Printable View
Οντως alma σαν να κανει δουλεια :cool rsvd: Τωρα περιμενω σε λγιο να παω στο ποδηλαταδικο να μου πουν το πορισμα για το αλλο μου ποδηλατο που το δωσα να του βαλουν εξτρα ταχυτητες για να ξεκινησω κι εδω παλι να γραφω χιλιομετρα :smilegrin: και παιζει να πηγαινω και για κανα τρεξιμο 2-3 φορες τη βδομαδα σε ενα σταδιο που χει εδω
Στέλλα μην το σκεφτέσαι αφου εχεις αντοχες μην σταματας την ποδηλαταδα σου και ξεκινα και χαλαρα τρεξιμο ............... εγω με λιγ αλιγοτερα κιλα αφεθηκα και δεν μπορω να περπατησω ουτε απο το ενα δωματιο στο άλλο...........Εισαι αξιαιπενη, δεν θελει κοπο αλλα τροπο . Και εσ υεχεις βρει τον τροπο ........... γυμναστικη και διατροφη , οτελειος συνδιασμος.......
Στελλα υπεροχη δουλεια!!!!!
μπραβο κοριτσι μου!
Βασίλεψε η μέρα...Πλανήθηκα πολύ.Όσο οι ώρες της περνούσαν τόσο βάραινε το βήμα μου.
Δυσκολεύομαι πάρα πολύ στην εικόνα ανθρώπων στο δρόμο,που εκλιπαρούν για ενίσχυση.
Ειδικά οι ηλικιωμένοι,αλλά και οι νεαρές μητέρες με τα βρέφη τους αγκαλιά...Πόσο σκληρό!
Πάντα υπήρχαν ανάμεσα μας,αλλά τώρα τελευταία είναι σα να είμαστε εμείς ανάμεσα τους
κι είναι τόσο θλιβερό...Είχα δύσκολη μέρα συναισθηματικά.Νιώθω ν'αρρωσταίνω και σωματικά.
Η πιο έντονη στιγμή μου,εκεί που πάγωσε για μένα ο χρόνος ήταν σαν έγειρα μπροστά στα κεριά
της Παναγίας Δεξιάς,δίπλα στην Καμάρα.Ακόμα τ'ακούω να τσιρτσιρίζουν όσο έλιωναν,τα νιώθω
να μου καίνε το πρόσωπο...Έγερνε το ένα στο άλλο,ένωναν την κάψα τους,προσκυνούσαν την άμμο
παραδομένα...Απομονώθηκαν όλοι και όλα κι ένιωσα τη ζέση της φλόγας τους να μ'εξαγνίζει,να μ'εξαϋλώνει...
Ελπίζω να είχατε μια όμορφη μέρα όπως κι αν επιλέξατε να την περάσετε...Όνειρα γλυκά!
Καλησπέρα αγαπημένες μου,
όντως χαθήκαμε λίγο Ναταλία μου, άλλα όπως ο ήλιος που τόσο αγαπάμε έρχεται η στιγμή που μας κουράζει και θέλουμε να τον νοσταλγήσουμε έτσι και το φόρουμ μας το αφήνουμε για λίγο για να επιστρέψουμε και πάλι στις ζεστές του ηλεκτρονικές σελίδες.
Διαβάζω τις τελευταίες σου αράδες και συμπάσχω, πρόσφατα ένιωσα και εγώ το ίδιο βλέποντας τον ανθρώπινο πόνο τόσο συνωστισμένο γύρω μου. Την προηγούμενη βδομάδα που κυκλοφόρησα πολύ έξω έβλεπα παντού γύρω μου ανθρώπους ταλαιπωρημένους, πονεμένους και σπάραξε η καρδιά μου. Στον ηλεκτρικό δεν προλαβαίνει να βγει ο ένας επαίτης μπαίνει ο επόμενος και είναι κάθε ηλικίας. Έβγαλα από την τσάντα μου ένα φρούτο και ένα σακουλάκι ξηρούς καρπούς και τα έδωσα σε έναν νεαρό που ζητούσε λεφτά για να φάει. Ένας άλλος παππούλης πουλούσε ρίγανη για να ζήσει, πήρα ένα σακουλάκι και με παρακαλούσε να πάρω ακόμη ένα. Δεν μπορούσα, δεν έχω την δυνατότητα, είναι τόσοι πολλοί....
Σας αφήνω με ένα βιντεάκι πολύ όμορφο. Να θυμάστε πάντα να χαμογελάτε ακόμη και αν όλα γύρω σας σας ωθούν για το αντίθετο ποτέ δεν ξέρετε ποιος θα σας το ανταποδώσει.
http://www.youtube.com/watch?v=8oThV...e&noredirect=1
mermaid kai alma ευχαριστω πολύ για τα καλά σας λόγια , με κάνετε και κοκκινίζω :duh: εγώ σήμερα πήρα το ποδηλατό μου φτιαγμένο με εξτρα ταχυτητες (18) κλπ , δεν εχει τρελη διαφορα από οτι ήταν πριν αλλά είναι ενα τσακ πιο εύκολο . Το εκανα και την πρωτη του βολτα μετα απο καιρο . Λιγο διαφορετικη αισθηση απο του mountain (αυτο ειναι πολης) αλλά συνηθιζεται ... το μονο κακο ειναι οτι εχει πιο σκληρα πεταλια και με κουραζει πιο πολυ :(
Καλησπέρα παιδες , τι κανετε ; νεκρα βλεπω σημερα ... εγω ετοιμαζομαι να φαω την ομελετα μου , η μερα σημερα γενικώς ήταν καλή . Ξεκίνησα τώρα το απόγευμα για βόλτα με το ποδηλατο και πήγα προς σκοπιά (χωριό της Φλώρινας) και θα πήγαινα και πιο μακριά αλλά έπιασε να ψιχαλίζει οποτε είπα να μην το διακυνδινευσω :P Πάντως ήταν τέλεια ! Να κάνεις ποδήλατο μέσα στα λιβάδια το πράσινο και την άπλα με μουντό καιρό και να νιώθεις τον αερα και το ψιλόβροχο να σε χτυπάνε στο προσωπο... :)
Καλησπέρα, το κλείσαμε το μαγαζάκι βλέπω......
κρίμα (snif)
Οι μεγάλες αγάπες ποτέ δεν ξεχνιούνται :starhit:
Πού είσαστε βρε κορίτσια ? Μου λείψατε . Μου είχατε γίνει μια γλυκιά καθημερινή συνήθεια κι ας μην σας έγραφα και πολύ .
Ελπίζω να περνάτε καλά .
Εγώ πάντως εδώ είμαι . Καλησπέρες με έναν ζεστό ελληνικό και 2 μπισκοτα :)
και εγω καπου εδω γυρω ειμαι!
εχει δικιο η ελι δε ξεχνιουντε οι μεγαλες αγαπες!
Ντοράκι μου να λίγο κουραστήκαμε, να μας έφυγε η Τζίνα στο Δήλεσι και έχουμε χάσει την μασκότ μας, κάπου ατονήσαμε. Δεν χανόμαστε όμως, είμαστε πάντα ένα μήνυμα μακριά φιλενάδα ;)
Στελλού ωραίος ο καφές με τα κουλουράκια, απολαυστικός θα έλεγα :). Πολλές φορές και εγώ συνοδεύω το καφεδάκι μου με 1-2 κουλαράκια κανέλας και ένα φρουτάκι έτσι για να με πιάσει και να μπορέσω να πω και το στοπ ;).
Αχ, κορίτσια, τι μου θυμίσατε.. Καθόμασταν στο μπαράκι με τον αδελφό μου και τους φίλους μας και πέρασε ένας γεράκος, που μου ράγισε την καρδιά. Ήταν πολύ γέρος για να είναι απατεώνας και πουλούσε μήλα. Γύριζε στα μπαρ, μέσα στους νέους και στις μουσικές και στα ποτά και στα τσιγάρα και γύρευε να πουλήσει σακουλίτσες με μήλα.. Αν έβλεπε τώρα ο αδελφός μου αυτά που γράφω, θα γελούσε με το υποκοριστικό, είμαι βέβαιη.. Ήμουν με το σάκο στο χέρι, για αναχώρηση, άρα δε χωρούσα άλλες αποσκευές, αλλά παρότρυνα τους άλλους να παίρνουν πράγματα από αυτόν και ας τα πετάνε μετά. Τι στο καλό, τους είπα. Έχετε λεφτά. Πάρτε τα και πετάξτε τα, αν δεν τα θέλετε τελικά..
Άλλη φορά, μου τηλεφώνησε ο αδελφός μου και μου μετέφερε κάτι που ήξερε πως θα μου σκίσει την καρδιά. Ότι τον πλησίασε ένας στην Τσιμισκή και του είπε, δε θέλω χρήματα, πήγαινέ με, σε παρακαλώ, κάπου να φάω.. Του έδωσε είκοσι ευρώ και τότε αυτός του είπε, φίλε, αν έχεις κανένα στρώμα, κανένα ρούχο, κάτι.. Οργάνωσα εκστρατεία, να του δώσουμε του ανθρώπου, αλλά μετά έγινα αντικείμενο κοροιδίας στο γνωστό μπαράκι. Αποδείχτηκε μυθομανής ο τύπος, επαγγελματίας ψεύτης. Πάνε και τα είκοσι ευρουλάκια του αδελφούλη μου, που ιδρώνει να τα βγάλει..
Δυστυχία πολλή γύρω μας, αλλά και ψευτιά. Δεν ξέρουμε πια ποιον να πρωτοπιστέψουμε, ποιον να βοηθήσουμε. Αλλά επειδή διατηρώ ακόμη τις αμφιβολίες μου για το γεράκο, όσοι συχνάζετε στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, πάρτε μία σακουλίτσα μήλα.. Κακό δε θα κάνετε.
Αλήθεια, Στέλλα μου, εγκαταστάθηκες στη Φλώρινα; Σου αρέσει; Μελαγχολική πόλη.. Εύχομαι να σου έρθουν όλα όπως τα θέλεις!