Printable View
Καλή ξεκούραση, ποδηλάτισσά μου, εσύ!
Όσο για τις κοπελιές μας, θα κανονίσουμε μία συνάντηση όλες μαζί, θα κάνουμε έναν κύκλο, θα τις βάλουμε στη μέση, θα ενώσουμε εμείς τα χέρια, μην τυχόν και μας ξεφύγουν και θα τις γδύσουμε! Διακριτικά πράγματα.. :lol:
Εγω τα εχω δει!Αλλα θελω να δω κ την τελικη βερσιον!
Eli πολύ χαίρομαι που τα κορίτσια μας είναι καλά, αναμένουμε λεπτομέρειες. Αβα είναι που δεν μου αρέσει η μηλόπιτα διαφορετικά θα την έτρωγα κι ας ήταν πιο γλυκιά, το πιο γλυκό δεν με ενοχλεί το άγλυκο δεν θέλω.
Να σας κεράσω λαδοκουλουράκια που έφτιαξα πριν λίγο, το ξέρω ότι δεν είναι πολύ εμφανίσιμα, αν είχαν σουσάμι θα ήταν καλύτερα, αλλά τουλάχιστον είναι νόστιμα, θα μου πείτε τι σας νοιάζει αφού δεν μπορείτε να δοκιμάσετε για να το επιβεβαιώσετε; χιχιχι Σε μία προσπάθεια να μυρίσει λίγο χριστούγεννο έκανα και δεντράκια. Θέλω επίσης να ενημερώσω τις πιο παρατηρητικές ότι έτσι όπως εξελίχθηκαν οι καταστάσεις, από εδώ και πέρα και άγνωστο για πόσο καιρό θα το τρώω μόνο έτσι, σε κουλουράκι δηλαδή!!!! :lol: :lol:
Αμάν Τζίνα τα φαντάζομαι και με "σουσαμακι" πως θα είναι!!!!!!!!!! να είχα τώρα ένα να το βουτούσα στον καφέ !!!!!!!!:flaming::flaming::flaming::flaming:
Όου, τζινάκος! Μούρλια η ιδέα να φέρεις τα Χριστούγεννα πιο κοντά, και μετά λένε για μένα ότι είμαι λωλή που θέλω τους αέρηδες, τα χαλάζια και τις καταιγίδες του χειμώνα! Join our winter club dear!
Όλα οκ με το γιατρό, με είδε , με καθησύχασε, την Τριτοτετάρτη βγάζω ράμματα και τέλοςςςςςςςςςς. Επαίνεσαι και θαύμασε το καταπληκτικό δέρμα της Κατερίνας που επουλώνεται ταχύτατα και μας έστειλε σπίτια μας ευχαριστημένες αμφότερες αφού με επέπληξε που δεν μοιράστηκα μαζί του τις ανησυχίες μου αμέσως και δεν του έδωσα να καταλάβει πλήρως πόσο πονούσα εκείνο το βράδυ..
Μακ χαίρομαι που είσαι ευχαριστημένη και ανέβηκες ψυχολογικά. Ευτυχώς που δεν θα χρειαστεί και άλλη διόρθωση, άντε να βγάλεις και τα ράμματα να ησυχάσεις.
Είδες, Μακόνι μου, που στο τέλος όλοι απολογούνται; Για να του έδειχνες από την αρχή τη δυσαρέσκειά σου..
Σε επέπληξε κιόλας.. Ένας τρόπος αντίδρασης είναι κι αυτός. Εύγε, παιδί μου!
Και μια που έπιασα την φωτογραφική μηχανή είπα να βγάλω και τα παπούτσια που μου πήρε η αδερφή μου τα οποία εν τω μεταξύ ωρίμασαν και από κυπαρισσί έγιναν μπορντώ! :lol: Δεν είχε στο νούμερό μου και μου πήρε τα μπορντώ, δεν είναι κάτι ιδιαίτερο αλλά είναι άνετα, ζεστά και φθηνά.
Τελικά τόλμησα και τηλεφώνησα ξανά. Θέλω να κοιμηθώ ήσυχη.. Τη βρήκα με γρίππη. Πότε πρόλαβε από το πρωί; :lol:
Μήπως έτσι εξηγείται η πρωινή συμπεριφορά; Όχι, δε νομίζω, απλά ήταν πιο έντονα τα φαινόμενα, λόγω γρίππης. Τι θα γίνει αν ενταθεί η ασθένεια, κορίτσια; Έρχεται τσουνάμιιι!!!! :lol::lol:
Τα παπούτσια είναι τέλεια!! Με γεια!:love:
Μακόνι μου πολύ χαίρομαι που όλα πήγαν καλά! Άντε με το καλό να βγάλεις και τα ράμματα να ελευθερωθείς και να αφήσεις πίσω σου την δυσάρεστη εμπειρία της διόρθωσης και απλά να χαίρεσαι τα νέα σου μεμε!
Τζινάκι ωραία φαίνονται τα κουλουράκια, δεν μας είπες όμως τελικά αν τα πέτυχες, είναι νόστιμα;;; Πάντως το λαλάγγι έχει γίνει πλέον παράδοση στο σπιτικό σας χιχιχιχι. Τα παπουτσάκια σου είναι πολύ όμορφα και στο μπορντό χρώμα και σου ταιριάζουν πολύ!
Άβα περαστικά στην μανούλα σου! Πράγματι όταν αρρωσταίνουμε είμαστε πιο κατσούφιδες και γκρινιάρηδες οπότε λογικά το πρωινό παραλήρημα της μανούλας Μερκελ σίγουρα επηρεάστηκε και από την γρίπη... Φυλάξου φιλενάδα μυρίζομαι να έρχονται νέα κύματα μπιριμπιριάσματος! :lol:
Αβα ευχαριστώ πολύ, περαστικά στην μαμά σου, μήπως υπάρχει αντιβίωση και για το μπιριμπίριασμα που λέει κι η Ελι; χιχιχιχιχι
Εli τα κουλουράκια έγιναν ανησυχητικά νόστιμα και εννοώ για την μαμά μου χιχι. Μου φαίνεται θα τα μετρήσω γιατί η μάνα μου δεν έχει απλικέισο και μπορεί να ξεφύγει! Ευτυχώς δεν έφτιαξα πολλά, κάποια που θα φάω, άλλα που θα κρύψω, δεν θα μείνουν και πολλά χιχι.
Η αλήθεια είναι ότι τους τυχαίνουν και διάφορα περίεργα, Eli μου, που είναι δύσκολο να τα αντιμετωπίσουν, μεγάλοι άνθρωποι. Από την άλλη.. Πιστεύω ότι με τη μιζέρια και τη γκρίνια ελκύουμε περισσότερες άβολες καταστάσεις.
Τα νέα κύμματα είναι δεδομένα.. Αλλά θα τα ξορκίσω με το "νέο κύμα": http://www.youtube.com/watch?v=wojaHn5k5us
Κρίμα είναι και άδικο, να ζω όπως ζω, να πηγαίνω στη δουλειά μου και να έρχεται να με βρει η συμφορά!
Βρε κορίτσια, δεν έχω διάθεση κλάψας, αλήθεια. Απλά θα σας πω τι πέρασα, έτσι, σα διήγημα..
Που λέτε, ήμουν μία φοιτήτρια στη Θεσσαλονίκη και μετά επαγγελματίας. Και μετά την είδα να πάω όλο και πιο ψηλά, όλο και πιο ψηλά.. Έβλεπα τα αφεντικά μου, τα οποία με μείωναν μερικές φορές και αυτό ο εγωισμός μου δεν το σήκωνε. Έτσι σκέφτηκα ότι μπορούσα να γίνω κι εγώ σαν αυτούς. Μπορούσα; Όχι, όπως αποδείχτηκε για τρία χρόνια. Την τέταρτη χρονιά τα κατάφερα και μπόρεσα. Δηλαδή πέρασα τέσσερα χρόνια συνεχούς μελέτης, με όσα συνεπάγεται αυτό. Κλεισμένη σε ένα σπίτι, δουλεύοντας παράλληλα τα δύο πρώτα χρόνια. Αυπνία, άγχος, εξετάσεις, πίεση από παντού..
Τέλος πάντων, τα κατάφερα και μπράβο μου! Πραγματοποίησα το όνειρο της ζωής μου. Αυτό, όμως, δεν ήταν χωρίς κόστος.. Ήρθα σε ένα μέρος μικρό, κλειστό, ζοφερό, με χωριάτικη νοοτροπία. Χωρίς διασκέδαση, χωρίς υποψήφιους άντρες να κάνω την οικογένειά μου, στην ηλικία που βρισκόμουν. Πίσω μου άφησα την όμορφη ζωή μου, τις συνήθειές μου, τη νοοτροπία μου (γιατί κι αυτή την αλλάζω σιγά σιγά και γίνομαι χωριατάκι κατά τη μανούλα), το γκόμενο τετραετίας, τους φίλους πολλών ετών, το σπιτάκι μου και πολλά άλλα.. Όταν γύριζα σπίτι μου τις πρώτες φορές, πονούσε η ψυχή μου, που το έβρισκα κρύο, άδειο. Μόλις άρχισα να μυρίζω μούχλα και υγρασία, το νοίκιασα. Πάει κι αυτό. Με δυο λόγια τα εγκατέλειψα όλα και έκανα τη μεγαλύτερη στροφή της ζωής μου.
Δε δέχομαι, λοιπόν, ότι είμαι αδρανής και τεμπέλα. Έχω περάσει πολλά, έχω κάνει ακόμη περισσότερα. Κουρασμένη ίσως είμαι, γιατί εδώ δεν αξίζει και τίποτα ιδιαίτερα για να προσπαθήσει κανείς. Τεμπέλα, όμως, όχι. Όχι! Δεν είναι δυνατό να αμφιβάλλω για όσα έκανα στη ζωή μου, να νιώθω άσχημα για μένα και για όλα όσα κατάφερα. Λίγα; Πολλά; Δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι προσπάθησα και συνεχίζω να προσπαθώ.