Originally posted by Eli
Καλημέρα και καλή εβδομάδα σε όλους!
Διαβάζοντας το παρακάτω άρθρο θυμήθηκα όλο αυτόν τον αγώνα που ξεκίνησα πριν από σχεδόν δύο χρόνια. Ο αγώνας να μπορέσω να διαχειριστώ σωστά την διατροφή μου δεν θα σταματήσει ποτέ, πάντα θα έχω κάτι να βελτιώσω και να αλλάξω και αυτό γιατί το πρόβλημα είναι πολυδιάστατο και έχει τις ρίζες του από παλιά, από τα παιδικά μου χρόνια και είναι ρίζες που ενισχύονταν με τα χρόνια, μέσω των ΜΜΕ, μέσω της κακής πληροφόρησης και των λανθασμένων πεποιθήσεων που σιγά σιγά εδραιώθηκαν μέσα μου.
Στα 32 μου χρόνια είπα δεν αντέχω άλλο τον εαυτό μου! Ξεκίνησα μία προσπάθεια να αλλάξω τον εαυτό μου, την διατροφή μου και τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζομαι τα συναισθηματικά μου αδιέξοδα. Δεν έχω καταφέρει ακόμη τον τελικό μου στόχο ωστόσο έχω μπορέσει να δω φως στο τούνελ και αυτό είναι ελπιδοφόρο. Δύο πραγματάκια έχω πάντα στο μυαλό μου, πρώτον να επιλέγω την τροφή μου με βάση το πόσο θρεπτική είναι και δεύτερον να προσπαθώ να αντιλαμβάνομαι πότε τρώω από βιολογική πείνα και πότε από συναισθηματική και να κάνω προσπάθειες να μπλοκάρω την δεύτερη με διάφορες άλλες ασχολίες. Σιγά σιγά αφήνοντας τον εαυτό μου ελεύθερο βλέπω ότι κερδίζω σιγά σιγά το πλεονέκτημα να πω στο φαγητό "φτάνει" και αυτό με γεμίζει με αισιοδοξία και δύναμη να συνεχίσω την προσπάθεια μου.
Ξέρω ότι όταν καταφέρω να τρώω και να ασκούμαι όπως ένας αδύνατος άνθρωπος τότε θα καταφέρω να χάσω και το περιττό μου βάρος. Ως τότε η θρέψη μου θα είναι το πρώτο μέλημα μου, όποια λιχουδιά λαχταρώ πολύ θα την τρώω αλλά αφού έχω μεριμνήσει πρώτα να φάω το θρεπτικό μου γεύμα και όταν έχω συναισθηματικά αδιέξοδα και κούραση θα πειραματίζομαι με νέους τρόπους εκτόνωσης. Μόνο έτσι θα καταφέρω να φέρω τις πολυπόθητες ισορροπίες. Γιατί τελικά το να είμαστε αδύνατοι είναι στάση ζωής και όχι αποτέλεσμα μίας δίαιτας!
http://www.diatrofi.gr/index.php/bri...vdnJA.facebook