Printable View
Κατερινάκι η Μαριλού πήγε στον γιατρό εγώ αρρώστησα :mad::mad::grind::fake sniffle::fake sniffle: για δεύτερη φορά αυτόν τον μήνα!!! Δεκατάκια και πονόλαιμος είναι το πιο πρόσφατο απόκτημά μου :crazy:. Νομίζω ότι πρέπει να περιορίσω τα κολητιλίκια με την ανιψιά μου αφού δεν έχω τα αντισώματα! Αλλά πως να αντισταθωωωωωω;;;;
Eli περαστικά σε εσένα κ στην ανιψούλα σου!!!!:love:
Μωρέ η ανηψούλα μου μια χαρά είναι φτου φτου :lol::lol::lol: τις κλασσικές τις μύξες έχει εγώ έχω τεζάρει :crazy:, ευχαριστώ break μου ελπίζω να είναι περαστικό και να μην μου κατσικωθεί καμιά βδομάδα πάλι!
Καλημέρα κορίτσια..... Χάθηκα αλλά δεν είμαι καλά..... Είμαι στα πρόθυρα κατάθληψης.....
Οσο για διατροφικά, δεν ελένχομαι κορίτσια, δεν ελένχομαι............... το αλμυρό-γλυκό εναλάσσετε συνεχώς μέσα στο στόμα μου και δεν μπορώ να το ελένξω....
Κλείστε με σε ένα κλουβί και πετάξτε τα κλειδιά στην τουαλέτα.....
Πραγματικά ΒΟΗΘΕΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΑΑ
:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(
Καλημέρα. Πωλινάκι μου είναι επόμενο με αυτά που σου έχουν συμβεί τον τελευταίο καιρό να ξεσπάς στο φαγητό, αυτό που κάνουν δηλαδή οι περισσότεροι από εμάς όταν είμαστε χάλια. Μόνο που τώρα είναι πιο εύκολο να το κοντρολάρεις εφόσον έχεις καθαρά την πείνα "του μυαλού". Για αρχή προσπάθησε όσο γίνεται να τρως συγκεκριμένες ώρες, άσχετα από το τι τρως, γιατί είναι σημαντικό να έχεις ρυθμισμένη τη γλυκόζη στο αίμα σου. Αν τσιμπάς συνεχώς κάτι, τα σκαμπανεβάσματα της γλυκόζης σου δημιουργούν περισσότερη όρεξη για γλυκό/αλμυρό. Έχεις καταφέρει πολλά μέχρι σήμερα, έχεις λύσει ένα σημαντικό πρόβλημα της ζωής σου, την παχυσαρκία, το να φτάσεις τα κιλά σου είναι απλά θέμα χρόνου πλέον κι όχι άπιαστο όνειρο όπως ήταν παλιότερα, γι' αυτό προσπάθησε να είσαι ευγνώμων για όλα τα καλά στη ζωή σου και με θετική σκέψη θα μπορέσεις να αντέξεις και να ξεπεράσεις κι όλα τα άσχημα που σου συμβαίνουν. :starhit: :starhit:Quote:
Originally posted by polinaki1983
Καλημέρα κορίτσια..... Χάθηκα αλλά δεν είμαι καλά..... Είμαι στα πρόθυρα κατάθληψης.....
Οσο για διατροφικά, δεν ελένχομαι κορίτσια, δεν ελένχομαι............... το αλμυρό-γλυκό εναλάσσετε συνεχώς μέσα στο στόμα μου και δεν μπορώ να το ελένξω....
Κλείστε με σε ένα κλουβί και πετάξτε τα κλειδιά στην τουαλέτα.....
Πραγματικά ΒΟΗΘΕΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΑΑ
:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(
Πωλινάκι μου, σε ακούω απεγνωσμένη... δεν πήγε καλά το interview? τι σε έχει ρίξει τόσο πολύ? Καμιά φορά , μετά από ταξίδια ή διακοπές, νιώθουμε ένα απότομο πέσιμο γιατί γυρνάμε στην καθημερινότητα που μπορεί να μην μας ικανοποιεί και τόσο πολύ.. Πάλεψε το, και αν θέλεις κουβεντούλα, εδώ είμαστε όλες!
Για να ανεβαινει η διαθεση!Ερχονται Χριστουγεννα!
Ακριβώς, Γλαύκη!Quote:
Originally posted by Γλαύκη
Για να ανεβαινει η διαθεση!Ερχονται Χριστουγεννα!
Στολίσατε?
Εμείς αύριο :bouncing::bouncing::bouncing::bouncing:
Αβουλινι μου δεν εχει μπαταρια το κινητο μου.Χαθηκατε ολες απο εδω!φυσικα αφου το Ναταλακι σουρτουκευει ακομη στην Αθηνα κ μας εχει γραμμενες κανονικα κ μας τη λεει κ απο πανω!Σιγα μωρε που νοιαστηκατε....Νοιαστηκαμε κυρια μου,πως δε νοιαστηκαμε που εχει ερημωσει το τοπικ χωρις εσενα!Για να χασει το κοριτσι μας ομως δευτερη Παρασκευη το μαθημα φωτογραφιας σημαινει οτι εχει σοβαρο λογο κ περναει καλα.Χαλαλι λοιπον!Με τις ευχες μας!
Γλυκο μου Γιωτουλινι που τα βρισκεται αυτα τα ωραια κ εγω μονο κατι βλακιουλες?Πως εισαι?Εσυ εχεις ξεμυαλισει την αγαπημενη μου κ ειναι ακομη εκει?Πηγατε στο Μεγαρο?
Break αντε με το καλο να στολισεις κ εσυ!Εγω να δω ποτε θα το αποφασισω.Διαθεση καμμια.Ειπα παντως του γιου μου να μου τα κατεβασει απο το παταρι.Εχω κ τρια μαγαζια να στολισω....
Αααα θέλω και εγώ να μάθω να ποστάρω πως το κάνετε;;;;
Αμα εισαι καλο παιδι η Μανταμ Ναταλι θα σου μαθει κ εσενα!Καληνυχτα κ ονειρα ομορφα.....
Η Μανταμ Ναταλι είναι σε ταξίδι αναψυχής δεν υπάρχει αντικαταστάτης για τις δύσκολες ώρες;;:smilegrin::smilegrin:
Ουφ τι να κάνω θα περιμένω καρτερικά την επανεμφάνισή της :bouncing:
Καληνύχταααα
Επειδη εισαι καλο κ γελαστο παιδι κ επειδη δεν ξερουμε ποτε θα επιστρεψει η ασωτη κ αστοργη μανταμ μας,που εχει αφησει τον οικο της κ μαραζωνει,κανε μου αναπαντητη οποτε θες,αν εχεις Κοσμοτε, κ θα σε παρω εγω που εχω δωρεαν να σου δειξω.
ευχαριστώωωωω θα πάρω το τηλ από Κατερινάκι και θα σε πάρω για συμβουλές :wink1:Quote:
Originally posted by Γλαύκη
Επειδη εισαι καλο κ γελαστο παιδι κ επειδη δεν ξερουμε ποτε θα επιστρεψει η ασωτη κ αστοργη μανταμ μας,που εχει αφησει τον οικο της κ μαραζωνει,κανε μου αναπαντητη οποτε θες,αν εχεις Κοσμοτε, κ θα σε παρω εγω που εχω δωρεαν να σου δειξω.
Ειναι στιγμες που σκεφτομαι οτι δεν θα επρεπε να εκτιζα πανω απο την μαμα μου αλλα να περναμε ενα διαμερισμα καπου αλλου. Ετσι θα μπορουσα να παρω τον μικρο και να χαθω απο προσωπου γης χωρισ να σκεφτομαι οτι χανω δικια μου περιουσια...... Δεν αντεχω αλλο..... Προχτες και παλι με εβρηζε επειδη δεν του εκατσα.... Και παλι ακουσα πως ειμαι π@%&+*α. Αφου ετσι θελει να με λεει λοιπον εγω θα του δειξω τι θα πει, οχι απαρετητα πηγαινοντας με αλλους αντρες αλλα αντιδροντας σε οτι κανει. Ελπιζωντας να του σπασω τα νευρα και να φυγει....... Χτες με νευριασε τοσο πολυ που του μιλουσα και με εγραφε (σε τοιχο να μιλουσα θα επερνα απαντηση) που τον εσπρωξα και επεσε πανω σε μια γυαλινη πορτα και εσκισε το προσωπο του λιγο. Πραγματικα δεν το μετανιωσα...... Αφου θελει να μου κανει σκατα την ζωη μου, θα γινει και η δικια του..... Κανεις εδω μεσα δεν καταλαβαινει σε τι ψιχολογια βρισκομαι. Κανεις δεν καταλαβαινει οτι δεν ειμαι καλα, οτι θελω χρονο δικο μου μονη μου, οτι δεν μπορω να ειμαι κλεισμενη στο σπιτι, οτι με σκοτωνει η κλεισουρα....... Μονο η αδελφη μου καταλαβαινει γιατι και αυτης ο αντρας της ειναι ανεργος....... Εχω κουραστει κοριτσια....... Τιποτα δεν με γεμιζει πια....
Πωλίνα μου, περνάς πολύ δύσκολη φάση. Το να ήμουν κι εγώ μακρυά από τους δικούς μου, το έχω σκεφτεί και κάποιες άλλες εποχές το είχα πραγματοποιήσει. Έχει τα θετικά που μπορείς να σκεφτείς, αλλά έχει και τα αρνητικά - όσο δύσκολα κι αν μπορώ να συνεννοηθώ με τη μητέρα μου, είναι στιγμές που μπορώ να αφήσω ένα ή καμιά φορά και τα δύο παιδιά για λίγο για να κάνω κάποια δουλειά.
Όσο για τις διαμάχες με τον καλό μου, άλλο τίποτα - ως γνωστόν, γάμος είναι όταν δύο άτομα λύνουν μαζί τα προβλήματα που δεν θα είχαν, αν δεν είχαν παντρευτεί. Σκέψου αν τον θέλεις αυτόν τον άνθρωπο, επικεντρώσου στα θετικά του, στο τι σε τράβηξε αρχικά. Αν υπάρχει κάτι που να αξίζει να σωθεί, θα βρεις τον τρόπο.
Μήπως είναι καιρός να ζητήσεις επαγγελματική βοήθεια; Εμείς ήδη ζητήσαμε για τον άντρα μου, που έπαθε την κλασική κατάθλιψη της συνταξιοδότησης και αισθανόταν ότι δεν έχει νόημα να ζει άλλο με τόσα προβλήματα - εγώ του έκλεισα ραντεβού και τον πήγα χεράκι-χεράκι στο γιατρό, γιατί στην απόγνωσή του δεν καταλάβαινε πως υπάρχει διέξοδος. Κι όμως υπάρχει.
Σου φταίνε όλοι και όλα, οι δικοί σου, ο άντρας σου, η κοινωνία που σε άφησε άνεργη. Όντως είναι δύσκολη η εποχή, για όλους μας, όμως πρέπει καθένας μας να βρει το κουράγιο να συνεχίσει. Ειδικά, όταν έχει ένα γλυκύτατο πλάσμα που εξαρτάται από αυτόν. Πρέπει να εστιάσεις στα θετικά. Στον υπέροχο άντρακλα που έχεις στην αγκαλιά σου. Στο ότι είσαι υγιής. Στο ότι έχεις ένα καταπληκτικό ταλέντο στη μαγειρική και ζαχαροπλαστική που πρέπει να το εκμεταλλευτείς. Μήπως η ανεργία σου δώσει το ερέθισμα που μέχρι τώρα δεν είχες; Στο ότι έχεις ένα καταπληκτικό σετ από φίλες-οπαδούς-θαυμάστριες σε αυτήν εδώ τη δικτυακή γειτονιά που χάρηκαν πολύ όταν σε απόλαυσαν ζωντανά. Εστίασε στα θετικά, και θα γελάσεις ξανά. Ξέρω ότι δεν μπορείς αυτή τη στιγμή, για αυτό σου λέω πως πρέπει να σκεφτείς την επαγγελματική βοήθεια.
Κλείσε ένα ραντεβού με έναν ψυχίατρο. Πες του ότι ακριβώς λες και σε μας. Πιστεύω πως θα σε βοηθήσει αρκετά. Η ανεργία, οι καθημερινές μικρές και μεγάλες διαμάχες με το περιβάλλον σου, η οικονομική στενότητα λυγίζουν πολύ κόσμο. Μην το αφήσεις να σε νικήσει. Θα το παλέψεις - και μεις θα είμαστε όσο πιο κοντά σου γίνεται. Τι στο καλό κάνανε τα τηλέφωνα;
Αννα μου, θα ήθελα να έμενα μακριά από τους δικούς μου μόνο και μόνο γιατί τότε θα μπορούσα να πάρω μία βαλίτσια, τον μικρό και να φύγω....... Τώρα δεν μπορώ να το κάνω.....
Αυτό που αγάπησα σε αυτόν δυστυχώς δεν το βλέπω πια..... Πολλές φορές πίστεψα και πιστεύω πως αυτό που είχα αγαπήσει δεν ήταν ο Γιώργος αλλά μία μάσκα που φορούσε και ξαφνηκά την έβγαλε.....
Το κακό είναι ότι ακόμα αγαπάω αυτόν που είχα γνωρίσει τότε.... Και ακόμη είναι φορές που θέλω να πιστεύω πως θα γυρίσει πίσω..... Ομως όσο και να τον αγαπάω, τις ώρες που τον χρειάζομαι δίπλα μου δεν τον έχω.....
Εγώ τον στίριζα όσο δεν φαντάζεσε όταν ήταν αυτός στο σπίτι άνεργος, και αυτός το μόνο που λέει είναι να φωνάζει γιατί ενώ είμαι σπίτι δεν καθαρίζω, δεν στολίζω, δεν δεν δεν......
Έχω κουραστεί........ Θέλω να ζήσω για μένα, κι όμως νιώθω ότι δεν μπορώ..... Σήμερα έφυγε από σπίτι από τις 7μιση, μήπως και κρατήσει τον μικρό και να μπορέσω εγώ να κάνω καμιά δουλιά..... Ούτε ξέρω που πήγε.... Πραγματικά είναι στιγμές που εύχομαι να μην ξαναγυρίσει ποτέ...... Και άλλες που τον θέλω δίπλα μου και δεν μπορώ να με φανταστώ χωρίς αυτόν......
Το ξέρω ότι χρειάζομαι επαγγελματική βοήθεια.... Εχει καιρό που το λέω και εγώ.... Αλλά τα οικονομικά δεν με βοηθάμε..... θέλουν 80-100 ευρώ την πρώτη επίσκεψη και μετά 60-70 τις επόμενες...... δεν έχω τέτια λεφτά....
Οσο για τους φίλους και θαυμαστές που λες, δυστυχώς είστε όλοι τόσο μακριά, και αυτό με κάνει ακόμη πιο χειρότερα.... Γιατί δεν έχω ένα άτομο να μιλήσω, ένα άτομο να αγκαλιάσω και να με καταλαβαίνει......
Είμαι τόσο μα τόσο μόνη.....
Νιώθω να είμαι μέσα σε ένα τσούρμο ανθρώπους, να θέλω να φωνάξω "ΒΟΗΘΕΙΑΑΑΑΑΑ" και να μην έχω φωνή.... Να μην βγαίνει φωνή από το στώμα μου.... να είμαι και αόρατη...... Να προσπαθώ με νοήματα, και να μην με βλέπει κανείς......
http://www.youtube.com/watch?v=wGxUp...eature=related
Και τι μπορώ να πω για σένα
που να 'ναι εσύ
λέξεις με δέρμα και μαλλιά
γραμματικές για την αφή
χέρια πλεγμένα
Θέλω τη μέρα που θα φύγεις
απ' το πρωί να μου γελάς
κι όταν την πόρτα θα ανοίγεις
να είναι σαν να μ' αγαπάς
Και πώς μπορώ να σε θυμάμαι
και να 'σαι εσύ
τα γέλια σου σαν τα νερά
μια ήσυχη λέξη στ' αυτί
και να νικάμε
Το κόστος σίγουρα είναι υψηλό για να πας σε ιδιωτικό ιατρείο. Μπορείς να απευθυνθείς όμως και στις δημόσιες δομές. Σίγουρα υπάρχουν δομές στους δήμους ή/και σε νοσοκομεία. Μην το αφήσεις, γιατί δεν περνάει από μόνο του. Θα χρειαστείς προφανώς αγωγή, μπορώ να στο υπογράψω από τώρα. Έχεις από καιρό αρνητικές σκέψεις, και όσο πάει χειροτερεύει η κατάσταση. Θα ήθελα να είμαι πιο κοντά σου, να σε πάρω εγώ από το χεράκι και να πάμε μαζί. Δεν είμαι, έτσι θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου για να σε πείσω. Το ότι πιστεύεις πως δεν έχεις τα λεφτά, είναι μέσα στο γενικότερο αδιέξοδο που αισθάνεσαι. Αν θέλεις, πήγαινε στο thread που έχω ξεκινήσει για την κόρη μου, να δεις τις πρόσφατες εξελίξεις. Όταν όλα είναι μαύρα, είναι γιατί μπήκαμε στο φαύλο κύκλο και πιστεύουμε πως δεν υπάρχει διέξοδος. Υπάρχει όμως πάντα το αύριο, και στο χέρι μας είναι να είναι καλύτερο. Με ή χωρίς τον άντρα σου, με ή χωρίς τους δικούς σου, με ή χωρίς δουλειά σε λογιστικό γραφείο, θα υπάρχεις και αύριο.
Kαλημερα.Πωλινα ολοι εχουμε περασει ασχημες στιγμες στο γαμο μας,ξερω ομως οτι οσο κ αν σου φαινεται βουνο παντα υπαρχει λυση.Παρε τα πανω σου κ σκεψου οτι υπαρχουν ανθρωποι που εχουν προβληματα υγειας κ αλλα σοβαρα που πραγματι ειναι βουνο.Κοιταξε τι συμβαινει με την Αννα κ με ποση στωικοτητα το αντιμετωπιζει.Αλλα πιο πρακτικα,δεν καταλαβαινω γιατι θεωρεις λαθος το οτι μενεις πανω απο τους γονεις σου.Κ τι ειναι αυτα να παρεις μια βαλιτσα κ να εξαφανιστεις?Να πας που?Για ποσο καιρο?Συζητας με τους γονεις σου οτι δεν σου φερεται καλα,σε βριζει κ τι αλλο,οτι δεν μπορεις να κανεις αλλο υπομονη ουτε για χαρη του παιδιου,κ αποφασισες να χωρισεις.Το σπιτι ειναι δικο σου.Το ανακοινωνεις μετα στον ιδιο,του ετοιμαζεις τη βαλιτσα του κ ειναι ολα ενταξει.Να ξερεις οτι το ποταμι δεν γυριζει πισω κ τα πραγματα θα γινονται ολο κ χειροτερα.Δεν σου λεω να χωρισεις αλλα οπως μου ειπες κ στην Αθηνα μονο αυτο θελεις.Τα πραγματα δεν θα ειναι κ τοσο ανωδυνα οπως τα περιγραφω,λογω κ του οτι ο αντρας σου ειναι Συριος,εκει τα πραγματα ειναι διαφορετικα κ θεωρουν τη γυναικα κτημα τους κ καλο ειναι πριν να συμβουλευτεις δικηγορο.Κ φυσικα επειδη μπορει να σηκωσει χερι οταν δει την βαλιτσα στην πορτα κ να μην φευγει την αστυνομια αμεσως.Σκεψου καλα τι θες κ οταν εισαι πραγματι ετοιμη μεσα σου,αποφασισμενη θα δεις τι ευκολα θα ερθουν κ θα γινουν ολα.Μεχρι τοτε κανε πραγματα που σε ευχαριστουν κ πανω απο ολα εργασιοθεραπεια.Ξεσηκωνε το σπιτι 2 φορες την ημερα,κανε τουρτες κ κουλουρακια,παιζε με το γιο σου,οτι οτι μπορει να σου προσφερει χαρα.Να πανε ολα οπως τα θες κ οταν εχεις καποιον αναγκη εμεις παντα εδω ειμαστε.Φιλια.
Καλημερα Αβουλινι μου!Ελα εχω φτιαξει καφε!
Καλημέρα!
Συμφωνώ, Πωλίνα μου, με την ʼννα, όμως εν μέρει. Διατήρησε τα θετικά στοιχεία του εαυτού σου και μόνο. Σκέψου με χαμόγελο το ταλέντο σου, τον αισιόδοξο χαρακτήρα σου, το μωρό σου, την υγεία τη δική σου και των ανθρώπων που αγαπάς. Όλο μας έχουμε να σκεφτούμε θετικά πράγματα. Ως προς το άλλο θέμα, δεν είμαι υπέρ της συντήρησης τοξικών σχέσεων. Είμαι υπέρ του "κεφάλι πονάει, κεφάλι κόβει". Αντιλαμβάνομαι δυσκολίες, γάμο, παιδιά, κοινά περιουσιακά στοιχεία, οικονομικές υποχρεώσεις, ανασφάλεια, φόβο για μοναξιά και πολλές πολλές άλλες. Το πόσα μπορούμε να αντέξουμε είναι θέμα προσωπικό και το ξέρουμε εμείς μόνο. Τα όριά μας τα θέτουμε εμείς. Ο άλλος θα απλώσει το πόδι του ως εκεί που φτάνει το δικό μας πάπλωμα. Το πάπλωμα της Πωλίνας μπορεί να είναι μεγάλο, το δικό μου μικρότερο. Αυτό θα το σταθμίσεις μόνον εσύ, Πωλίνα. Ο χρόνος και οι αντοχές σου θα σου δείξουν το δρόμο.
Κι εγώ χθες δεν ήμουν και πολύ καλά και γι' αυτό κατέφυγα στην παλιά, γνωστή και πάντα θετική μου μέθοδο: στο περπάτημα. Βγήκα μέσα στο κρύο, περπάτησα, περπάτησα, ανάσανα. Γύρισα σπίτι, ήταν ζεστό, αρωματισμένο, τα φωτάκια αναβόσβηναν, ένιωσα αμέσως καλύτερα. Δεν είχα διάθεση για δουλειές. Το μόνο που έκανα ήταν να βράσω χόρτα και κάστανα. Δεν ξέρω τι με έσπρωξε εκεί, ίσως η ψευδαίσθηση της θαλπωρής. Πάντως βοήθησε. Σήμερα ξημέρωσε άλλη μέρα, καλύτερη. ʼρχισα σιγά σιγά να κάνω τις δουλειές μου. Δεν πετάω από χαρά, πάντως δεν είμαι βυθισμένη στην αυτολύπηση, όπως χθες. Σήμερα κάνω άλλες σκέψεις. Χαίρομαι που ο ήλιος λάμπει, που είμαι ζωντανή και γερή, που είμαι στο σπίτι μου και χαλαρώνω. Θα δεις, Πωλίνα, αύριο θα ξημερώσει άλλη μέρα, καλύτερη. Μην πιέζεσαι να πάρεις δραστικές αποφάσεις. Αυτό θα γίνει από μόνο του, όταν εσύ θα αισθανθείς ότι πραγματικά δεν αντέχεις άλλο.
Χαρά μου, στο μυαλό μου είσαι?
Τώρα ετοιμαζόμουν να ψήσω το δεύτερο καφεδάκι της ημέρας!
Θα το πιούμε παρέα! Τι καλά! :love:
Βρε παιδιά, είναι ιδέα μου ή όταν το σπίτι είναι στολισμένο μαζεύει περισσότερη σκόνη και βρωμιά? Πήγα να σκουπίσω, τα χνούδια στις γωνίες έκαναν ουρά.. Πήγα να ξεσκονίσω, σκόνη παντού. Εκνευρίστηκα, γιατί με τόσα τσάρκαλα εδώ μέσα δε μπορώ να δουλέψω γρήρορα και αποτελεσματικά. Ξεσκόνιζα γρήγορα και τα χέρια μου σκουντούσαν σε μπαλάκια, κορδελάκια, κλαράκια, σκατουλάκια, α, μα πια!
Παράτησα το ξεσκόνισμα, προς το παρόν και έκανα έναν καφεδάκο σε μπακιρένιο μπρίκι. Είμαστε μερακλήδες οι Βόρειοι, χαρά μου! Τον πίνω στην υγειά σου!
Καλημέρα. Και ο πόνος καλά κρατεί... Στην μεγάλη τομή από τη μια μεριά της κοιλιάς μου μέχρι την άλλη δεν πονάω καθόλου, προφανώς γιατί είναι επιφανειακή. Στην τομή της κήλης όμως όπου είναι ραμμένη η κοιλιά εσωτερικά μου αλλάζει τα φώτα. Για να σηκωθώ από το κρεβάτι το πρωί λέω πρώτα και τους 158 στίχους του εθνικού μας ύμνου από τον πόνο και μετά σηκώνομαι! Επίσης μεγάλο ζόρι είναι και η αλλαγή σε 3 γάζες των 25 πόντων η κάθε μία που πρέπει να κάνω κάθε μέρα γιατί έχει ερεθιστεί το δέρμα μου από το κόλλα - ξεκόλλα της γάζας. Υπομονή... Τα ζωάκια μου δε είναι απίστευτα. Κανονικά κοιμάμαι αγκαλιά με τα σκυλιά μου και τον γατούλη μου. Ανεβαίνουν στην κοιλιά μου, στα πόδια μου και γενικά θέλουν όλα να με ακουμπάνε. Τώρα όμως έχουν καταλάβει ότι δεν είμαι καλά και κινούνται γύρω μου σε απόσταση χωρίς να με ενοχλούν και να με ακουμπάνε. Κι άνθρωπος να ήταν μία λάθος κίνηση θα την έκανε. Αυτά είναι τόσο προσεκτικά που με εκπλήσσει. Σκέφτομαι ότι με τις ταλαιπωρίες και τον πόνο που έχω περάσει τα τελευταία 5 χρόνια έχω δυναμώσει τόσο που αν γινόταν πόλεμος θα ήμουν πολύ καλή κατάσκοπος γιατί θα άντεχα στον πόνο και δεν θα λύγιζα στα βασανιστήρια του εχθρού!! χιχιχιχιχι:smilegrin:
Ava, θα πω και γω πως συμφωνώ εν μέρει μαζί σου. Τα λόγια σου τα έλεγα, και συνεχίζω μέχρι κάποιου σημείου να τα υποστηρίζω. Το να φύγεις από μια σχέση που έχει κάνει τον κύκλο της το θεωρούσα πάντα αυτονόητο. Όμως, όταν στη μέση μπαίνει και ένα παιδί, το πράγμα γίνεται πιο πολύπλοκο. Έχει όντως κλείσει ο κύκλος; Αν ναι, τότε το παίρνεις απόφαση και τα πράγματα παίρνουν τη ροή τους. Όσο όμως πιστεύεις πως ακόμη μπορεί κάτι να διορθωθεί, όσο νομίζεις πως ακόμη υπάρχει τρόπος να αλλάξει κάτι, όσο νιώθεις ότι υπάρχει ελπίδα, τόσο προσπαθείς να υπερβείς τα όρια που είχες θέσει και παλεύεις.Quote:
Originally posted by Ava
Ως προς το άλλο θέμα, δεν είμαι υπέρ της συντήρησης τοξικών σχέσεων. Είμαι υπέρ του "κεφάλι πονάει, κεφάλι κόβει". Αντιλαμβάνομαι δυσκολίες, γάμο, παιδιά, κοινά περιουσιακά στοιχεία, οικονομικές υποχρεώσεις, ανασφάλεια, φόβο για μοναξιά και πολλές πολλές άλλες. Το πόσα μπορούμε να αντέξουμε είναι θέμα προσωπικό και το ξέρουμε εμείς μόνο. Τα όριά μας τα θέτουμε εμείς. Ο άλλος θα απλώσει το πόδι του ως εκεί που φτάνει το δικό μας πάπλωμα.
Είναι δύσκολη απόφαση Πωλίνα να πεις τέλος, και αν το πεις η συνέχεια θα είναι εξίσου δύσκολη - όπως εξάλλου και η κατάσταση που βιώνεις τώρα. Κανείς όμως δεν μπορεί να το πει, εκτός από σένα. Αν το πάρεις απόφαση, είτε είναι να διακόψεις αυτή την τοξική σχέση, είτε να συνεχίσεις, να ξέρεις πως πρέπει να το κάνεις με πλήρη συνείδηση το ότι ο δρόμος είναι δύσκολος όποια απόφαση και να πάρεις. Γίνεται όμως πιο απλός, όταν έχεις επιλέξει εσύ την πορεία.
Τζινακι μου πονας ακομη ε?Οι γατες λενε οτι εχουν το χαρισμα να παιρνουν τον πονο κ γενικα οτι στρεσογονο κ αν τις ακουμπας οπου υποφερεις σε ανακουφιζει αμεσως.Δεν δοκιμαζεις να δουμε?Εγω σου στελνω κ ενα αγγελακι,αφου ξερω το ποσο τα αγαπας,να σε φυλαει.....
Τζίνα, στην εγκυμοσύνη μου ξάπλωνα στον καναπέ προσπαθώντας να βρω μια βολική στάση, και οι γατούλες μου πιάνανε θέση πάνω στην κοιλιά μου σαν να προσπαθούσαν να ηρεμήσουν το παιδί! Ήταν πολύ συγκινητικό, και με ηρεμούσε - πιστεύω ότι ηρεμούσε και την κοράκλα μου μεγάλωνε μέσα μου και ένιωθε τόσο κοντά της τις προστάτιδες νονές της! Σε αντίθεση με άλλες εποχές που με "ζυμώνανε" πριν καθήσουν σε κάποιο σημείο επάνω μου, εκείνη την εποχή ήταν πολύ προσεκτικές. Αλλά και σε άλλες εποχές που δεν είμαι καλά, τις έχω πετύχει να συμπαραστέκονται, και όχι μόνο σε μένα. Το αποκορύφωμα ήρθε όταν η μητέρα μου είχε μείνει μόνη στο σπίτι μετά το θάνατο του πατέρα μου και με τα δυο της παιδιά σε άλλη πόλη λόγω δουλειάς-στρατού. Κάποια μέρα λύγισε και την πιάσανε τα κλάματα. Μια από τις γατούλες μου, που τις είχα αφήσει αναγκαστικά για λίγους μήνες μαζί της και δεν τις εκτιμούσε ιδιαίτερα μέχρι εκείνη τη στιγμή, ανέβηκε στο κρεβάτι και τη "φίλησε" στο μάγουλο!
Η μεγάλη τομή, η οριζόντια, δεν σε πονάει γιατί έχουν κοπεί τα νεύρα. Για την τομή της κήλης, είναι άλλη ιστορία. Σε μένα, η τομή αυτή είναι κατά μήκος του αφαλού που με ταλαιπώρησε για βδομάδες. Ακόμη και τώρα όμως, που φοράω στενό στηθόδεσμο, ξανάρχισε και τραβάει εκείνη ακριβώς η τομή. Πρέπει να βρεις τρόπο να σηκώνεσαι χωρίς να σε ενοχλεί.
Όσο για τις γάζες, εκεί έχω πατέντα! Βάζω επιπλέον γάζα, ώστε το μέρος του αυτοκόλλητου που περισσεύει να είναι κάτω από 5-10 χιλιοστά - ίσα ίσα για να κολλήσει. Υπάρχει και η λύση να βρέχεις το αυτοκόλλητο με οινόπνευμα (προσοχή, ποτέ με νερό γιατί κολλάει πιο πολύ!) αλλά ακόμη κι αυτό ερεθίζει και ξεραίνει το δέρμα.
Σ'ευχαριστώ για το πανέμορφο αγγελάκι.:starhit:Quote:
Originally posted by Γλαύκη
Τζινακι μου πονας ακομη ε?Οι γατες λενε οτι εχουν το χαρισμα να παιρνουν τον πονο κ γενικα οτι στρεσογονο κ αν τις ακουμπας οπου υποφερεις σε ανακουφιζει αμεσως.Δεν δοκιμαζεις να δουμε?Εγω σου στελνω κ ενα αγγελακι,αφου ξερω το ποσο τα αγαπας,να σε φυλαει.....
Δεν είναι απίστευτο το πως τα ζώα μας δίνουν καθημερινά μαθήματα ζωής; Σ'ευχαριστώ για τις συμβουλές σου, θα τις εφαρμόσω.:starhit:Quote:
Originally posted by anna65
Τζίνα, στην εγκυμοσύνη μου ξάπλωνα στον καναπέ προσπαθώντας να βρω μια βολική στάση, και οι γατούλες μου πιάνανε θέση πάνω στην κοιλιά μου σαν να προσπαθούσαν να ηρεμήσουν το παιδί! Ήταν πολύ συγκινητικό, και με ηρεμούσε - πιστεύω ότι ηρεμούσε και την κοράκλα μου μεγάλωνε μέσα μου και ένιωθε τόσο κοντά της τις προστάτιδες νονές της! Σε αντίθεση με άλλες εποχές που με "ζυμώνανε" πριν καθήσουν σε κάποιο σημείο επάνω μου, εκείνη την εποχή ήταν πολύ προσεκτικές. Αλλά και σε άλλες εποχές που δεν είμαι καλά, τις έχω πετύχει να συμπαραστέκονται, και όχι μόνο σε μένα. Το αποκορύφωμα ήρθε όταν η μητέρα μου είχε μείνει μόνη στο σπίτι μετά το θάνατο του πατέρα μου και με τα δυο της παιδιά σε άλλη πόλη λόγω δουλειάς-στρατού. Κάποια μέρα λύγισε και την πιάσανε τα κλάματα. Μια από τις γατούλες μου, που τις είχα αφήσει αναγκαστικά για λίγους μήνες μαζί της και δεν τις εκτιμούσε ιδιαίτερα μέχρι εκείνη τη στιγμή, ανέβηκε στο κρεβάτι και τη "φίλησε" στο μάγουλο!
Η μεγάλη τομή, η οριζόντια, δεν σε πονάει γιατί έχουν κοπεί τα νεύρα. Για την τομή της κήλης, είναι άλλη ιστορία. Σε μένα, η τομή αυτή είναι κατά μήκος του αφαλού που με ταλαιπώρησε για βδομάδες. Ακόμη και τώρα όμως, που φοράω στενό στηθόδεσμο, ξανάρχισε και τραβάει εκείνη ακριβώς η τομή. Πρέπει να βρεις τρόπο να σηκώνεσαι χωρίς να σε ενοχλεί.
Όσο για τις γάζες, εκεί έχω πατέντα! Βάζω επιπλέον γάζα, ώστε το μέρος του αυτοκόλλητου που περισσεύει να είναι κάτω από 5-10 χιλιοστά - ίσα ίσα για να κολλήσει. Υπάρχει και η λύση να βρέχεις το αυτοκόλλητο με οινόπνευμα (προσοχή, ποτέ με νερό γιατί κολλάει πιο πολύ!) αλλά ακόμη κι αυτό ερεθίζει και ξεραίνει το δέρμα.
Τζίνα περαστικά!!:)
polinaki μου γλυκό:love::love::love:
Έγραψα ένα κατεβατό αλλά το έσβησα, δεν θέλω να σου κάτι προς τη μια κατεύθυνση ή προς την άλλη!
Το μόνο που έχω να σου πώ κ ελπίζω να σε βοηθήσω είναι πως πάνω από όλα κ όλους πρέπει να νιώθεις εσύ καλά για να είναι κ οι γύρω σου καλά μα κυρίως ο γιος σου!!!
Η κάθε γυναίκα κ γενικότερα ο κάθε άνθρωπος έχει τις αντοχές του, αυτό που εγώ μπορεί να ανεχτώ κάποια άλλη να το θεωρήσει απαράδεκτο γι αυτό κουκλίτσα φρόντισε να είσαι ψυχολογικά καλά με όποια απόφαση κ να πάρεις!!!
Τίποτα δεν είναι εύκολο!!!!!!!!!! :love:
:starhit::starhit::starhit:Quote:
Originally posted by break
Τζίνα περαστικά!!:)
Α, ρε Τζίνα, αυτή τη σκέψη περί βασανιστηρίων την έχω κάνει άπειρες φορές, αλλά για την πείνα. Σκέφτομαι ότι θα ήμουν η προσωπική ***** των εχθρών, θα μου πετούσαν ένα ξεροκόμματο και θα ενέδιδα! Ότι θα ήμουν ο ξεφτίλας, που προδίδει τα μυστικά για ένα πιάτο φαί!
Περαστικά κορίτσι μου, υπομονή! Δοκίμασες να σηκωθείς στο πλάι? Εμένα με βοηθούσε και σηκωνόμουν σαν τον κάβουρα.
Κορίτσια να ρωτήσω κάτι άσχετο? Ξέρετε τίποτα για το ηλεκτρονικό τσιγάρο? Ψήνομαι να το αγοράσω, μπας και σωθώ! Το παρουσιάζουν πολύ ελκυστικό και μάλιστα το συγκεκριμένο που είδα (δε θυμάμαι μάρκα) έχει και αρώματα κανονικού καπνού, πχ, winston, malboro, όχι άρωμα βανίλιας, μέντας και άλλες αηδίες για μας τους καπνιστές. Έχει νικοτίνη, για να ικανοποιεί βαρείς καπνιστές σαν εμένα, αλλά παράγει ατμό, γι' αυτό και επιτρέπεται οπουδήποτε. Μπορείς να το καπνίζεις ακόμη και δίπλα σε παιδιά! Το δοκίμασε καμία από σας?
Ava σε καταλαβαίνω απόλυτα γιατί κι εγώ πριν το sleeve έτσι πεινούσα και με σιγοντάριζε και ο διαβήτης που έχω γιατί η ινσουλίνη που κάνω εκτός από αυξητική ορμόνη σου προκαλεί και πείνα. Εννοείται ότι μόνο στο πλάϊ μπορώ να σηκωθώ από το κρεβάτι αλλά και πάλι πονάει ακόμα. Θα περάσει που θα πάει; Όσο για το ηλεκτρονικό τσιγάρο το πήρα λίγο καιρό πριν κάνω sleeve γιατί μου φώναζε ο αναισθησιολόγος αλλά σε μένα δεν έκανε και πολλά. Στην αρχή ξεραίνεται ο λαιμός σου μέχρι να συνηθίσει τον ατμό και το κυριότερο μειονέκτημα για μένα ήταν ότι ενώ ρουφούσα δεν καταλάβαινα τίποτα παρά μόνο έβλεπα μετά να φυσάω προς τα έξω τον ατμό. Δεν υπήρχε η αίσθηση του καπνού στο λαιμό όπως με το τσιγάρο. Είχα πάρει και γεύση winston που καπνίζω αλλά δεν το κατάλαβα ποτέ. Κάποια στιγμή χάλασε κιόλας κι ακόμα δεν το έχω πάει για φτιάξιμο. Όμως πιστεύω ότι ίσως θα έπρεπε να το δοκιμάσεις γιατί ο καθένας μας λειτουργεί διαφορετικά. Μπορεί εσένα να σε βοηθήσει, αν όχι να το κόψεις τελείως τουλάχιστον να καπνίζεις λιγότερα τσιγάρα.Quote:
Originally posted by Ava
Α, ρε Τζίνα, αυτή τη σκέψη περί βασανιστηρίων την έχω κάνει άπειρες φορές, αλλά για την πείνα. Σκέφτομαι ότι θα ήμουν η προσωπική ***** των εχθρών, θα μου πετούσαν ένα ξεροκόμματο και θα ενέδιδα! Ότι θα ήμουν ο ξεφτίλας, που προδίδει τα μυστικά για ένα πιάτο φαί!
Περαστικά κορίτσι μου, υπομονή! Δοκίμασες να σηκωθείς στο πλάι? Εμένα με βοηθούσε και σηκωνόμουν σαν τον κάβουρα.
Κορίτσια να ρωτήσω κάτι άσχετο? Ξέρετε τίποτα για το ηλεκτρονικό τσιγάρο? Ψήνομαι να το αγοράσω, μπας και σωθώ! Το παρουσιάζουν πολύ ελκυστικό και μάλιστα το συγκεκριμένο που είδα (δε θυμάμαι μάρκα) έχει και αρώματα κανονικού καπνού, πχ, winston, malboro, όχι άρωμα βανίλιας, μέντας και άλλες αηδίες για μας τους καπνιστές. Έχει νικοτίνη, για να ικανοποιεί βαρείς καπνιστές σαν εμένα, αλλά παράγει ατμό, γι' αυτό και επιτρέπεται οπουδήποτε. Μπορείς να το καπνίζεις ακόμη και δίπλα σε παιδιά! Το δοκίμασε καμία από σας?
Ρώτησα γιατρό. Μου είπε ναι, αλλά όχι τώρα. Όχι πριν τις γιορτές. Μόλις το αποφασίσω κανονικά και πάω σε ιατρείο διακοπής καπνίσματος, εκεί θα μου χορηγούν χάπια. Υπάρχουν χάπια, που σε κάνουν και απεχθάνεσαι το τσιγάρο. Να το δω κι αυτό! Παράλληλα θα έχω το ηλεκτρονικό τσιγάρο, για να βεβαιωθώ ότι δεν θα ξανακυλήσω. Αυτές ήταν οι οδηγίες γιατρού. Εγώ σκέφτομαι να το πάρω μετά τις γιορτές, ώστε να το ελαττώσω σταδιακά, μέχρι να πάρω και τα χάπια. Πάντως ένα ξέρω: ʼφησα μία γουλίτσα καφέ, για να την πιω μαζί με το τσιγάρο μου!
Το ηλεκτρονικό τσιγάρο το έχω στο μυαλό μου σαν κάτι ναργιλέδες που έχουν σε μερικά μπαρ, όπου ρουφάς αηδίες, πχ μήλο, φράουλα κλπ. Έχω την εντύπωση ότι δεν θα μου κάνει τίποτα. Γιατί, δεν ξέρω αν σας το είπα, αλλά είμαι θεριακλού! Από την άλλη όμως το σκέφτομαι σοβαρά, γιατί βαρέθηκα να είμαι κάτω από απορροφητήρες, να καθαρίζω τασάκια, να βρωμάνε τα ρούχα, να μου κάνουν παρατηρήσεις οι μη καπνιστές. Το να μην καπνίζεις σήμερα είναι πολιτισμός. Κουράστηκα να είμαι μέσα στις εξαρτήσεις. Τόσο άδεια ήταν η ζωή μου και τη γέμισα με βλακείες? Μην τρως, κάνε δίαιτα, πήγαινε να γυμναστείς, τρέξε στο χειρουργείο, μην καπνίζεις, μάσα τσίχλες, πάρε ηλεκτρονικό τσιγάρο, πάρε χάπια, πήγαινε σε γιατρούς... Όλα αυτά θα μπορούσαν απλώς να μην είχαν ξεκινήσει ποτέ.
αβα ο αργιλες ειναι απολαυση...εχω και στο σπιτι εγω :spin:....οποτε αν το ηλεκτρ.τσιγαρο ειναι ετσι θα σου αρεσει...ειδικα με γευση μεντα...
ʼβα μου και ο άνδρας μου πήγε στο ιατρείο διακοπής καπνίσματος,η λογική τους είναι από την ημέρα που λες το κόβω και για 14 ημέρες,αν θυμάμαι καλά προσπαθείς να το ελαττώσεις .Δεν θυμάμαι αν παράλληλα παίρνεις και τα χάπια ,νομίζω πως όχι.Το κόστος τότε μου είχε φανεί τσουχτέρο,όχι παραπάνω από όσα θα χάλαγε για τσιγάρα...αλλά επίσης μου είχε φανεί κουλό πως το θεωρούν ως αρρώστεια αλλά τα ταμεία δεν καλύπτανε κανένα κόστος.Την αγωγή πρέπει να την ακολουθήσεις για 6 μήνες,τουλάχιστον έτσι ήταν.Μόλις ξεκίνήσεις τα χάπια θα πίνεις 2 την ημέρα κατά προτίμηση την ίδια ώρα πάντα.Τα χάπια στον άνδρα μου δυστηχώς δημιούργησαν ζαλάδες και τρομερές αναγούλες,τα έγραφε και στις παρενέργειες αλλά δεν σκεφτήκαμε πως θα πάθαινε και τα 2 και στο τέλος του μήνα εγκατέλειψε την προσπάθεια και φυσικά συνέχισε να καπνίζει όπως και πρώτα.Όμως ξέρω τουλάχιστον άλλα 2 άτομα που δεν είχαν κανένα πρόβλημα με τα χάπια και έκοψαν το τσιγάρο εδώ και 2 χρόνια!
εδιτ υγ νομίζω πως πια τα ταμεία τα χορηγούν ή τουλάχιστον κάτι τέτοιο είχα ακούσει
Κόνινά μου είχε ένας κολητός φέρει ναργιλέ από την Τουρκία που είχε πάει ταξίδι...πω-πω είχα προσπαθήσει να κάνω και δεν το άντεχα με τίποτα,άσε που τις πρώτες φορές δεν μας πετύχαινε η όλη διαδικασία :D