Έχω καθήκον να σασ πω ότι μπορώ να ξέρετε είμαι συνάδελφος μεγαλύτερος κι αφού δουλεύετε είστε σαν κι εμένα
Printable View
Έχω καθήκον να σασ πω ότι μπορώ να ξέρετε είμαι συνάδελφος μεγαλύτερος κι αφού δουλεύετε είστε σαν κι εμένα
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ
ΕΦΟΣΟΝ ΔΟΥΛΕΥΕΤΕ ΠΙΕΙΤΕ ΚΑΦΕ Κ ΤΣΙΓΑΡΟ ΠΑΤΕ ΝΑ ΣΑΣ ΒΑΛΟΥΝ ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ ΜΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ ΜΕΡΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΝ ΔΟΥΛΕΨΕΤΕ 5 ΧΡΟΝΙΑ ΠΙΕΙΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΒΟΣΠΟΡΟ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΘΑ ΒΓΑΛΕΤΕ ΕΙΝΑΙ ΑΦΥΔΑΤΩΣΗ ΧΟΛΗΣΤΕΡΙΝΗ Η ΘΥΡΟΕΙΔΗ Η ΟΥΡΙΚΟ ΓΙΑ ΟΛΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΑΝ ΔΕΝ ΠΙΝΕΤΕ ΚΑΦΕ Κ ΤΣΙΓΑΡΟ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΤΕ ΑΠΟ ΤΟ ΦΑΙ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΑΤΕ ΣΟΔΑ ΦΑΓΗΤΟΥ ΓΕΝΙΚΑ ΒΡΗΚΑΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΣ ΔΟΥΛΕΥΩ ΣΤΙΣ ΕΛΙΕΣ Κ ΕΙΠΑ ΣΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΧΟΡΕΨΤΕ ΜΕ ΚΑΙ ΘΑ ΤΑ ΒΡΟΥΜΕ ΟΛΑ Ε ΤΑ ΒΡΗΚΑΜΕ
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΛΑΚΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΣΤΕΙΟ
ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΖΕΙΤΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΣΑΣ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ ΣΚΟΠΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΟΤΙ ΚΙ ΕΓΩ ΔΗΛΑΔΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΛΕΦΤΑ ΑΝ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΠΑΤΕ ΚΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΒΛΕΠΩ ΝΑ ΣΟΒΑΡΕΥΕΣΤΕ ΜΕ ΜΕΝΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ
Η ανάγκη για σιγουριά, για λεπτομερή καταγραφή του τι θα γίνει αύριο, η διαρκής ενασχόληση με τις ατζέντες και τα μεγαλεπήβολα σχέδια, είναι ένα δείγμα εφησυχασμού (αλλοτρίωσης), αλλά και φόβου. Σπρώχνει στην αδράνεια. Και η αδράνεια στη μιζέρια. Και η μιζέρια στην απάθεια. Και η απάθεια στη μούχλα της ακινησίας. Και η ακινησία παρομοιάζει θάνατο. Σπάσε την ανάγκη για διαβεβαίωση. Τίποτε στη ζωή δεν είναι σίγουρο, γιατί να είναι αυτό; Σπάσε τη μιζέρια. Σπάσε, σπάσε, σπάσε. Αν θες να προχωρήσεις, θα προχωρήσεις. Αν δε θες, δε θα το κάνεις. Αν θες, θα ανοίξεις το δρόμο. Αν δε θες, θα εφεύρεις εμπόδια. Ή θα επιτρέψεις στα εμπόδια που υπάρχουν να σε ξεπεράσουν. Και θα είσαι χαμένη κι απ΄τη μια κι απ΄την άλλη. Με αυτό τον τρόπο λύνονται τα διλήμματα. Κόβοντας τα δεσμά.
Χαχα, εντάξει, γελάω τόσο με τις απαντήσεις στις επιθέσεις, μακάρι να ήμουν τόσο καλή στη χρήση της ειρωνείας. Πρέπει να κάνω εξάσκηση. :P
Τότε, μου είχαν γνωρίσει κάποια, τρόπον τινά με προξενιό. Υποτίθεται τα φτιάξαμε. Μέσα μου λειτουργούσε το ότι δεν είναι αυτό που πραγματικά ψάχνω και ήμουν βέβαιος γι αυτό από τις πρώτες κιόλας ματιές. Υπήρχαν οι καλές στιγμές και ο χαρακτήρας της που ακόμα και σήμερα μου δίνει την εικόνα πως θα με καταλάβαινε πλήρως, αλλά και οι ψυχοφθόρες όταν μου έλεγε χωρίζουμε και την παρακαλούσα, κι όταν την παρακαλούσα αυτό το "που πραγματικά ψάχνω" έμπαινε κάπως στην άκρη και στη θέση του η καταστροφικότητα ότι μετά απ αυτήν δεν θα βρω καμιάν άλλη. Εκείνες που είχα στο νου και άλλες που τις έβαζα στην ίδια μ αυτές κατηγορία ως αυτό που πραγματικά ψάχνω ήδη παντρεύτηκαν.
Αυτή όμως η σκέψη του χωρίζουμε με απομάκρυνε απ αυτό που ήταν κρίσιμο για μένα όταν ήρθε εκείνη η στιγμή αλλα και πριν απ αυτή, να επιλέξω ανάμεσα στα δυο. Αλλά, λόγω των σκέψεων αυτών γι αυτήν, το κρίσιμο θέμα το συνέδεα μαζί της, με το να προχωρόυσα υπό αυτές τις σκέψεις καταστροφικότητας μαζί της σε κάτι σοβαρό, αν και ορθα διέβλεπα την κρισιμότητα του θέματος επιλογής ως προς το αύριο του. Έκανα την επιλογή ανάμεσα στα δυο, αυτού που διέβλεπα ότι ήταν λάθος το οποίο συνέδεα ως την ορθή επιλογή για να μαι μαζί της υπ αυτά που είπα. Σ αυτή την επιλογή συνέτεινε μέγιστα και η έλλειψη ανθρώπων πραγματικά δίπλα μου, δεν είχα κανέναν. Σήμερα αυτοί με τους οποίους θα μουν σ αυτό το εναλλακτικο κι όντως καλό περιβάλλον ήδη προχώρησαν. Εγώ παραμένω σχεδόν στάσιμος και το άλλο μου θέμα οι φοβίες απόρριψης και αλλαγής με έθεσαν σχεδόν εγκλωβισμένο σ αυτή την επιλογήμ ασχέτως αν συνεχίζω ακόμα μόνος στη ζωή.
Κολλάει κι εσάς το φόρουμ σήμερα?
Μάλλον ετοιμάζονται να σε διαγράψουν.Quote:
Originally Posted by george1520
Απορώ πως συμβαίνει, να ξεκινάει η γνωριμία μου με κάποιον με πολύ θετικό τρόπο, να αποκομίζει καλή εντύπωση, η εντύπωση να μετατρέπεται σε εμπιστοσύνη έστω και αν δεν γίνεται φιλία, τέλως πάντων αγαστή συνεργασία η παρέα, με την πάροδο του χρόνου αυτό το θετικό όλο και να αδυνατίζει και στο τέλος η γνωριμία να μετατρέπεται ακόμα και σε ψυχρότητα ή έχθρα ή αποφυγή μου από τον άλλο ή εκμετάλλευση μου. Δεν μπόρεσα πολλές φορές στη ζωή μου να κρατήσω, ακόμα και να ανεβασω αυτό το καλό ξεκίνημα. Έτσι, είτε παλεύω να κρατήσω ένα θετικό επίπεδο μετά την καλή γνωριμία ισάξιο της είτε απομακρύνομαι εξ αρχής κατά τρόπο που να δείχνει όμως ότι παραμένω ένας καλός γνωστός μα όχι κοντινό άτομο.
κι αν όλοι στη ζωή είναι περαστικοί; τί σημασία έχει; η μονιμότητα στις σχέσεις είναι άπιαστο όνειρο. εδώ ούτε την ίδια μάρκα μακαρόνια δεν τρως όλη τη ζωή σου. κάποια στιγμή δεν χωνεύεις πια τους ίδιους ανθρώπους.
Γιατί δεν είμαστε απολιθώματα, ούτε εγώ, ούτε εσύ, ούτε οι γύρω μας. Αυτό το κρατάμε στο μυαλό μας, οι άνθρωποι αλλάζουν, σε διάφορα επίπεδα (νοητικό, κατανόησης, συναισθηματικό, ψυχολογικό, κτλ), οι σχέσεις επίσης δεν είναι στατικές, άνθρωποι αποσύρουν ή φέρουν κοντά μας τον εαυτό τους, ανάλογα με τις ανάγκες τους, δεν απαιτώ να είναι οι άλλοι αγάλματα, όλα αυτά ρέουν, όπως κι η ζωή.Quote:
Originally Posted by ioannis2
Ο σκύλος μου χειροτέρεψε σήμερα. Είναι και επιθετικός, το βλέπω
ότι θέλει τον χώρο του και φέρεται πιο περίεργα από προχθές ήδη.
Μαθαίνω, ακούγοντας τις επιθυμίες του, πώς να του φέρομαι, έτσι πάει.
Λυπάμαι :(. Τρώει?Quote:
Originally Posted by WildHoney
Τις τελευταίες μέρες όχι καλά όσο πριν.
Ο γιατρός τι λέει?