Quote:
Originally posted by anwnimi
Πάντως ακόμα και μέσα από το χιούμορ πολλές φορές, λέγονται και αλήθειες:)))
Για να μη με πιάσει πάλι το νευρικό μου γέλιο, με όσα έχασα και είδα που γράψατε έτοιμη είμαι πάλι να συνεχίσω κι εγώ ας πω κάτι διαφορετικό.
Αυτο που βλέπω τώρα παιδιά είναι το πόσο συχνά οι άνθρωποι δεν μπορούν με τίποτα να καταλήξουν κάπου, να συμφωνήσουν ή έστω να ακουμπήσουν ο ένας τον
άλλον...
Και μετά ξαφνικά, αν υπάρχει λίγη καλή θέληση, λιγότερη άμυνα όπως το είπατε, και βάλουμε το θέμα στην άκρη, τα βρίσκουμε...
Πολύ τη χάρηκα την τελευταία μας σκηνή της μινι συμφιλίωσης:)
Αλλά μια πίκρα μένει, ένα αγκάθι, του ότι τελικά δεν πλησιάσαμε όσο θα θέλαμε. Και το είδα ότι τελικά είναι εφικτό να πλησιάσουμε, αφού στο χαβαλέ και στο
χιούμορ τα πάμε μια χαρά, γιατί όχι και σε αυτό που διαφωνήσαμε; Αν υπάρχει καλή θέληση και λιγότερη άμυνα όλα γίνονται ή, αν όχι όλα, πολλά...
Κι όταν λέω καλή θέληση εννοώ να μπορείς να μπαίνεις στη θέση του άλλου για να νιώσεις καλύτερα αυτά που έχει να σου πει...
Χμ, αυτο που με θύμωνε Πάνο είναι ότι δε σε έβλεπα να μπαίνεις στη θέση μου για να καταλάβεις τι με ενόχλησε τόσο στα λεγόμενά σου. Βλέποντας μετά ότι
τελικά είσαι πολύ χαβαλέ παιδί, ότι είσαι και πολύ αυτοσαρκαστικός, είδα τελικά ότι δε μας χώριζαν και τόοοοσα πολλά όσο νόμιζα στη μεταξύ μας επικοινωνία...
Άρα κι εγώ δεν μπορούσα να μπω στη δική σου θέση για να καταλάβω καλύτερα όσα μου/μας έλεγες. Βλέπω ποια είναι τα λάθη μου, ή τουλάχιστον προσπαθώ να τα δω
περισσότερο τώρα. Ίσως από την αρχή ήμουν πιο εριστική από όσο θα έπρεπε οπότε σε οδήγησα κι εσένα σε πολύ αμυντική στάση. Σου ζητώ συγνώμη Πάνο.
Το ότι με ενόχλησε αυτό που είπες δεν έπρεπε να μας φτάσει σε προσωπική αντιπαράθεση, έπρεπε να μείνει απλά αντιπαράθεση. Και έχω κι εγώ μερίδιο ευθύνης σε
αυτό. Είχα κι εγώ ένα θέμα με το μπαμπά μου, όπως είπε και η weird. Πασχίζω να δώσω σε κάποιον να καταλάβει ότι κάνει κάτι με ενοχλέι, ότι μια συμπεριφορά
του δεν τη βρίσκω σωστή και βάζω όλο μου το είναι, όλη μου την ενέργεια να τον καταφέρω να δει τη δική μου ματιά, να με δει, να με συναντήσει. Και αν δεν το
καταφέρω, τώρα πια δε νιώθω ότι φταίω εγώ, απλά αποδέχομαι ίσως πιο εύκολα από ότι πριν το γεγονός ότι ο άλλος ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ, ΔΕ ΘΕΛΕΙ να δει με τη δική μου
ματιά όλα τα πράγματα και θέματα...
Ορίστε και η αυτοανάλυσή μου Πάνο, να μη παραπονιέσαι ότι μόνο εσένα αναλύσαμε:)))
Και δεν κρύβω ότι για να μη μένει ούτε ένα αγκάθι από την τελευταία μας σκηνή θα ήθελα έστω και λίγο να νιώσεις αυτό που σου λέγαμε, έστω και λίγο ρε γαμώτο.
(Θα βγάλω πάλι το δίκανο πρόσεχε! Αλλά όχι, δεν το βγάζω)
Να νιώσω ότι δεν πήγε τόσος διάλογος, τόση ενέργεια χαμένη.
Αδιόρθωτη......:))))))))
Ραντεβού για μία ακόμη συνεδρία;