βαρυ ψυχωτικο επεισοδιο μου λενε..

Ενταξει οτι εγινε στο σχολειο ειναι παρελθον απλα καποια πραγματα που περνας στη ζωη σου διαμορφωνουν το χαρακτηρα σου εφο ρου ζωης ανεξαρτητα αν τις δυσκολες καταστασεις τις διωξεις στο υποσυνειδητο.Για παραδειγμα πως ενας βετερανος πολεμου(ακραια περιπτωση αναφερω) εχει πολεμησει 6 μηνες στο μετωπο μετα δεν θα ειναι ποτε ιδιος θα εχει μετατραυματικο στρες,αυπνιες, φλασμπακ, τρομο, εφιαλτες αυτοκτονικες τασεις και μπορει να εθιστει σε ουσιες και αλκοολ για να καταπολεμησει την κατασταση που βιωνει αλλα για μονο 6 μηνες που εζησε αυτο και θα το χει μια ζωη.Ετσι ειναι και αλλες δυσκολες καταστασεις σιγουρα πιο ελαφριες απο εναν βιασμο ή πολεμο που ειναι τα χειριστα παραδειγματα αλλα ο καθενας εχει τις δικες του αντοχες.

επισης στο σχολειο μπορεις να αντιτραμπουκισεις κάποιον και οχι μονο στο σχολειο παντου αλλα αν ειναι καμια δεκαρια ατομα ειναι λιγο δυσκολο να τους σταματησει ενα ατομο.

εμαθα απο τη μανα μου πως απογοητευσα τον πατερα μου απο οταν αρχισα να παιρνω φαρμακα.νιωθω πολυ ασχημα γι αυτο.σαν αποτυχημενη..

Quote:

---

Originally Posted by boo

εμαθα απο τη μανα μου πως απογοητευσα τον πατερα μου απο οταν αρχισα να παιρνω φαρμακα.νιωθω πολυ ασχημα γι αυτο.σαν αποτυχημενη..

---

Πολύ σκληρό αυτό νομίζω.Τι θα πει απογοήτευσες τον πατέρα σου με την λήψη φαρμάκων.Θα πεις το ίδιο κ σε αυτόν αν πάρει φάρμακα για την καρδιά του ή απαγορεύεται κάποιος να νοσήσει ψυχολογικά.Μήπως ο εγκέφαλος είναι το μόνο όργανο που πρέπει να μένει ανεπηρέαστο;;
Πρώτα απ'όλα οι γονείς σου πρέπει να ενημερωθούν οπωσδήποτε για το πρόβλημα σου και να σε αγκαλιάσουν.Δεν είμαστε μιάσματα αν και η κοινωνία μας κάνει να νιώθουμε όπως τους λεπρούς πριν 60 χρόνια.
Η αποδοχή του προβλήματος από σένα και την οικογένεια σου είναι βασικοί παράγοντες για την ανάρρωσή σου.
Τέτοιες στάσεις δεν βοηθάνε.Άκου εκεί τον απογοήτευσες.Αυτός απογοητεύει εσένα με την στάση του.Να μη σε αποδέχεται και να μη σου προσφέρει μια αγκαλιά.

ναι ειναι σκληρο αρκετα..κι αυτος παιρνει πολλα φαρμακα οχι ψυχφοαρμακα.για αλλες παθησεις..

μια φορα του ειχα πει να περασουμε απο το δρομο που ειναι το ΚΨΥ να δω που βρισκεται ακριβως και μου ειχε πει οτι δε χρειααζομαι τιποτα τετοιο (ψυχολογο κλπ) απλα οτι πρεπει να βρω την αυτοπεποιθηση μου ξανα.θα ηταν και τοτε απογοητευμενος απο οτι καταλαβαινω πλεον.δε μπορει να καταλαβει.δε θελει να το δεχτει απο οσο καταλαβαινω.

στο 1ο μου ψυχωτικο επεισοδιο τους ειχα πει αρκετα για το τι συνεβαινε.στα 2 τελευταια οχι.1ον γιατι κανουν σαν παλαβοι οταν τους λεω κατι σχετικο, πανικοβαλονται δε ξερουν πως να φερθουν κλπ (θελανε να με στειλουν σε παπα να με διαβασει)και 2ον γιατι δε θελω να τους στεναχωρω, εχουν τα δικα τους.

απλα δε περιμενα να τον/τους απογοητευσω.δε ξερω τι κακο εκανα.αυτη η λεξη "απογοητευση" με τσακισε πολυ.δε ξερω τι να κανω για να μην νιωθει/νιωθουν ετσι.νιωθω τοσο λιγη.. μακαρι να μπορουσα να αλλαξω οτι εγινε αλλα δε γινεται.σκατα τα εκανα

καλημερα
ειναι εδω και αρκετες μερες που θελω να κανω ενα τσιγαρο χορτο.το σκεφτομαι πολυ συχνα.εχω να το βαλω στο στομα μου πανω απο 2 χρονια ισως και παραπανω.σκεφτηκα να ρωτησω τη γιατρο αν θα μπορουσα να κανω ενα τσιγαρο αλλα νομιζω δε θα με αφηνε.το σκεφτομαι καθε μερα.θελω να χαλαρωσω και να ξεχαστω εστω για λιγες ωρες.σκεφτομαι μηπως μου προκαλουσε κανενα πισωγυρισμα αλλα και παλι ειμαι σε επεισοδιο ακομα οποτε τι χειροτερο μπορει να γινει..

Είσαι σε επεισόδιο αλλά είναι νωρίς ακόμα και όπως βλέπεις πολλά από τα θετικά συμπτώματα μειώθηκαν.Άλλα εξαφανίστηκαν,άλλα υπάρχουν αλλά σε μικρότερο βαθμό.
Θα ήταν ρίσκο το τσιγαριλίκι.Πρώτα απ'όλα αν έχεις ανάγκη για χαλάρωση το βέβαιο είναι ότι δεν θα σου προσφέρει πολλά γιατί ψυχωτικό επεισόδιο έχεις και είναι λογικό να είσαι δυστυχής αυτή την στιγμή.Έτσι νομίζω επειδή αυτή η μαυριλα θα ήταν αφόρητη ίσως αύξανες συνεχώς την ποσότητα.Αυτό μόνο αρνητικά αποτελέσματα θα είχε μέχρι και υποτροπή με όλα τα συμπτώματα σε πλήρη έξαρση και θα ήσουν και πάλι στο μηδέν.

καλημερα serios και ευχαριστω πολυ για την απαντηση
η στεναχωρια και η ελλειψη του να εισαι καλα ανηκει στα θετικα ή στα αρνητικα συμπτωματα?γενικα δε ξερω να τα διαχωριζω..μηπως ξερεις ποια ειναι τα θετικα και ποια τα αρνητικα?
ελεγα για μια φορα να κανω αλλα δεν εχεις αδικο οτι αν με αυτο νιωσω καλα εστω και για λιγες ωρες μπορει να κανω κι αλλα τσιγαρλικια.απλα εχω κουραστει πολυ απο ολη την κατασταση..
δε ξερω τι να κανω για να νιωσω λιγο καλυτερα και ηρεμη και με καλη διαθεση.
τι μπορει να σου δωσει λιγη χαρα σε ενα ψυχωτικο επεισοδιο?υπαρχει κατι?
ενας ψυχολογος μπορει να βοηθησει στα ψυχωτικα?ειχα παει για 9 μηνες σε ψυχολογο αλλα δε με βοηθησε καθολου στο τοτε επεισοδιο μου.βεβαια ηταν απειρη μιας και δουλευε μονο 3 χρονια και προφαανως δεν ειχε μεγαλη εμπειρια..δε ξερω αν εφταιγε αυτο

Quote:

---

Originally Posted by boo

τι μπορει να σου δωσει λιγη χαρα σε ενα ψυχωτικο επεισοδιο?υπαρχει κατι?

---

Μη με θεωρησεις γραφικη με αυτο που θα σου πω, αλλα εν μεσω κρισης, μηπως σε βοηθουσε η προσευχη? ο διαλογισμος? Και ενα γυμναστηριο για εκτονωση ??

Εδώ είναι ένας σύνδεσμος για τα αρνητικά συμπτώματα στα αγγλικά.Νομίζω γνωρίζεις αγγλικά.Αν όχι με ένα κλικ σε ελληνική θεματολογία τα βρίσκεις άνετα.Γενικά τα επονομαζόμενα 4 ή 5 ''Α'' σκέτη αναρχία μιλάμε χαχα.Έτσι έχουμε ανηδονια(δεν σε ευχαριστεί η καθημερινότητα ότι και να κάνεις.Συνήθως σου δημιουργεί ένα συναίσθημα κενού)
απάθεια(έλλειψη κινήτρου,χάνεις τα ενδιαφέροντα σου),
αλογία(είσαι σιωπηλός και δεν έρχονται σκέψεις για να ανοίξεις κουβέντα),
ακοινωνία(προτιμάς να μένεις κλεισμένος σπίτι χωρίς παρέα)
Είναι και το επίπεδο συναίσθημα (δεν έχεις συναισθήματα δηλαδή.Δεν υπάρχει η διακύμανση των συναισθημάτων όπως στους φυσιολογικούς) Επίσης μπορεί να παρατήρησες έλλειψη ενθουσιασμού,έλλειψη ενέργειας.
https://www.livingwithschizophreniau...understanding/

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

Μη με θεωρησεις γραφικη με αυτο που θα σου πω, αλλα εν μεσω κρισης, μηπως σε βοηθουσε η προσευχη? ο διαλογισμος? Και ενα γυμναστηριο για εκτονωση ??

---

Αυτά βοηθάνε σίγουρα.Στην φάση που είναι δεν μπορώ να γνωρίζω τα επίπεδα ενέργειας που διαθέτει για να ξεκινούσε γυμναστήριο πχ.Αν το μυαλό της είναι σαλάτα και κουράζεται εύκολα κομματάκι δύσκολο.Στην πορεία βελτιώνεσαι και μπορείς να το κάνεις και νομίζω επιβάλλεται να το κάνει κάποιος.

Γι'αυτό που νιώθεις δηλαδή την θλίψη (εγώ όταν το βίωνα το ονόμαζα η απόλυτη δυστυχία) δεν μπορείς να κάνεις πολλά και πίστεψε με οποιοδήποτε ναρκωτικό δεν θα σου προσφέρει τίποτα,ίσως χειροτερέψει τα συμπτώματα,θα έχεις ενοχές και θα δημιουργηθεί ένας φαύλος κύκλος εξάρτησης-μείωσης του πόνου-πόνος.

Η δυστυχία είναι μέρος αυτού που βιώνεις και είναι απολύτως φυσιολογική καθώς είναι σαν να χάνεις μέρος της ζωής σου και υπάρχει μια αίσθηση πένθους μέσα σου.
Η ευτυχία δεν είναι κάτι που κατακτιέται κυνηγώντας την γιατί ξεφεύγει.Ίσως το να αποκτήσουμε μια καλή σχέση με τον εαυτό μας και να είμαστε ευγνώμονες για τις καλές στιγμές που περνάμε είναι το 1ο βήμα!!!

ευχαριστω πολυ για τις απαντησεις

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

Μη με θεωρησεις γραφικη με αυτο που θα σου πω, αλλα εν μεσω κρισης, μηπως σε βοηθουσε η προσευχη? ο διαλογισμος? Και ενα γυμναστηριο για εκτονωση ??

---

δυσκολευομαι να πιστεψω στο Θεο.ισως ειναι και της ηλικιας.ξερεις που ψαχνομαστε και αμφισβητουμε πολλα.
η ηρεμια του διαλογισμου με εκνευριζει
γυμναστηριο ισως απο Σεπτεμβρη αν εχω λεφτα και αν ειμαι σε καλυτερη κατασταση γιατι ειμαι σε λιγο δυσκολη κατασταση και τιποτα δε μου κεντριζει το ενδιαφερον μου για ολα.τα παραταω ολα.

Quote:

---

Originally Posted by serios

Γι'αυτό που νιώθεις δηλαδή την θλίψη (εγώ όταν το βίωνα το ονόμαζα η απόλυτη δυστυχία) δεν μπορείς να κάνεις πολλά και πίστεψε με οποιοδήποτε ναρκωτικό δεν θα σου προσφέρει τίποτα,ίσως χειροτερέψει τα συμπτώματα,θα έχεις ενοχές και θα δημιουργηθεί ένας φαύλος κύκλος εξάρτησης-μείωσης του πόνου-πόνος.

Η δυστυχία είναι μέρος αυτού που βιώνεις και είναι απολύτως φυσιολογική καθώς είναι σαν να χάνεις μέρος της ζωής σου και υπάρχει μια αίσθηση πένθους μέσα σου.
Η ευτυχία δεν είναι κάτι που κατακτιέται κυνηγώντας την γιατί ξεφεύγει.Ίσως το να αποκτήσουμε μια καλή σχέση με τον εαυτό μας και να είμαστε ευγνώμονες για τις καλές στιγμές που περνάμε είναι το 1ο βήμα!!!

---

ειναι θλιψη οπως λες μεγαλη θλιψη γιατι δε βλεπω φως στο τουνελ.1 χρονο τωρα καταθλιψεις και ψυχωτικα.δε βρισκω διεξοδο καπου.ειναι απογοητευτικο. κουραστηκα.πραγματικα ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ..για αυτο σκεφτομαι το χορτο.το μονο που με σταματαει τουλαχιστον προς το παρον ειναι μην μου κανει μεγαλο πισογυρισμα.αλλα κι ετσι οπως ειμαι δε μπορω.
ειμαι ευγνωμον για αρκετα πραγματα αλλα δεν μετριαζεται η απογοητευση μου.δε μπορω να με βλεπω να λιωνω στα επεισοδια.περπαταω σε τεντομενο σκοινι και προσπαθω να ισορροπησω.

ευχαριστω serios για το site.πολυ καλο.εχει πολλες πηροφοριες
τα εχω τα "4 Α".........
τι να μπορει αραγε να σε ταρακουνησει απο ολα αυτα και να τα ξεπερασεις??????????????????????
ποτε θα περασει? :(
δε μου αρεσει να παραπονιεμαι αλλα φοβαμαι πως αν συνεχισουν τα πραγματα ετσι κι αλλο θα φουνταρω καμια ωρα

Από γκρίνια και παράπονο άλλο τίποτα.Και γω έτσι ήμουν.Όλοι μας λίγο πολύ γκρινιάζουμε και παραπονιόμαστε.Είναι φυσικό όταν βιώνεις αυτόν τον πόνο και εχεις μια ζωή η οποία είναι αφόρητη.Επίσης είναι κάτι πολύ μοναχικό γιατί οι γύρω μας δύσκολα μας καταλαβαίνουν.

Κοίτα να δεις μέχρι ένα σημείο η κατάσταση σου δικαιολογείται.Δηλαδή το ότι παρατάς τα πάντα,το ότι αισθάνεσαι τεμπέλα,άχρηστη και όλα τα κοσμητικά επίθετα που μπορεί να φανταστεί κανείς όλοι μας λίγο πολύ τα έχουμε σκεφτεί.Είναι δύσκολο να παραμένεις με στωική ηρεμία σε ένα τέτοιο γεγονός.Ένας λόγος που τα παρατάς και δεν κάνεις πολλα πράγματα είναι η έλλειψη κινήτρου από την πάθηση και τα υπόλοιπα αβάσταχτα συμπτώματα καθώς και οι παρενέργειες φαρμάκων.

Η μοναδική λύση που ξέρω είναι μικρά βήματα.Σου είχα πει τι να κάνεις για αρχή,θα σου το ξαναθυμήσω.Πλύσιμο πιάτων,στρώσιμο κρεβατιού,ατομική υγιεινή,διάβασμα όσο μπορείς,κάποιες βόλτες έξω.Στην αρχή σου είπα θα αισθάνεσαι σαν ζόμπι και αδέξια.Όλα θα είναι σαν να σου ανοίγουν πληγή και θα πονάνε.Είναι όμως μια αρχή για να χτίσεις γιατί ξεκινάς από μηδενική βάση.Σιγά σιγά θα πηγαίνεις και σε κάτι πιο δύσκολο.Έτσι θα φτιάχνεις δεξιότητες.Θα αρχίσεις να ξαναβγαίνεις και θα είσαι με τον καιρό πιο άνετα.Εγώ μετά από 3,5 χρόνια είμαι σχετικά άνετα στις κοινωνικές συναναστροφές αλλά έχω πολλά περιθώρια βελτίωσης πολλάαα όμως!!!Ξεκίνησα να βγαίνω πιο συχνά μετά από 1 χρόνο και δεν είπα όχι σε πρόταση.
Στην αρχή ήταν πολύ δύσκολα.Παραπονιόμουν συνεχώς. Αλλά όπως λένε practice makes it perfect.

Δεν είναι εύκολο,και εγώ δεν αντέχω πολλές φορές την ζωή μου αλλά πιστεύω ότι θα ήταν άδικο να την τελείωνα.Θέλω να μάθω,να αποκτήσω εμπειρίες,να ερωτευτώ,να γίνω καλύτερος άνθρωπος.Από την στιγμή που μου δίνεται η ευκαιρία θα κάνω υπομονή και θα προσπαθήσω.Ελπίζω να κάνεις και εσύ το ίδιο!!! :D

καλησπερα
ναι τα θυμαμαι μου τα ειχες ξαναπει..λεω να ξεκινησω με την προσωπικη υγιεινη που την εχω παρατησει.ισως με κανει να νιωσω λιγο πιο ομορφα γιατι ακομα σε καποια τετοια θεματα οι δικοι μου προσπαθουν να με ξεκουνησουν.αν και δεν εχω κανενα ενδιαφερον γι αυτα πλεον.οσο για το διαβασμα το εχω παρατησει εδω και 2 εβδομαδες πανω κατω θα προσπαθησω να κανω καμια επαναληψη τωρα τον Αυγουστο που θα ειμαι πιο λασκα αν βρω ορεξη..
σε μια εβδομαδα εχω το 1ο ραντεβου με ψυχολογο στο ΚΨΥ.βοηθαει στα ψυχωτικα ενας ψυχολογος ή τσαμπα θα παω?