ΣΤΙΧΟΙ ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ

Γίνεσαι άπιαστη σελήνη,
τι σ' απομακρύνει;
Τη ζωή μου σβήνει...

Πώς θα γενεί να ενωθούμε
ήλιος και φεγγάρι,
μέρα και σκοτάδι;

Πώς θα γενεί ν' αγαπηθούμε
φλόγα και ποτάμι,
γόμα και μελάνι;

https://www.youtube.com/watch?v=4LyUe0fd-ig

Ποια νυχτωδία το φως σου έχει πάρει
και σε ποιον γαλαξία να σε βρω;

https://www.youtube.com/watch?v=iaod-FCDxe4

Face à la mer
j' aurais du grantir...
Face contre terre
j' aurais pu mourir...

Je me relève,
je prends mon dernier reve...

https://www.youtube.com/watch?v=MFhKnRLEihE

αχαλίνωτο στρες
απορροφημένη σκέψη
ολημερίς τρέχοντας

παράξενα βογγητά
πνοές απαρηγόρητες
εμπύρετοι υδρώτες

ακατάληκτος σκοπός
κόποι ατελέσφοροι
πενιχρά αποτελέσματα

καινοδοξίας θυσαύρισμα
πτώση επήλθε
πένθος ατελεύτητο.

Τα λεφτά μου όλα δίνω για μια ζημιά
που να κάνει άνω κάτω τη λογική σου...

https://www.youtube.com/watch?v=yYECOyYzn60

καμιά φορά αν θες να βρεις τον δρόμο σου
πρέπει τουλάχιστον να έχεις βγει στον δρόμο.

But as the distance from you grows
all that my heart ever knows
hunger for your kiss,
longing for your touch...

https://www.youtube.com/watch?v=HMmW4fYfzbA

♪Κανέναν δεν πειράζω κι εγώ πάντα προσπαθώ
Να μην ενοχλώ τον άλλον και μονάχος να τη βρω
Μα πάντα κάτι θα μου τύχει πια δεν ξέρω τι να πω

Σε όλα όσα αρχίζω κάτι δεν πάει καλά
Ενώ στην αρχή ειν' ωραία στο τέλοσ παν' στραβά
Και βάφονται όλα μαύρα αχ κι εγώ απ' την αρχή ξανά

Κοντεύει να μου στρίψει τι 'ναι τούτο το κακό
Μ' αρρωσταίνει με πειράζει και δεν ξέρω τι να πω
Στο τέλος θα πιστέψω πως για όλα φταίω εγώ♫

Της Ιωάννας το παστίτσιο είναι του μερακλή το βίτσιο!!

Pink Floyd - Comfortably Numb (Lyrics)


Released: June 1980


Album: The Wall

[Verse 1: Roger Waters]
Hello? (Hello, hello, hello)
Is there anybody in there?
Just nod if you can hear me
Is there anyone home?
Come on (Come on, come on), now
I hear you're feeling down
Well, I can ease your pain
And get you on your feet again
Relax (Relax, relax, relax)
I'll need some information first
Just the basic facts
Can you show me where it hurts?


[Pre-Chorus 1: David Gilmour]
There is no pain, you are receding
A distant ship, smoke on the horizon
You are only coming through in waves
Your lips move, but I can't hear what you're saying
When I was a child, I had a fever
My hands felt just like two balloons
Now I've got that feeling once again
I can't explain, you would not understand
This is not how I am.




I have become comfortably numb
I have become comfortably numb


[Verse 2: Roger Waters]
Okay (Okay, okay, okay)
Just a little pinprick
There'll be no more
But you may feel a little sick
Can you stand up? (Stand up, stand up)
I do believe it's working, good
That'll keep you going through the show
Come on, it's time to go


[Pre-Chorus 2: David Gilmour]
There is no pain, you are receding
A distant ship, smoke on the horizon
You are only coming through in waves
Your lips move, but I can't hear what you're saying
When I was a child, I caught a fleeting glimpse
Out of the corner of my eye
I turned to look, but it was gone
I cannot put my finger on it now
The child is grown, the dream is gone
[Chorus: David Gilmour]
I have become comfortably numb.

Όσες αμυγδαλιές κι αν ανθίσαν
τα άνθη της τον πόνο δε λυγίσαν,
αδύνατο να σβηστεί στην λαμπερή, ωραιοστόλιστη όψη της,
και στα χαρωπα βουητα των σμηνών σαν περιμάζευαν τη γύρη της,

άλλοι ρυθμοί στη φύση, άλλοι στη ζωή των ανθρώπων,
κι ας γέμιζα χαρά αφημένος στη θέα της,
μόνο η χαρά να την ατενίζω απέμεινε.
τώρα την αναπολώ, μα ακόμα δε χαίρομαι.

Άνθη ολόλαμπρα, αρμονικα δεμενα σε μίσχους με τα ανοιξιάτικα φύλλα και άγουρα αμύγδαλα, καθώς τρελλενόμασταν να τα τρώμε, πια δεν υπάρχουν,
Λες και η μοίρα των ανθρώπων τη συνόδευε.

Ξεράθηκε με το δικό της σαράκι
Με μια πίσσα που ξέβραζε απ τα σωθικά της,
όσο κι αν την αφαιρούσαμε, άλλη έδινε τη θέση της,
της προδιέγραψε το τέλος,
αδιάφορα τα ανθρώπινα αισθήματα στους χώρους της φύσης.

Κι έτσι έμεινε ο κορμός να μας τη θυμίζει,
μα κι αυτός ξεριζώθηκε, διότι η ασχήμια δεν αρμόζει να κρατάει χώρο,
Μόνο το βλέμμα, σα στρέφεται εκεί τη θυμιζει,
λες και η γωνιά εκεί στον κήπο προορίστηκε γι' αυτήν.
μαζί με την ανάκληση της, μια απ τις αναμνήσεις που φτιάχνουν τη διάθεση.

Ίδια η πορεία της στη ζωή, με αυτες των ανθρώπων,
αυτών που δέθηκαν μαζι της
Ενα σαράκι κάποτε τους ξεριζώνει.

Me

Θέλω να γυρίσω μα ο παράδεισος κλειστός...

♪γίνομαι ό,τι νομίζουν
από πέτρα κοράλι
για τους άλλους μιαν άλλη
και για μένα καμιά♪

Με τη ζωή δεν κάνει να τα βάζουμε
Γιατί η ζωή μας μοιάζει κ της μοιάζουμε....

Ας χαθείς / Χρήστος Θηβαίος

Να με σήκωνε ενα κύμα
να με λυτρωνε απ το κρίμα
της ψυχής
να ξεπλύνει το θυμό μου
να ξανάρθει το όνειρο μου
να το δεις
Ας ερχόταν ένα βράδυ
να χε φως κι όχι σκοτάδι
να το ζεις
να μπορώ να σου γελάσω
κι ύστερα να προσπεράσω
κι ας χαθείς
ας χαθείς