Δεν ήθελα να μπω να διαβάσω αλλά το έκανα..
Πραγματικά εξοργίζομαι με τέτοιους γονείς και εμείς μεγαλώνουμε παιδιά και εμείς έχουμε φωνάξει παρεκτραπεί αλλά στα λογικά πλαίσια ....
Πώς μπορουνε πως?????
Printable View
Δεν ήθελα να μπω να διαβάσω αλλά το έκανα..
Πραγματικά εξοργίζομαι με τέτοιους γονείς και εμείς μεγαλώνουμε παιδιά και εμείς έχουμε φωνάξει παρεκτραπεί αλλά στα λογικά πλαίσια ....
Πώς μπορουνε πως?????
Έχω φάει αρκετό ξύλο από την μητέρα.. Γιατί? Εμμ.. Π.χ. Εριξα το γάλα στο πάτωμα. Λερωσα το πάτωμα. Έγκλημα.. Και εγώ θα με βαραγα. Με έχει βαρέσει με αλυσίδα (αυτή την χοντρή πο βάζουν στους σκύλους), με σκούπα, με πλάστη (τον χοντρό) - το αγαπημένο της-και το χειρότερο ήταν με το κλαδί της κληματαριας (σαν μαστίγιο). Με έχει κουτουλησει στον τοίχο πολλές φορες, με έχει κλειδωσει έξω και κοιμόμουν στην αυλή για τιμωρία.. Γενικά πέρασα ωραία παιδικά χρόνια. Με αγάπη. Βρισιές. Απόρριψη. Ότι είμαι άχρηστος. Ότι μετάνιωσε που με γέννησε. Μεγάλωσα και πίστευα πως την αγάπη του ο άλλος την δείχνει μέσα από τον καβγά. Ο πατέρας είχε μια άλλη μορφή βίας. Να μην μιλά, να μην τον νοιάζει και να μου λέει "σςς μην της απαντάς" και να μου δίνει χρηματα.. Κουμπαράς ο Γιώργος για να μην πονάει.. Πιο πολύ με πληγωνε το μίσος στο βλέμμα της όταν με βαραγε κι όχι ότι το έκανε..
Περασαμε ωραία. Δεν μπορώ να πω.
Όχι ρε συ Γιώργο γιατί τόσο μίσος????????Quote:
Originally Posted by george1520
Πονάει η καρδιά μου πραγματικά .........
Είμαι κιουτ γιαυτό.. Όλα καλά. Ψυχολόγο κι Άγιος ο ΘεόςQuote:
Originally Posted by ntinti
από τον πατέρα ποτέ. Από μάνα που και που αλλά ποτέ δεν στενοχωρήθηκα γιατί όντως έκανα χοντρές μαλακιες, το καταλάβαινα και ποτέ δεν τη φοβόμουν.
Μια φορά τις έφαγα καπου 10 χρονων χωρίς να φταίω και εξοργίστηκα, πεταξα μια ντοματα στον τοιχο και εγιναν ολα *******, ποτε δεν το μετανοιωσα. Σιγουρα ομως δεν ενοιωσα ποτε να φοβάμαι τους γονείς και ούτε το επιδίωκαν αυτό. Απλά οι μπάτσες της εποχής από τη μάνα που και που και πάντα όταν κάναμε του κεφαλιού μας ότι να ναι
Το βρισκω αντιπαιδαγωγικο και βαρβαρο να χτυπαει τα παιδια του ενας ' γονεας ' που δεν θαπρεπε να ειναι γονεας , δεν κανει γι αυτην την δουλεια , και θυμωμενοι γονεις , βγαζουν θυμωμενα παιδια ......αμα κανεις παιδια , πρεπει ναχεις υπομονη ......ειναι λουκι τα παιδια , με τις παραξενιες τους .......οπως κι εμεις αλλωστε ....
Όχι απλώς έχω φάει ξύλο από τον πατέρα μου αλλά έχει πει και κουβέντες πολύ βαριές και ασήκωτες κι αυτό με γονατίζε.
Ο πατέρας μου είναι ένας πολύ μορφωμένος άνθρωπος "παραμορφωμενος" θα έλεγε κανείς. Στις αρχές της ζωής μου ήταν βίαιος με τα λόγια αλλά δεν είχε απλώσει ακόμα χέρι πάνω σε μένα και τον αδερφό μου. Όλα αυτά μέχρι την χρονια που πήγα έκτη δημοτικού και ο αδερφός μου Τρίτη. Η μητέρα μου έπρεπε να λείψει εκείνη τη χρονιά για εργασιακούς λόγους και ο πατέρας μου έμεινε μόνος του με εμάς στο σπίτι της πεθεράς του.
Βίωνε καταθλιψη και ξεσπούσε πάνω μας σχεδόν καθημερινά παρότι μας μαγείρευε μας φρόντιζε και μας διάβαζε σε σημείο να είμαστε άριστοι, πεντακάθαροι και σε τάξη.
Όμως έψαχνε ευκαιρία να μας φωνάξει και 5 φορές εκείνη την χρονια μας έδειρε τόσο πολύ που το θυμάμαι και ανατριχιάζω. Ο αδερφός μου 8 χρόνων ματωσε στα χειλια και παντα ο πατεραε μου κατηγορουσε εμενα.
Μια μέρα ξεκίνησε να μας δέρνει Γιατί εδώ δεν τελείωσα το γάλα που μου έβαλε και όταν ο αδερφός μου πήγε να σηκωθεί το έριξε Κατά λάθος πάνω στο χαλί. Έδειρε τον αδερφό μου μέχρι που μάτωσε και μόλις μάτωσε γιατί σε και μου έλεγε "κοιτα τι έκανες στον αδερφό σου παλιοκοριτσο" μετά ήρθε πήρε το υπόλοιπο γάλα και το έριξε στα μαλλιά μου και με διέταξε να λουστω.
Επίσης και η λεκτική του βία ήταν Ο,τι χειροτερο. Με μείωνε και οταν δεν διαβαζα έλεγε συνέχεια ότι θα γίνω κομμώτρια για να με μειώσει λες και οι κομμώτριες δεν είναι άνθρωποι.
1 χαστούκι είχα φάει από τον πατέρα μου σε όλη μου τη ζωή γιατί ήταν Κυριακή ήμουν 13 χρονών και είχα σηκωθεί να πάω στο Μοναστηράκι, να πάρω μία στρατιωτική ταυτότητα για το λαιμό γιατί ήταν της μόδας τότε. Γυρίζοντας στη περιοχή που μεγάλωσα δεν πήγα σπίτι αλλά πήγα και έκατσα με την παρέα μου. Εκείνη την ημέρα γινότανε ο αγώνας Παναθηναικός-Παοκ. Ενας φίλος μου από τη παρέα μου λέει πάμε γήπεδο εγώ εσύ και ο Αντώνης και τους λέω πάμε να γελάσουμε. Δύο παιδιά της παρέας δεν είχανε έρθει. Δεν πήγα σπίτι να τους πω πως θα πάω γήπεδο, αλλά έφυγα με τα παιδιά για να πάμε σιγά σιγα. Σε εκείνο το μάτς είχαν κατεβεί 3000 Παόκια και είχαν κάνει την Ομόνοια γυαλιά-καρφιά. Τέλος πάντων πηγαίνουμε γήπεδο και λίγο πριν τελειώσει ο αγώνας κανα εικοσάλεπτο ξεκινήσανε να ανάβουν τα αίματα και τους είπα παμε να την κάνουμε θα γίνουν επεισόδια. Πράγματικά φύγαμε από το γήπεδο και πήγαμε πολύ γρήγορα στην Ειρήνη για να πάρουμε το τραίνο. Για να μην τα πολυλογώ γύρισα στο σπίτι στις 9 το βράδυ από τις 10 το πρωί που έλειπα ενώ είχε μάθει από τους άλλους δύο φίλους μου ο αδερφός μου πως είχα πάει γήπεδο και το είχε πει στον πατέρα μου. Όταν γύρισα λοιπόν σπίτι και με είδε ο πατέρας μου μου έριξε ενα χαστούκι χωρίς να μου πει τίποτα και χωρίς να θέλει να ακούσει κάτι από μένα. Αυτό ήταν το όλο ξύλο που έφαγα στη ζωή μου από τους γονείς μου!
Όσες φορές και να μπω σε αυτό το θέμα πάντα τα ίδια θα αισθάνομαι με αυτά που διαβάζω ...
Εδω θα συμφωνησουμε ntinti μου.Οντως μερικα περιστατικα παρα ακουγονται τραβηγμενα,ουτε στο καστρο του κομη του δρακουλα τετοια βασανιστηρια.Ευτυχως οι εποχες εχουν αλλαξει και οι γονεις σκεφτονται πολυ πριν την κανουν την μαλακια.Quote:
Originally Posted by ntinti
εγω μικρος γτ ημουν ατακτος οσο ναναι και ειχε φτασει σε σημειο η αδερφη μου τοτε μικρη να πει στη μανα μου καλα δεν τον αγαπας?
μικρη τωρα κι αυτη...οπως μεγαλωσει κανεις και κεινη ετρωγε απο τη γιαγια μου λογικο
ειχε πεσει πολυ ξυλο οταν ημουν μικρος,θυμαμαι ακομα εντονα να μου κοβεται η αναπνοη απο το πολυ κλαμα και τον φοβο!
Κατά την γνώμη μου το ξύλο δεν είναι λυση σε τίποτα
Κατά τη γνώμη μου 99% των γονέων είναι ακατάλληλοι να μεγαλώσουν παιδιά και είναι κτήνη ......
Της μανας μου το ξυλο δεν ειχε κ πολυ βαρυτητα.θυμαμαι να προσπαθει να δειρει τον αδερφο μου κι αυτος να γελαει.ομως οταν θυμωνε ο πατερας μου..μπορουσε να γινει πολυ επικυνδυνο το ξυλο του.ημουν μικρο δε με χτυπησε ποτε γιατι ειχα μεγαλη διαφορα απ τ αδερφια μου,εχω εικονες απλα να βλεπω τρομαγμενο η να κρυβομαι απ το φοβο μου.νιωθω ασχημα μια φορα τον ειχε χτυπησει εξ αιτιας μου κ ειχε γεμισει αιματα