Printable View
Καλά είμαι κι εγώ , κι ώ τι πρωτότυπο επίσης στη δουλειά .
Τρόπο και λίγο αργάνωση θέλει Αγγελικούλα . Μην το βλέπεις σαν δίαιτα και σαν εγχείριση .
Κι εγώ δεν ξέρω τι έχω πάθει τελευταια , ίσως ο καιρος , ίσως και η προσπάθεια με τον άλλο δαίμονα , το τσιγάρο , πεινάω συνέχεια κι όλο και κάτι λίγο παραπάνω τσιμπάω . Καμμία σχέση με τα παλλιά μου κατορθώματα βέβαια , αλλά πεινάω ας πούμε κάθε 2 ώρες και κοιτάζω να μην ξεφεύγω στο σύνολο τουλάχιστον και να μην είναι σκουπίδια .
Βασικό αγαπημένη μου να μην τρως σκουπίδια!
εχω τον δαίμονα τον αντρα μου που τρώει ότι π.....α μπορείς να φανταστεις! και δεν βοηθάει αυτο καθόλου αλλά ΟΚ θα τα καταφέρω στο τέλος.
Για σήμερα αγόρασα από το super φασόλια μαυρομάτικα για μεσημέρι (κάτι που δεν υπάρχει περίπτωση να ετοιμάσω εγω ποτε). Για το βράδυ έχω φτιαξει μπιφτεκάκια (βαρέως νοσοκομειακού τύπου όπως λέει η μαμα μου) και θα κάνω και πουρε αν και δεν με βλέπω να τρωω εγω κάτι τετοιο γιατι τα φασόλια μου επεσαν βαρια. Μάλλον γαλατακι θα πιω και κανενα κρακεράκι! τουλάχιστον σήμερα εχουμε μαγειρεμένα και όλα καλά!
ειδομεν για αύριο. Ξεκινησα να γραφω και ημερολόγιο γιατί μου φαίνεται ότι με βοηθάει αρκετα.
Για το τσιγάρο σου είπα εγω το βλέπω από την αλλη πλευρα, δεν μπορώ να σου δωσω κατευθυνση του πως το κόβεις! όμως ειδικά εσύ αν σκεφτείς ότι κατάφερες σε 1 χρόνο περίπου να χάσεις 30 κιλα το οποίο μην μου πεις ότι δεν το έχει παλέψει γιατί θα είναι ψεμα, νομίζω με το μικρό μου μυαλουδάκι ότι μπορείς να καταφερεις και αυτό!
Ίσως κι αυτό θέλει τρόπο κι όχι κόπο , αλλά δεν τον έχω βρει ακόμη .
Χθες με τα νεύρα που είχα κατάφερα και κρατήθηκα και δεν πήρα πακέτο ως το βράδυ.
Σήμερα έφυγα το πρωι απ το σπίτι για να πάω σε μια δουλειά άλλη πριν πάω στο μαγαζί και στο δρόμο συνειδητοποίησα οτι είχα ξεχάσει το ηλεκτρονικό στο σπίτι . Ε , αγχώθηκα και στο πρώτο περίπτερο σταμάτησα και πήρα τσιγάρα . Περιττό να σου πώ οτι κοντεύω να το τελειώσω το πακέτο . ΄Πάντως δεν ξέρω πως το κάνουν , αλλά θαυμάζω αυτούς που λένε οτι το κοψαν μαχαίρι και χωρις υποκατάστατα .
Εντύπωση μου κάνει για τον άντρα σου , επαγγελματίας της κουζίνας να τρώει ότι να ΄ναι . Ίσως πάλι γι αυτό , επειδή είναι η δουλειά του , θέλει να ξεφεύγει και να τρώει πιο απρόσεχτα .
ο αντρας μου Δώρα μου δεν τρώει παρα πολλά πραγματα γιατί η μανουλα του φροντησε να τον καλομάθει! δεν σημαίνει ότι δεν τα μαγειρεύει! επίσης όποιον chef και να ρωτησεις το αγαπημένο του φαγητό είναι το junk!!!! γιατί αραγε????
Άργησα Αγγελικούλα μου λίγο γιατί είχα και μία περιπέτεια, τώρα που ηρεμώ σιγά σιγά και μαζεύω δυνάμεις θα σας πω και την εμπειρία μου αναλυτικά. Εξάλλου είναι και ευκαιρία να αφυπνίσω και τις υπόλοιπες γυναίκες του φόρουμ με τα γυναικολογικά τους...Quote:
Originally posted by angel79
Καλως την και ας αργησες!!!
καλη αναρρωση Ελλάκι χωρις δουλειες (κοπελια δεν παιζει να κανεις δουλειες χειρουργημενη....)
και εμενα μαζι με αυτες!!!! αντε να δω πότε θα πάρψ σοβαρες αποφάσεις (να να καλα η αναβλητικότητα που με διακατέχει!!!!!)
http://dl7.glitter-graphics.net/pub/...fudtftz67z.gif
Καλημέρα Έλη, είσαι καλύτερα ?
Πες γιατί κι εγώ έχω 2 ινομυώματα , και ο γυναικολόγος μου είχε πει να τα παρακολουθούμε κάθε 6 μήνες να δούμε αν αυξάνεται το μέγεθος , κι εγώ η ηλίθια έχω 1,5 χρόνο να πάω .
Πρέπει να το αποφασίσω και να κλείσω ραντεβού απο βδομάδα .
Αγγελικούλα μου είμαι κάθε μέρα και καλύτερα απλά δεν είμαι για πολλά πολλά. Το ψυχολογικό είναι λιγο πιο δύσκολο όμως...
Ντόρα μου τα ινομυώματα καλό είναι να τα παρακολουθείς και μάλιστα ανελλιπώς κάθε χρόνο. Για μένα ήταν ένα παραπάνω άγχος γιατί είμαι και σε φάση που θέλουμε να κάνουμε παιδάκι και σε ενδεχόμενη εγκυμοσύνη υπάρχει πάντα η πιθανότητα ανάλογα με την θέση που βρίσκεται το ινομύωμα να προκαλέσει αποβολή ή σοβαρές αιμορραγίες κατά την κύηση. Για γυναίκες που δεν είναι σε αναπαραγωγική φάση απαιτεί ετήσιο έλεγχο ή και πιο συχνά ανάλογα με τις οδηγίες του γυναικολόγου γιατί αυτά τα άτιμα έχουν την τάση να μεγαλώνουν όσο έχουμε περίοδο. Μετά την εμμηνόπαυση έχουν την τάση να μαραίνονται και δεν απαιτείται επέμβαση αφαίρεσης εκτός και αν έχουν μεγαλώσει πολύ. Πάντως όλες οι γυναίκες πρέπει να κάνουμε κάθε χρόνο ένα τεστ παπ και έναν κολπικό υπέρηχο για να βλέπουμε τι γίνεται εκεί κάτω. Ο σύγχρονος τρόπος ζωής μας προκαλεί πολλά προβλήματα στα γυναικολογικά μας και δεν πρέπει να τα αμελούμε.
Εμένα που λέτε κορίτσια μου δεν μου δημιούργησαν πρόβλημα τα ινομυώματα τα οποία τελικά αποδείχθηκαν να είναι μόνο δύο, εκ των οποίων το ένα 3εκ και το άλλο 1εκ. Σαφώς και έπρεπε να αφαιρεθούν προκειμένου να μην έχω επιπλοκές σε μία ενδεχόμενη εγκυμοσύνη αλλά το πρόβλημα τελικά προέκυψε από την ενδομητρίωση ( http://www.iatronet.gr/article.asp?art_id=17101 ) η οποία είχε πάρει μεγάλη έκταση έξω από την μήτρα μου.
Η ενδομητρίωση είναι μία περίεργη πάθηση που δεν μπορεί να διαγνωστεί με σιγουριά με καμία εξέταση, ούτε καν με τον υπέρηχο, εκτός και αν έχεις κάποια συμπτώματα όπως είχα εγώ και κύστες που αυτές αν είναι αρκετά μεγάλες φαίνονται στον υπέρηχο. Εγώ είχα μία κύστη στην αριστερή μου ωοθήκη που την παρακολουθούσα και είχα και μικρόαιμοραγίες στο μέσο του κύκλου μου με πόνους περιόδου. Μάλιστα τα τελευταία χρόνια είχα και ενοχλήσεις στο έντερο μου που και αυτό αποτελεί ένδειξη ενδομητρίωσης. Αν όμως δεν έτρωγα το μαχαίρι για να δει ο χειρούργος από μέσα τι γίνεται τίποτα δεν ήταν βέβαιο. Όταν λοιπόν ο χειρούργος μου με άνοιξε είδε ότι η ενδομητρίωση είχε επεκταθεί όπως σας είπα εκτός της μήτρας μου, είχε δημιουργήσει φλεγμονές και στις δύο μου σάλπιγγες και είχε δημιουργήσει και εστία στα τοιχώματα του εντέρου μου με αποτέλεσμα να έχουν κολλήσει όλα τα όργανα μαζί. Το κακό ήταν ότι η ενδομητρίωση είχε καταστρέψει τις σάλπιγγες μου οπότε πλέον το μόνο που μπορούσε να κάνει ο χειρούργος ήταν να τις αφαιρέσει. Και έτσι αυτή τη στιγμή μπορεί μεν να αναρρώνω αλλά έχοντας αποχωριστεί ένα σημαντικό κομμάτι από τα αναπαραγωγικά μου όργανα τις σάλπιγγες μου :(. Αυτό σημαίνει ότι ναι μεν μπορούμε να κάνουμε παιδάκι αλλά μόνο με την μέθοδο της εξωσωματικής γονιμοποίησης γιατί ναι μεν οι ωοθήκες μου λειτουργούν η μήτρα μου, ευτυχώς, είναι σε καλή κατάσταση αλλά δεν υπάρχουν οι σάλπιγγες για να μεταφέρουν το γονιμοποιημένο ωάριο στην μήτρα μου. Όλα αυτά τα νέα με σοκάρανε και ακόμη δεν τα έχω χωνέψει. Και ήμουν και από τις περιπτώσεις γυναικών που έκανα και ετήσια τσεκ απ! Απλά είχα κολλήσει και ενώ ο γιατρός μου μου είχε πει να κάνω την επέμβαση νωρίτερα εγώ δεν το έπαιρνα απόφαση. Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να είχα σώσει τις σάλπιγγες μου αν είχα κάνει νωρίτερα ένα χειρουργείο, ωστόσο πλέον δεν έχει νόημα να κατηγορώ τον εαυτό μου...
Τα νέα μου τα μάθανε πρώτα από τον χειρούργο ο Γιώργος και οι γονείς μου που περιμένανε έξω από το χειρουργείο. Φάγανε το σοκ και μετά δεν ξέρανε πως να μου σερβίρουν τα νέα...Εγώ ήμουν μέσα στην ανάνηψη και σιγά σιγά συνερχόμουν, ευτυχώς είχα καλή ανάνηψη και δεν τρόμαξα με την δυσκολία της αναπνοής και με το τρέμουλο που είχα σε όλο μου το σώμα. Θυμάμαι τον πόνο, την παυσίπονη ένεση που με ανακούφισε, την δυσκολία στην αναπνοή και το απίστευτο τρέμουλο. Μετά με πήγαν στο δωμάτιο και με άφησαν μερικές ώρες να συνέλθω. Στο επισκεπτήριο ήρθε ο Γιώργος και οι γονείς μου μέσα και τους έβλεπα λίγο κάπως, χωρίς όμως να μπορώ να καταλάβω τι είχε γίνει, δεν ήμουν προετοιμασμένη και δεν το φανταζόμουν ότι μπορεί να είχα κάποια τέτοια εξέλιξη. Άρχισα να ρωτάω πως πήγε το χειρουργείο και σε τι κατάσταση με βρήκε ο γιατρός και έτσι αναγκάστηκε ο Γιώργος και μου εξήγησε τι είχε συμβεί. Στην αρχή είχα μία άρνηση και νόμιζα ότι μου κάνει πλάκα, μετά από λίγο κατάλαβα ότι δεν ζω εφιάλτη και ότι όντως είχα χάσει τις σάλπιγγες μου και εκεί ήταν που μου κόπηκε η ανάσα και προσπαθούσα να κλάψω αλλά είχα το αέριο της λαπαροσκόπησης να μου κόβει τα πλευρά και την ανάσα και πήγα να πάθω ασφυξία. Συνήλθα κακήν κακώς από τον πόνο και προσπάθησα να διατηρήσω την ψυχραιμία μου. Οι επόμενες μέρες ήταν αρκετά δύσκολες αλλά είχα τους αγαπημένους μου δίπλα μου και με στήριξαν πολύ. Τώρα που έχει περάσει μία βδομάδα έχω ανακτήσει την ψυχραιμία μου και είμαι πιο ήρεμη. Ξέρω ότι υπάρχουν και πολύ χειρότερα που θα μπορούσα να πάθω και ότι ναι μεν μπορεί για να κάνουμε παιδάκια να χρειαστεί να κάνουμε εξωσωματικές αλλά τουλάχιστον έχουμε πολλές ελπίδες για να γίνουμε γονείς. Με αυτά και μ'αυτά ενώ ήμουν πολύ χαλαρή με το θέμα παιδί τώρα το έχω πάρει πιο ζεστά γιατί αντιλαμβάνομαι ότι δεν έχω άλλα περιθώρια αναβολής. Μετά το εξάμηνο που απαιτείται για την ανάρρωση μου λέμε να ξεκινήσουμε άμεσα τις διαδικασίες για να έρθουμε σε επαφή με τον γιατρό που θα μας αναλάβει και να κάνουμε τις προσπάθειες μας. Το οικονομικό είναι ένα άλλο άγχος αλλά προσπαθώ προς το παρόν αν μην το σκέφτομαι... Γενικώς προς το παρόν επικεντρώνομαι στο να αναρρώσω και να ηρεμήσω και στην πορεία βλέπουμε. Όχι όμως άλλες αναβολές!
Πολύ στεναχωρήθηκα με τα νέα σου Ελλάκι μου!
Τουλάχιστον υπάρχει φως στο τουνελ.....
Θετική σκέψη και όλα θα γίνουν! Αναρρωσε πρώτα με το καλό, άσε το 6μηνο να περάσει και παραλληλα ψαξε και το θέμα της εξωσωματικης. Από εκει και περά είσαι αισιόδοξος ανθρωπος και δεν σε φοβάμαι!
όλα θα γίνουν αγαπημένη μου όλα!!!!
Ελη μου , τι να σου πω , καταλαβαίνω το σοκ που επαθες με τα νεα , δεν είναι η απωλεια κομματιου σου , είναι οι συνεπειες αυτης της απωλειας , αλλα τουλάχιστον κι αυτό είναι το πιο σημαντικό , μπορείς ν΄αποχτησεις παιδάκι και να γίνεις μανούλα . Take your time , ασε το εξάμηνο να περάσει , τον οργανισμό σου να νιώσει δυνατός και ξεκινάς την προσπάθεια . Το οικονομικό είναι ένα πρόβλημα , αλλά φαντάζομαι , δεν ξέρω , κάτι απ΄αυτά θα καλύπτουν τα ταμεία .
Είσαι αισιόδοξος και δυνατος άνθρωπος και θα τα καταφέρεις κι όλο το post σου αυτό αποπνέει . Χαίρομαι που σ΄ακούω αισιόδοξη . Όταν θέλουμε κάτι πολύ , το σύμπαν συνωμοτεί για να το καταφέρουμε :wink1: , αρκεί να είμαστε έτοιμοι να το δούμε . Στο λέω εγώ που άφησα ολες τις ευκαιρίες να φύγουν και πολλά πράγματα έφυγαν ανεπιστρεπτί . Φιλάκια
Καλημέρα :)
Μετά από έναν μαραθώνιο ύπνο νιώθω πιο πολύ ο εαυτός μου και πονάω λιγότερο :)
Κορίτσια μου σας ευχαριστώ για τα γλυκά σας λόγια, προσπαθώ και εγώ να βάλω τον αισιόδοξο εαυτό μου σε επανεκκίνηση και να τους αμυντικούς μου μηχανισμούς σε δράση. Όσο αναρρώνω τόσο πιο εύκολο θα γίνεται, ήδη έχω κλείσει μία βδομάδα και έχω ανακτήσει κάποιες ισορροπίες.
Η πλάκα είναι ότι ποτέ δεν πόθησα να αποκτήσω παιδιά μέχρι τώρα και πάντα το θέμα αυτό το άφηνα δευτερεύον είτε γιατί με άγχωνε είτε γιατί δεν ένιωθα την ακαταμάχητη ανάγκη που νιώθουν άλλες γυναίκες να γίνουν μητέρες. Μετά από όλα αυτά όμως που συνέβησαν αποφάσισα να το πάρω ζεστά το θέμα. Τον Μάιο κλείνω τα 35 και πλέον δεν χωράει άλλες αναβολές, ή θα το κάνω ή όχι είναι τόσο απλά τα πράγματα. Πιστεύω ότι αξίζει να το παλέψω και να το προσπαθήσω, ίσως ο Θεός να μου έστειλε αυτή τη δοκιμασία για να με αφυπνίσει και να με δοκιμάσει. Δεν ξέρω... πάντως θα προετοιμάσω τον εαυτό μου για όλες τις εκβάσεις...
Και για να τιμήσουμε και τον τίτλο μας επισυνάπτω ένα κείμενο που διάβασα σήμερα τυχαία...
Ώρες Φθινοπώρου
Ο κύκλος των ημερών, στριφογυρίζοντας, μας έσπρωξε απ' το καλοκαίρι και μας μετατόπισε προς το φθινόπωρο, όπως πάντα. Ούτε μας ρώτησε να έχουμε διάθεση ν΄ αλλάξουμε, αν δε θάμαστε ευχαριστημένοι να σταματήσουμε και κάπου.
Εμάζεψε απ΄ τους μακρυνούς τόπους τα σύννεφα και τα στοίβαξε σα μυκηναϊκά κάστρα, ογκώδη, στο βάθος του ορίζοντα, με μεγάλους σκιασμούς, έτοιμα να ξεκινήσουν και να σκεπάσουν το Σύμπαν και να μας διαλύσουν.
Και το πέτυχαν μονάχα με την εμφάνισή τους. Κι ο τελευταίος ήρωας των κυμάτων, τραβήχτηκε απ' την ακροθαλασσιά, κι έμεινε μόνος ο γιαλός, κι επήραν οι αέρηδες και σκόρπισαν και τη ζεστασιά της γυναίκας, που περπατώντας στραταρχικά στην άμμο, άναβε πόθους και λαχτάρες, μαζί με τα λιοπύρια..
Πάει πια, μαζεύτηκεν η πολυθόρυβη αυτή εμφάνιση της ζωής που πλημμύριζε το κύμα.
Οι βάρκες άρχισαν να δέρνουνται κι' έχασαν το παλιό, απαλό νανούρισμά τους και το κύμα βρόντηξε στην ακρογιαλιά κι' έσκαψε την άμμο.
Πάει και το παλιό το χάιδι, το παλιό παρακαλεστικό αγκάλιασμα του νερού με την καρίνα, πάει και το διακριτικό αεράκι που φούσκωνε τα πανιά μ' απαλωσύνη και δρόσιζε τα σώματα.
Τώρα ο νοτιάς-αδύνατος ακόμα-σκουραίνει τη θάλασσα και της δίνει μιαν ύπουλη γαλήνη, κι ο βοριάς κουβαλώντας άσπρα πρόβατα κοπάδια, τα βόσκει βιαστικά απάνω στα ταραγμένα νερά, που παίρνουν μαζί του μια γυαλάδα βαθυγάλανου κρυστάλλου.
Ο ρυθμός της ζωής των ανθρώπων παίρνει έναν τόνο βιαστικώτερο, τόσο όσος φτάνει για να αισθάνωνται τα δέντρα την τραγική τους μοίρα.
Νάναι δηλαδή αναγκασμένα να κάθουντ' εκεί, να δέρνουνται απ' τις βροχές και τους ανέμους σε μιαν υποχρεωτικήν έκσταση, χωρίς φανερή διαμαρτυρία, μα ασφαλώς με εσώτερη συνείδηση του άδικού τους πεπρωμένου.
Και μήπως εμείς που σ' αυτόν τον κόσμο «ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν» τι καταλαβαίνουμε; Πόσες φορές δεν πεθυμούσαμε να παίρνουμε τ' αστροπελέκια, περήφανα κι αδάκρυτα, με τις εσώτερες πλημμύρες μας, μα με την εμφάνιση εκείνη της μεγαλόπρεπης κι ασυγκίνητης «βασιλικής δρυός» του γλυκού, γλυκύτατου Παπαδιαμάντη;
Τα φύλλα των πλατάνων δεν έχουν πια εκείνο το καλοκαιρινό πράσινο κουβεντολόι μα τα πήρε ο μαρασμός κι η κιτρινίλα, τα δέρνει ο άνεμος απάνω στις βέργες και τα ξετινάζει μακρυά. Αυτά παίρνουν χάμου ένα περιστροφικό κυνηγητό και χάνονται στο βάθος της απόμακρης πλατείας.
Φθινόπωρο.μα φοβόμαστε να πούμε τη λέξη. Οι καρέκλες στο Μαντράκι έχασαν τη νύχτα τους πιστούς των, κι' οι τελευταίοι π' απομείνανε αισθάνονται τεράστια την εγκατάλειψη, σαν να παρευρίσκονται σε μια παράσταση κι' είν' οι μόνοι θεατές κι' απ' αυτή την έλλειψη κοινού αισθάνονται την αποτυχία της.
Φυγή, φυγή κι υποχώρηση.
Έπεσαν κι' οι πρώτες ψιχάλες. Η βροχή θάναι το τελειωτικό στοιχείο και το σύνθημα για το σκόρπισμα όλων όσοι έμειναν πιστοί προς την εποχή, και την πλατεία, και τη θάλασσα. .Όλων όσοι ελπίζουν στο καινούργιο καλοκαίρι.
Αγαπητού Τσοπανάκη: Ώρες Φθινοπώρου.
[Ροδιακή 3 Οκτ 1935] αφ. 1591
Πάμε για χειμώνα σιγά σιγά;
Καλησπέρες και από μενα και ας εχω κατι μερες να γραψω εδω Είμαι καλά , η διατροφη και το ποδήλατο καλά κρατούν και αυριο το πρωι θα παιξει ζυγισμα (καθυστεριμενο λιγες μερες γιατι ημουν Αθήνα και προτιμώ να ζυγιζομαι στην ιδια ζυγαρια). :spin::spin: