Αχ πως σε νιώθω και στην αμαρτία παρέα πάμε εμείς;;;Θα σας τα πω και τα δικά μου τα καμώματα αλλά και εγώ έχω απογοητευτεί λίγο από τον εαυτό μου αυτη τη στιγμή. Ελπίζω να ανακάμψω σύντομα :flaming:
Printable View
Αχ πως σε νιώθω και στην αμαρτία παρέα πάμε εμείς;;;Θα σας τα πω και τα δικά μου τα καμώματα αλλά και εγώ έχω απογοητευτεί λίγο από τον εαυτό μου αυτη τη στιγμή. Ελπίζω να ανακάμψω σύντομα :flaming:
Κοριτσάκι μου καλά είσαι?
Μου αρέσει που ένιωθα πως είχα κάνει βήματα ώστε να βγώ από αυτόν τον καταραμένο φαύλο κύκλο που εγώ η ίδια δημιουργώ στον εαυτό μου!!!!
Γιατί άραγε το κάνω αυτό στον εαυτό μου..............? Γιατί να μην είμαι φυσιολογική...........?
Ναι Ελενάκι μου και εγώ τα ίδια αναρωτιέμαι :(
γιατί εμείς να πρέπει να προσπαθούμε τόοοοοσο πολύ; Αλλά δυστυχώς από τη στιγμή που έχουμε βάλει και βγάλει κιλά από πάνω μας με ψιλοανορθόδοξους τρόπους μετά πρέπει να προσπαθήσουμε περισσότερο. Να σκεφτόμαστε όμως ότι αυτή η προσπάθεια θα είναι και η τελευταία εεε; Και ότι θα πάρει χρόνο και θα έχουμε και πισωγυρίσματα!!!
ΔΕΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΑΩΩΩΩΩΩ!!! Και ας νιώθω χάλια! Αύριο ξανά στο πρόγραμμα μου δεν υπάρχει και άλλη επιλογή, Το πρόγραμμα διατροφής μου είναι το μόνο που με κρατάει σε ισορροπία και στα λογικά μου!
ΕΛΑ Ν'ΑΝΕΒΑΙΝΟΥΜΕ!!! Δε θέλω κλάψες:bouncy:
Όλοι έχουμε σκαμπανεβάσματα, στιγμές που υποκύπτουμε, στιγμές που δε μπορούμε να ελέγξουμε τον εαυτό μας. Είπαμε οι δαίμονες είναι εδώ για να μείνουν, στόχος είναι να μας επισκέπτονται πιο αραιά και με λιγότερη ένταση!!!
ʼλλωστε αν ο δαίμονας μας επισκέπτεται μια φορά στο τόσο και τρώει όλο κι όλο ένα γλυκάκι με τι δύναμη θα μας απειλήσει, με ένα "φου" θα πέφτει κάτω!!!
Κορίτσια , όχι τέτοια ! Δεν κατεβάζουμε το κεφάλι . Σκεφτείτε αυτό που λέει μια κοπέλα στι τικεράκι της : Επιστρέπεται να πέσεις , Επιβάλεται να σηκωθείς !! Και μένα μ επισκέπτονται συχνά οι δαίμονες , αλλά κάνω ότι δεν τους βλέπω.
Προτείνω να δείτε την ταινία http://www.cinemanews.gr/v5/movies.php?n=288 . Είναι η ιστορία του John Forbes Nash . ʼλλους δαίμονες είχε βέβαια αυτός , αλλά δαίμονες .
Είναι φορές κι εγώ που γυρίζω το βράδυ σπίτι απ τη δουλεια κι όλη τη κούραση και τα νεύρα και την ένταση και και και θέλω να τα ξεσπάσω στο ψυγείο για να πάψω να σκέφτομαι . Και τότε σκέφτομαι αυτό που ειδα σ΄ενα άλλο τικεράκι : ʼν η πείνα δεν είναι το πρόβλημα , το φαγητό δεν είναι η λύση . Κι απ την άλλη , οκ όλα στραβά πάνε , το μοναδικό πράγμα που εξαρτάται απο μένα , τη διατροφή μου , δε θα τ αφήσω εγώ να στραβώσει . Κι ακόμη 2 δρόμους έχω ή αυτόν που εδώ και μερικους μήνες ακολουθώ , ή στα παλλιά μου μονοπάτια που με οδηγει σ΄ενα ακόμη πρόβλημα . Η επιλογή δική μου !
Break άν έχουν μείνει γλυκά , απλά πέτα τα .
Eli επειδή μου φαίνεσαι 'ανθρωπος που έχει μάθει να δίνει , κι έτσι ήμουνα κι εγώ και δεν μου έμενε ποτέ ένεργεια ή χρόνος όχι να κάνω αλλα να σκεφτώ κάτι για μένα , συνέχισε να δίνεις , δεν αλλάζουμε σ΄αυτό κι εγώ τουλάχιστον δεν θέλω να τ΄αλλάξω , ΑΛΛΑ κράτα ένα μέρος της ενέργειας σου , ένα κομματάκι του μυαλού σου και της σκέψης σου για σένα .
Κορίτσια ελπίζω σε λίγο διάστημα να μην χρειαστεί να μου τα θυμήσετε εσεις αυτά .
κι εγώ αυτό παθαίνω break, όπως έχω δει κι άλλα μέλη να το συζητούν. όντως είναι ΟΚ που και που να ενδίδουμε, αρκεί να συνεχίζουμε μετά την προσπάθεια και να μη μας πιάνουν τα ενοχικά και τα καταστροφικά. συνέχισε και μην πτοείσαι γλυκούλα μουQuote:
Originally posted by break
πήρα ένα σκεπτόμενη πως οκ ένα γλυκό τη βδομάδα μπορώ να τρώω, επίσης σκέφτηκα πως εντάξει μωρέ το έχω,τόσες μέρες έχω καταφέρει να ελέγξω το μυαλό άρα έχω κάνει κάποια βήματα, εεεεεεεεε τι το ήθελα κ τα σκέφτηκα, με μάτιασα :bigsmile::bigsmile::bigsmile: κ μόλις έφυγα από τη δουλειά πήρα ένα σουβλάκι κ γλυκά
Eli καταλαβαίνω αυτό που λες. μια περίοδο όλα μου πήγαιναν χάλια και ένιωθα οτι το πρόγραμμα διατροφής μου ήταν αυτό που με "κράταγε".Quote:
Originally posted by Eli
Το πρόγραμμα διατροφής μου είναι το μόνο που με κρατάει σε ισορροπία και στα λογικά μου!
Quote:
Originally posted by Eli
ΔΕΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΑΩΩΩΩΩΩ!!! Και ας νιώθω χάλια! Αύριο ξανά στο πρόγραμμα μου δεν υπάρχει και άλλη επιλογή, Το πρόγραμμα διατροφής μου είναι το μόνο που με κρατάει σε ισορροπία και στα λογικά μου!
:thumbup::thumbup::thumbup::thumbup::thumbup:
:starhit:
Quote:
Originally posted by filipparas
ΕΛΑ Ν'ΑΝΕΒΑΙΝΟΥΜΕ!!! Δε θέλω κλάψες:bouncy:
Όλοι έχουμε σκαμπανεβάσματα, στιγμές που υποκύπτουμε, στιγμές που δε μπορούμε να ελέγξουμε τον εαυτό μας. Είπαμε οι δαίμονες είναι εδώ για να μείνουν, στόχος είναι να μας επισκέπτονται πιο αραιά και με λιγότερη ένταση!!!
ʼλλωστε αν ο δαίμονας μας επισκέπτεται μια φορά στο τόσο και τρώει όλο κι όλο ένα γλυκάκι με τι δύναμη θα μας απειλήσει, με ένα "φου" θα πέφτει κάτω!!!
:thumbup::thumbup::thumbup::thumbup:
:starhit:
Quote:
Originally posted by dora_th
Κορίτσια , όχι τέτοια ! Δεν κατεβάζουμε το κεφάλι . Σκεφτείτε αυτό που λέει μια κοπέλα στι τικεράκι της : Επιστρέπεται να πέσεις , Επιβάλεται να σηκωθείς !! Και μένα μ επισκέπτονται συχνά οι δαίμονες , αλλά κάνω ότι δεν τους βλέπω.
Και τότε σκέφτομαι αυτό που ειδα σ΄ενα άλλο τικεράκι : ʼν η πείνα δεν είναι το πρόβλημα , το φαγητό δεν είναι η λύση . Κι απ την άλλη , οκ όλα στραβά πάνε , το μοναδικό πράγμα που εξαρτάται απο μένα , τη διατροφή μου , δε θα τ αφήσω εγώ να στραβώσει . Κι ακόμη 2 δρόμους έχω ή αυτόν που εδώ και μερικους μήνες ακολουθώ , ή στα παλλιά μου μονοπάτια που με οδηγει σ΄ενα ακόμη πρόβλημα . Η επιλογή δική μου !
:thumbup::thumbup::thumbup::thumbup::thumbup:
:starhit:
Quote:
Originally posted by rena75
όντως είναι ΟΚ που και που να ενδίδουμε, αρκεί να συνεχίζουμε μετά την προσπάθεια και να μη μας πιάνουν τα ενοχικά και τα καταστροφικά. συνέχισε και μην πτοείσαι γλυκούλα μου
:thumbup::thumbup::thumbup::thumbup::thumbup::thum bup:
:starhit:
Μπήκα πριν λίγο κ διαβάζοντας τα μηνύματα σας με κάνατε να νιώσω πάρα πολύ καλά!!! :starhit::starhit::starhit:
Παρέθεσα ξεχωριστά ότι με ακούμπησε κ μου έδωσε δύναμη από τις σκέψεις σας!
Ειλικρινά σας ευχαριστώ πολύ, μα πάρα πολύ :love::love::love:
Κορίτσια μου γλυκά σας ευχαριστώ όλες για τα καλά σας λόγια.
Εννοείται πως δεν τα παρατάω και πως σήμερα επέστρεψα στην σωστή μου διατροφή γιατί απλά αυτό είναι που με κάνει να νιώθω καλά και να είμαι ισορροπημένη. Απλά κάνω πολλά στραβοπατήματα και κάπου χάνω το ηθικό μου και λέω πότε τελικά θα μπορέσω να ισορροπήσω εντελώς και δεν θα καταφεύγω είτε από στεναχώρια, είτε από άγχος είτε απλά από κακό προγραμματισμό σε αυτά τα παραστρατήματα. Βέβαια ο δρόμος που έχω επιλέξει ξέρω ότι θα είναι μακρύς και αυτή είναι και η αξία του, να μαθαίνω από τα λάθη μου, να γυρνάω πίσω με ψυχραιμία να τα μελετάω και να συνειδητοποιώ γιατί συνέβησαν ώστε την επόμενη φορά να είμαι πιο προετοιμασμένη και πιο υποψιασμένη. Δεν γίνεται αυτό από την μία μέρα στην άλλη και η αξία του γίνεται όλο και πιο πολύτιμη όσο πιο πολύ περνάει ο χρόνος. Ο διατροφολόγος μου μου λέει ότι θέλει 2 μήνες και 2 χρόνια για να μπορέσουμε να αλλάξουμε όλες τις συνήθειες αυτές που μας οδήγησαν στην διατροφική διαταραχή και για να μπορούμε να αλλάξουμε όλες τις παλιές μας συνήθειες και να τις αντικαταστήσουμε με νέες πιο υγιεινές και σωστές. Στην αρχή με τρόμαξε αυτό το νούμερο όταν το άκουσα, τώρα που είμαι στην μέση διαπιστώνω πως έχει δίκιο. Ναι έχω κάνει βήματα, ναι έχω αλλάξει κάποιες συνήθειες, άλλες ακόμη τις δουλεύω αλλά όπως και να έχει είμαι έτη φωτός καλύτερα από ότι ήμουν πέρυσι. Αυτό κρατώ και συνεχίζω. Και εννοείται πως και ο χρόνος είναι σχετικό για όλους μας γιατί ο καθένας είναι ένας διαφορετικός άνθρωπος. Δεν μπορώ 18 χρόνια άστατης διατροφής να τα αλλάξω σε ένα μήνα ή σε ένα χρόνο, μπορώ όμως να το πιάσω σιγά σιγά και με αργά βήματα κάποια στιγμή να το ανατρέψω.
Ο λόγος που απογοητεύτηκα είναι ότι είχα πάρει λίγο τα πάνω μου τελευταία και νόμιζα πως έχω κάνει περισσότερη πρόοδο αλλά τελικά διαπίστωσα ότι οι δαίμονες είναι πολύ ύπουλοι και δεν σου χαρίζονται ακόμη και μετά από τόση προσπάθεια.
Dora μου με έχεις ψυχολογήσει αρκετά καλά και μάλιστα πολλές φορές διαβάζω αυτά που γράφεις και σε νιώθω γιατί μάλλον πρέπει να μοιάζουμε σε πολλά :). Όντως είμαι άνθρωπος που μου αρέσει να προσφέρω (breakaki μου το ξέρεις εσύ αυτό :)) και παλιότερα έκανα και εγώ το λάθος να δίνω τόσο που να αδειάζω και να μην αφήνω για εμένα αποθέματα ψυχικά. Το έχω δουλέψει αρκετά αυτό το κομμάτι και πλέον φροντίζω περισσότερο τον εαυτό μου και έχω μεγαλύτερη επίγνωση για το πότε πρέπει να βάζω ένα στοπ. Αλλά σίγουρα δεν πρόκειται να σταματήσω να είμαι δοτικός τύπος γιατί απλά αυτό με γεμίζει και εμένα και με κάνει ευτυχισμένη απλά προσπαθώ να σταματάω εκεί που αρχίζει να με φθείρει. Όλα στην ζωή θέλουν ισορροπίες ;).
Rena χαίρομαι που το έχεις νιώσει και εσύ αυτό γιατί συνήθως οι περισσότεροι επειδή κάνουν δίαιτα και όχι διατροφή δεν μπορούν να το καταλάβουν. Η διατροφή που κάνω με κάνει να νιώθω ευτυχισμένη και νιώθω να με βάζει σε μία τάξη. Είναι το μόνο πράγμα που ακόμη και να χαλάει ο κόσμος γύρω μου προσπαθώ να κάνω σωστά γιατί με κρατάει στα λογικά μου και σε ισορροπία σωματική και συναισθηματική. Αν χάσω αυτή την ισορροπία τότε θα γίνω ξανά έρμαιο των καταστάσεων και επειδή έχω ζήσει χρόνια έτσι δεν θέλω να γυρίσω πίσω. Επιτέλους βρήκα ένα τρόπο να δώσω ποιότητα στην ζωή μου και να την χαίρομαι περισσότερο και αυτό είναι κάτι ανεκτίμητο για εμένα :).
Ωστόσο αυτά τα δαιμόνια τα καταραμένα δεν λένε να ξεκουμπιστούν.... ακόμη....
Είναι μακρύς ο δρόμος για την Ιθάκη έτσι Dora ;) ;;
και μην ξεχνάμε παιδιά...άνθρωποι είμαστε, είναι ΟΚ να μην τα κάνουμε όλα τέλεια. και τι έγινε που κάνουμε πισωγυρίσματα! αρκεί να έχουμε τη συνειδητότητα, και η πορεία μας συνολικά να είναι προς το καλύτερο, σωματικά και ψυχικά. και τα δαιμονάκια δικά μας είναι. για να είναι εκεί, πάει να πει οτι κάτι μας εξυπηρετούν. δεν πρέπει να τα μισήσουμε και να τα διώξουμε κακήν κακώς, αλλά να συμφιλιωθούμε μαζί τους. (τα λέω για να τα ακούω κι εγώ)
ε μα πια! μη δέρνουμε τον εαυτό μας, θέλει αγάπη και προδέρμ
σμουτς!
Αχ Eli τι ωραία που τα λές!!! (μάλλον τα γράφεις):thumbup::thumbup::thumbup:
Η Eli μας όντως είναι ένας άνθρωπος που για εμένα έχει φθάσει στο επίπεδο αυτοπραγμάτωσης :thumbup::thumbup::thumbup:
Όλο χαμόγελο κ αισιοδοξία!!!!!!!!!
Αυτό άλλωστε μπορείτε να το διαπιστώσετε κ από τη γραφή της!!!!!!!!