιο γνωστο)
εκει γνωριζεις την κοπελα που περιγραφεις ΚΑΙ ΧΑΜΟΥΡΕΥΕΣΑΙ ΜΑΖΙ ΤΗΣ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΣ ΠΩΣ ΧΑΜΟΥΡΕΥΟΝΤΑΙ ΟΙ ΠΡΟΘΥΜΕΣ "σαν εκεινη που δεν γνωρισες"!!!!
ας πουμε, καθολου οκ...
η "κοπελα σου" δεν ειναι πουθενα ολον αυτον τον καιρο, απ την μερα ακομα που μας την 'εμφανισες"
σε περιπτωση που ολα αυτα ειναι αληθεια, η συμπεριφορα σου ειναι εμετικη, ειλικρινα. να ψαξεις καλυτερα εσυ τι προβληματα εχεις και να αφησεις τις διαγνωσεις για τις γνωριμιες σου.
περαστικα σου.

fyi , η νεα διηγηση στο μπαρ ειναι εντελως φιαχτη στα ματια μου (εχω διαβασει πολλη λογοτεχνια), ενω η αρχικη σου ιστορια, πολυ πειστικη. τι απ ολα αυτα ειναι αληθινο και τι φιαχτο, μονο εσυ το ξερεις.
(α ρε ελις, εισαι μεγαλο μυαλο. εσυ το ειπες με το καλημερα.)

Εγώ ξέρω οι φτωχοί αγαπάνε με πράξεις τώρα βλέπω οι πλούσιοι αγαπάτε με τα λόγια αλλά φταίνε οι γυναίκες που δεν είναι προσγειωμένες

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

μου το χαλασες βρε αυγερη...
ας συνοψισουμε.
μετα απο αυτη την σουπερ στρεσαριστικη ιστορια, μετα απο λιγες μερες συζητησεις εδω, αποφασιζεις οτι ειδες το φως το αληθινο και θα γυρισεις ροτα 180 μοιρες.
το κανεις ΑΜΕΣΑ και ω του θαυματος μεσα σε λιγες μερες γνωριζεις κοπελα χαρα-θεου και κανεις νεα σχεση που σε αφηνει ενθουσιασμενο ...
ως εδω ας πουμε καλα...
ας πουμε...

ωστοσο εξακολουθεις να προβληματιζεσαι συνεχεια για τις λεπτομερειες της αρχικης ιστοριας και να τις αναπολεις εδω με λεπτομερειες που φτανουν στην δημοσιευση προσωπικων συνομιλιων κλπ.. ξεπερασες πολλες κοκκινες γραμμες ,αλλα εδειχνες αληθινος.
ας πουμε οκ... ας πουμε...
ερωτευμενος ωστοσο με την νεα κοπελα που εχεις δεσμο...

βγαινεις ΒΡΑΔΥ με τον νεο σου ερωτα, και την γυρνας σπιτι στις 11 !!!!! ανηλικη ειναι?????
και βγαινεις μπαροτσαρκα μονος σου (ναι ναι, να πεις μια καληνυχτα στον παλιο γνωστο)
εκει γνωριζεις την κοπελα που περιγραφεις ΚΑΙ ΧΑΜΟΥΡΕΥΕΣΑΙ ΜΑΖΙ ΤΗΣ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΣ ΠΩΣ ΧΑΜΟΥΡΕΥΟΝΤΑΙ ΟΙ ΠΡΟΘΥΜΕΣ "σαν εκεινη που δεν γνωρισες"!!!!
ας πουμε, καθολου οκ...
η "κοπελα σου" δεν ειναι πουθενα ολον αυτον τον καιρο, απ την μερα ακομα που μας την 'εμφανισες"
σε περιπτωση που ολα αυτα ειναι αληθεια, η συμπεριφορα σου ειναι εμετικη, ειλικρινα. να ψαξεις καλυτερα εσυ τι προβληματα εχεις και να αφησεις τις διαγνωσεις για τις γνωριμιες σου.
περαστικα σου.

fyi , η νεα διηγηση στο μπαρ ειναι εντελως φιαχτη στα ματια μου (εχω διαβασει πολλη λογοτεχνια), ενω η αρχικη σου ιστορια, πολυ πειστικη. τι απ ολα αυτα ειναι αληθινο και τι φιαχτο, μονο εσυ το ξερεις.
(α ρε ελις, εισαι μεγαλο μυαλο. εσυ το ειπες με το καλημερα.)

---

Σχετικά με το τελευταίο σου σχόλιο.Είναι 100% αληθινή. Δεν έχω στοιχεία να παρουσιάσω, δεν μπορώ να την αποδείξω, αλλά είναι αληθινή. Και σε όσους φίλους τη διηγήθηκα σήμερα, αδυνατούσαν να το πιστέψουν. Ούτε κι εγώ το πίστευα όσο εξελισσόταν. Τι να σου πω, δικαίωμά σου να μη με πιστέψεις, δικαίωμα και του elis να είναι συνεχώς αρνητικός απέναντί μου. Αυτό που ξέρω είναι ότι ακόμα πονάνε τα χείλια μου από τα χτεσινά δαγκώματα.
Πάμε παρακάτω. Η κοπέλα μου είχε πρωινό ξύπνημα για να πάει στη βάρδια της το πρωί. Για αυτό η ίδια ζήτησε να γυρίσει στις 11 για να ξεκουραστεί. Και δεν βρίσκω κακό το ότι πήγα να χαιρετήσω κάποιο γνωστό. Της το είπα άλλωστε και δεν είχε πρόβλημα. Δεν είμαι παιδάκι να μην ξέρω. Το τι εκτυλίχτηκε στην πορεία και γιατί, το έχω ήδη αναλύσει σε δυο απαντήσεις μου πιο πάνω. Και μιας και πέρασαν και κάποιες ώρες από τότε και ήδη το έχω συζητήσει με φίλους, να το πάω και πιο πέρα. Νιώθω ότι έχω ξορκίσει το φάντασμα της προηγούμενης ιστορίας, νιώθω σα να βρέθηκα επιτέλους με την κοπέλα, να τη φίλησα, να την αγκάλιασα, να την ένιωσα, και μετά να εφυγα, ακριβώς όπως ήθελα να κάνω έτσι κι αλλιώς από ένα σημείο και μετά. Και νιώθω πιο ανάλαφρος πλέον. Και αυτή η αίσθηση είναι μοναδική. Η αίσθηση του αδειάσματος από ένα βάρος που κουβαλούσα. Δεν είναι σημαντικό αυτό; Ή μήπως ήταν προτιμότερο να είμαι έξω με την κοπέλα μου και να αναλώνουμε 5-10 λεπτά να συζητάμε τα πως και τι της ιστορίας; Δεν είναι προτιμότερο να αδειάσω εντελώς, να ξεφορτωθώ το βάρος από πάνω μου και να αφοσιωθώ εντελώς στο "από δω και πέρα"; Αν ήθελα μπαρότσαρκες και γκομενοδουλειές, δεν θα το είχα σταματήσει πριν καν ξεκινήσει. Ούτε θα επέλεγα ένα μαγαζί που ο μόνος γνωστός ήταν ο ιδιοκτήτης, κι αυτός αρκετά μεγαλύτερος από μένα, όταν είχα επιλογές τα στέκια μου.
Αυτά. Λυπάμαι που δεν με πιστεύεις. Χαίρομαι γι αυτό που νιώθω.

ΥΓ: Δε σχολιάζω το "εμετική". Ούτε καν τα "περί προβλημάτων μου". Ο αναμάρτητος κλπ. κλπ.

Quote:

---

Originally Posted by elis

Εγώ ξέρω οι φτωχοί αγαπάνε με πράξεις τώρα βλέπω οι πλούσιοι αγαπάτε με τα λόγια αλλά φταίνε οι γυναίκες που δεν είναι προσγειωμένες

---

Πλούσιος, ΟΚ. Καινούργιο συμπέρασμα για μένα. Θύμισέ μου κάποια στιγμή να σε πάω μια βόλτα με τη Ferrari μου.

Quote:

---

Originally Posted by avgeris

....Τι να σου πω, δικαίωμά σου να μη με πιστέψεις, δικαίωμα και του elis να είναι συνεχώς αρνητικός απέναντί μου. Αυτό που ξέρω είναι ότι ακόμα πονάνε τα χείλια μου από τα χτεσινά δαγκώματα.
Πάμε παρακάτω. Η κοπέλα μου είχε πρωινό ξύπνημα για να πάει στη βάρδια της το πρωί. Για αυτό η ίδια ζήτησε να γυρίσει στις 11 για να ξεκουραστεί. Και δεν βρίσκω κακό το ότι πήγα να χαιρετήσω κάποιο γνωστό. Της το είπα άλλωστε και δεν είχε πρόβλημα. Δεν είμαι παιδάκι να μην ξέρω. Το τι εκτυλίχτηκε στην πορεία και γιατί, το έχω ήδη αναλύσει σε δυο απαντήσεις μου πιο πάνω. Και μιας και πέρασαν και κάποιες ώρες από τότε και ήδη το έχω συζητήσει με φίλους, να το πάω και πιο πέρα. Νιώθω ότι έχω ξορκίσει το φάντασμα της προηγούμενης ιστορίας, νιώθω σα να βρέθηκα επιτέλους με την κοπέλα, να τη φίλησα, να την αγκάλιασα, να την ένιωσα, και μετά να εφυγα, ακριβώς όπως ήθελα να κάνω έτσι κι αλλιώς από ένα σημείο και μετά. Και νιώθω πιο ανάλαφρος πλέον. Και αυτή η αίσθηση είναι μοναδική. Η αίσθηση του αδειάσματος από ένα βάρος που κουβαλούσα. Δεν είναι σημαντικό αυτό; Ή μήπως ήταν προτιμότερο να είμαι έξω με την κοπέλα μου και να αναλώνουμε 5-10 λεπτά να συζητάμε τα πως και τι της ιστορίας; Δεν είναι προτιμότερο να αδειάσω εντελώς, να ξεφορτωθώ το βάρος από πάνω μου και να αφοσιωθώ εντελώς στο "από δω και πέρα"; Αν ήθελα μπαρότσαρκες και γκομενοδουλειές, δεν θα το είχα σταματήσει πριν καν ξεκινήσει. Ούτε θα επέλεγα ένα μαγαζί που ο μόνος γνωστός ήταν ο ιδιοκτήτης, κι αυτός αρκετά μεγαλύτερος από μένα. όταν είχα επιλογές τα στέκια μου.
Αυτά. Λυπάμαι που δεν με πιστεύεις. Χαίρομαι γι αυτό που νιώθω.

---

σοβαρα ρε φιλε?
μηπως παρελειψες να ενημερωσεις την "κοπελα σου" οτι μολις την αφησες πηγες να χαμουρευτεις με μια αγνωστη για να "ξαλαφρωσεις"?

περα απο αυτο, απο το ΠΟΣΟ ΛΑΘΟΣ ΕΙΣΑΙ στην συμπεριφορα σου δλδ , ενω ζητας τα ρεστα για την συμπεριφορα των αλλων,
αν θες να μπουμε και στην ουσια του "ξαλαφρωματος", σορι αλλα αυτο που ειπες παραπανω ειναι απλα ενας παραλογισμος.
ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΗΤΑΝ Η ΚΟΠΕΛΑ ΠΟΥ ΜΙΛΟΥΣΕΣ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΧΑΜΟΥΡΕΥΤΗΚΕΣ ΚΙ ΑΝ ΕΤΣΙ ΑΙΣΘΑΝΘΗΚΕΣ ΕΣΥ ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΕΣΥ ΝΑ ΤΟ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ.οχι οι αλλες.. οι ανθρωποι δεν χωριζονται στους προθυμους και ανισορροπους και στους ισορροπημενους. υπαρχουν πολλα αλλα χαρακτηριστικα που κανουν τον καθενα ΑΤΟΜΟ και ξεχωριστη προσωπικοτητα, κι ανε χεις τεοτια κριτηρια για τους ανθρωπους, αυτο δειχνει μονο την δικη σου επιφανειακη κριση και οχι την κατασταση και την υγεια των απεναντι

το οτι στο επβεβαιωσαν οι φιλοι σου, δεν μουλεει τπτ. πιθανως να εχετε τα ιδια μυαλα.
ακομα ενα κατεβατο δικαιολογιων για τις συμπεριφορες σου εγραψες , αλλα δεν μου λες λεξη για την υποτιθεμενεη νεα σχεση σου.
πως δικαιολογεις τον εαυτο σου να λεει και να κανει ολες αυτες τις παπαριες ενω εχεις μια σχεση?

Βασικά βρε Αυγέρη είναι και όλη αυτή η μόδα να είναι ο λίγο τρελούτσικος χαρακτήρας αγαπητός. Ο κυριος A beautiful mind John Nash και η Κυρια Ντενη Μαρκορά μας έριξαν σε αυτό το τρυπάκι. Οι αγγλοι λένε fake it til you make it και έχουν δίκιο. Λίγο να μην πιστεύει κάποιος στον εαυτό του και να μιμήται, σε συνδιασμό με τις πιεστικές καταστάσεις και συνθήκες που ζούμε πολύ θέλει??? Απλώς μην το αφήνεις να σε καπελώσει. Η πραγματικότητα είναι ότι όσο σφίγγουν τα πράγματα, τόσο περισσότερες είναι οι πιθανότητες να συναντάμε όλο και περισσότερους ανισόρροπους ψυχικά ανθρώπους. Αυτό όμως τι να λέει;;; Δεν φταις εσυ επειδη σου τυχαίνουν αλλόκοτες καταστάσεις. Επίσης, το προφίλ της τρελα απελευθερωμένης κοπέλας είναι πολλές φορές άμυνα. Δεν είναι ανάγκη να έχει κάποια διαταραχή. Μπορεί όντως να έτυχε κάποια στραβή στη ζωη της κοπέλας, να ηθελε να ξεδώσει και να το έκανε χθες με τη βοήθεια του αλκοόλ. Ε και; χαλάρωσε και απόλαυσε το ή σοβαρέψου και απόρριψε το, περί ορέξεως...

Quote:

---

Originally Posted by avgeris

...
Αυτά. Λυπάμαι που δεν με πιστεύεις. Χαίρομαι γι αυτό που νιώθω.

..

---

το μονο που εχω να σου πω ειναι οτι ολο και πιο πολυ μου θυμιζεις καποιο παιδι απο εδω που διηγουνταν ιστοριες με γυναικες που ταχα τον "ποθουσαν" και τον στριμωχναν στα μπαρ και του ελεγαν ποσο ακαταμαχητος ειναι, επειδη δεν μπορουσε να τις ζησει.
ισως κι εκεινος ενοιωθε οτι τις ζει...
αυτα.