Printable View
και δες τελικά τι επιτυχία είχε και πόσο όμορφα εξελίχθηκε :starhit::starhit:Quote:
Originally posted by break
Όταν άνοιξα αυτό το post ήμουνα ψυχολογικά πολύ χαλιά κ ο λόγος που το έκανα ήτανε γιατί ήθελα να ακούσω κ από άλλα άτομα τη δική τους εμπειρία κ με ποιο τρόπο το παλεύουν!!! :kiss::kiss:
marimari να ακούσεις τις συμβουλές της Eli έχει δίκιο!!!
κ εμένα η Eli με βοήθησε να πιστέψω πως μπορώ να σπάσω αυτόν το φαύλο κύκλο!
Σας καληνυχτώ, αύριο έχω πρωινό ξυπνημα! :fake sniffle:
Όμορφοι και όμορφές καλησπέρα σας!
Έπειτα από 4 ημέρες συνεχόμενου πυρετού και «τρεξίματος στην τουαλέτα» (Αντιλαμβάνεστε?)
Είμαι πάλι εδώ?
Λοιπόν διάβασα τα νέα όλων σας? νέων παλιών?
Ήθελα να πω πως τα δαιμονάκια δε σχετίζονται μόνο με το φαγητό μας αλλά μας δημιουργούν ¨ανησυχίες¨ για το σώμα μας και αυτό πάλι μας πάει πίσω?
Ο στόχος μας είναι το κέντρο της γης και οτιδήποτε μας πάει πίσω πρέπει να βρίσκουμε τη δύναμη να το αντικρούουμε? Δεν είναι εύκολο αλλά θεωρώ ότι υπάρχουν τρόποι να γίνει εύκολο!
Συνήθως δεν εμπίπτουμε σε «πειρασμούς» όταν είμαστε χορτάτοι ή τουλάχιστον όταν είμαστε χορτάτοι οι πιθανότητες να ξεφύγουμε είναι μικρότερες?
Είναι λοιπόν καλύτερα έχεις φάει πριν πας την επίσκεψη σου και να κρατάς πάντα μαζί σου ένα σνακ έκτακτης ανάγκης...
Το έχω κάνει παρελθοντικά και 2 στις 3 έχει δουλέψει! Την Τρίτη φορά βέβαια έφαγα και το σνακ έκτακτης ανάγκης και το κέρασμα της επίσκεψης? !!!
Εστιάζω όμως στις 2 επιτυχίες μου και προσπαθώ να ξεχάσω την «αποτυχία» της τρίτης φοράς!
Για το γυμναστήριο τώρα? τα δαιμονάκια μας δημιουργούν άγχος για το σώμα μας? Καλό κακό το σώμα μας αυτό είναι και θέλουμε να γίνει καλύτερο.
Το να συγκρίνουμε το σώμα μας με το σώμα των καλλίγραμμων γυμναστών που κοπανιούνται μια ζωή 5-8 ώρες στο γυμναστήριο δεν είναι δίκαιο? :grind: Καλύτερα να συγκρίνουμε το σώμα μας πριν με το σώμα μας τώρα?
Ας είχα χρήματα και θα σου έλεγα εγώ! Προς το παρόν αρκούμε στο περπάτημα και λίγο ποδήλατο στο σπίτι? Είναι μια παρηγοριά και αυτό!
Τέλος Marimari μου θα συμφωνήσω με την Eli?
Η κολλητή μου άρχισε να το κάνει αυτό και το διαπίστωσα νωρίς. Όταν της μίλησα γι΄ αυτό η ίδια δεν παραδέχτηκε ότι το κάνει? Εκεί άρχισα ν? ανησυχώ και έψαξα πληροφορίες για το θέμα?
Όταν της πήγα τις πληροφορίες εκτυπωμένες και της εξέφρασα τις ανησυχίες μου η απάντηση της ήταν ότι δε μου πέφτει λόγος και τι θέλω και ανακατεύομαι και τέτοια?
Anyway δε θέλω να αναπτύξω άλλο το θέμα? Σε παρακαλώ όμως μη μπεις σε αυτό το λούκι?
Αυτό που θέλω να σου πω είναι να αγαπήσεις τον εαυτό σου? Και αν κάποια στιγμή κάνεις και ένα λάθος? άνθρωπος είσαι και έχεις και αδυναμίες?
Το ότι το παραδέχεσαι βέβαια είναι καλό σημάδι. Θα σου πρότεινα και εγώ να δεις το θέμα της διατροφής σου λίγο πιο ψύχραιμα και να ακολουθήσεις τα 5 γεύματα?
Αυτά! Και σας ευχαριστώ που είστε δίπλα μου τώρα που σας χρειάζομαι?
καλησπερα κι απο μενα!!!
τολμω να πω οτι η συμετοχη μου στην συντροφια σας αρχισε ηδη να αποδιδει καθως νιωθω πολυ πιο αισιοδοξη. αφησα και το παπι μου κατα μερος κι υποσχεθηκα οτι απο δω και περα ολες οι μετακινησεις μου θα γινονται μετα ποδια. κατι ειναι κι αυτο απο την πληρη απραγια...
break ευχαριστω πολυ για τα καλα σου λογια αλλα πραγματικα αυτη τη στιγμη νιωθω οτι ο αγωνας να διατηρησω τα κεκτημενα μου φαινεται πολυ πιο δυσκολος. κι αυτο γιατι ο χρονος και ο κοπος μεχρι να φτασω τον στοχο μου μπορει να μην ηταν λιγος αλλα ειχε ενα τελος. τωρα συνηδητοποιω οτι για να μεινω εδω θα πρεπει να αγωνιζομαι καθημερινα και ασταματητα και αυτο μου προκαλει μεγαλο αγχος. μαλλον γι αυτο τωρα ξυπνησαν κι οι δαιμονες...
οταν επιτελους ειδα τα κιλα-στοχο μου στην ζυγαρια ξεκινησα ενα προγραμμα συντηρησης στο οποιο ειχα ενα ελευθερο γευμα την εβδομαδα (για αρχη) με τα ολα του. ορεκτικο κυριως ποτο και γλυκο! ομως με το πρωτο κιολας γλυκο μου ηταν αδυνατο να σταματησω!!! το ενα γευμα γινοταν ενα τεραστιο γευμα που διαρκουσε ολη την ημερα!!! και φυσικα την αλλη μερα τρομος τυψεις και ενοχες!!! την πρωτη φορα λεω ενταξει ετυχε αλλα ελα που καθε φορα αυτο γινοταν!!! αυτο δεν ηταν προγραμμα συντηρησης αλλα σαν να καθιερωνα ενα υπερφαγικο επεισοδιο με τα ολα του μεσα στην εβδομαδα!!! το τελευταιο δε συνεχιστηκε και την επομενη ημερα!!! τελικα ποσο χαζη μπορει να ειμαι? και τι ακριβως πρεπει να κανω??? να συνεχισω το προγραμμα μου επ'αοριστον??? να ξεγραψω τελειως απο την ζωη μου τις τροφες που πυροδοτουν αυτα τα επεισοδια? σιγουρα νιωθω οτι θελω πολυ δουλεια ακομα αλλα δεν γνωριζω τον τροπο που μπορω να το χειριστω...
marimari θα συμφωνησω απολυτα με τα κοριτσια μην ξεκινας μια ιστορια που θα κανει πολυ χειροτερα τα πραγματα... ειχα κι εγω την ευκαιρια να δω τι μπορουν να προκαλεσουν οι προκαλουμενοι εμετοι μετα απο βουλιμικα επεισοδια μεσω μιας αδελφικης μου φιλης. ειδα ενα πανεξυπνο δυναμικο ατομο να γινεται ενα πλασμα χωρις προσωπικοτητα σκια του εαυτου της και να καθεται να παρατηρει την ζωη απλα να την προσπερναει... ευτυχως αντιδρασαμε εγκαιρως και την πεισαμε να συνεργαστει και τελικα καταφερε και βγηκε απο τον εφιαλτη. ομως δυστυχως υπαρχουν πολλοι που δεν τα καταφερνουν. μην παιρνεις λοιπον τετοιο ρισκο. επισκεψου το φορουμ της βουλιμιας και της νευρικης ανορεξιας (πιστευω οτι ειναι οι 2 οψεις τις ιδιας απαισιας νοσου) για να ενημερωθεις η ιδια που ακριβως μπορεις να πεσεις αν δεν το προσεξεις... μην τις υποτιμας καθολου αυτες τις καταστασεις... φιλικα και με πολυ αγαπη...
Προσπαθω να κρατησω με νυχια μια ισορροπημένη Δευτέρα.
Αυτο που με απογοητευσε περισσοτερο στον εμετο ειναι οτι δεν εβγαλα αυτά που ειχα φαει παραμονο τα τελευταία.
Τοσος κοπος για το τιποτα.
Δεν ειμαι και ευκολη με τον εμετο.
Θεωρώ οτι ηταν ενα μεμονωμένο περιστατικό που δεν θαχει συνέχεια.
Σας ευχαριστω για τα λογια ενθαρυνσης.Το κακό ειναι οτι ξερω απολυτα τι πρεπει να κανω αλλά οταν φτάσουν στην φαση της εκτέλεσης εκει χολένουμε.
Επίτηδες το εγραψα γιατι ηξερα οτι "θα τακουσω..." και αυτο θα ηταν μια σφαλιάρα για να συνελθω....Τι να πω.Εχω πιάσει πατο!!!
οταν πιανουμε πατο το μονο που μας μενει να κανουμε ειναι να σηκωθουμε ετσι?
μακαρι ολο αυτο το περιστατικο να ειναι μονο κατι που σε ταρακουνησε αρκετα ωστε να αλλαξεις πορεια. κι αυτην την φορα να ειναι ανωδικη.
το γεγονως οτι δεν το κλεινεις μεσα σου ολο αυτο ειναι πιστευω πολυ θετικο. συνεχισε να το πολεμας.σου εχω εμπιστοσυνη...
marimari σε ευχαριστούμε που μοιράστηκες τις σκέψεις σου μαζί μας και στο κάτω κάτω όλοι υποφέρουμε από τον ίδιο πρόβλημα την παχυσαρκία και τα υπερφαγικά μας επεισόδια. Μαζί θα το παλέψουμε αν το θέλεις και θα τα καταφέρουμε. Απλά θέλει χρόνο, υπομονή και ψυχραιμία :). Εννοείται πως δεν σου τα ψέλνουμε ούτε σε μαλώνουμε απλά συμπάσχουμε και ανησυχούμε για την υγεία σου. Έχουμε ήδη μία πολύ δύσκολη εξίσωση να λύσουμε ας μην τις προσθέσουμε και άλλες μεταβλητές και την κάνουμε ακόμη πιο δυσεπίλυτη γιατί μετά κλάφτα! Εύχομαι η μέρα σου να εξελιχθεί όμορφα διατροφικά και ήρεμα αλλά ακόμη και να μην συμβεί αυτό μην το βάζεις κάτω. Πολλές φορές παίρνει παραπάνω από μία μέρα για να επανέλθεις στο πρόγραμμά σου. Απλά σε παρακαλώ για να μην έχεις και άλλες τέτοιες κρίσεις να ακολουθήσεις μία ισορροπημένη και πλήρης διατροφή με συχνά γεύματα.
Φιλιά και καλή επιτυχία! :bigsmile::bigsmile::bigsmile:
Γεια σας και πάλι.
Πολύ ενδιαφέρον θέμα... πως θα απαλλαχθούμε από τους δαίμονες του μυαλού.
Εμένα οι δικοί μου δαίμονες έρχονται και με ταλαιπωρούν μετά τις 7 το απόγευμα.
Ναι... σηκώνομαι το πρωί με όλη την καλή διάθεση και ετοιμάζω και τα υγειηνά/διαιτητικά γεύματα και τα παιρνω μαζί στη δουλειά. Μόλις φεύγω από το γραφείο και πολλές φορές πριν φτάσω στο σπίτι έχω ταράξει όλες τις "λιχουδιές" που μπορείς να φανταστείς άλλες φορές πίτσες, άλλες sandwich και εγώ δεν ξέρω τι θα μου έρθει εκείνη την ώρα.
Αν τα καταφέρω βέβαια και φτάσω σπίτι χωρίς παρεκτροπές τότε πέφτω στο ψυγείο και σε ότι έχει το ντουλάπι.
Οι δαίμονες οι δικοί μου είναι βραδινής βάρδιας:)
Περιττό να σας πω βέβαια ότι αν τύχει και έχω καμιά αδειούλα από την δουλειά (όπως σήμερα), ε τότε όλη τη μέρα δεν σταματάω να σχεδιάζω (όχι εγώ οι δαίμονες :Ρ) τι θα φάω και πως.
Ξέρω τώρα θα μου πείτε να δουλεύω όλη την ημέρα συμπεριλαμβανομένων και τα Σαββατοκύριακα (ας μην ξεχνάμε και τις αργίες) αλλά το θέμα δεν είναι αυτό.
Για μένα το θέμα είναι όπως λέει και η αγαπητή break πως θα απαλλαχθούμε από τους δαίμονες μας.
Θέλω να ξυπνήσω μια μέρα και να έχω πάθει το click... δεν ζητάω πολλά ρε γμτ... να σταματήσω να βλέπω το φαγητό ως έξοδο διαφυγής και να ξεκινήσω να το βλέπω ως μέσο συντήρησης και διαβίσωσης.
Το έχω πραγματικά ανάγκη.
Ευχαριστώ και πάλι για τις συμβουλές σας που μου δώσατε και στο άλλο θέμα που έχω ανοίξει "ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ".
Είμαι σίγουρη ότι αν ρωτήσεις όλο τον κόσμο στο φόρουμ tonia οι περισσότεροι θα σου πουν ότι η μανία για φαγητό και ειδικά για κακές τροφές το βραδάκι στο σπίτι τους έρχεται...
Δεν νομίζω να είναι τυχαίο. Και εγώ ψάχνω εδώ και καιρό γιατί τα περισσότερα επεισόδια υπερφαγίας που κάνω αν όχι όλα τα κάνω βράδυ μετά τις 8 :mad:
Πιστεύω ότι οφείλεται κυρίως σε ψυχολογικούς λόγους αλλά από ένα σημείο και μετά καταντά εθισμός. Δηλαδή το βραδάκι στο σπίτι είναι η ώρα χαλάρωσης και ηρεμίας και δυστυχώς για να νιώσουμε καλύτερα και να χαλαρώσουμε από την ένταση της ημέρας επιβραβεύουμε τον εαυτό μας με ότι πιο νόστιμο και ότι μας ευχαριστεί περισσότερο που συνήθως είναι βαρύ και παχυντικό για βραδινό.
Αυτό που με βαραίνει εμένα ως ερώτημα είναι το εξής:
Γιατί ενώ κάνω μία πολύ πλήρης και ισορροπημένη διατροφή εδώ και πάρα πολύ καιρό ακόμη η όρεξη μου δεν έχει αντιστραφεί...δηλαδή να είναι πιο έντονη το πρωί και πιο χαμηλή το βράδυ;;;;
Με τρελαίνει αυτή η συμπεριφορά του σώματος μου αλλά η μόνη απάντηση που μου έρχεται στο μυαλό είναι ότι τόσα χρόνια βραδυνής υπερφαγίας δεν μπορούν να ανατραπούν με ένα χρόνο σωστής και ισορροπημένης διατροφής. ʼρα το κλειδί είναι η επιμονή και η υπομονή. Θα γυρίσει και ο τροχός.... που θα πάει;;:fake sniffle:
Εκείνη την ίδια μέρα όταν ξυπνήσεις θα δεις τον πρίγκιπα του παραμυθιού να σε κρατά αγκαλιά,έχοντας παρκάρει κάτωQuote:
Originally posted by TzTonia
Θέλω να ξυπνήσω μια μέρα και να έχω πάθει το click... δεν ζητάω πολλά ρε γμτ... να σταματήσω να βλέπω το φαγητό ως έξοδο διαφυγής και να ξεκινήσω να το βλέπω ως μέσο συντήρησης και διαβίσωσης.
το λευκό του άλογο και ταυτόχρονα θα είναι η μέρα που θα έχει εξαφανιστεί κάθε αρρώστια κι αδικία στον πλανήτη γη!
Δεν είμαι ειρωνική,απλά προσπαθώ με έναν έντονα δεικτικό τρόπο να σου πω πως αυτά τα πράγματα έτσι δεν γίνονται!
Δεν ξεκίνησες να βλέπεις το φαγητό "ως έξοδο διαφυγής" με ένα κλικ,ώστε με το επόμενο να το δεις "ως μέσο συντήρησης και διαβίωσης".
Για κάποιους πολύ σημαντικούς σ'εσένα λόγους επιλέγεις να διαχειρίζεσαι ανάγκες και συναισθήματα δια μέσω του φαγητού.
Αν δεν τα δουλέψεις αυτά,να μπεις σε άλλες διαδικασίες αντίδρασης και συμπεριφοράς,ώστε να πάψεις να το χρειάζεσαι
με τον τρόπο που μέχρι σήμερα δείχνεις να το χρειάζεσαι,θα συνεχίσεις να κάνεις ό,τι κάνεις και μάλιστα στον ίδιο και μεγαλύτερο βαθμό.
Προσπάθησε να μπεις σε διαδικασία παρατήρησης και κατανόησης για αρχή και μετά βρες νέες διεξόδους μη βρώσιμες.
Δεν είναι απλό,μερικές φορές ούτε καν συνειδητό,θέλει χρόνο και προσωπική δουλειά.Κλίκ μόνο στο ποντίκι του υπολογιστή μας!
Σας ευχαριστω οοοολους για τα υποστηρικτικά σας λογια.Πραγματικά ειστε θυσαυροι.Τι κριμα να μην σας ειχα συναντησει νωριτερα.
Με την βοηθεια της Τονιας και το καθημερινο περπατημα νιωθω πιο ανεβασμενη ψυχολογικά και εχεω καοως καλυτερη διατροφή.Το βραδυνο πρεπει να ελατωσω κιάλλο για να πω πως δεν κανω απλως σωστη διατροφή αλλά διαιτα.Μερικές φορες ξεφευγω αλλά το ξαναβαζω στον ιδιο δρομο.
Πιστευω πως η 1 ωρα καλο περπατημα καθημερινά και με ελατωμενη προσληψη τροφης καποια στιγμη θα φανει στην ζυγαριά.
Marimari μου το μυστικό κρύβεται στην άσκηση. Μην πτοείσαι keep walking :kiss::kiss:!
Δεν θέλει πυρηνική φυσική για να χάσουμε κιλά καλή διατροφή και άσκηση θέλει. Και από τι διαβάζω παλεύεις και τα δύο οπότε είσαι στον σωστό δρόμο. Οπλίσου με μπόλικη υπομονή και κάνε και τα δύο τρόπο ζωής. Προσπάθησε να κάνεις τα 5 γεύματα την ημέρα, δώσε ιδιαίτερη βάση στο πρωινό σου και κάνε το περπάτημα σου. Αν κάνεις μία ώρα την ημέρα είσαι κάτι παραπάνω από καλά! Είμαι σίγουρη ότι τα αποτελέσματα των προσπαθειών σου θα φανούν πολύ σύντομα ;)
Καλή επιτυχία!
Πολυ ωραιο τοπικ μπραβο