Quote:
Originally posted by husband
Πλέον το έχει αποφασίσει να χωρίσουμε. Μου τι ξεκαθαρίζει. Και μετά μου ζητάει να φύγω από το σπίτι. το αρνούμαι. Όσον καιρό έχω με το αγγελούδι μου θα τον (τον χρόνο) εκμεταλλευτώ. Λέει πως είναι πιο εύκολο για μένα να φύγω. Λεεί πως δεν θέλει να της φέρω προβλήματα. Αρνούμαι πλέον να δεχτώ να φύγω. ούτε την πρώτη φορά το δέχτηκα ούτε τώρα το δέχομαι. Εγώ δεν θέλω να χωρίσω. Εγώ θα το δεχτώ όμως. Εγώ ζητάω να με αγαπήσει. Δεν θέλει. Θέλει να ηρεμήσει. Θέλει να χωρισει. Ξέρω καλά πως πλέον έχω πάψει στο μυαλό της να είμαι ο άντρας της και να είναι η γυναίκα μου, έχω χωνέψει και εγώ στο μυαλό μου πως πλέον δεν είμαι ο άντρας της.
Αν θέλει να με χωρίσει ας με χωρίσει. το έχω δεχτεί ότι συμβαίνει αυτό στη ζωή. Αλλά δεν θα ρημάξω εγώ μόνος μου το γάμο μου. Αφού τόσο την έχω τσακίσει. αφού τόσο κακό της κάνω. Αφού βρήκε τη δύναμη μέχρι και το άγγελάκι μας να το κάνει να κλάψει εξηγώντας του ότι θέλει να χωρίσουμε ε τότε ας βρεί και τη δύναμη να προχωρήσει. Αυτό της είπα. \"Δεν σε εμποδίζω. Ότι θές θα το υπογράψω. Αλλά μέχρι εκεί. Πλέον δεν έχεις κανένα δικαίωμα να μου λες τι να κάνω.\"
Δεν είμαι σίγουρη για το κίνητρο που με παρακινεί να γράψω, αφού από τις πρώτες καταχωρήσεις σου σε αυτό το ποστ, είδα έναν άνθρωπο που δε θέλει στην πραγματικότητα να ακούσει. Μάλλον δεν έχει αυτιά για να το κάνει. Η πρόθεση ενδέχεται να είναι και ειλικρινής.