Printable View
Κοίτα τζινάκος, δεν μπορούμε να κάνουμε πια πίσω, τους όρκους μας τους ανταλλάξαμε :
"I, ____, take you, ____, to be my lawfully wedded forum friend, to have and to hold, from this day forward, for better, for worse, for richer, for poorer, in sickness and in health, until death do us part! "
:lol::lol::lol::lol::lol: Μακ νοιώθω πολύ ανακουφισμένη τώρα γιατί εγώ είχα στο μυαλό μου το - Do you renounce ΤΖΙΝΑ, and all her works, and all her worship, and all her pomp? - I do renounce her. - Have you renounced her? - I have renounced her. :lol: :lol: :lol:
:lol::lol::lol::lol::lol::lol::lol::lol:Quote:
Originally posted by Ava
Αν είχα πεθερά, θα πήγαινα τάχα για καφέ και θα την έκανα αγκαλιές και χαρούλες.. Πεθερούλα μου, πεθερούλα μου γλυκειά, πόσο σε αγαπάω! Τι καλό έφτιαξες σήμερα; Φαντάζεσαι να μου απαντούσε σαν την πεθερά του βίντεο; :lol:
Δεν υπάρχεις!!!!
Μόλις επιστρέψαμε από την βόλτα μας και είμαι χαρούμενη γιατί έχω κανονίσει ήδη τις βασικές λεπτομέρειες για το ταξίδι μου. Μέχρι και παρέα μάλλον θα έχω για το ταξίδι! Ο σύντροφος μίας αγαπημένης μου φίλης θα είναι Δευτέρα για δουλιτσες στην Αθήνα και μπορεί να κανονίσουμε να ανέβουμε και παρέα επάνω. Όλες οι αγαπημένες μου έχουν ενημερωθεί και με περιμένουν, θα το παίξω δύπορτο η πλεονέκτρα και θα πάω να μείνω αρχικά στην Ναταλία μας και μετά στην αγαπημένη μου φίλη την Ελένη. Θα είναι εκεί και η Πηνελοπη μία άλλη αγαπημένη μου φίλη, που εντελώς συγκυριακά θα είναι και αυτή Θεσσαλονίκη από αύριο. Γενικώς θα πέσει τρελό κους κους και εύχομαι να έχω μερικές μέρες στην διάθεση μου για να τις χαρώ όλες και να μπορέσουμε να πιούμε τα καφεδάκια μας.
Η βόλτα μας ήταν πολύ όμορφη. Είχε βέβαια πολύ ζέστη που δεν την είχαμε προβλέψει και ντυθήκαμε λίγο πιο ζεστά από τι έπρεπε... Πήγαμε στο πάρκο Τρίτση που έχει μια ταβερνούλα μέσα στο πάρκο που είναι χαριτωμένη και γραφική. Φάγαμε τα κοντοσούβλια μας και ήπια και ρακή και έφτιαξα κέφι! Μετά στην πεθερούλα για καφεδάκι ελληνικό, τσάκωσα και το εκλεράκι μου, Άβα ακούς;;;;, και όλα μια χαρά. Σήμερα λέω να χαλαρώσω και να τεμπελιάσω γιατί αύριο έχω αρκετό τρέξιμο για να τακτοποιήσω εκκρεμότητες και σπιτικές δουλίτσες.
Συμφωνώ και επαυξάνω!!! :lol::lol::lol:Quote:
Originally posted by Mak
Κοίτα τζινάκος, δεν μπορούμε να κάνουμε πια πίσω, τους όρκους μας τους ανταλλάξαμε :
"I, ____, take you, ____, to be my lawfully wedded forum friend, to have and to hold, from this day forward, for better, for worse, for richer, for poorer, in sickness and in health, until death do us part! "
Αχ, σας ευχαριστώ κορίτσια που δεν με αποτάσσετε! :lol: :lol:
xaxaxa :lol: :lol:, απαιχτη ξανα!Quote:
Originally posted by ΤΖΙΝΑ
Αχ, σας ευχαριστώ κορίτσια που δεν με αποτάσσετε! :lol: :lol:
Καλησπέρα κι από μένα...Πραγματικά βαθειά αληθινό αυτό που έγραψες,Μακ,για το Αβουλίνι μας!
Είμαι σίγουρη ωστόσο πως πολλά της σπουδαία στοιχεία,τα πήρε και από τη μητέρα της,η οποία όσο δύσκολος χαρακτήρας κι αν δείχνει να είναι σήμερα,
σίγουρα έχει και τα σημαντικά της θετικά!Ίσως με το πέρασμα των χρόνων,η γυναίκα επιβαρύνθηκε κι έχασε το μέτρο και την ψυχραιμία της.Από την άλλη
η σχέση μάνας-κόρης πάντα κρύβει έναν ανταγωνισμό,είναι έτοιμη να πυροδοτήσει σύγκρουση.Δυστυχώς οι μητέρες που αφιέρωσαν τη ζωή τους στο μεγάλωμα
των παιδιών τους χωρίς οι ίδιες να εργάζονται,ν'αφιερώνουν χρόνο στα ενδιαφέροντα τους,να δημιουργούν,χάνουν το βασίλειο τους όταν τα παιδιά απογαλακτίζονται
κι ανοίγουν τα φτερά τους.Προσπαθούν απεγνωσμένα να πιαστούν απ'οπουδήποτε προκειμένου να μη χάσουν την ταυτότητα τους και συχνά χάνουν με τον τρόπο,
που το διαχειρίζονται τόσο το όποιο δίκιο τους όσο και την καλή τους σχέση με τα πιο αγαπημένα τους πρόσωπα!Ξαφνικά μένουν στο περιθώριο και εκεί που είχαν τα ηνία,
νιώθουν παραμελημένες στη γωνία,παρακολουθώντας ανήμπορες τους άλλους να προχωρούν,χωρίς να τις περιλαμβάνουν.Είναι σκληρό να συμβαίνει αυτό και μάλιστα
σε μια ηλικία που οι δυνάμεις σου σ'εγκαταλείπουν,που βλέπεις να απέχεις απ'ο,τι λόγιζες ζωή...Κι αν υπάρχει και μια εμφανής αδυναμία σε άλλο πρόσωπο της οικογένειας,
μια εκτίμηση,που η ίδια νιώθει να στερείται,εκείνη,που αισθάνεται πως έδωσε ολόκληρη τη ζωή της αυτοθυσιαστικά για τα παιδιά της...έρχεται το παράπονο κι ενίοτε
κι η παράνοια...Όλα αυτά σεβαστά κι ανθρώπινα.Τι γίνεται στην πράξη είναι το θέμα,ώστε να διατηρηθεί ομαλή η σχέση χωρίς να υποφέρει η μία ή η άλλη πλευρά.
Η αλήθεια είναι πως είναι δύσκολο να τεθούν όρια μετά από δεκαετίες που υφίσταται μια σχέση,να μας κατανοήσει κάποιος που ποτέ μέχρι τώρα δεν κατάφερε...
Προστατεύουμε όσο μπορούμε τη σφαίρα μας,αποδεχόμαστε τι είμαστε σε θέση να πάρουμε από την εν λόγω σχέση(ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος) κι ανάλογα
κινούμαστε με γνώμονα πάντα την αγάπη.Τονίζουμε τα θετικά του άλλου,προσπαθούμε ν'απολαύσουμε κοινές στιγμές,που μας δένουν,αποφεύγουμε κακοτοπιές κι επιθέσεις
και ζούμε το καλύτερο δυνατό αυτού που έχουμε,κρατώντας στο πίσω μέρος του μυαλού μας πως αυτές οι στιγμές είναι δώρα ζωής κι όχι δεδομένες.Θα έρθουν κάποτε κάποιες άλλες,
κατά τις οποίες θα δίναμε τα πάντα για τη χειρότερη στιγμή με τα αγαπημένα μας πρόσωπα,που πλέον θα λείπουν από κοντά μας.Και τότε ο χρόνος θ'απαλύνει κάθε σκιά που σήμερα
δείχνει να επισκιάζει τα πάντα και θα μείνει καθαρή η αλήθεια της καρδιάς μας,η αγάπη,το μεγαλείο της οποίας δε θα μπορούμε πια με μια αγκαλιά να βιώσουμε...
Μακάρι να είχαμε τις διανικές σχέσεις,που δεν προκαλούν την αντοχή...Όσο προκλητικά δύσκολες ωστόσο κι αν είναι,δεν ακυρώνουν την όμορφη πλευρά που έχουν
ούτε και όσα σπουδαία έχουν να μας διδάξουν,έστω και μέσα από το χειρότερο πρόσωπο τους.Έχουμε μια καλή εικόνα του τι καλό είναι ν'αποφύγουμε κι εμείς να γίνουμε.
Ας αγκαλιάσουμε τη ζωή και κάθε αγαπημένο μας πρόσωπο.Είμαι σίγουρη πως κι οι πιο φαινομενικά δυνατοί κι ακλόνητοι λυγίζουν μπροστά στην τρυφεράδα της αγάπης!
27 αγκαλιες & 72 φιλια αγαπημενη
Ναταλία μου πόσο αληθινά όλα αυτά που μας γράφεις.
Να καταθέσω και εγώ μία δική μου αλήθεια.
Χρόνια είχα μία σχέση έντασης και σύγκρουσης με τον πατέρα μου. Από τότε που μπήκα στην εφηβεία και για αρκετό καιρό δεν υπήρχε θέμα πάνω στο οποίο να μη διαφωνήσουμε και να μην μαλώσουμε. Οι καυγάδες μας ήταν ομηρικοί και έχουν μείνει στην ιστορία... Με τα χρόνια ωριμάζοντας διαπίστωσα το πόσο μάταιο και ανούσιο είναι να διαφωνώ μαζί του για το παραμικρό. Σιγά σιγά άρχισα να αλλάζω, έμαθα να κάνω υπομονή, να διαφωνώ με ψυχραιμία και να μην αρπάζομαι με το παραμικρό. Ο πατέρας μου δεν άλλαξε ούτε στο τόσο, παραμένει ο ίδιος άκαμπτος, ισχυρογνώμων άνθρωπος που ήταν και πριν 20 χρόνια. Εγώ όμως άλλαξα όχι μέσα μου αλλά την συμπεριφορά μου. Άρχισα να αναγνωρίζω τα προτερήματα του και τις θετικές πλευρές του, τον εκτίμησα για αυτό που είναι, ένας πατέρας που τα έχει δώσει και συνεχίζει να τα δίνει όλα για την οικογένεια του με περισσή αγάπη και τρυφερότητα. Διαπίστωσα πως τελικά είναι ένας ιδιαίτερα ευαίσθητος άνθρωπος που απλά αγχώνεται υπερβολικά για το αν θα είμαι καλά και ευτυχισμένη και τίποτα παραπάνω. Του συγχώρεσα τα λάθη του και άρχισα να του δείχνω πόσο τον αγαπώ και εκτιμώ τους αγώνες που έχει δώσει για εμάς. Έτσι ήρθε μία ισορροπία στην σχέση μας που ποτέ δεν είχαμε. Και τώρα πια έχω φτάσει στο σημείο να βρίσκω τόσο προβλέψιμα τα κουσούρια του που του κάνω και πλάκα και πολλές φορές γελάμε με αυτά. Με αυτόν τον τρόπο έχω βρει την ηρεμία μου και έχω βρει τον τρόπο να έχω μία αγαπημένη σχέση μαζί του με ελάχιστες πλέον συγκρούσεις οι οποίες και πάλι είναι ανάξιες λόγου και σύγχυσης.
Ελακι μου ξεκουράστηκες σήμερα??? φχαριστήθηκες την λιακάδα???
Να προσθέσω κ εγω κάτι?
Πολλές φορές την αγάπη τους τη δείχνουν με λάθος τρόπο ή με το τρόπο που ξέρουν............
Το θεματάκι μου που έχω κ εγω με τη δική μου μητέρα στο θέμα διατροφής σας το έχω πει! Το ξέρω πως το κάνει απο υπερβολική αγάπη κ επειδή ακόμα δεν έχει συνειδητοποιήσει πως πλέον είμαι γυναίκα, ίσως κ εγώ να μην της το έχω δώσει να το καταλάβει.............τέλος πάντων αυτό που ήθελα να πω είναι πως εδώ κ λίγες μέρες έχει πάει στο εξοχικό μαζί με τον πατέρα μου κ σε ένα τηλεφωνημά μας με λέει: δεν πιστεύω τώρα που λείπω να τρως βλακείες? όχι όχι της απαντάω κ το άφησα να περάσει έτσι!!!!! Με το που έκλεισα όμως το τηλέφωνο άρχισα να φουντώνω, της ξανατηλεφωνώ κ της λέω τι ακριβώς με ρώτησες? εκεί το χαβά σου δεν θέλεις να καταλάβεις, αφου σου έχω απαγορεύσει να με ρωτας για τη διατροφή μου κ έκανε πως δεν θυμόταν !!!!!!!!!!:grind:
Μόλις τέλειωσε η ταινία και ήρθα κοντά σας, αγαπημένες μου!
Μου άρεσε πάρα, μα πάρα πολύ!
Ναταλία μου, ως συνήθως έπιασες πολύ σωστά τα όσα διαδραματίζονται. Αισθάνομαι τύψεις, γιατί μέσα στην όλη διαμάχη και στην προσπάθεια διαφύλαξης της ισορροπίας μου, αγνόησα κάποια θετικά στοιχεία που έχει και εστίασα στα αρνητικά. Είναι βαθειά συμπονετική, φιλεύσπλαχνη και ελεήμων, με μεγάλη κατανόηση, πανέξυπνη και οξυδερκής, τρυφερή και ευαίσθητη. Αυτά τα βλέπουν όλα οι άλλοι, εγώ γνώρισα μόνο το άλλο της πρόσωπο. Είναι της αρχής ότι την πειθαρχία την επιβάλλουμε χωρίς να υπολογίζουμε το κόστος. Κάθε φορά που μας μάλωνε, θυμάμαι τον πατέρα μου να επεμβαίνει και να λέει σταμάτα να κάνεις έτσι, δεν καταλαβαίνεις ότι τα παιδιά σε φοβούνται; Τι θέλεις, να σε μισήσουν στο τέλος; Απαντούσε πάντα, εγώ θα βγάλω σωστούς ανθρώπους στην κοινωνία, όχι γαιδούρια, αν θέλεις κάτσε εσύ να παριστάνεις τον καλό. Και έγινε αυτό που φοβόταν ο πατέρας μου. Στα μάτια μου είναι ο ήρεμος και γλυκός άνθρωπος, το στρουμφάκι μου, που πίνουμε ούζα παρέα, σαν φιλαράκια, ενώ η μαμά κάθεται σπίτι, κουντώντας το κεφάλι πάνω κάτω με αποδοκιμασία, σφίγγοντας τα χείλη με πείσμα. Έχει πλάκα το πόσο διαφορετικοί είναι μαζί τους. Η ξαδέλφη μου, που έχει παρόμοιο πρόβλημα, μου είπε ότι κουλαντρίζει τους γονείς της με το αλκοόλ. Τους βάζει ένα ποτηράκι και αυτοί, αμάθητοι όπως είναι, αρχίζουν να κελαηδάνε και γίνονται οικογενειακώς μία ευχάριστη ατμόσφαιρα και αποφεύγεται η ένταση. Να το κάνεις κι εσύ ξαδέλφη, σωτηρία! Αμ δεν θα το κάνω.. Έτσι, προχώρησα στην εφαρμογή του σχεδίου.. Μόλις ψυχανεμίστηκα ένταση είπα, μαμά, τι λες, πίνουμε μια μπυρίτσα; Τι;; Τι είμαστε, αλκοολικοί, να πίνουμε στα καλά καθούμενα; Άλλωστε δεν μου αρέσουν αυτοί που πίνουν.. Τζίφος με τη μαμά, σκέφτηκα, το περίμενα άλλωστε. Ας προχωρήσω στο μπαμπά. Μπαμπά, τι λες; Πάμε για κανένα ουζάκι; Αμέ! Και πήγαμε και ήπιαμε τα ούζα μας και φάγαμε τους μεζέδες μας και γυρίσαμε σπίτι αγκαλιασμένοι και χαρούμενοι και της είπε, γυναίκα, δεν ξέρεις να ζεις! Η κόρη σου ξέρει και χαίρομαι γι' αυτό!
Θα προσπαθήσω να εστιάσω στα θετικά της και να τη φέρω στα νερά μου, όχι με κόλπα, γιατί δεν πιάνουν, αλλά με αγάπη. Δύσκολο στην εφαρμογή του, αλλά θα το προσπαθήσω. Πάντα είχα πρόβλημα να κρύβω την προτίμησή μου στους ανθρώπους. Κάνω διακρίσεις και δείχνω απροκάλυπτα τη συμπάθειά μου στο ένα μόνο μέρος. Αυτό το κάνω και με παιδιά και ξέρω πως δεν είναι σωστό. Ένα φιλικό ζευγάρι έχει δύο παιδάκια, εκ των οποίων συμπαθώ μόνο το ένα. Το δείχνω. Το ένα το αγκαλιάζω και παίζω και χορεύω μαζί του, το άλλο το αγνοώ. Το δύσκολο παιδί, εισπράττοντας απόρριψη και νιώθοντας ότι δεν έχει να χάσει τίποτα, γίνεται ακόμη χειρότερο. Σου λέει, είμαι κακός; Δεν με θέλει αυτή. Είμαι καλός; Με αγνοεί. Οπότε ας κάνω ό,τι χειρότερο μπορώ, μπας και της τραβήξω την προσοχή. Το κατάλαβα και άρχισα να προσπαθώ να το συμπαθήσω. Και έγινε το θαύμα! Με λίγα χάδια (αλλά γνήσια), λίγη αγάπη και προσοχή, το παιδί μεταμορφώθηκε! Θα εντείνω την προσπάθειά μου απέναντι στο παιδάκι. Παιδάκι είναι στο κάτω κάτω και θέλει στοργή, όπως όλοι μας.
Αυτό θα κάνω και με τα γεροντομωρά μου. Θα μοιράζω την αγάπη και τα χάδια μου ακριβοδίκαια, θα της τονίσω τα καλά της σημεία, θα της κάνω όλα όσα δεν μου έκανε. Θα την κάνω να νιώσει αγαπητή και αποδεκτή και θα προσδοκώ το θαύμα. Αυτές τις μέρες την περιμένω και θα μου δοθεί η ευκαιρία να ξεκινήσω την προσπάθεια μετάγγισης αγάπης. Άλλωστε πρώτα θα δώσεις και ίσως, ίσως λέμε, πάρεις πίσω. Θα δώσω και θα δω τι θα γίνει.
Στο μεταξύ νιώθω θύμα.. Ξύπνησα σήμερα το απόγευμα και άνοιξα το κινητό μου, για να βρω δύο ακόμη κλήσεις από την επίμονη φίλη του παρεακίου. Στο μεταξύ ειδοποίησα το παρεάκι και έκανα κατάσταση. Καφέδες, κουλουράκια, πεπόνι, κεράκια, ταινιούλα, όλα τα καλά! Μόλις πήρα το φλυτζάνι στο χέρι, χτύπησε το κινητό μου και ήταν πάλι αυτή! Χάλασε η διάθεσή μου και άρχισα να μιλώ στο παρεάκι. Γιατί με βασανίζουν οι φίλοι σου; (Δεν είναι η πρώτη, βλέπετε)..
Τι έπαθε τώρα αυτή μαζί μου και με έχει βάλει στόχο; Γιατί δεν με αφήνει ήσυχη; Τι άλλο έχω να της πω, εκτός από όλα όσα της είπα, ξανά και ξανά, ώρες ολόκληρες.. Δεν αντέχω σε καθημερινή βάση να είμαι δύο ώρες στο τηλέφωνο και να ακούω τρέλες, για το γκόμενο, από μία γυναίκα, που δεν την ξέρω καλά καλά. Φτάνει πια! Ό,τι είχα να πω το είπα. Άλλωστε δεν με ακούει, ούτε με κολακεύει η προσοχή της, μιας και οποισδήποτε άλλος στη θέση μου θα της έκανε για τον ατελείωτο μονόλογό της. Να της δώσω μία φωτογραφία μου, να μιλάει με αυτή για το γκόμενο, το ίδιο κάνει, πίστεψέ με.
Το παρεάκι προθυμοποιήθηκε να της μιλήσει, αλλά σκέφτηκα ότι δεν είναι έξυπνη κίνηση εκ μέρους μου. Θα παραπονεθεί, θα κλαφτεί ότι με αγαπάει και θα βρεθώ κι απολογούμενη από πάνω.
Στο σημείο αυτό θα σας πω ότι την κοπέλα την έχω δει μόνο δύο φορές. Δεν είναι φίλη μου. Βιώνει μια δύσκολη κατάσταση, που επαναλαμβάνεται. Μόλις οι γύρω της καταλάβουν την ανισορροπία της απομακρύνονται κακήν κακώς και μένει αυτή με τα τηλέφωνα στο χέρι και με την απορία, μα τι κακό του έκανα και με παράτησε; Τι κακό της έκανα και δε σηκώνει τα τηλέφωνα; Ας επιμείνω! Και μας σπάει τα νεύρα. Το είπα στο παρεάκι, μου έχει κουρελιάσει τα νεύρα, θα έχουμε κακά ξεμπερδέματα, να το ξέρεις! Γίνομαι κακιά, αλλά μόνον όταν με πειράξουν. Εγώ δεν ενοχλώ ποτέ κανέναν, γιατί δεν με αφήνουν οι φίλοι σου ήσυχη; Α, μα πια!
Και στο παρελθόν δύο φίλοι του με είχαν ενοχλήσει. Θα σας πω για τον έναν από αυτούς. Φίλος του παρεακίου (ή τουλάχιστον έτσι νόμιζε), τον είχα συναντήσει μερικές φορές και αυτό ήταν όλο. Μόλις με επισκέφτηκε μία φίλη μου από μακρυά, του γυάλισε του μαράκα και μου έγινε οικότροφος. Δεν μας άφησε λεπτό μόνες μας, να πούμε μια κουβέντα. Ερχόταν σπίτι απρόσκλητος, ερχόταν στους καφέδες, στις εκδρομές, παντού. Είχα εκνευριστεί, γιατί η φίλη μου μου έκανε παράπονα. Τι θα γίνει με αυτόν, Άβα μου; Εγώ ήρθα να δω εσένα και δεν καταφέραμε τόσες μέρες να σταυρώσουμε κουβέντα. Τόσο σημαντικός είναι αυτός για σένα; Όχι, της είπα, δεν τον ξέρω καλά καλά. Προτού σε δει, μετά βίας μου έλεγε καλημέρα και τώρα τον φορτώθηκα. Και να τον συμπαθούσα; Ποιος το λέει! Έτσι, σήκωσα τα μανίκια ψηλά και μίλησα σχετικά στο παρεάκι, αλλά είναι άβουλος και δεν ήταν σε θέση να βάλει τον φίλο του στη θέση του.
Το άσχημο ξεκαθάρισμα έγινε, πού αλλού; στο πανηγύρι μας, που ήταν εκείνες τις μέρες. Βολτάραμε με τη φίλη μου και είχαμε και την ουρά να μας ακολουθεί. Εκνευρίστηκε η ουρά και είπε με πολύ κακό ύφος, τι με σέρνετε στις κυλότες και στα σουτιέν, εγώ είμαι άντρας στο κάτω κάτω! Γύρισα απότομα και του είπα, δε θυμάμαι να σε κάλεσε κανείς..
Μας χάλασε τις μέρες μας, ο βλάκας, και θέλετε να μάθετε τη συνέχεια; Βρέθηκε στην πορεία μία γυναίκα να τον κοιτάξει και ο λιγούρης έπεσε με τα μούτρα και ξέχασε ακόμη κι αυτό το παρεάκι..
Εδώ οι περισσότεροι είναι αδιάκριτοι και χωριάτες και άξεστοι. Όταν θέλουν κάτι θα το διεκδικήσουν, χωρίς να υπολογίσουν κανέναν και τίποτα. Με την ευγένεια και την υπομονή δεν καταφέρνω και πολλά. Κάθομαι και τους τρώω στη μάπα, τάχα να μην τους κακοκαρδίσω, μέχρι να με φέρουν στα όριά μου και να εκραγώ. Τότε αποκτώ την κακή φήμη που έχω, αυτή της σνομπ και ακατάδεκτης. Επειδή δεν διανοήθηκα ποτέ να φορτωθώ σε κάποιον, μου φαίνεται παράξενη αυτή η συμπεριφορά. Η χωριατιά αντιμετωπίζεται μόνο με μεγαλύτερη χωριατιά. Όλους τους άλλους ξέρω να τους κουλαντρίσω. Τη συγκεκριμένη κοπέλα λυπάμαι, μόνο, γιατί έχει ψυχολογικά προβλήματα. Αν, όμως, μου κολλήσει πολύ και συνεχιστεί καιρό αυτή η κατάσταση, θα αφήσω λύπηση και τα συναφή στην άκρη και θα ξηγηθώ!