ΣΤΙΧΟΙ ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ

Κατάντησε φαντασιομανής, όταν πια τον σμάλτωσαν σε μοναχικό,

κάποτε σκέφτηκε πως γένηκε ταξιδευτής, μα και νυχτοπερπατητής
μα σαν άφησε τις ονειροπολήσεις, διαπίστωσε γι αλλη μια φορά πόσο μόνος είναι,

χάθηκε άλλη μια μέρα που θα την πέρναγε μέσα στη ζωντάνια της παρέας
κι εμεινε και σήμερα, μια να πονά, μια ν' αναρωτιέται, μια να μέμφεται,
δεν έχει πια κουράγιο να αναθερμένει τα αίτια,

κι έχει πολλα να δώσει, πολλους τόπους να πάει, πολλά να κάνει,

αρκεί να του διναν την ευκαιρία ν' ανοίξει την καρδιά του, να τον αγκαλιάσουν και να πορευτούν μαζί,

απομένει πια να αποδεχτεί τον εαυτό του, να βάλει κατά μέρος την πλήξη, τον πόνο που περικλείει η μοναξιά,
κι απλα να δωθεί μόνος μα χαρουμενος σ οτι επιθυμεί
κι ίσως κάπου εκεί να βρει την παρεα
όχι στα μέρη που πάσκιζε μα είσπραττε πλάτη,

κι αφού τον εαυτό του δεν μπόρεσε να τον αλλάξει,
τουλάχιστον θα κερδίσει παραστάσεις με νέα μέρη, αλλους
ανθρωπους, νέες εμπειρίες,
κι η φαντασία του θα γίνει ακόμα πιο πλούσια σαν
περιφέρει σ' αυτη τη μοναξιά του.