makari na htan toso aplo egw epatha thn teleytea krish proxthes to vradi kai exw ton fovo oti tha to xana pathw k ekana k egw emeto
makari na htan toso aplo egw epatha thn teleytea krish proxthes to vradi kai exw ton fovo oti tha to xana pathw k ekana k egw emeto
Γλυκά μου παιδιά ...πόσο πολυ νιώθω αυτό το βάσανο! Δώστε χρόνο στον ευατό σας να το ξεπεράσει! Μην περιμένετε μετά από μια κρίση να νιώθετε σα να μην τρέχει τίποτα! Το μυστικό νομίζω είναι μόλις παρέλθει το αποκορύφωμα της κρίσης κα μόλις αρχίσεις λιγο να ξανανιώθεις τον ευατό σου, να συνεχίζεις να κάνεις αυτό που έκανες όταν σε έπιασε , εκτός αν αυτό σε μπουκώνει οπότε κάνεις κατι άλλο, δραστηριοποιήσου όμως ΑΚΟΜΗ ΚΙ ΑΝ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ!! μπορει να μην εισαι η καλυτερη παρεα εκεινες τις στιγμες, μπορει να χρειαστουν ωρες για να τελειώσεις μια δουλεια που θα ολοκληρωνόταν πολύ σύντομα , αλλα δεν είναι και το ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!! ακομη κι αν ζαλίζεσαι και νιωθεις οτι θα πεσεις , ακομη κι αν δεν ξερεις ποιος εισαι, αν το μυαλο βουιζει και οι γυρω σου σου φαινονται αγνωστοι , ΚΑΝΕ ΚΑΤΙ! πΟΤΙΣΕ ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ, ΚΛΑΔΕΨΕ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ, κοψε μια σαλατα βγες και περπατα αν νιωθεις τελειως ανημπορος παρε ενα φιλο σου αλλα ΠΡΟΣΟΧΗ, ΜΗΝ ΠΑΡΑΙΤΕΙΣΑΙ. ΜΗΝ ΑΦΗΣΕΙΣ ΤΑ \"ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ\" ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΟΒΟΥΣ ΝΑ ΕΠΕΚΤΑΘΟΥΝ ΜΕΣΑ ΣΟΥ . ΔΕ ΜΙΛΑΕΙ Η ΛΟΓΙΚΗ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΩΡΑ , ΜΟΝΟ ΤΟ ΑΡΝΗΤΙΚΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΠΟΥ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΝΙΩΘΕΙΣ ΑΝΙΚΑΝΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ. ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΑΝΙΚΑΝΟΣ. ΕΙΣΑΙ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΙΚΑΝΟΣ ΑΠΟ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΡΙΣΕΙΣ ΑΛΛΑ ΕΧΟΥΝ ΧΑΜΗΛΟΤΕΡΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ. Η παραιτηση είναι η αρχή για να παγιωθεί ο φόβος και η αίσθηση του ανήμπορου.ΜΗΝ ΤΗΝ ΑΦΗΝΕΤΕ ΓΑΜΩΤΟ ΝΑ ΕΠΕΚΤΑΘΕΙ ΜΕΣΑ ΣΑΣ. ΑΥΘΥΠΟΒΛΗΘΕΙΤΕ. ΠΕΙΤΕ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΜΠΟΡΩ , ΚΑΙ ΑΣ ΜΗΝ ΤΑ ΚΑΝΩ ΟΛΑ ΤΕΛΕΙΑ! Δικαιούσαι να κάνεις τσαπατσοδουλειές. Δικαιούσαι να μην είσαι ο πιο χαρούμενος άνθρωπος στον κόσμο. Μήν μένεις όμως στο σύμπτωμα. Μην το ανακυκλώνεις μέσα σου με συζητήσεις επί συζητήσεων. Πάει , πέρασε, αν ξανάρθει δε χρειάζεται να το επισπέυδεις εσύ!Προσποιούσου ότι δε σου συμβαίνει τίποτα το τραγικό. Απλώς δεν έχεις τα κέφια σου. Η ζωή θα σε βγάλει από μονη της από το λούκι και το φαύλο κύκλο των αρνητικών σκέψεων . ΔΩΣΤΕ ΤΗΣ ΟΜΩΣ ΧΩΡΟ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟ . ΜΗΝ ΕΞΑΝΤΛΕΙΤΕ ΤΗ ΖΩΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΑΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΙΚΟΛΟΓΙΑ!!
!!!!! emotikon: το μόνο που μπορώ να πω είναι pls να γράφεις πιό συχνά !!!!Quote:
Originally posted by Yiotoulaki!
Γλυκά μου παιδιά ...πόσο πολυ νιώθω αυτό το βάσανο! Δώστε χρόνο στον ευατό σας να το ξεπεράσει! Μην περιμένετε μετά από μια κρίση να νιώθετε σα να μην τρέχει τίποτα! Το μυστικό νομίζω είναι μόλις παρέλθει το αποκορύφωμα της κρίσης κα μόλις αρχίσεις λιγο να ξανανιώθεις τον ευατό σου, να συνεχίζεις να κάνεις αυτό που έκανες όταν σε έπιασε , εκτός αν αυτό σε μπουκώνει οπότε κάνεις κατι άλλο, δραστηριοποιήσου όμως ΑΚΟΜΗ ΚΙ ΑΝ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ!! μπορει να μην εισαι η καλυτερη παρεα εκεινες τις στιγμες, μπορει να χρειαστουν ωρες για να τελειώσεις μια δουλεια που θα ολοκληρωνόταν πολύ σύντομα , αλλα δεν είναι και το ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!! ακομη κι αν ζαλίζεσαι και νιωθεις οτι θα πεσεις , ακομη κι αν δεν ξερεις ποιος εισαι, αν το μυαλο βουιζει και οι γυρω σου σου φαινονται αγνωστοι , ΚΑΝΕ ΚΑΤΙ! πΟΤΙΣΕ ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ, ΚΛΑΔΕΨΕ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ, κοψε μια σαλατα βγες και περπατα αν νιωθεις τελειως ανημπορος παρε ενα φιλο σου αλλα ΠΡΟΣΟΧΗ, ΜΗΝ ΠΑΡΑΙΤΕΙΣΑΙ. ΜΗΝ ΑΦΗΣΕΙΣ ΤΑ \"ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ\" ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΟΒΟΥΣ ΝΑ ΕΠΕΚΤΑΘΟΥΝ ΜΕΣΑ ΣΟΥ . ΔΕ ΜΙΛΑΕΙ Η ΛΟΓΙΚΗ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΩΡΑ , ΜΟΝΟ ΤΟ ΑΡΝΗΤΙΚΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΠΟΥ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΝΙΩΘΕΙΣ ΑΝΙΚΑΝΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ. ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΑΝΙΚΑΝΟΣ. ΕΙΣΑΙ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΙΚΑΝΟΣ ΑΠΟ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΡΙΣΕΙΣ ΑΛΛΑ ΕΧΟΥΝ ΧΑΜΗΛΟΤΕΡΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ. Η παραιτηση είναι η αρχή για να παγιωθεί ο φόβος και η αίσθηση του ανήμπορου.ΜΗΝ ΤΗΝ ΑΦΗΝΕΤΕ ΓΑΜΩΤΟ ΝΑ ΕΠΕΚΤΑΘΕΙ ΜΕΣΑ ΣΑΣ. ΑΥΘΥΠΟΒΛΗΘΕΙΤΕ. ΠΕΙΤΕ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΜΠΟΡΩ , ΚΑΙ ΑΣ ΜΗΝ ΤΑ ΚΑΝΩ ΟΛΑ ΤΕΛΕΙΑ! Δικαιούσαι να κάνεις τσαπατσοδουλειές. Δικαιούσαι να μην είσαι ο πιο χαρούμενος άνθρωπος στον κόσμο. Μήν μένεις όμως στο σύμπτωμα. Μην το ανακυκλώνεις μέσα σου με συζητήσεις επί συζητήσεων. Πάει , πέρασε, αν ξανάρθει δε χρειάζεται να το επισπέυδεις εσύ!Προσποιούσου ότι δε σου συμβαίνει τίποτα το τραγικό. Απλώς δεν έχεις τα κέφια σου. Η ζωή θα σε βγάλει από μονη της από το λούκι και το φαύλο κύκλο των αρνητικών σκέψεων . ΔΩΣΤΕ ΤΗΣ ΟΜΩΣ ΧΩΡΟ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟ . ΜΗΝ ΕΞΑΝΤΛΕΙΤΕ ΤΗ ΖΩΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΑΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΙΚΟΛΟΓΙΑ!!
Καλησπέρα σε όλους!
Άν και έχω διαβάσει αρκετά στο φόρουμ, είναι το πρώτο μου μήνυμα. Η δική μου ιστορία μοιάζει πολύ με του Δημήτρη (συγχαρητήρια για τη τόσο καλή απόδοση του προβλήματος).
Είμαι 26 χρόνων με την ευαίσθητη καλλιτεχνική μου φύση, την αγχώδη και ανασφαλή προσωπικότητα μου και την δύσκολη οικονομική κατάσταση να συγκρούονται τα τελευταία χρόνια μέσα μου. Είχα αποκοπεί από φίλους με μόνη ενασχόληση εκτός δουλειάς τα video games και το κορίτσι μου. Η ατμόσφαιρα του γραφείου κάτι παραπάνω από ανυπόφορη. «Θα ζοριστώ 2 χρόνια να πάρω και την υπογραφή και μετά βλέπω», έλεγα.
Αρχές Μαρτίου άρχισα να λέω δεν είμαι καλά, ζαλάδες, τάσεις για εμετό, υπνηλία, αδυναμία. Η μέρα της κρίσης ήρθε και για μένα! Εκεί μπροστά από την οθόνη με χιλιάδες τιμολόγια γύρω μου.
Χιλιάδες σκέψεις το δευτερόλεπτο, 2-3 μέρες για να κοιμηθώ. Συνεχόμενοι σπασμοί και κάθε είδους φοβία. Θα πεθάνω, θα τρελαθώ, έχω επιληψία, απερίγραπτη στεναχώρια με κάθε τι κακό που άκουγα. Κοιτούσα την οθόνη του υπολογιστή και νόμιζα θα τρελαθώ, δεν χωρούσα πουθενά, ένιωθα πως έβγαινα απ το σώμα μου, τα νεύρα μου αδύναμα και σκέψεις πως θα κάνω κάτι κακό σε μένα ή στους γύρω μου. 2 βδομάδες γιατροί και σπίτι μόνο με ραδιόφωνο καθώς επηρεαζόμουν απ το κάθε τι, τάση για εμετούς, ανυπόφορη ναυτία, ευκοίλια και ένα μόνιμο πιάσημο στο σβέρκο το οποίο κάποιες φορές κατέληγε στο να τρέμει το κεφάλι...
Έκανα κάθε είδους εξέταση, βγήκαν όλες καθαρές και έτσι μου πέρασε η ιδέα του ότι θα πεθάνω. Αρχίζω να ψάχνω το θέμα από ψυχολογική μεριά. Κάποιος μου λέει «και σε ψυχολόγο να πας θα σου πει κάνε πράγματα για τον εαυτό σου». Αυτό αποφασίζω να κάνω. Παραιτούμαι και από τη δουλειά που σιχαινόμουν, φεύγω από το σπίτι για 2 μήνες και δουλεύω μόνο ως φωτογράφος. Επίσης παρόλο που ένιωθα χάλια ήθελα να είμαι με κόσμο για να ξεχνιέμαι και έτσι άρχισα να βγαίνω καθημερινά έξω. Το να είμαι μόνος με έκανε να σκέφτομαι και να χαλιέμαι. Εκεί με χτύπησε η αγοραφοβία! Ρε παιδιά ποιος δυνάμωσε την ένταση και φωνάζετε όλοι μαζί! Άντε πάλι απ την αρχή... Κρίσεις... Δεν είναι δυνατόν! Αφού άρχισα να ξεπερνάω τη φοβία μου με κάθε είδους οθόνη, τώρα αυτό! ξεκινάω να διαβάζω στο internet... Δεν είχα ιδέα! Κύρια όπλα μου μέχρι τότε ήταν η λογική που δεν ήξερα αν είχα:P Οξύμωρο!
Ότι είναι να πάθω ας το πάθω, Μέχρι τώρα τίποτα δεν έχω πάθει! Πάει και η αγοραφοβία τη νικήσαμε! Επόμενο στάδιο, η τρέλα (2 μήνες με ταλαιπωρούσε)... Όπου έβλεπα ή άκουγα για κάποιο ψυχικά άρρωστο, άρχιζαν οι κρίσεις πάλι... Έτσι θα καταλήξω και αυτός έτσι θα ξεκίνησε... Ένιωθα μια μεγάλη ενέργεια να προσπαθεί να ψάχνει τρόπους να βγει από μέσα μου και κατέληγε να βγαίνει σε οτιδήποτε δε μπορούσα να εξηγήσω και με τρόμαζε... Το μέλλον, η υγεία, η υγεία της οικογένειας μου κτλ...
Ένας φίλος που τα είχε περάσει με καθησύχαζε... \"Δεν είναι τίποτα απλά ηρέμησε\". Το ίδιο μου είπε και ο ψυχίατρος που επισκέφθηκα τις πρώτες μέρες, ο οποίος μου πρότεινε να παίρνω αν θέλω και μισό χαπάκι το οποίο ποτέ δε πήρα. Στους 3 μήνες ξεκίνησαν οι εμετοί, 2 μέρες συνεχόμενες, μέρα παρά μέρα, ένα μήνα... Δεν άντεξα πήγα σε 2ο ψυχίατρο. (είπαμε αχνώδης και ανασφαλής!). «Δεν είναι τίποτα θα περάσει. Άνοιξαν κάποιες πόρτες στο μυαλό και το σώμα σου και πρέπει να κλείσουν». «Πόσο θα κάνουν να κλείσουν γιατρέ?», \"Αυτό εξαρτάται από σένα\". \"(Μας υποχρέωσες)!» «Αν θες ξαναπέρνα να σε ξαναδώ και ίσως σου γράψω κάτι να πάρεις».
Πραγματικά υπήρχαν μέρες που αισθανόμουν σχετικά καλά και άλλες απλά στο μηδέν (σωματικά και ψυχολογικά). Τις μέρες που ήμουν καλά απλά προσπαθούσα να μη σκέφτομαι. Με τη παραμικρή παραπάνω σκέψη με έπαιρνε πάλι από κάτω. Έχουν περάσει 3,5 μήνες και αποφασίζω να επισκεφτώ και τρίτο ψυχίατρο. «Δεν βλέπω κάτι, τι περιμένετε από μένα να σας κάνω» Είστε 26 χρόνων και ακόμα δεν έχετε αποφασίσει τι θέλετε…» Το μόνο που μπορώ να σας προτείνω είναι ψυχοθεραπεία. Σκεφτείτε το και τα ξαναλέμε”. Οι 3 του ατάκες έμειναν στο μυαλό μου για πολύ καιρό. Μετά από 2 βδομάδες ξαναπηγαίνω. Νιώθω ήδη καλύτερα… «Εφόσον είστε καλύτερα θα έλεγα να μη μπείτε στη διαδικασία». Το τέταρτο μήνα, ενώ μου έχουν περάσει όλες οι φοβίες και μένει ένα αίσθημα θλίψης, ματαιότητας και συνεχίζονται οι εμετοί δέχομαι ένα μεγάλο πλήγμα. Τα χαλάω με τη κοπέλα μου (9 χρόνια). Αφού έχω αρχίσει και ξεπερνάω το ότι θα τρελαθώ,(μέσω όσων διάβασα εδώ) με πιάνει φοβία τύπου δε ξέρω τι θέλω, ποιος είμαι, που πάω κτλ… Αποφασίζω να επισπευτώ ομοιοπαθητικό. Κόβω καφέ και coca (cola) και παίρνω τα χάπια που μου δίνει. Οι εμετοί σταματούν αν και δε το περίμενα και γενικά αρχίζω και αισθάνομαι καλύτερα. Δεν ξέρω αν είναι τα χάπια ή ο χρόνος που περνάει.
Σήμερα που γράφω έχουν περάσει 5 μήνες και 13 μέρες από τότε. Έχοντας σαν βάση τη λογική, έβλεπα κάτι παράλογο και κάθε μου φοβία και έτσι τη ξεπερνούσα. Παράτησα τη δουλειά που με χάλαγε και συνέχισα με κάτι που με ευχαριστούσε έστω και λίγο. Η μόνη φοβία που δεν ξέρω αν έχω ξεπεράσει είναι αυτή του γραφείου, της πίεσης γενικά και μήπως ξανακυλήσω αν χρειαστεί να ασχοληθώ με κάτι παρόμοιο. Βλέπετε ήμουν πολύ δυνατός σαν οργανισμός και όλο αυτό με έκανε περισσότερο ανασφαλή απ ότι ήμουν.
Προς το παρόν κάνω αυτό που μ αρέσει και προσπαθώ να μη χάνω ευκαιρία να περνάω καλά με φίλους και φίλες;). Αν συνέχιζα όπως πρίν σίγουρα θα έιχα πλακωθεί στα φάρμακα. Υπάρχουν ακόμα σκέψεις που με χαλάνε, και σπάνια καταλλήγουν σε εμετό... Κατάλλειπα που συνεχίζω να αποβάλλω και προβληματισμοί όπως ο επαγγελματικός μου προσανατολισμός σε συνδυασμό με την ηλικία μου, και η εξέλιξη της προσωπικής μου ζωής… Σκέφτομαι ακόμα να ξεκινήσω ψυχοθεραπεία προκειμένου, είτε να αλλάξω είτε να συμφιλιωθώ με κάποιες πλευρές του εαυτού μου που δε μου αρέσουν όπως είναι το άγχος και η ανασφάλεια.
Ακόμα δεν έχω κατορθώσει να εξηγήσω αν πρόκειται για αγχος, κατάθλιψη ή και τα 2 μαζί...
Ακόμα και να αισθάνεστε πολύ καλά, μην σταματάτε να κάνετε πράγματα που σας ευχαριστούν... Εύχομαι σε όλους τα καλύτερα
:D
Τα ιδια ρε παιδια κ γω περναω αλλα δεν το βαζω με τπτ κατω και σημερα νιωθω ψιλοσκατα αλλα κανω ιπομονη ξερω οτι θα περασει κ θα νιωσω πολυ καλυτερα,ξερω οτι δεν θα τρελαθω,οτι δεν θα πεθανω .ειμαι ενας υγηεστατος κ δυνατος οργανισμος και ξερω επισης οτι θα νικισω.μαρεσει η ζωη και θε΄λω να ζησω τις καλες στιγμες εντονα κ τις κακες με ιπομονη.καλο κουραγιο σε ολα τα παιδια θα νικισουμε ρεεεεε!λολ
Καλημέρα σε όλους,
παραθέτω το link ενός αρκετά ενδιαφέροντος άρθρου, αναφορικά με την κατάθλιψη και τις αρνητικές σκέψεις.
http://katathlipsi.gr/index.php?option=com_content&task=section& id=23&Itemid=33
Να είμαστε όλοι καλά,
Δημήτρης
Quote:
Originally posted by keep_walking
Μπραβο και απο μενα που ξεπερασες αυτην την δυσκολια της ζωης.Πραγματι η στιγμη της αποδοχης του προβληματος ειναι ενα τεραστιο βημα που πρεπει να γινει για να επερθει η θεραπεια.
Ωραια και γω το εχω αποδεκτει οτι εχω αυτο το προβλημα και οτι θα ζω απο εδω και περα μαζι του.Αλλα γιατι δεν περναει?Το συνοδευει και αυτη η καταθλιψη.Δεν νιωθω εντονη θλυψη απλα ζηλευω οταν βλεπω τους αλλους να γελανε με ορεξη,να τα κανουν ολα με ορεξη και γω να οτι κανω το κανω χωρις αυτην την εντονη χαρα π ενιωθα πρωτα για το καθε τι.Αναρωτιεμαι αν καποιος π πασχει απο διαταραχη πανικου μπορει να γινει οπως πρωτα,ανεμελος.χαρουμενους και χωρις τσιμπιες στην καρδια,νευροπονους,μουδιασ ματα,πονοκεφαλους και βουιτα στα αυτια.
αν σταματησει να τα σκεφτεται συνεχεια ισως και να μπορει...Quote:
Originally posted by maria...
Quote:
Originally posted by keep_walking
Μπραβο και απο μενα που ξεπερασες αυτην την δυσκολια της ζωης.Πραγματι η στιγμη της αποδοχης του προβληματος ειναι ενα τεραστιο βημα που πρεπει να γινει για να επερθει η θεραπεια.
Ωραια και γω το εχω αποδεκτει οτι εχω αυτο το προβλημα και οτι θα ζω απο εδω και περα μαζι του.Αλλα γιατι δεν περναει?Το συνοδευει και αυτη η καταθλιψη.Δεν νιωθω εντονη θλυψη απλα ζηλευω οταν βλεπω τους αλλους να γελανε με ορεξη,να τα κανουν ολα με ορεξη και γω να οτι κανω το κανω χωρις αυτην την εντονη χαρα π ενιωθα πρωτα για το καθε τι.Αναρωτιεμαι αν καποιος π πασχει απο διαταραχη πανικου μπορει να γινει οπως πρωτα,ανεμελος.χαρουμενους και χωρις τσιμπιες στην καρδια,νευροπονους,μουδιασ ματα,πονοκεφαλους και βουιτα στα αυτια.
πως να μην σκευτομαι οτι συνβενει στο σωμα μου?ποναει
σημερα μαρια δεν σε προλαβαινω.το σωμα σου ποναει και εσυ συνεχιζεις να το τροφοδοτεις με πονο.ειναι σαν να εχεις μια πληγη και να την ξυνεις συνεχεια.πρεπει να του βαλεις χανζαπλαστ και να το αφησεις να ηρεμισει.Οσο συνεχιζεις να βγαζεις το χανζαπλαστ και να ασχολεισαι μαζι του τοσο δεν θα περναει αυτο.πρεπει να το αφησεις και λιγακι να κανει η φυση την δουλεια της.πρεπει να αφησεις το μυαλο σου να ταξινομησει τα βιωματα του,με την ηρεμια του.Εσυ το πουσερνεις συνεχεια στα ακρα,σε ποιανει πανικος να τα καταφερεις και απογοητευση μετα.λιγο υπομονη και οταν λεω υπομονη δεν εννοω 2 λεπτα.Ειδες τοσες φορες πως τα καταφερες να συνελθεις.μη χανεις τοσο ευκολα τη δυναμη σου.το εκανες και θα το ξανακανεις μεχρι να μαθεις να το κρατας και σε ενα καλο επιπεδο.Τι σκατα χακερ ειμαστε βρε,θα το καταφερουμε.με την πρωτη δεν μπαινουμε στη ναςα ,θελει υπομμονη και δουλεια.απλα το μυαλο σου ειναι πολυπλοκο προγραμμα νατο σπασουμε,παιδεψιαρικο και ολο εχει μπακντορς.αλλα πρεπει και οταν ανοιγουμε μια πορτα να την κραταμε ανοιχτη,οχι να φοβομαστε και να κλεινει ξανα,γιατι μετα παλι απο την αρχη..
να σε καλα εισαι ο μονος π μου δινεις τοσο κουραγιο εδω μεσα.να πω την αληθεια οτι γραφω εδω το γραφω και ευχωμαι να μου απαντησεις εσυ γιατι παντα με βοηθανε αυτα π λες και ειναι πολυ λογικα αυτα που γραφεις.:)))))) σευχαρηστωωωωωωωωωωωωωωωω ωωωωωωωωωωωωωωωωωωω
Einai diskolo to monopati... Elpizw na to diavoume oloi mas kapote kai na to kseperasoume
Mpravo Dimitrh
Νομιζω πως ο καθενας απο εμας εχει τη δυναμη να αποκτησει ψυχικη υγεια ,ευημερια το θεμα ειναι ποσο ετοιμος εισαι να κανεις αυτο το μεγαλο βημα,το προβλημα που εμεις οι ιδιοι δημιουργησαμε ποσο προθυμοι ειμαστε να το ξεπερασουμε?
Ναι ειναι δυσκολο το μονοπατι..ξερεις κανενα μονοπατι ευκολο? Οσο δεν προχωραμε μενουμε στασιμοι κι οσο μενουμε στασιμοι αναμασαμε ξανα και ξανα τα προβληματα του παρελθοντος..Αν εχεις πραγματικη θεληση θα το ξεπερσεις..Αν βρεις τη δυναμη που εχεις μεσα σου το σημερινο σου προβλημα θα ειναι εφοδιο του μελλοντος για τις εμπειριες σου..δεν ξερω για εσας εγω θα το ξεπερασω ο κοσμος να χαλασει! θα χαρω πολυ το ιδιο να κανετε κι εσεις!
Καλησπέρα σε όλους,
παραθέτω ένα αρκετά αξιόλογο άρθρο, που έτυχε να διαβάσω πρόσφατα και αφορά στις κρίσεις πανικού:
http://www.anew.gr/psychology/article.php?aid=46
Να είμαστε όλοι καλά,
Δημήτρης
Ωραίο άρθρο:)
Συμφωνώ ειδικά με το ότι χρειάζεται μια ποικιλία χαρακτηριστικών από ψυχοθεραπευτικές προσεγγίσεις. Τώρα το πόσοι το εφαρμόζουν αυτό ή πόσο πρακτικά μπορεί να εφαρμοστεί είναι άλλο θέμα. Πάντως μου φάνηκε χρήσιμο το άρθρο και ειδικά η τελευταία του παράγραφος:)
\"Η μόνη προϋπόθεση είναι ένα έστω ελάχοστο ενδιαφέρον για αυτογνωσία και η ικανότητα για συμβολική σκεψη. Και το ταξίδι αρχίζει... Το πόσο θα διαρκέσει εξαρτάται από την ιδιοσυγκρασία του θεραπευόμενου και τη θέλησή του.\"